Οι μπαλαρίνες της Πάβλοβα και το ημερολόγιο του Νιζίνσκι

Οι μπαλαρίνες της Πάβλοβα και το ημερολόγιο του Νιζίνσκι Facebook Twitter
0

Όσοι ισχυρίζονται ότι η Νέα Υόρκη είναι η παγκόσμια πρωτεύουσα του χορού δεν χρειάζονται και πολλά επιχειρήματα για να το υποστηρίξουν. Αρκεί το τμήμα χορού της Δημόσιας Βιβλιοθήκης της Νέας Υόρκης, το οποίο περιλαμβάνει την μεγαλύτερη, την πιο εκλεκτική και την πιο πρωτοποριακή συλλογή υλικών χορού οπουδήποτε στον κόσμο. Εκτός από τους πολύτιμους θησαυρούς αιώνων και αντίτυπα κάθε βιβλίου για το χορό που εκδόθηκε ποτέ, το Ίδρυμα φροντίζει να κινηματογραφεί τις παραγωγές χορού που παρουσιάζονται στην πόλη για το αρχείο του μέλλοντος. Και βέβαια διατηρεί πάντα ανοιχτές τις πόρτες της τόσο σε ειδικευμένους ερευνητές όσο και στο κοινό.

Για όλους τους θαυμαστές του χορού που δεν ζουν στην πόλη, κάθε επίσκεψη στη Νέα Υόρκη επιβάλλεται να συμπεριλάβει και μια περιήγηση στον τρίτο όροφο της βιβλιοθήκης, που βρίσκεται στο Lincoln Center, και μόνο για να δει κανείς αποσπάσματα έστω από τις ταινίες για το χορό που είναι συγκεντρωμένες εκεί. Με ένα κλικ, μπορεί ο επισκέπτης να παρακολουθήσει έναν θρύλο σαν τον Μερς Κάνινχαμ να αποδίδει με τη θεατρική ομάδα σε μια μνημειώδη παράσταση του 1964 ή τη «Σερενάτα» του Μπαλανσίν ή διάφορα κλιπ από τις επισκέψεις του Ballet Russe de Monte Carlo το 1940 και το 1944 ή ολόκληρη την «Ωραία κοιμωμένη» με την Μαργκότ Φοντέιν κατά την περιοδεία της στις αρχές της δεκαετίας του '50.

Τα σχέδιά του Νιζίνσκι είναι σα να επιχειρούν να αναπαραστήσουν, με διάφορους αλληγορικούς τρόπους, μάτια. Στο πλαίσιο των γραπτών του πάντως, δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι πρόκειται για τα μάτια του Θεού

Το τμήμα χορού περιλαμβάνει επίσης, μεταξύ πολλών άλλων, τις συλλογές του Μπαρίσνικοφ, του Κάνινχαμ και του Τζερόμ Ρόμπινς. Το πλήρες όνομα άλλωστε του τμήματος είναι Jerome Robbins Dance Division, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης στον χορογράφο ο οποίος είχε δωρίσει στο ίδρυμα σημαντικό μέρος της αμοιβής του από τον «Βιολιστή στη στέγη».

Και φέτος, το τμήμα χορού της βιβλιοθήκης γιορτάζει τα 75 χρόνια του και στρέφει τον προβολέα του σε μερικά από τα πιο πολύτιμα μόνιμα εκθέματά του, όπως οι μπαλαρίνες της Άννα Πάβλοβα και το ημερολόγιο του Νιζίνσκι.

Οι μπαλαρίνες της Πάβλοβα και το ημερολόγιο του Νιζίνσκι Facebook Twitter
Τα πόδια της Άννα Πάβλοβα ήταν παροιμιωδώς κυρτά και κωνικά, τα παπούτσια χορού που χρησιμοποιούσε όμως ήταν πολύ πιο στενά για τις μύτες των ποδιών απ' όσο θα μπορούσε να ανεχτεί μια σύγχρονη χορεύτρια.

Τα πόδια της Άννα Πάβλοβα ήταν παροιμιωδώς κυρτά και κωνικά, τα παπούτσια χορού που χρησιμοποιούσε όμως ήταν πολύ πιο στενά για τις μύτες των ποδιών απ' όσο θα μπορούσε να ανεχτεί μια σύγχρονη χορεύτρια. Ήταν η πιο διάσημη χορεύτρια με τα πιο διάσημα πόδια – οι μπαλαρίνες της όμως προκαλούν δέος για τη δύναμη που είχαν αυτά τα λεπτά πόδια (το ζευγάρι υπολογίζεται ότι κατασκευάστηκε κατά τη δεκαετία του 1920, περίοδο όπου η Πάβλοβα έκανε διαρκώς περιοδείες ανά την υφήλιο). Διακρίνεται επίσης η απίστευτη ραφή στα πλάγια που μόνο να υποθέσουμε μπορούμε τι ισορροπία μπορεί να προσέφερε.

Το 1919, στα 30 του, ο θρυλικός ήδη τότε χορευτής και χορογράφος Βασλάβ Νιζίνσκι (1889-1950) διαγνώστηκε με σχιζοφρένεια και υποχρεώθηκε να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του από το ένα ψυχιατρικό ίδρυμα στο άλλο. Στα πρώτα στάδια της βαριάς του ασθένεια διατηρούσε ένα εκπληκτικό ημερολόγιο, το οποίο κυκλοφόρησε σε λογοκριμένη (από τη σύζυγό του Ρομόλα) εκδοχή το 1936, ενώ μια πιστότερη έκδοση κυκλοφόρησε μόλις το 1999. Στη βιβλιοθήκη υπάρχει το πρωτότυπο.

Οι μπαλαρίνες της Πάβλοβα και το ημερολόγιο του Νιζίνσκι Facebook Twitter
Τα σχέδιά του Νιζίνσκι είναι σα να επιχειρούν να αναπαραστήσουν, με διάφορους αλληγορικούς τρόπους, μάτια. Στο πλαίσιο των γραπτών του πάντως, δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι πρόκειται για τα μάτια του Θεού

Κοιτάζοντας τις σελίδες του, παρακολουθεί το μυαλό του Νιζίνσκι να χάνεται σε διαφορετικές κατευθύνσεις, επανέρχεται όμως τακτικά στο ζήτημα του Θεού, με τον οποίο ο Νιζίνσκι φαίνεται κατά τόπους να ταυτίζει τον εαυτό του. Τα σχέδιά του έχουν μια περίεργη ισχύ και είναι σα να επιχειρούν να αναπαραστήσουν με διάφορους αλληγορικούς τρόπους, μάτια – αυτή ήταν η πρόθεσή του, σύμφωνα με τη γυναίκα του. Στο πλαίσιο των γραπτών του πάντως, δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι πρόκειται για τα μάτια του Θεού.

Με στοιχεία από τους New York Times

Θέατρο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Θέατρο / Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Τα «Κακά σκηνικά» είναι «μια κωμική κόλαση» αφιερωμένη στη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, μια απόδραση από τα χάλια της χώρας, του θεάτρου, του παγκόσμιου γεωπολιτικού γίγνεσθαι, ένα ξόρκι στην κατάθλιψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χρήστος Παπαδόπουλος: «Κάθε μορφή τέχνης χρειάζεται το εσωτερικό βάθος»

Θέατρο / Χρήστος Παπαδόπουλος: «Mε αφορά πολύ το "μαζί"»

Το «τρομερό παιδί» από τη Νεμέα που συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια στη χορογραφία ανοίγει το φετινό 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με τους Dance On Ensemble και το «Mellowing», μια παράσταση για τη χάρη και το σθένος της ωριμότητας.  
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κάνεις χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη σου ανάγκη

Χορός / «Κάνουμε χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη μας ανάγκη»

Με αφορμή την παράσταση EPILOGUE, ο διευθυντής σπουδών της σχολής της Λυρικής Σκηνής Γιώργος Μάτσκαρης και έξι χορευτές/χορεύτριες μιλούν για το δύσκολο στοίχημα τού να ασχολείται κανείς με τον χορό στην Ελλάδα σήμερα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Γιάννος Περλέγκας ανεβάζει τον «Κατσούρμπο» του Χορτάτση

Θέατρο / Γιάννος Περλέγκας: «Ο Κατσούρμπος μας είναι μια απόπειρα να γίνουμε πιο αθώοι»

Ο Γιάννος Περλέγκας σκηνοθετεί το έργο του Χορτάτση στο πλαίσιο του στο πλαίσιο του Κύκλου Ρίζες του Φεστιβάλ Αθηνών. Τον συναντήσαμε στις πρόβες όπου μας μίλησε για την αξία του Κρητικού συγγραφέα και του έργου του και την ανάγκη για περισσότερη λαϊκότητα στο θέατρο. Κάτι που φιλοδοξεί να μας δώσει με αυτό το ανέβασμα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασίλης Παπαβασιλείου

Απώλειες / Βασίλης Παπαβασιλείου (1949-2025): Ένας σπουδαίος διανοητής του ελληνικού θεάτρου

«Αυτό, λοιπόν, το οφείλω στο θέατρο: τη σωτηρία από την κακομοιριά μου»: Ο σκηνοθέτης, μεταφραστής, ηθοποιός και δάσκαλος Βασίλης Παπαβασιλείου πέθανε σε ηλικία 76 ετών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Θέατρο / Δημήτρης Γκοτσόπουλος: «Ήμουν ένα αγρίμι που είχε κατέβει από τα βουνά»

Ο ταλαντούχος ηθοποιός φέτος ερμηνεύει τον Νεοπτόλεμο στον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή. Πώς κατάφερε από ένα αγροτικό περιβάλλον να πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες και γιατί πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι στην Πολύαιγο, διαβάζοντας «Βάκχες»;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Θέατρο / Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης διασκευάζει φέτος τις τραγωδίες του Οιδίποδα σε ένα ενιαίο έργο και μιλά στη LiFO, για το πώς η μοίρα είναι μια παρεξηγημένη έννοια, ενώ σχολιάζει το αφήγημα περί «καθαρότητας» της Επιδαύρου, καθώς και τις ακραίες αντιδράσεις που έχει δεχθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ