Οι μπαλαρίνες της Πάβλοβα και το ημερολόγιο του Νιζίνσκι

Οι μπαλαρίνες της Πάβλοβα και το ημερολόγιο του Νιζίνσκι Facebook Twitter
0

Όσοι ισχυρίζονται ότι η Νέα Υόρκη είναι η παγκόσμια πρωτεύουσα του χορού δεν χρειάζονται και πολλά επιχειρήματα για να το υποστηρίξουν. Αρκεί το τμήμα χορού της Δημόσιας Βιβλιοθήκης της Νέας Υόρκης, το οποίο περιλαμβάνει την μεγαλύτερη, την πιο εκλεκτική και την πιο πρωτοποριακή συλλογή υλικών χορού οπουδήποτε στον κόσμο. Εκτός από τους πολύτιμους θησαυρούς αιώνων και αντίτυπα κάθε βιβλίου για το χορό που εκδόθηκε ποτέ, το Ίδρυμα φροντίζει να κινηματογραφεί τις παραγωγές χορού που παρουσιάζονται στην πόλη για το αρχείο του μέλλοντος. Και βέβαια διατηρεί πάντα ανοιχτές τις πόρτες της τόσο σε ειδικευμένους ερευνητές όσο και στο κοινό.

Για όλους τους θαυμαστές του χορού που δεν ζουν στην πόλη, κάθε επίσκεψη στη Νέα Υόρκη επιβάλλεται να συμπεριλάβει και μια περιήγηση στον τρίτο όροφο της βιβλιοθήκης, που βρίσκεται στο Lincoln Center, και μόνο για να δει κανείς αποσπάσματα έστω από τις ταινίες για το χορό που είναι συγκεντρωμένες εκεί. Με ένα κλικ, μπορεί ο επισκέπτης να παρακολουθήσει έναν θρύλο σαν τον Μερς Κάνινχαμ να αποδίδει με τη θεατρική ομάδα σε μια μνημειώδη παράσταση του 1964 ή τη «Σερενάτα» του Μπαλανσίν ή διάφορα κλιπ από τις επισκέψεις του Ballet Russe de Monte Carlo το 1940 και το 1944 ή ολόκληρη την «Ωραία κοιμωμένη» με την Μαργκότ Φοντέιν κατά την περιοδεία της στις αρχές της δεκαετίας του '50.

Τα σχέδιά του Νιζίνσκι είναι σα να επιχειρούν να αναπαραστήσουν, με διάφορους αλληγορικούς τρόπους, μάτια. Στο πλαίσιο των γραπτών του πάντως, δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι πρόκειται για τα μάτια του Θεού

Το τμήμα χορού περιλαμβάνει επίσης, μεταξύ πολλών άλλων, τις συλλογές του Μπαρίσνικοφ, του Κάνινχαμ και του Τζερόμ Ρόμπινς. Το πλήρες όνομα άλλωστε του τμήματος είναι Jerome Robbins Dance Division, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης στον χορογράφο ο οποίος είχε δωρίσει στο ίδρυμα σημαντικό μέρος της αμοιβής του από τον «Βιολιστή στη στέγη».

Και φέτος, το τμήμα χορού της βιβλιοθήκης γιορτάζει τα 75 χρόνια του και στρέφει τον προβολέα του σε μερικά από τα πιο πολύτιμα μόνιμα εκθέματά του, όπως οι μπαλαρίνες της Άννα Πάβλοβα και το ημερολόγιο του Νιζίνσκι.

Οι μπαλαρίνες της Πάβλοβα και το ημερολόγιο του Νιζίνσκι Facebook Twitter
Τα πόδια της Άννα Πάβλοβα ήταν παροιμιωδώς κυρτά και κωνικά, τα παπούτσια χορού που χρησιμοποιούσε όμως ήταν πολύ πιο στενά για τις μύτες των ποδιών απ' όσο θα μπορούσε να ανεχτεί μια σύγχρονη χορεύτρια.

Τα πόδια της Άννα Πάβλοβα ήταν παροιμιωδώς κυρτά και κωνικά, τα παπούτσια χορού που χρησιμοποιούσε όμως ήταν πολύ πιο στενά για τις μύτες των ποδιών απ' όσο θα μπορούσε να ανεχτεί μια σύγχρονη χορεύτρια. Ήταν η πιο διάσημη χορεύτρια με τα πιο διάσημα πόδια – οι μπαλαρίνες της όμως προκαλούν δέος για τη δύναμη που είχαν αυτά τα λεπτά πόδια (το ζευγάρι υπολογίζεται ότι κατασκευάστηκε κατά τη δεκαετία του 1920, περίοδο όπου η Πάβλοβα έκανε διαρκώς περιοδείες ανά την υφήλιο). Διακρίνεται επίσης η απίστευτη ραφή στα πλάγια που μόνο να υποθέσουμε μπορούμε τι ισορροπία μπορεί να προσέφερε.

Το 1919, στα 30 του, ο θρυλικός ήδη τότε χορευτής και χορογράφος Βασλάβ Νιζίνσκι (1889-1950) διαγνώστηκε με σχιζοφρένεια και υποχρεώθηκε να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του από το ένα ψυχιατρικό ίδρυμα στο άλλο. Στα πρώτα στάδια της βαριάς του ασθένεια διατηρούσε ένα εκπληκτικό ημερολόγιο, το οποίο κυκλοφόρησε σε λογοκριμένη (από τη σύζυγό του Ρομόλα) εκδοχή το 1936, ενώ μια πιστότερη έκδοση κυκλοφόρησε μόλις το 1999. Στη βιβλιοθήκη υπάρχει το πρωτότυπο.

Οι μπαλαρίνες της Πάβλοβα και το ημερολόγιο του Νιζίνσκι Facebook Twitter
Τα σχέδιά του Νιζίνσκι είναι σα να επιχειρούν να αναπαραστήσουν, με διάφορους αλληγορικούς τρόπους, μάτια. Στο πλαίσιο των γραπτών του πάντως, δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι πρόκειται για τα μάτια του Θεού

Κοιτάζοντας τις σελίδες του, παρακολουθεί το μυαλό του Νιζίνσκι να χάνεται σε διαφορετικές κατευθύνσεις, επανέρχεται όμως τακτικά στο ζήτημα του Θεού, με τον οποίο ο Νιζίνσκι φαίνεται κατά τόπους να ταυτίζει τον εαυτό του. Τα σχέδιά του έχουν μια περίεργη ισχύ και είναι σα να επιχειρούν να αναπαραστήσουν με διάφορους αλληγορικούς τρόπους, μάτια – αυτή ήταν η πρόθεσή του, σύμφωνα με τη γυναίκα του. Στο πλαίσιο των γραπτών του πάντως, δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι πρόκειται για τα μάτια του Θεού.

Με στοιχεία από τους New York Times

Θέατρο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη, ένα μιούζικαλ από την Κόλαση

Θέατρο / Φάουστ: Ένα μιούζικαλ από την κόλαση

«Ζήσε! Μας λέει ο θάνατος, ζήσε!», είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, εν μέσω ομαδικών βακχικών περιπτύξεων – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Θέατρο / Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Η μεγάλη προσωπικότητα του ευρωπαϊκού θεάτρου Αριάν Μνουσκίν επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με το Θέατρο του Ήλιου για να μιλήσουν για τα τέρατα της Ιστορίας που παραμονεύουν πάντα και απειλούν τον ελεύθερο κόσμο. Με αφορμή την παράσταση που αποθεώνει τη σημασία του λαϊκού θεάτρου στην εποχή μας μοιραζόμαστε την ιστορία της ζωής και της τέχνης της, έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, που υπηρετούν με πάθος την πρωτοπορία, την εγγύτητα που δημιουργεί η τέχνη και τη μεγαλειώδη ουτοπία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Νίκος Χατζόπουλος

Νίκος Χατζόπουλος / «Αν σκέφτεσαι μόνο το ταμείο, κάποια στιγμή το ταμείο θα πάψει να σκέφτεται εσένα»

Ο Νίκος Χατζόπουλος έχει διανύσει μια μακρά πορεία ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής και δάσκαλος υποκριτικής. Μιλά στη LIFO για το πόσο έχει αλλάξει το θεατρικό τοπίο σήμερα, για τα πρόσφατα περιστατικά λογοκρισίας στην τέχνη, καθώς και για τις προσεχείς συνεργασίες του με τον Γιάννη Χουβαρδά και τον Ακύλλα Καραζήση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Χορός / Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Maguy Marin, Χρήστος Παπαδόπουλος, Damien Jalet, Omar Rajeh και άλλα εμβληματικά ονόματα του χορού πρωταγωνιστούν στις 20 παραστάσεις του φετινού προγράμματος του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που θα πραγματοποιηθεί από τις 18-27 Ιουλίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Μια άλλη Θήβα»: Η πιο αθόρυβη επιτυχία της θεατρικής Αθήνας

The Review / «Μια άλλη Θήβα»: Η παράσταση-φαινόμενο που ξεπέρασε τους 100.000 θεατές

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την θεατρική παράσταση στο Θεάτρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που διανύει πλέον την τρίτη της σεζόν σε γεμάτες αίθουσες. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας της; Το ίδιο το έργο ή οι δύο πρωταγωνιστές, ο Θάνος Λέκκας και ο Δημήτρης Καπουράνης, που καθήλωσαν το κοινό;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

Θέατρο / Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

«Δεν πηγαίνουμε ποτέ στη Μόσχα, όμως η επιθυμία γι’ αυτήν κυλάει διαρκώς μέσα μας» - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για τη sold-out παράσταση «Τρεις Αδελφές» του Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ