«Τουρνέ» του Ευριπίδη Λασκαρίδη: Ένας ξεκαρδιστικός φόρος τιμής στη θεατρική μας κληρονομιά

«Τουρνέ» του Ευριπίδη Λασκαρίδη: Αυτό το Παρασκευοσάββατο η Μικρή Επίδαυρος θα σειστεί από τα γέλια Facebook Twitter
Μαρία Μοσχούρη, Ευθύμιος Μοσχόπουλος και Ευριπίδης Λασκαρίδης στην «Τουρνέ». Φωτ.: Ελίνα Γιουνανλή
0

Το περσινό καλοκαίρι ήταν μάλλον σημαδιακό για τον Ευριπίδη Λασκαρίδη. Ο ιδιοφυής καλλιτέχνης ήταν έτοιμος να παρουσιάσει ένα νέο έργο που θα περιλάμβανε πολλές πρωτιές για τον ίδιο: πρώτη του Επίδαυρος, πρώτη open air πρεμιέρα και, κυρίως, πρώτο έργο που θα περιλάμβανε τον λόγο, κάποιο είδος πρόζας, σε κάποιο συνδυασμό, πάντα, με το πολύ προσωπικό του ιδιόλεκτο. 

Αυτός ο «Ευριπίδης του Ευριπίδη» δεν συνάντησε ποτέ το κοινό – έμελλε να συμπέσει με τις καταστροφικές περσινές πυρκαγιές και να ακυρωθεί. Ποιος ξέρει, μπορεί κάποτε, στο μέλλον, ο ίδιος να κρίνει ότι έχει νόημα και αξία να παρουσιάσει στο κοινό εκείνη του την ιδέα. 

Το υλικό, πάντως, από το περσινό έργο μεταλλάχθηκε, κάποιοι από τους συνεργάτες άλλαξαν, και η εξέλιξή του είναι η «Τουρνέ» που ανεβαίνει επιτέλους φέτος στη Μικρή Επίδαυρο. 

Οι πρωτιές κι εδώ είναι ακριβώς οι ίδιες και πραγματικά, με βάση την πρόβα που παρακολούθησα πριν από λίγες μέρες στην Αθήνα, πιστεύω πως το αργολικό θέατρο θα σειστεί από τα γέλια. Γιατί το χιούμορ, αυτή η μπουφονική αίσθηση της γελοιότητας που τόσο μοναδικά, τόσο αυθεντικά φέρει ο Ευριπίδης Λασκαρίδης και μας τη σύστησε μέσα από τα προηγούμενα έργα του, εδώ λαμβάνει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις, ανάλογες του χώρου στον οποίο παρουσιάζεται η παράσταση. 

Καλοκαίρι ίσον Επίδαυρος και Φεστιβάλ Επιδαύρου – και μεγάλες θεατρικές περιοδείες σε όλα τα ανοιχτά θέατρα της Ελλάδας: Ποιες παραστάσεις θα συνωστιστούν φέτος στα 8-9 Παρασκευοσάββατα του Ιουλίου και του Αυγούστου, ποια θα κάνει περισσότερα εισιτήρια, ποια θα κατηγορηθεί ως βλάσφημη και «ντροπή, τέτοια πράγματα στην Επίδαυρο», ποιοι θα μαλλιοτραβηχτούν μετά στον Λεωνίδα στο Λυγουριό, ποιος θα καταφέρει να προτείνει κάτι πέρα από τους τέσσερις κλασικούς του αρχαίου δράματος, ποιον θα σφάξει η κριτική και ποιον θα αποθεώσει.

Δηλώνοντας μεγάλος θαυμαστής της δουλειάς και της αισθητικής του καλλιτέχνη, ήμουν ειλικρινά περίεργος να δω τι θα σκαρφιζόταν γι’ αυτό το επόμενο βήμα. Η εξέλιξη στα τρία προηγούμενα έργα του ήταν χειρουργικά μελετημένη, γι’ αυτό και τον έφερε μέσα σε διάστημα λίγων ετών στην κορυφή της αληθινής καλλιτεχνικής μας πρωτοπορίας – και σε διαρκείς, ασταμάτητες περιοδείες στα θέατρα όλου του κόσμου. 

«Τουρνέ» του Ευριπίδη Λασκαρίδη: Αυτό το Παρασκευοσάββατο η Μικρή Επίδαυρος θα σειστεί από τα γέλια Facebook Twitter
Στο χωνευτήρι αυτής της «Τουρνέ» περνά όλη η αρχαία ελληνική γραμματεία, η πολιτιστική μας κληρονομιά, αυτή που φέρουμε και διδασκόμαστε και γνωρίζουμε από το σχολείο. Φωτ.: Ελίνα Γιουνανλή

Οι γνήσιες ιδέες αυτού του weirdο, που συνδυάζουν στοιχεία από παραστατικές τέχνες όπως το θέατρο, ο χορός, η περφόρμανς, το τσίρκο, το μπουρλέσκ, αλλά και το animation ή το drag, σε ένα εντελώς δικό του, χειροποίητο μείγμα, εξελίχθηκαν ιδανικά από το αξέχαστο solo του «Relic» στο συγκινητικό ντουέτο των «Τιτάνων» κι έπειτα στη μεγάλη, πολυεπίπεδη κλίμακα του «Ελενίτ». Ο Λασκαρίδης είχε (από)δείξει τα δόντια και τις δυνατότητές του και είχε καταφέρει να εγκαθιδρύσει το δικό του καλλιτεχνικό στίγμα.

Και μετά, τι, όμως; Το «Ελενίτ» στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση ήταν μια μεγαλειώδης παραγωγή, όπου ο Λασκαρίδης φάνηκε να το «τερματίζει», συμπεριλαμβάνοντας σε αυτή ό,τι τον προβλημάτιζε, ό,τι τον ενέπνεε, μένοντας πιστός στο αρχικό του λεξιλόγιο. Το επόμενο βήμα περίμενε απαιτητικό στη γωνία. Κάποια στιγμή ο λόγος, αναπόφευκτα, θα έπρεπε να τρυπώσει στα χείλη των αξιαγάπητων πλασμάτων του. Και η Επίδαυρος απαιτεί, αν μη τι άλλο, λόγο. 

Είναι συγκινητικός ο τρόπος με τον οποίο ψάχτηκε για την «Τουρνέ» του. Και πανέξυπνη η επιλογή του θέματος: Μια παράσταση για το ελληνικό θέατρο, ή, πιο σωστά, για το θέατρο στην Ελλάδα, που ο Ευριπίδης, μέσα από τη θητεία του ως μαθητής και ηθοποιός του Θεάτρου Τέχνης, το κατέχει καλά. 

«Τουρνέ» του Ευριπίδη Λασκαρίδη: Αυτό το Παρασκευοσάββατο η Μικρή Επίδαυρος θα σειστεί από τα γέλια Facebook Twitter
Η εξέλιξη στα τρία προηγούμενα έργα του ήταν χειρουργικά μελετημένη, γι’ αυτό και τον έφερε μέσα σε διάστημα λίγων ετών στην κορυφή της αληθινής καλλιτεχνικής μας πρωτοπορίας. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LiFO

Στο χωνευτήρι αυτής της «Τουρνέ», λοιπόν, περνά όλη η αρχαία ελληνική γραμματεία, η πολιτιστική μας κληρονομιά, αυτή που φέρουμε και διδασκόμαστε και γνωρίζουμε από το σχολείο: Ο Αισχύλος και η κριτική του στην εξουσία, ο Σοφοκλής και η αρχετυπική Αντιγόνη του, ο Ευριπίδης (ο άλλος, ο αρχαίος!) και οι θεατρικοί νεωτερισμοί του, ο Αριστοφάνης και τα αδιάκοπα φαλλικά αστεία του και… fast forward, δυόμισι χιλιετίες μετά, στον 20ό μετά Χριστόν αιώνα, τότε που το αρχαίο δράμα άρχισε να εξελίσσεται σε μαζικό πολιτιστικό προϊόν μέσα από τις δουλειές των μεγάλων σκηνοθετών και ηθοποιών μας και μια ολόκληρη καλοκαιρινή κουλτούρα να πλάθεται. 

Καλοκαίρι ίσον Επίδαυρος και Φεστιβάλ Επιδαύρου – και μεγάλες θεατρικές περιοδείες σε όλα τα ανοιχτά θέατρα της Ελλάδας: Ποιες παραστάσεις θα συνωστιστούν φέτος στα 8-9 Παρασκευοσάββατα του Ιουλίου και του Αυγούστου, ποια θα κάνει περισσότερα εισιτήρια, ποια θα κατηγορηθεί ως βλάσφημη και «ντροπή, τέτοια πράγματα στην Επίδαυρο», ποιοι θα μαλλιοτραβηχτούν μετά στον Λεωνίδα στο Λυγουριό, ποιος θα καταφέρει να προτείνει κάτι πέρα από τους τέσσερις κλασικούς του αρχαίου δράματος, ποιον θα σφάξει η κριτική και ποιον θα αποθεώσει, για ποιον η «πρώτη Επίδαυρος θα στεφθεί με επιτυχία», ποιος «καλό θα ήταν να πάει σπίτι του», ποια μεγάλη τραγωδός θα κάνει «συγκλονιστικό comeback», ποια άλλη μεγάλη τραγωδός «έφαγε τα ψωμιά της», ποιος ξένος σκηνοθέτης θα τολμήσει να αναμετρηθεί με το αρχαίο δράμα, το δικό μας αρχαίο δράμα, και «θα του αλλάξει τα φώτα»… 

Οι ηθοποιοί, οι σκηνοθέτες (και οι πολιτιστικοί συντάκτες) της Ελλάδας τα ξέρουν όλα αυτά πολύ καλά, τα ζουν κάθε χρόνο, το τοτέμ της Επιδαύρου είναι ίσως το ιερότερο του ελληνικού πολιτισμού – μαζί με την Ακρόπολη.

«Τουρνέ» του Ευριπίδη Λασκαρίδη: Αυτό το Παρασκευοσάββατο η Μικρή Επίδαυρος θα σειστεί από τα γέλια Facebook Twitter
Δεν είναι ανάγκη να έχεις κάνει διατριβή στο αρχαίο δράμα για να γελάσεις με τον τρόπο που ο Λασκαρίδης το σατιρίζει στην «Τουρνέ» του. Φωτ.: Ελίνα Γιουνανλή

Εδώ όμως ο Ευριπίδης δεν παίζει μόνο με τα inside jokes της ελληνικής θερινής θεατρικής βιομηχανίας – άλλωστε, κάτι τέτοιο ενδεχομένως να προοριζόταν μόνο για εσωτερική κατανάλωση. Ούτε βεβαίως περιορίζεται μόνο σε μια ευφάνταστη παρέλαση από μεταμορφώσεις και κιτς props, ψεύτικα βυζιά, εξωφρενικές περούκες με βοστρύχους, κοθόρνους, χιτώνες, στάχυα, κίονες και ασπίδες – αυτά όλα ξέρουμε ότι τα κάνει εξαιρετικά, όπως και τις ψεύτικες φωνές και τις εκφραστικές μούτες που κατέχει στο κωμικό του οπλοστάσιο. 

Για το κομμάτι του λόγου, που, όπως είπαμε πριν, είναι το καινούργιο, το στοίχημα για τον ίδιο, κοιτάει βαθύτερα στην ουσία του αρχαίου δράματος και τολμά να σχολιάσει και να παρωδήσει τα κείμενα, τη δομή τους, τα κατά ποσόν και κατά ποιόν μέρη, τις παρόδους, τα επεισόδια και τα στάσιμα, τους θρήνους, την έννοια του διονυσιασμού, τον από μηχανής θεό και την αναγνώριση-αποκάλυψη του δράματος, τις αλλεπάλληλες επερωτήσεις στις στιχομυθίες, που, όταν ήμασταν μαθητές στο σχολείο, αδυνατούσαμε να κατανοήσουμε «γιατί καθυστερούν τη δράση, με τόσο αχρείαστο μπλα-μπλα», τα αστεία της αριστοφανικής κωμωδίας που σήμερα, στους μη μυημένους, φαίνονται εντελώς «μη αστεία». 

Δεν είναι ανάγκη να έχεις κάνει διατριβή στο αρχαίο δράμα για να γελάσεις με τον τρόπο που ο Λασκαρίδης το σατιρίζει στην «Τουρνέ» του – και το κάνει με σεβασμό, με τόλμη, χωρίς ίχνος σοβαροφάνειας και με εμφανή, βαθιά αγάπη για το θέατρο συνολικά. Είπαμε, αυτά τα πράγματα είναι μέσα στο DNA μας, στην ιδιοσυγκρασία μας, γι’ αυτό και η σάτιρά του είναι εντελώς «λαϊκή», σχεδόν επιθεωρησιακή, με την έννοια της απεύθυνσης σε ένα ευρύτερο κοινό, σε σχέση με την έως τώρα ιδιοσυγκρασιακή εργογραφία του.

Κι ένα ακόμα απολαυστικό στοιχείο σε αυτή την «Τουρνέ»: Οι υπέρτιτλοι! Άλλο μεγάλο στοίχημα αυτό, πώς να αποδώσεις στα αγγλικά όλη τη σατιρική παράνοια ενός τέτοιου κειμένου, πώς να μεταγράψεις την ουσία και την εσωτερικότητα των αστείων που φαινομενικά αφορούν μόνο τους Έλληνες; Ε, λοιπόν, η παρακολούθηση των υπέρτιτλων είναι από μόνη της μια fun χιουμοριστική προσθήκη – ωστόσο, προσοχή στον δύσκολο συγχρονισμό. Αν νιώσετε ότι «μαρτυρούν» νωρίτερα από ό,τι θα θέλατε το punchline των αστείων, εστιάστε ξανά στη ζωντανή δράση για να μη χαθεί η μαγεία του δύσκολου κωμικού timing που με τόση μαεστρία έχει πετύχει ο Λασκαρίδης.

«Τουρνέ» - Ένα έργο του Ευριπίδη Λασκαρίδη και της Ομάδας OSMOSIS
Σύλληψη - Σκηνοθεσία: Ευριπίδης Λασκαρίδης
Κείμενο - Χορογραφία: Η ομάδα
Ερμηνεία: Ευριπίδης Λασκαρίδης, Ευθύμιος Μοσχόπουλος, Μαρία Μοσχούρη
Κοστούμια: Άγγελος Μέντης
Πρωτότυπη μουσική - Ηχητικός σχεδιασμός: Γιώργος Πούλιος
Σκηνογραφία: Λουκάς Μπάκας
Συνεργάτης σκηνογράφος: Φιλάνθη Μπουγάτσου
Σύμβουλος φωτισμών: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Συνεργάτες φωτιστές: Εβίνα Βασιλακοπούλου (2022), Βαγγέλης Μούντριχας (2021)
Σκηνικά αντικείμενα: Όλγα Βλάσση
Ειδικές κατασκευές: Κωνσταντίνος Χαλδαίος
Σύμβουλος δραματουργίας: Αλέξανδρος Μιστριώτης
Καλλιτεχνικοί συνεργάτες: Αμαλία Κοσμά, Δημήτρης Ματσούκας, Τατιάνα Μπρε
Βοηθός σκηνοθέτη: Δήμος Κλιμενώφ
Βοηθός ενδυματολόγου: Άελλα Τσιλικοπούλου
Τεχνικός διευθυντής: Κωνσταντίνος Μαργκάς
Ηχολήπτες: Γιώργος Χανός (2022), Κωστής Παυλόπουλος (2021)
Φωτογράφος: Ελίνα Γιουνανλή
Μετάφραση υπερτίτλων: Ορφέας Απέργης
Υπεύθυνος παραγωγής: Νίκος Μαυράκης - TooFarEast
Οργάνωση παραγωγής διεθνούς περιοδείας: Simona Fremder - EdM Productions
Συμπαραγωγή: Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, Ομάδα OSMOSIS

Η παράσταση περιέχει τολμηρή γλώσσα - Με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους

Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου
29/7 & 30/7, 21:30

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ευριπίδης Λασκαρίδης

PORTRAITS 2022 / Ευριπίδης Λασκαρίδης: «Η ρευστότητα του φύλου των χαρακτήρων μου συμβαίνει χωρίς να τη σκέφτομαι»

Το είδος της παράστασης που κάνει ο Ευριπίδης Λασκαρίδης, κάτι μοναδικά δικό του μεταξύ θεάτρου και χορού, που κατηγοριοποιήθηκε διεθνώς με το όνομά του και έφερε το αβανγκάρντ σε μεγάλες σκηνές, γνωρίζει τεράστια επιτυχία, καλλιτεχνική και εμπορική, σε ολόκληρο τον κόσμο. Τα άφυλα, αλλόκοτα πλάσματά του, που ορίζουν ξανά το queerness, είναι αστεία και σπαρακτικά μαζί, ένα μοντέρνο είδος θεάτρου με αλήθεια, χιούμορ και συγκίνηση.
M. HULOT
Ευριπίδης Λασκαρίδης: «Τα έργα μου είναι φτιαγμένα ώστε να έχουν ανοιχτό νόημα»

Οι Αθηναίοι / Ευριπίδης Λασκαρίδης: «Τα έργα μου είναι φτιαγμένα ώστε να έχουν ανοιχτό νόημα»

Ο σκηνοθέτης και ερμηνευτής Ευριπίδης Λασκαρίδης μιλά για τη ζωή του, την πορεία του στο θέατρο και τη μοναδική αίσθηση του χιούμορ του, που πλέον χαίρει διεθνούς αναγνώρισης.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη, ένα μιούζικαλ από την Κόλαση

Θέατρο / Φάουστ: Ένα μιούζικαλ από την κόλαση

«Ζήσε! Μας λέει ο θάνατος, ζήσε!», είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, εν μέσω ομαδικών βακχικών περιπτύξεων – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Θέατρο / Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Η μεγάλη προσωπικότητα του ευρωπαϊκού θεάτρου Αριάν Μνουσκίν επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με το Θέατρο του Ήλιου για να μιλήσουν για τα τέρατα της Ιστορίας που παραμονεύουν πάντα και απειλούν τον ελεύθερο κόσμο. Με αφορμή την παράσταση που αποθεώνει τη σημασία του λαϊκού θεάτρου στην εποχή μας μοιραζόμαστε την ιστορία της ζωής και της τέχνης της, έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, που υπηρετούν με πάθος την πρωτοπορία, την εγγύτητα που δημιουργεί η τέχνη και τη μεγαλειώδη ουτοπία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Νίκος Χατζόπουλος

Νίκος Χατζόπουλος / «Αν σκέφτεσαι μόνο το ταμείο, κάποια στιγμή το ταμείο θα πάψει να σκέφτεται εσένα»

Ο Νίκος Χατζόπουλος έχει διανύσει μια μακρά πορεία ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής και δάσκαλος υποκριτικής. Μιλά στη LIFO για το πόσο έχει αλλάξει το θεατρικό τοπίο σήμερα, για τα πρόσφατα περιστατικά λογοκρισίας στην τέχνη, καθώς και για τις προσεχείς συνεργασίες του με τον Γιάννη Χουβαρδά και τον Ακύλλα Καραζήση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Χορός / Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Maguy Marin, Χρήστος Παπαδόπουλος, Damien Jalet, Omar Rajeh και άλλα εμβληματικά ονόματα του χορού πρωταγωνιστούν στις 20 παραστάσεις του φετινού προγράμματος του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που θα πραγματοποιηθεί από τις 18-27 Ιουλίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Μια άλλη Θήβα»: Η πιο αθόρυβη επιτυχία της θεατρικής Αθήνας

The Review / «Μια άλλη Θήβα»: Η παράσταση-φαινόμενο που ξεπέρασε τους 100.000 θεατές

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την θεατρική παράσταση στο Θεάτρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που διανύει πλέον την τρίτη της σεζόν σε γεμάτες αίθουσες. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας της; Το ίδιο το έργο ή οι δύο πρωταγωνιστές, ο Θάνος Λέκκας και ο Δημήτρης Καπουράνης, που καθήλωσαν το κοινό;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ