5 κλασικά αριστουργήματα για να πάρεις μαζί σου στις διακοπές (+ τρία σύντομα αναγνώσματα)

0

Herman Melville

Μόμπι Ντικ

Μτφρ.: Α.Κ. Χριστοδούλου

εκδ. Gutenberg

Το μυθιστόρημα που γέννησε μυθιστορήματα, ο αίνος στον οίνο του πάθους για ζωή, το «μυθοπλαστικό παράδειγμα του αμερικανικού Υψηλού». Μια μεγαλειώδης μύηση στον βαθιά φιλοσοφημένο αναρχοατομικισμό του Μέλβιλ που είναι βαθύς ανθρωπισμός. «Χαρά σε κείνον που είναι μονάχα πατριώτης του ουρανού» διαβάζεις στη σελίδα 92. Ένας καταιγισμός πληροφοριών και ιδεών, ένα σπουδαίο εργαστήρι σκέψης και ένα μυθιστόρημα δράσης και περιπέτειας. Φίνο χρυσάφι, ανεκτίμητο βιβλίο, γραμμένο στη φωτεινή σκιά του βάρδου Σαίξπηρ και του γερο-Θερβάντες, όπως τον γλυκοχαιρετάει ο Μέλβιλ.

Francis Scott Fitzgerald

Ο Μεγάλος Γκάτσμπυ

Μτφρ.: Άρης Μπερλής

εκδ. Άγρα

Το απαστράπτον χαμόγελο δεν σε ξεγελάει, γιατί το βλέμμα βουρκώνει. Ο κυνισμός δεν καταφέρνει να νικήσει τον ρομαντισμό. Στο τέλος της παρτίδας ξέρουμε ότι ο χαμένος τα παίρνει όλα γιατί πόνταρε τα πάντα στον ανυποχώρητο, εμμονικό, διαρκή, επίμονα εφηβικό φτερωτό θεό με τη φαρέτρα. Ο Τζέι Γκάτσμπυ κερδίζει γιατί μπαινοβγαίνει στον χρόνο, ανακατεύει την τράπουλα παρελθόντος/παρόντος/μέλλοντος. «Ο Γκάτσμπυ πίστευε στο πράσινο φως, στο οργασμικό μέλλον που χρόνο με το χρόνο ξεμακραίνει από μας. Μας ξέφυγε τότε, αλλά αυτό δεν έχει μεγάλη σημασία – αύριο θα τρέξουμε πιο γρήγορα, θα απλώσουμε πιο μακριά τα χέρια μας».

Malcolm Lowry

Κάτω από το ηφαίστειο

Μτφρ.: Μαρίνα Λώμη

εκδ. Αστάρτη

Τα λάθη, τα πάθη, τα βάθη του προξένου Τζέφρι Φέρμιν. Ο αιώνιος έρωτάς του για την Ιβόν. Αλλά και για την μποτίλια. Η καταβύθιση στον ωκεανό του αλκοόλ αλλά των λέξεων, όπου, ακριβώς μέσα από τις λέξεις, δικαιώνεται η βαθύτατη ανθρωπιά του Φέρμιν και, βεβαίως, του ταλανισμένου συγγραφέα Μάλκολμ Λόουρι. Η σκοτεινή ομορφιά, η σκιά του θανάτου αλλά και το πανηγύρι της ζωής. Όχι, δεν είναι η Βίβλος του Μέθυσου, είναι το εγκόλπιο όσων ξέρουν ότι ο έρως είναι ακαριαίος και αιώνιος.


Thomas Mann

Το Μαγικό Βουνό

Μτφρ.: Θόδωρος Παρασκευόπουλος

εκδ. Μεταίχμιο

Είμαστε όλοι Χανς Κάστορπ. Μια επίσκεψη παρατείνεται, ο χρόνος διαστέλλεται, οι τρεις εβδομάδες γίνονται επτά χρόνια, η ιδέα του έρωτα γίνεται έρωτας για τις ιδέες και ο περιβόητος διάλογος του δαιμονικού Νάφτα με τον διανοούμενο Σεττεμπρίνι εξακολουθεί να βάζει φωτιά στις παρέες. Ένα σκαρίφημα προορισμένο να γίνει ολιγοσέλιδο διήγημα παίρνει τις διαστάσεις ενός ανεστραμμένου έπους που αγγίζει τις χίλιες σελίδες. Και είναι συντεθειμένο σαν μείζον μουσικό έργο. Ένας ύμνος στο μεγαλείο της διαλεκτικής και ένα εγκώμιο στη μαγεία της τέχνης. Και εδώ, όπως και στο Ηφαίστειο και στον Γκάτσμπυ, κεντρικό ρόλο διαδραματίζει ο χρόνος: η αδυσώπητη παρέλευσή του και η άρση, η υπέρβαση αυτής της οδύνης μέσα από την τέχνη.


Thomas Pynchon

Το ουράνιο τόξο της βαρύτητας

Μτφρ.: Γιώργος Κυριαζής

εκδ. Χατζηνικολή

Αν και έχει εκδοθεί το 1973, είναι το μυθιστόρημα που προλογίζει τον 21ο αιώνα. Όλη η μυθιστοριογραφία του παρελθόντος συνοψίζεται κρίσιμα στις σελίδες του Πίντσον, ώστε να συντελεστεί το άνοιγμα στο αίνιγμα του μέλλοντος. Η ασυνεννοησία και η παράνοια, ο κατακερματισμός της πραγματικότητας, οι σκοτεινές συνωμοσίες που εξυφαίνουν οι δολερές δυνάμεις, η διάβρωση της σοβαροφάνειας από το καλπάζον χιούμορ και ο συνδυασμός ευρυμάθειας και φαντασίας ανάγουν τον Πίντσον σε αδελφό του Ντον ΝτεΛίλο του Υπόγειου Κόσμου, σε πατέρα του Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας του Infinite Jest και σε παππού του Έιρικουρ Ερτν Νόρδνταλ του Illska/Το Κακό.

John Locke

Περί κακοποίησης των λέξεων

Μτφρ.: Άννα Δαμιανίδη

εκδ. Παπαδόπουλος, σειρά «Μικρά Διαχρονικά»

Μπορείς να πεις ότι είμαστε οι λέξεις μας. Με τις λέξεις σκεφτόμαστε, εκφραζόμαστε, ερωτευόμαστε, καβγαδίζουμε, φιλιώνουμε, αναιρούμε, προπαγανδίζουμε, ηρεμούμε, παθιαζόμαστε. Πληγή και πόνος η κακοποίηση των λέξεων, εφαλτήριο συμφορών. Ο Λοκ για τις λέξεις: «Οι άνθρωποι παίρνουν τις λέξεις που βλέπουν να χρησιμοποιούν οι γείτονές τους. Και για να μη φανούν ότι αγνοούν τι αντιπροσωπεύουν, τις χρησιμοποιούν με σιγουριά, χωρίς να πολυπαιδεύουν το κεφάλι τους για τη μία και συγκεκριμένη σημασία». Ο Τζον Λοκ (1632-1704) στο δοκίμιό του Περί κακοποίησης των λέξεων δείχνει πώς η κακή χρήση των λέξεων συνεπάγεται την κακή χρήση του βίου, την κακή χρήση των στιγμών, την κακή χρήση του χρόνου, που σημαίνει ότι ο άνθρωπος γίνεται ευάλωτος στη χειραγώγηση και έκθετος σε κάθε πλάνη και εξαπάτηση. Σπαρακτικά επίκαιρο κείμενο, σήμερα ιδίως που η ιλιγγιώδης ταχύτητα εκφοράς της οποιαδήποτε γνώμης μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης περιορίζει ασφυκτικά τον χρόνο σκέψης και τον χρόνο που είναι απαραίτητος για την εύστοχη επιλογή των λέξεων. «Αυτός που χρησιμοποιεί λέξεις χωρίς καθαρό και σταθερό νόημα, τι άλλο κάνει από το να οδηγεί τον εαυτό του και άλλους σε λάθη;» γράφει ο Λοκ. «Και αυτός που αποφασισμένα το κάνει πρέπει να θεωρείται εχθρός της αλήθειας και της γνώσης».


Maurice Blanchot

Ο Μισέλ Φουκώ όπως τον φαντάζομαι

Μτφρ.: Βασίλης Πατσογιάννης

εκδ. Πλέθρον, σειρά «Μικρόκοσμος»

Ο Μορίς μιλάει για τον Μισέλ. Δύο χρόνια μετά τον θάνατο του δεύτερου. Και τον εκθειάζει: μεθοδικά, συστηματικά, οργανωμένα. Με λίγες λέξεις, πολύ προσεκτικά επιλεγμένες. Σε ελάχιστες σελίδες συμπυκνώνει την πολύτομη και πολύτιμη προσφορά του. Ο Μορίς Μπλανσό (1907-2003) λέει για τον Μισέλ Φουκώ (1926-1984) ότι δεν είχε προσωπικές σχέσεις μαζί του, δεν τον συνάντησε παρά μόνο μία φορά στο προαύλιο της Σορβόννης. Ήταν τότε, στον απόηχο του Μάη του '68, Ιούνιος ή Ιούλιος, δεν θυμάται ακριβώς ο Μπλανσό. Άρχισαν να συζητούν, χωρίς ο Φουκώ να ξέρει με ποιον μιλάει. «Ό,τι κι αν λένε οι κακολογητές του Μάη, αυτός υπήρξε μια όμορφη στιγμή που σου έδινε την ευκαιρία να μιλάς στον άλλο ανώνυμα, απρόσωπα, άνθρωπος προς άνθρωπο, χωρίς άλλο πρόσχημα από την ανθρώπινη ιδιότητά σου» γράφει ο Μπλανσό στο κείμενο Ο Μισέλ Φουκώ όπως τον φαντάζομαι. Συνοψίζει τις αναλύσεις του Φουκώ για την τρέλα, τη σεξουαλικότητα, τη στρατηγική, την εξουσία. Μιλάει για τη λεπτή αίσθηση των κινδύνων που είχε αναπτύξει ο Γάλλος τολμητίας στοχαστής. Για το πώς μόχθησε, και κατάφερε, να ιχνηλατήσει τις κρυμμένες σημασίες, τα θελκτικά μυστικά. Για το πώς σκανδάλισε κάποτε τους εξ επαγγέλματος και με το αζημίωτο πεσιμιστές, δηλώνοντας «ευτυχής αισιόδοξος». Μιλάει για το συνεχές σλάλομ του Φουκώ ανάμεσα στην παραδοσιακή φιλοσοφία και στην αποποίηση κάθε πνεύματος σοβαρότητας, για το ότι εν τέλει ο συγγραφέας της Ιστορίας της Τρέλας και της Αρχαιολογίας της Γνώσης παραμένει αταξινόμητος, απειθής, ανυπάκουος. Ακατάτακτος και άτακτος. Γράφει ο Μορίς για τον Μισέλ: «Ούτως ή άλλως, είναι ένας άνθρωπος που βαδίζει εμπρός, μοναχικός, κρυφός, και, ως εκ τούτου, κάποιος που εκφράζει καχυποψία απέναντι στα θέλγητρα της εσωτερικότητας, άρνηση απέναντι στις παγίδες της υποκειμενικότητας, ψάχνοντας να βρει πού και πώς είναι εφικτός ένας λόγος επιφανείας, που εκπέμπει μαρμαρυγές αλλά δεν δημιουργεί αντικατοπτρισμούς, όχι ξένος, όπως νόμισαν κάποιοι, προς την αναζήτηση της αλήθειας».


Ανδρέας Εμπειρίκος

Νικόλαος Εγγονόπουλος ή Το Θαύμα του Ελμπασάν και του Βοσπόρου και Διάλεξη για τον Νίκο Εγγονόπουλο

εκδ. Άγρα, σειρά «Ο άτακτος λαγός»

Ούτε σαράντα οι σελίδες, αλλά πρόκειται για θησαυροφυλάκιο: ένα κείμενο του Εμπειρίκου για τον Εγγονόπουλο, από το 1945. Μια διάλεξη, από το 1963, του ποιητή και ψυχαναλυτή για τον ποιητή και ζωγράφο. Και η «Αντιφώνηση» του Εγγονόπουλου. Συν το μεστό επίμετρο του Γιώργη Γιατρομανωλάκη. Από τη λίαν εκλεκτή σειρά «Ο άτακτος λαγός» των εκδόσεων Άγρα. Ο πάντα άδολος και γενναιόδωρος, ο πάντα καίριος και υψιπετής λόγος του Ανδρέα Εμπειρίκου: «Νικόλαε Εγγονόπουλε, η ώρα της δόξης σου έφτασε και είναι στραβοί ή κακόπιστοι όσοι ακόμη δεν το βλέπουν [...] Νικόλαε Εγγονόπουλε, σε αυτό τον κόσμον υπάρχουν δυο λογιών άνθρωποι, σε όλες τις τάξεις και σε όλες τις ειδικότητες. Οι δυνάμενοι να εκτοξεύσουν σπέρμα διεισδύοντες και οι άνθρωποι οι εκτοξεύοντες μόνον σκατά. Εσύ ανήκεις εις τους πρώτους. Άσε τους άλλους να κάνουν τη βρώμικη δουλειά τους. Θα υπάρχουν πάντα Ηρακλείς που όσα σκατά κι αν μαζευθούν τριγύρω τους, θα καθαρίζουν ως ελευθερωταί την Κόπρον του Αυγείου». Πόσο ελεύθερα λόγια, πόσο (δυστυχώς!) ακόμη επίκαιρα. Δεν μάσησε ποτέ τα λόγια του ο Εμπειρίκος και δεν έβαλε καμία τροχοπέδη υστεροβουλίας στη σκέψη και στη γραφή του. Εγκωμίαζε ό,τι του φαινόταν άξιο εγκωμίων, και ομοίως εγκωμιάστηκε από θαρραλέους ομοτέχνους του – ας θυμηθούμε το λαμπρό ελευθεροσυνειρμικό πόνημα του Οδυσσέα Ελύτη «Αναφορά στον Εμπειρίκο». Στη διάλεξη, ο Εμπειρίκος επισημαίνει τις πνευματικές συγγένειες του Εγγονόπουλου με τους Ουίλιαμ Μπλέικ, Σαρλ Μποντλέρ, Ραϊμόν Ρουσέλ, Φραντς Κάφκα και Ιζιντόρ Ντυκάς, ενώ, έμπλεος πάντα αισιοδοξίας, κατονομάζει ως συνεχιστές του υπερρεαλισμού και του «ατέρμονος δρόμου μας» τους «σημαντικούς και συνταρακτικούς Αμερικανούς ποιητές» Γκίνσμπεργκ και Κέρουακ.

To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στέφαν Τσβάιχ

Το πίσω ράφι / Σε πείσμα όσων περιφρόνησαν τα έργα του Τσβάιχ, η απήχησή τους ακόμα να κοπάσει

Οι ήρωες του Αυστριακού συγγραφέα ταλανίζονται συνήθως από μια αβάσταχτη εσωτερική πίεση, αντικατοπτρίζοντας τη δική του πεισιθάνατη διάθεση. Αυτήν ακριβώς την αίσθηση αποπνέει η συλλογή διηγημάτων του «Αμόκ».
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Marwan Kaabur: «Αγωνιζόμαστε και στον αραβικό κόσμο για δικαιώματα κι ελευθερίες, αλλά προκρίνουμε τον δικό μας τρόπο, στο πλαίσιο της δικής μας κουλτούρας»

Lgbtqi+ / Κι όμως υπάρχουν και «αραβικά καλιαρντά»!

Λίγο πριν από την αθηναϊκή παρουσίαση της αγγλόφωνης έκδοσης του «Queer Arab Glossary» μιλήσαμε με τον συγγραφέα του Marwan Kaabur, για τα «αραβικά καλιαρντά», την ομοφυλοφιλία και την queer συνθήκη στον αραβικό κόσμο, το «pink washing», αλλά και τη συχνά παρεξηγημένη πρόσληψή τους από τη Δύση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Tα συγκλονιστικά Ημερολόγια Καρκίνου της Όντρι Λορντ και άλλα 4 βιβλία που διαβάζουμε τώρα

Βιβλίο / Tα συγκλονιστικά Ημερολόγια Καρκίνου της Όντρι Λορντ και άλλα 4 βιβλία που διαβάζουμε τώρα

Πέντε αποκαλυπτικά βιβλία για τις γυναίκες με καρκίνο, για τον κόσμο, τα σκουπίδια ακόμα και για τη μακρινή Ιαπωνία ξεχωρίζουν ανάμεσα στις εκδόσεις της πρόσφατης βιβλιοπαραγωγής καλύπτοντας ένα μεγάλο εύρος θεμάτων και ενδιαφερόντων.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Δύο άγνωστες φωτογραφίες του Ρεμπό από τη γαλλική Κομμούνα

Βιβλίο / Δύο άγνωστες φωτογραφίες του Ρεμπό από τη γαλλική Κομμούνα

Σαν σήμερα γεννήθηκε το 1854 ο Αρθούρος Ρεμπό. Ο ποιητής, μουσικός και μπλόγκερ Aidan Andrew Dun έπεσε τυχαία σε δύο εντελώς άγνωστες φωτογραφίες, βγαλμένες στην Place Vendôme, και βρέθηκε μπροστά σε μια μεγάλη έκπληξη: ο έφηβος Αρτίρ Ρεμπό, όπως δεν τον έχουμε ξαναδεί.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Θανάσης Τριαρίδης: Οι μετανάστες θα σώσουν τον κόσμο. Χωρίς αυτούς είμαστε χαμένοι

Βιβλίο / Θανάσης Τριαρίδης: «Οι μετανάστες θα σώσουν τον κόσμο. Χωρίς αυτούς είμαστε χαμένοι»

Έγινε αντιρρησίας συνείδησης, γιατί πιστεύει ότι ο στρατός είναι μια δοξολογία εκμηδένισης του άλλου. Άφησε τη Θεσσαλονίκη επειδή τον έπνιγε ο εθνοφασισμός της. Στην Αντίς Αμπέμπα υιοθέτησε την κόρη του, Αργκάνε. Ο συγγραφέας της «Τριλογίας της Αφρικής», Θανάσης Τριαρίδης, αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μια «φόνισσα» εξομολογείται

Το πίσω ράφι / Η Hannah Kent έγραψε τη δική της «Φόνισσα», την Άγκνες που ζούσε στην Ισλανδία τον 19ο αιώνα

Η Αυστραλή συγγραφέας δεν πίστευε ποτέ ότι, χάρη στα «Έθιμα ταφής», οι κριτικοί θα την τοποθετούσαν δίπλα σε λογοτέχνες όπως η Μάργκαρετ Άτγουντ και ο Πίτερ Κάρεϊ.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Χριστίνα Ντουνιά: «Ο Καρυωτάκης μάς δίνει ελπίδα και μας παρηγορεί»

Βιβλίο / «Ο Καρυωτάκης άφησε "το αδέσποτο Τραγούδι" του να μας συντροφεύει»

Στο βιβλίο της «Το όνειρο και το πάθος», η Χριστίνα Ντουνιά, ομότιμη καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας και συγγραφέας αποκαλύπτει αθέατες όψεις του ποιητή και νέα στοιχεία για τη σχέση του με τον Καβάφη μέσα από μια άγνωστη, ως τώρα, επιστολή.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Η Αποκάλυψη είναι μια συνεχής ετυμηγορία»: Η πολιτική ισχύ της άχρονης τέχνης του Κρασναχορκάι

Βιβλίο / «Η Αποκάλυψη είναι μια συνεχής ετυμηγορία»: Η πολιτική ισχύς της άχρονης τέχνης του Κρασναχορκάι

Ο Ούγγρος κάτοχος του φετινού Νόμπελ λογοτεχνίας γράφει με μαγικό τρόπο για τις αποπνικτικές επιπτώσεις της πολιτικής καταπίεσης, περιφρονώντας την προθυμία των ανθρώπων να τις αποδεχτούν.
THE LIFO TEAM
Κωνσταντίνος Καβάφης: Η εξαίρετη βιογραφία του κυκλοφόρησε μόλις στα Ελληνικά

Βιβλίο / Κωνσταντίνος Καβάφης: Η εξαίρετη βιογραφία του κυκλοφόρησε μόλις στα Ελληνικά

Οι καθηγητές Peter Jeffreys και Gregory Jusdanis συνεργάστηκαν και έγραψαν από κοινού τη βιογραφία του μεγάλου ποιητή που φέρει τον τίτλο «Κωνσταντίνος Καβάφης – Ο άνθρωπος και ο ποιητής». Ο Gregory Jusdanis μίλησε στη LifO για το βιβλίο και για τον ποιητή που ήταν «παραδοσιακός και ταυτόχρονα μεταμοντέρνος, ο πρώτος “viral” ποιητής διεθνώς»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αλέξης Πατέλης: «Πατριωτικό είναι να κάνεις τη χώρα σου ισχυρή»

LiFO politics / Αλέξης Πατέλης: «Πατριωτικό είναι να κάνεις τη χώρα σου ισχυρή»

Ο Αλέξης Πατέλης, επικεφαλής του Οικονομικού Γραφείου του πρωθυπουργού την περίοδο 2019-2024, μιλά στη Βασιλική Σιούτη για την οικονομική πορεία της χώρας αυτά τα χρόνια, τις δύσκολες αποφάσεις αλλά και τις στιγμές δικαίωσης μέσα από την οπτική ενός τεχνοκράτη που βρέθηκε ξαφνικά στο επίκεντρο της πολιτικής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λάσλο Κρασναχορκάι: ο σκοτεινός προφήτης της Ευρώπης βραβεύεται με Νόμπελ

Βιβλίο / Ο Λάσλο Κρασναχορκάι, ο σκοτεινός προφήτης της Ευρώπης, κέρδισε το Νόμπελ

Φέτος, το βραβείο δόθηκε στον Ούγγρο συγγραφέα που κατά τη Σουηδική Ακαδημία αποτελεί ένα ελπιδοφόρο βήμα προς τον χαμένο ανθρωπισμό, την υψηλή λογοτεχνία και τη στοχαστική ακρίβεια.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το ημερολόγιο ενός διαιτητή: «Ήμασταν σχεδόν γυμνοί και ο Κολίνα μας εξέταζε με το παγερό βλέμμα του»

Βιβλίο / Το ημερολόγιο ενός διαιτητή: «Ήμασταν σχεδόν γυμνοί και ο Κολίνα μας εξέταζε με το παγερό βλέμμα του»

Σε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του που έχει τίτλο “House of Cards”, ο Σουηδός πρώην διεθνής Γιόνας Έρικσον περιγράφει τις ταπεινωτικές μετρήσεις βάρους στα σεμινάρια διαιτητών της UEFA
THE LIFO TEAM
Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ήταν πάντα με τη μεριά της ζωής

Το Πίσω Ράφι / Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ήταν πάντα με τη μεριά της ζωής

Ο Έλληνας σκηνοθέτης μάζεψε από «το καλάθι των αχρήστων» όλες τις εμπειρίες του κι έφτιαξε την αυτοβιογραφία του, μια ζωντανή αφήγηση γεμάτη ιστορίες, συναντήσεις, αποφθέγματα και κρίσεις, λογοτεχνικές και σινεφίλ αναφορές.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Για τα περάσματα που δεν βρέθηκαν ποτέ: η ιστορία του underground περιοδικού «Ανοιχτή Πόλη»

Βιβλίο / «Ανοιχτή Πόλη»: Ένα από τα πιο επιδραστικά εναλλακτικά έντυπα της Ελλάδας

Οι δημιουργοί του Κώστας Μανδηλάς και Βλάσσης Ρασσιάς, καταγράφουν την πορεία του στο βιβλίο «Για τα περάσματα που δεν βρέθηκαν ποτέ: Η ιστορία του περιοδικού “Ανοιχτή Πόλη”».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ