Ο Σταύρος Ζαλμάς αφηγείται τη ζωή του στη LIFO Facebook Twitter
Θυμάμαι γύρω μας μικρά σπίτια με κήπους, κάρα με άλογα που έσερναν οιμανάβηδες και οι γαλατάδες, ελάχιστα αυτοκίνητα, η παλιά καλή συνθήκη της ανθρώπινης Αθήνας. Αλλά κι όταν μετακομίσαμε στα Άνω Πατήσια, ήταν κι εκεί σαν εξοχή. Από τον χωματόδρομο έξω από την πολυκατοικία μας περνούσαν πρόβατα. Φωτο: Νίκος Κατσαρός /LIFO

Ο Σταύρος Ζαλμάς αφηγείται τη ζωή του στη LIFO

0

Γεννήθηκα σε ένα μαιευτήριο στην Πλάκα και τα πρώτα χρόνια της ζωής μου τα πέρασα στη Νέα Φιλαδέλφεια, σ' ένα προσφυγικό σπίτι, καθώς συγγενείς από την πλευρά της μητέρας μου είχαν εγκατασταθεί εκεί μετά την καταστροφή της Σμύρνης.

Θυμάμαι γύρω μας μικρά σπίτια με κήπους, κάρα με άλογα που έσερναν οιμανάβηδες και οι γαλατάδες, ελάχιστα αυτοκίνητα, η παλιά καλή συνθήκη της ανθρώπινης Αθήνας. Αλλά κι όταν μετακομίσαμε στα Άνω Πατήσια, ήταν κι εκεί σαν εξοχή. Από τον χωματόδρομο έξω από την πολυκατοικία μας περνούσαν πρόβατα.

• Οι γονείς μου με πήγαιναν πολύ συχνά στο θέατρο και γυρνώντας σπίτι ανακεφαλαίωνα την παράσταση κι έβγαζα συμπεράσματα για το πόσο καλή ήταν και ποιον ρόλο θα έπαιζα εγώ καλύτερα. Όταν με ρώτησαν πρώτη φορά, γύρω στα δεκατρία μου, τι θέλω να γίνω και τους είπα ηθοποιός, ανησύχησαν πάρα πολύ και για μερικά χρόνια δεν ασχολήθηκαν ξανά με αυτό.

Όταν απολύθηκα απ' τον στρατό, με έβαλαν διά της βίας να εργαστώ στην Εθνική Τράπεζα. Εκείνα τα χρόνια η θέση του τραπεζικού υπαλλήλου δημιουργούσε το ψευδές αίσθημα της ασφάλειας. Έτσι άρχισε μια οδύσσεια που κράτησε οκτώ χρόνια, υπό την ηθικο-συναισθηματική πίεση της μητέρας μου ότι αν εγκατέλειπα τη δουλειά, εκείνη «θα πέθαινε». Παραλίγο, βέβαια, να πεθάνω εγώ, καθώς είχα πέσει σε κατάθλιψη με πάρα πολλά ψυχοσωματικά συμπτώματα, εξαιτίας του λάθος περιβάλλοντος και της στέρησης αυτού που ονειρευόμουν να κάνω.

Με το «Άγγιγμα Ψυχής» ξαναπήρε η καριέρα μου ανοδική πορεία. Το θέμα της φθοράς εξαιτίας της συμμετοχής μας σε τηλεοπτικές σειρές είναι κάτι που το αποφασίζουμε εμείς. Δεν μπορεί να φθαρεί ένας ηθοποιός επειδή κάνει τηλεόραση, γιατί παίζει ρόλο και ο τρόπος που χρησιμοποιεί τον εαυτό του στην τηλεόραση. Εάν έχει καταφέρει να βρει τον τρόπο να συμμετέχει ψυχικά σε ό,τι κάνει, δεν φθείρεται ποτέ.

• Ξεκίνησα τη δραματική σχολή κρυφά, παράλληλα με την τράπεζα, και το καλοκαίρι του πρώτου έτους με πήρε ο Μινωτής να παίξω στους Πέρσες, στην Επίδαυρο. Τον χειμώνα ακολούθησε ο ρόλος του γιου στο Παράξενο Ιντερμέδιο του Ο'Νηλ, δίπλα στους Αλεξανδράκη-Γαληνέα-Βαλτινό. Καθημερινά δούλευα στην τράπεζα οκτάωρο, μετά πήγαινα στη σχολή άλλες πέντε ώρες και το βράδυ παράσταση.

Με το που τελείωσα τη σχολή, πήρα την άδειά μου, κατέβηκα στην Κρήτη, δεσμεύτηκα με συμβόλαιο με το ΔΗΠΕΘΕ, και μετά από τριάντα ημέρες απουσίας η Εθνική με απέλυσε. Όταν το ανακοίνωσα στους δικούς μου, τους έφερα προ τετελεσμένων γεγονότων. Στην Κρήτη έμεινα έξι μήνες παίζοντας στον Γλάρο του Τσέχωφ.

• Με το που επέστρεψα στην Αθήνα ο Μινωτής με έκανε κορυφαίο του χορού στον Οιδίποδα επί Κολωνώ - μια μεγάλη εμπειρία. Όπως ήταν και δίπλα στον Ευαγγελάτο, που με έκανε κορυφαίο στον Αγαμέμνονα, στον Βογιατζή, όπου έπαιξα έναν μικρό ρόλο στο Σε φιλώ στη μούρη του Διαλεγμένου, και στον Βασίλη Παπαβασιλείου, στο Πίστη,Αγάπη, Ελπίδα του Χόρβατ - όλοι τους μεγάλοι δάσκαλοι.

Εν τω μεταξύ, γνωρίστηκα με τον Δημήτρη Παπαϊωάννου κι άρχισα να δουλεύω για την Ομάδα Εδάφους. Ήταν χοροθέατρο και εκεί εξελίχτηκα πολύ περισσότερο απ' ότι αν είχα μείνει στο θέατρο. Εκεί ήταν που ανδρώθηκα αισθητικά κι εκφραστικά. Ζούσαμε πάρα πολύ δύσκολα, με τεράστιες οικονομικές θυσίες, και για μένα και εργασιακές, καθώς για έξι-επτά χρόνια αφιερώθηκα αποκλειστικά σε αυτό.

Μέχρι που μας δόθηκε το «μέγαρο των καλλιτεχνών» στην 3ης Σεπτεμβρίου, παίζαμε σε εγκαταλελειμμένους χώρους, τους οποίους έπρεπε να διαμορφώνουμε εμείς σε θέατρο. Κλέβαμε ρεύμα και νερό και φτιάχναμε μόνοι μας τα σκηνικά, που είχαμε την απαίτηση να μην υστερούν από τα επαγγελματικά.

• Το 1988 έπαιξα στη διπλωματική ταινία του Αλέξη Μπίστικα Τα Μάρμαρα, η οποία πήρε βραβείο στο Φεστιβάλ της Δράμας και μαζί μια ανάθεση για τηλεταινία στην ΕΡΤ. Έτσι έγινε η Γραβάτα, ένα μεγάλο μέρος της οποίας γυρίστηκε στο Λονδίνο. Αμέσως μετά διέσχισα την Αμερική, από τη Νέα Υόρκη μέχρι το Λος Άντζελες, για τα γυρίσματα του road movie του Κωνσταντίνου Γιάνναρη, με τον οποίο είχα γνωριστεί χάρη στον Αλέξη στην Αγγλία, το North of Vortex.

Είχα αρχίσει να γίνομαι ήδη γνωστός στο ευρύ κοινό με το «Africa» που έκανα για το Mega, όταν έπαιξα έναν ρόλο μερικών λεπτών στο Μεταίχμιο του Παναγιώτη Καρκανεβάτου. Θυμάμαι τα γυρίσματα στον Στρυμόνα σαν κάτι μαγικό. Συναντιέμαι ξανά με τον Γιάνναρη στην Αθήνα και κάνουμε το Για μια θέση στον ήλιο.

• Όταν γυρίζαμε το Χάραμα, ο Αλέξης δεν είχε πια καθόλου δυνάμεις και μετά βίας ερχόταν στα γυρίσματα. Σε κάποια μου συνέντευξη ανέφερα το γεγονός ότι ήμασταν συγκάτοικοι και μου είπε: «Δεν έπρεπε να το πεις. Θα δεις ότι θα το πληρώσεις πολύ ακριβά». Ήταν την εποχή που μπαινόβγαινε στον Ευαγγελισμό και όλοι ήξεραν από τι έπασχε.

Λίγο καιρό μετά, τα έντυπα που διαμόρφωναν τη νέα γενιά τότε έγραψαν ότι είχα κι εγώ AIDS. Προκειμένου να πουλήσουν, διέπραξαν εις βάρος μου κανιβαλιστική κτηνωδία. Σε μια εποχή που ακόμα το AIDS δεν αντιμετωπιζόταν και ήταν σαν κοινωνική πανούκλα έγραφαν ψευδώς για έναν άνθρωπο επώνυμα ότι έπασχε από αυτό. Ζημιώθηκα επαγγελματικά, κοινωνικά κι ερωτικά. Έχασα δουλειές, βρέθηκα στην απομόνωση, βίωσα μεγάλη μοναξιά.

• Με το «Άγγιγμα Ψυχής» ξαναπήρε η καριέρα μου ανοδική πορεία. Το θέμα της φθοράς εξαιτίας της συμμετοχής μας σε τηλεοπτικές σειρές είναι κάτι που το αποφασίζουμε εμείς. Δεν μπορεί να φθαρεί ένας ηθοποιός επειδή κάνει τηλεόραση, γιατί παίζει ρόλο και ο τρόπος που χρησιμοποιεί τον εαυτό του στην τηλεόραση. Εάν έχει καταφέρει να βρει τον τρόπο να συμμετέχει ψυχικά σε ό,τι κάνει, δεν φθείρεται ποτέ.

• Για να πάρω τον ρόλο του Οδυσσέα στην Οδύσσεια του Ρόμπερτ Γουίλσον πέρασα από οντισιόν, όπως όλοι οι ηθοποιοί που συμμετέχουμε. Ξεκινήσαμε να δουλεύουμε μαζί του πριν από ενάμιση χρόνο, τις πρώτες έξι εβδομάδες εντατικά, 8 με 9 ώρες την ημέρα. Έχει έναν τρόπο δουλειάς που τα κάνει όλα παράλληλα.

Δεν θ' ασχοληθεί μόνο με ένα στοιχείο, ας πούμε μόνο με τον ηθοποιό, αλλά ταυτόχρονα με τα φώτα, τη μουσική, την κίνηση, το μακιγιάζ, τον λόγο, τα πάντα. Από τη δική μας πλευρά, χρειαστήκαμε κάποιο διάστημα για να αισθανθούμε πιο οικεία μαζί του. Είναι ένας θρύλος του παγκόσμιου θεάτρου. Σαφώς συνετέλεσε και το γεγονός ότι η Οδύσσεια είναι ένα ελληνικό έργο, το παραμύθι με το οποίο μεγαλώνουμε.

• Δεν νιώθω ειδικό βάρος ερμηνεύοντας τον Οδυσσέα αλλά μια μεγάλη ευθύνη, έχοντας έναν πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια παράσταση του Εθνικού που κάνει ο Γουίλσον. Ευθύνη απέναντι στη χώρα μου, στους συμπολίτες μου και απέναντι στον ίδιο. Ότι είμαι άξιος του έργου που καλούμαι να κουβαλήσω στις πλάτες μου.

Ο Γουίλσον, προσπαθώντας να δώσει την Οδύσσεια σαν παραμύθι, το κάνει με πολύ χιούμορ και τρυφερότητα. Εμείς, μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων, έχουμε μπει σε μια δημιουργική διαδικασία και δουλεύουμε πυρετωδώς με αντάλλαγμα το μεράκι, την αγάπη και την ευθύνη απέναντι σ' αυτόν το σημαντικό καλλιτέχνη.

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Θέατρο / Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης διασκευάζει φέτος τις τραγωδίες του Οιδίποδα σε ένα ενιαίο έργο και μιλά στη LiFO, για το πώς η μοίρα είναι μια παρεξηγημένη έννοια, ενώ σχολιάζει το αφήγημα περί «καθαρότητας» της Επιδαύρου, καθώς και τις ακραίες αντιδράσεις που έχει δεχθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη, ένα μιούζικαλ από την Κόλαση

Θέατρο / Φάουστ: Ένα μιούζικαλ από την κόλαση

«Ζήσε! Μας λέει ο θάνατος, ζήσε!», είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, εν μέσω ομαδικών βακχικών περιπτύξεων – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Θέατρο / Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Η μεγάλη προσωπικότητα του ευρωπαϊκού θεάτρου Αριάν Μνουσκίν επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με το Θέατρο του Ήλιου για να μιλήσουν για τα τέρατα της Ιστορίας που παραμονεύουν πάντα και απειλούν τον ελεύθερο κόσμο. Με αφορμή την παράσταση που αποθεώνει τη σημασία του λαϊκού θεάτρου στην εποχή μας μοιραζόμαστε την ιστορία της ζωής και της τέχνης της, έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, που υπηρετούν με πάθος την πρωτοπορία, την εγγύτητα που δημιουργεί η τέχνη και τη μεγαλειώδη ουτοπία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Νίκος Χατζόπουλος

Νίκος Χατζόπουλος / «Αν σκέφτεσαι μόνο το ταμείο, κάποια στιγμή το ταμείο θα πάψει να σκέφτεται εσένα»

Ο Νίκος Χατζόπουλος έχει διανύσει μια μακρά πορεία ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής και δάσκαλος υποκριτικής. Μιλά στη LIFO για το πόσο έχει αλλάξει το θεατρικό τοπίο σήμερα, για τα πρόσφατα περιστατικά λογοκρισίας στην τέχνη, καθώς και για τις προσεχείς συνεργασίες του με τον Γιάννη Χουβαρδά και τον Ακύλλα Καραζήση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Χορός / Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Maguy Marin, Χρήστος Παπαδόπουλος, Damien Jalet, Omar Rajeh και άλλα εμβληματικά ονόματα του χορού πρωταγωνιστούν στις 20 παραστάσεις του φετινού προγράμματος του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που θα πραγματοποιηθεί από τις 18-27 Ιουλίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Μια άλλη Θήβα»: Η πιο αθόρυβη επιτυχία της θεατρικής Αθήνας

The Review / «Μια άλλη Θήβα»: Η παράσταση-φαινόμενο που ξεπέρασε τους 100.000 θεατές

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την θεατρική παράσταση στο Θεάτρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που διανύει πλέον την τρίτη της σεζόν σε γεμάτες αίθουσες. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας της; Το ίδιο το έργο ή οι δύο πρωταγωνιστές, ο Θάνος Λέκκας και ο Δημήτρης Καπουράνης, που καθήλωσαν το κοινό;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ