ΟΚΤΩ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ, διακεκριμένοι σύγχρονοι δημιουργοί με δυναμική παρουσία στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, με τα έργα τους εκπροσωπούν καλλιτεχνικές γλώσσες που συνδιαλέγονται με τα αρχαία κείμενα, την παράδοση, τους φανταστικούς κόσμους και συνδέουν το παρελθόν με ζητήματα του παρόντος, φωτίζοντας αθέατες πλευρές των μύθων και των παραδόσεων. Οι πρωτότυπες σκηνικές εκδοχές των αφηγήσεών τους ενώνουν τη λογοτεχνία με τη θεατρική γραφή, δίνοντας νέα πνοή στην ανθρώπινη εμπειρία, ξαναδιαβάζοντας και αποκαλύπτοντας με το δικό τους μοναδικό τρόπο τα θεμελιώδη ερωτήματα της ανθρώπινης κατάστασης.
Σοφιάννα Θεοφάνους - «Ο Βασιλιάς του γκρι και της Σιωπής»
«Μια σιωπηλή πόλη, ένας βασιλιάς χωρίς χρώμα και ένα πολύχρωμο παιδί που φέρνει πίσω τη ζωή. Σε ένα μαγικό 4D περιβάλλον που δημιουργεί το Studio Monom από το Βερολίνο, ο “Βασιλιάς του Γκρι και της Σιωπής” ξεδιπλώνεται με φως, ήχο και κίνηση. Ένα παραμύθι που δεν διαβάζεται – βιώνεται με όλες τις αισθήσεις», λέει η Σοφιάννα Θεοφάνους, συγγραφέας και δραματουργός μιας ηχητικής εγκατάστασης που θα στηθεί στον Θόλο του ΚΠΙΣΝ (6/6-12/6/25), ενός έργου για παιδιά και ενήλικες όπου ψήγματα αφήγησης και ήχου συνυφαίνονται σε ένα ζωντανό και παλλόμενο τοπίο.
Ηθοποιός και απόφοιτος του τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου, δούλεψε για δώδεκα χρόνια στο θέατρο, έχει γράψει δύο όπερες για παιδιά μετά από ανάθεση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, δύο εικονογραφημένα βιβλία για παιδιά, πέντε θεατρικά έργα- αναθέσεις, καθώς και σκαλέτες για σενάρια στην τηλεόραση. Το 2022 βραβεύτηκε με το κρατικό βραβείο θεατρικού έργου στην κατηγορία παιδικό/εφηβικό για το έργο "Kαλά Χριστούγεννα αγαπητέ μου Τσάρλι", το οποίο βασίστηκε σε μαρτυρίες ασυνόδευτων προσφύγων.
έγραψε σενάρια για την τηλεόραση, διασκεύασε σε όπερα για παιδιά τη Βασίλισσα του χιονιού και έγραψε το λιμπρέτο της όπερας «Ο πρίγκιπας Ιβάν και το πουλί της φωτιάς. Στον Βασιλιά του Γκρι και της Σιωπής» ένα ατρόμητο παιδί που θα γνωρίσει το μεγαλείο της ελπίδας σε μια πόλη όπου βασίλευε η σιωπή ξεπροβάλλει για να τραγουδήσει και σε κάθε του βήμα ανασύρει ξεχασμένες μελωδίες, ενώ, χορεύοντας μέσα σε σκιές και γρίφους, ξυπνά αποχρώσεις που οι άνθρωποι έχουν προ πολλού λησμονήσει.
Άρης Αλεξανδρής - «Συνεδρία Πολέμου»
«Στη “Συνεδρία Πολέμου” αποφάσισα να αφήσω στην άκρη τις κυριολεκτικές εκδοχές του πολέμου και να τον δω ως παθογένεια που απαντά σε μία από τις πιο νευραλγικές ανθρώπινες λειτουργίες: τον έρωτα. Ο Αριστοφάνης προτείνει την αποχή από το σεξ ως μέσο πίεσης για τον τερματισμό ενός αληθινού πολέμου. Τι θα γινόταν όμως αν ο πόλεμος ταυτιζόταν με το εργαλείο της ανατροπής του; Τι θα έλεγε η Λυσιστράτη αν διαπίστωνε ότι το σεξ, εκτός από μέσο πίεσης, είναι από μόνο του ένα είδος αέναης μάχης;» αναρωτιέται ο Άρης Αλεξανδρής, συγγραφέας ενός γυναικείου μονολόγου που παρουσιάζεται στο Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου (25-26/07) στο πλαίσιο του Κύκλου Contemporary Ancients σε σκηνοθεσία Γιάννη Σκουρλέτη - bijoux de kant.
Έχοντας κερδίσει το Κρατικό Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα 2023 για το μυθιστόρημα «Πώς ο Ιγνάτιος Καραθοδωρής έχασε τα πάντα» και έχοντας μόλις εκδώσει το δεύτερο βιβλίο του, «Τρία επί ψυχής», ο Αλεξανδρής, με όχημα τον αριστοφανικό προβληματισμό και καύσιμο τις αναπάντεχες τροπές που δίνει στον δραματουργικό του μηχανισμό η μοντέρνα αισθηματική αγωγή μας, εμφανίζει μια Λυσιστράτη-ψυχολόγο που επιχειρεί να ερμηνεύσει τις ερωτικές σχέσεις και τα σεξουαλικά πάθη του σήμερα αλλά και να δώσει απαντήσεις στον ιδιότυπο πόλεμο όπου το ανθρώπινο σώμα και η παρακμή του σεξ στην εποχή των ψηφιακών μέσων επέχουν θέση πεδίου μάχης.
Γιάννης Παλαβός - «Δεξιά της κοίτης»
«Με αφετηρία τον Οιδίποδα επί Κολωνώ του Σοφοκλή, ο μονόλογος Δεξιά της κοίτης ξετυλίγει την περιπλάνηση ανά την Ελλάδα ενός λαϊκού οργανοπαίκτη, διωγμένου από τον τόπο του, αφού εγκλημάτησε. Το πρόσωπο επί σκηνής είναι η κόρη του, η οποία, μεταξύ συγχώρεσης και πικρίας, κάνει τον απολογισμό της σχέσης τους, όταν, έναν χρόνο μετά τον θάνατό του, τελεί στη μνήμη του ένα άτυπο μνημόσυνο», λέει ο συγγραφέας Γιάννης Παλαβός για τον μονόλογό του που παρουσιάζεται στο Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου (25-26/7) στο πλαίσιο του Κύκλου Contemporary Ancients σε σκηνοθεσία Γιάννη Σκουρλέτη - bijoux de kant. Ο συγγραφέας επιχειρεί να φωτίσει την αρχετυπική σχέση πατέρα - κόρης μέσα από το πορτρέτο ενός πατέρα που διά της τέχνης του λύνει τα αινίγματα των άλλων, αλλά αδυνατεί να λύσει το δικό του.
Συγγραφέας και μεταφραστής ο Γιάννης Παλαβός γράφει για πρώτη φορά θέατρο με ανάθεση του Φεστιβάλ Αθηνών. Έχει εκδώσει τρεις συλλογές διηγημάτων, την «Αληθινή αγάπη και άλλες ιστορίες», το «Αστείο» και το «Παιδί», και έχει τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος και το Βραβείο Διηγήματος του ηλεκτρονικού περιοδικού «Ο Αναγνώστης». Έγραψε το σενάριο των κόμικς «Το πτώμα» και «Γρα-Γρου», τα οποία εικονογράφησε ο Θανάσης Πέτρου, και τιμήθηκε με τα βραβεία Καλύτερου Κόμικς και Σεναρίου στα Ελληνικά Βραβεία Κόμικς.
Κωνσταντίνος Δομηνίκ - «Σαρμάντζα»
«Πάνε τη νύχτα, μόνος, και ξέθαψε τη μάνα σου – μ’ αυτό έχει να κάνει το έργο. Στη Σαρμάντζα, ένα παλιό νεκροταφείο, που λόγω του εδάφους θυμίζει κάπως κούνια τιτάνιου μωρού. Βέβαια, στο μυαλό του ήρωα η Σαρμάντζα αναποδογυρίζει. Γίνεται σέλα. Σαμάρι. Και τα καμτσίκια δεν λυπούνται – στη σάρκα, πάνω του, πέφτουν», λέει ο Κωνσταντίνος Δομηνίκ για τον σκηνικό του μονόλογο με τίτλο Σαρμάντζα που βασίζεται στις συλλογές διηγημάτων Ώπα-ώπα, μπλάτιμοι και Κακό ανήλιο και παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Έλενας Μαυρίδου στην Πειραιώς 260 (26-28/6).
Το έργο διαδραματίζεται σε έναν τελετουργικό χώρο, όπου το σώμα και η ύλη γίνονται φορείς μνήμης, με τον ήρωα να στέκει πάνω από τον ανοιχτό τάφο της μάνας του και από την κατάσταση βραδύτητας και το τελετουργικό πένθος να κατευθύνεται σε μια παραληρηματική εξιλέωση, μέσω των στοχασμών του παρελθόντος. Μέσα από τις αφηγήσεις του Κωνσταντίνου Δομηνίκ το υπερφυσικό και το φανταστικό διασταυρώνονται με τη λαϊκή παράδοση, δημιουργώντας ένα ιδιαίτερο λογοτεχνικό σύμπαν. Με καταγωγή από την Πιερία, υφαίνει ποιητικές εικόνες λαογραφικού τρόμου, αξιοποιώντας την ιδιαίτερη ντοπιολαλιά του τόπου του.
Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης - «Εγώ μια δούλα»
«Αν μου ανέθετε κάποιος (λέμε τώρα…) να μελετήσω τον Παρθενώνα, θα ξεκινούσα από ένα του κεραμίδι. Βλέποντας την Εκάβη του Ευριπίδη σαν αρχαίο ναό στον οποίο μέσα μπήκα για εξερεύνηση, είπα να πιαστώ από μια φαινομενικά ασήμαντη λεπτομέρεια, την Τρωαδίτισσα δούλα που αναφέρεται μες στη ρύμη του ευριπίδειου λόγου στον στίχο 890, μια κομπάρσα που είκοσι αιώνες μετά γίνεται πρωταγωνίστρια και αναδιηγείται την ιστορία από τη δική της σκοπιά», λέει ο Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης για το έργο του Εγώ, μια δούλα που, μετά τις επιτυχημένες παραστάσεις του στο Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου το 2024, στο πλαίσιο του Κύκλου Contemporary Ancients, επαναλαμβάνεται στην Πειραιώς 260 (13-16/7), σε σκηνοθεσία Νίκου Χατζόπουλου.
Βραβευμένος με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος-Νουβέλας 2023, πολυμεταφρασμένος πεζογράφος και θεατρικός συγγραφέας με σημαντικά θεατρικά έργα στο ενεργητικό του (Μεταμφίεση, Λάσπη, Λα πουπέ, Αέρας, Στην οθόνη φως, Τον άυλο εσένα, Κέικ, Πεταλούδα σε πηγάδι, Στον παράδεισο), ο Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης γράφει με αφορμή την Εκάβη έναν κωμικό μονόλογο σε μια σπονδυλωτή παράσταση με πρωταγωνίστρια όχι την ίδια τη βασίλισσα της Τροίας αλλά μια έμπιστη δούλα της. Η ανώνυμη αυτή Τρωαδίτισσα έχει σταθεί μάρτυρας όλων των συμφορών της ίδιας της Εκάβης και της πατρίδας της που, τώρα πια, μετά τον πόλεμο, δεν είναι παρά σκέτες στάχτες.
Βίβιαν Στεργίου - «Ιφιγένεια / Βορά»
«Η Ιφιγένεια πάει βόλτα στην Επίδαυρο. Θέλει να κάνει νέα αρχή. Στην παραλία, καθώς στοχαζεται όσα τη διαμόρφωσαν, τη βρίσκει ο χρησμός, να την εξολοθρεύσει. Με χίλια στόματα, μέσα από πρόσωπα και εποχές, στάζει πάνω της σαν απαράβατη εντολή, της λέει να πεθάνει. Τι θ’ απαντήσει στον χρησμό;» λέει η Βίβιαν Στεργίου, συγγραφέας του θεατρικού μονόλογου Ιφιγένεια / Βορά που παρουσιάστηκε στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου το 2024 και επαναλαμβάνεται στην Πειραιώς 260 (13-16/7), σε σκηνοθεσία Αικατερίνης Παπαγεωργίου.
Στο εμπνευσμένο από την Ιφιγένεια εν Αυλίδι του Ευριπίδη έργο της η Ιφιγένεια τηλεφωνεί στη μαμά της, διαλογίζεται στην παραλία, πηγαίνει στον βωμό της. Προτού την καταπιεί, μας λέει τον χρησμό της: «Η αγάπη πονάει, αν θες να σ’ αγαπούν, θα το υποστείς». Δεν την πειράζει να πεθάνει, θέλει όμως ν’ ακουστεί… Οργίζεται και πενθεί για όλες τις στιγμές που φοβήθηκε, υποτιμήθηκε, στερήθηκε, ντράπηκε ή απλώς σάστισε. Η θυσία της μοιάζει τώρα κωμική, ελάχιστα τραγική.
Η Βίβιαν Στεργίου έχει εκδώσει τη συλλογή διηγημάτων Μπλε Υγρό που τιμήθηκε με το βραβείο «Μένης Κουμανταρέας» της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων. Η δεύτερη συλλογή διηγημάτων της με τίτλο «Δέρμα» κυκλοφόρησε το 2022. Έχει μεταφράσει στα ελληνικά σύγχρονα αμερικανικά μυθιστορήματα και από το 2018 αρθρογραφεί σε εβδομαδιαία βάση στον Τύπο.
Κυριάκος Χαρίτος - «Θήβα Μοναξιά»
«Το Θήβα Μοναξιά είναι ένα λαϊκό τραγούδι. Μια ταβέρνα στην ερημιά. Η αγάπη της Όλιας για την Αντιγόνη στάθηκε αφορμή για να αρχίσει. Εγώ, βέβαια, νοιάστηκα για όσα δεν λέει ο σοφός Σοφοκλής. Τα πριν από το κακό και τα μετά. Κυρίως για όσα δεν έγιναν. Και για το τι απέγιναν οι “επιζώντες”. Θέλησα να δώσω φωνή σ’ αυτόν που δεν είχε και να πω για τη µοναξιά. Μιας πόλης. Των Λαβδακιδών. Όλων μας», εξηγεί ο συγγραφέας Κυριάκος Χαρίτος μιλώντας για το έργο του Θήβα Μοναξιά που συνομιλεί με την εναρκτήρια παραγωγή του Φεστιβάλ στην Επίδαυρο, την Αντιγόνη του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Ulrich Rasche, και θα παρουσιαστεί στο Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου (4/-5/7) στον κύκλο Contemporary Ancients, σε σκηνοθεσία Όλιας Λαζαρίδου. Πρόκειται για μια παραλογή με τη μορφή ενός παραμιλητού, ενός τραγουδιού με την αφήγηση, άλλοτε σε έμμετρο κι άλλοτε σε πεζό λόγο, να συνομιλεί με τη μουσική.
Ο Κυριάκος Χαρίτος έχει γράψει επτά παιδικά βιβλία. Το 2023 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας για το βιβλίο του Για φαντάσου. Έχει γράψει το ποιητικό έργο Επί Ματαίω καθώς και τα πεζά Μικρή εγκυκλοπαίδεια του θανάτου και Γράμματα στην Παναγία. Έχει βραβευτεί στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας το 2007 για το σενάριο της ταινίας Εν θερμώ.
Χαρά Ρόμβη - «Σωτηρία»
«Η δραματουργική επεξεργασία της Σωτηρίας ήταν μεγάλη πρόκληση. Δεν είχα ιδέα πώς θα καταφέρω να συσχετίσω δύο λογοτεχνικά είδη. Όμως η αγάπη που έχω για το θέατρο και η εμπιστοσύνη στο καλλιτεχνικό πρόσωπο του Θανάση Δόβρη και της Μαρίας Παρασύρη με έκαναν να θέλω πολύ να ανακατευτώ σε αυτήν τη δουλειά» λέει η Χαρά Ρόμβη, στη συλλογή διηγημάτων της οποίας βασίζεται το ομότιτλο έργο που παρουσιάζεται στον κύκλο «Η σκηνή των Βιβλίων» στην Πειραιώς 260 (19-21/6) σε σκηνοθεσία Θανάση Δόβρη.
Σε μια βόλτα στο σούπερ μάρκετ, μοναδική ανάσα στην ασφυκτική καθημερινότητά της, η Σωτηρία ξεχνιέται ανάμεσα στις έτοιμες τούρτες και στους κύβους νοστιμιάς και, χωρίς να το πάρει είδηση, κλειδώνεται εκεί μέσα. Χαμένη στον παράδεισο της αφθονίας, ανάμεσα σε ράφια και ψυγεία γεμάτα προϊόντα, περίεργους θορύβους και απροσδιόριστες σκιές, η ηρωίδα έρχεται αντιμέτωπη με τους δαίμονές της, τα σκοτάδια και τους φόβους της. Το αναπάντεχο αυτό γεγονός γίνεται αφορμή για μια αναμέτρηση με τον ίδιο της τον εαυτό.
Η Χαρά Ρόμβη, συγγραφέας της νεότερης γενιάς, σκιαγραφεί με γλυκόπικρο χιούμορ και τρυφερότητα ένα αναγνωρίσιμο πορτρέτο της Ελλάδας του ’80 και του ’90. Η συλλογή διηγημάτων Σωτηρία είναι το πρώτο της βιβλίο.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
