Ο Σαίξπηρ με ευφορία και break dance

Ο Σαίξπηρ με ευφορία και break dance Facebook Twitter
Ο Σαίξπηρ είχε κατανοήσει όσο κανείς την προνομιακή σχέση του μύθου και της σκηνής. Η φαντασία είναι το κλειδί που επιτρέπει, ό,τι συλλάβει ο νους, να μπορεί να παρασταθεί στο σανίδι.
0

Στον χώρο και στον χρόνο του μύθου εξελίσσεται η πιο ευφρόσυνη κωμωδία του Σαίξπηρ, το Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας, στην αυλή του Θησέα και σ' ένα δάσος λίγο έξω από την Αθήνα. Εκεί μπορούν ν' ανταμώνουν χωρίς «λογικά» εμπόδια πρόσωπα από την αρχαιοελληνική μυθολογία, νεράιδες και ξωτικά της αγγλικής μεσαιωνικής παράδοσης, λαϊκοί τεχνίτες της ελισαβετιανής εποχής. Η ιστορία φέρει στοιχεία από διάφορα αναγνώσματα που ήταν δημοφιλή την εποχή του Σαίξπηρ (κυρίως μεταφράσεις κειμένων αρχαίων Ελλήνων και Λατίνων συγγραφέων, μεσαιωνικά ρομάντζα και, βέβαια, οι ιστορίες του Τσόσερ), αλλά ο τρόπος που αξιοποιούνται αποδεικνύει τη μοναδική δραματουργική ευφυΐα του.


Ο Σαίξπηρ είχε κατανοήσει όσο κανείς την προνομιακή σχέση του μύθου και της σκηνής. Η φαντασία είναι το κλειδί που επιτρέπει, ό,τι συλλάβει ο νους, να μπορεί να παρασταθεί στο σανίδι. Γι' αυτό και ένα από τα μείζονα χαρακτηριστικά του θεάτρου του είναι η «θεατρικότητα», όχι μόνο με «παραστάσεις» που εξελίσσονται μέσα στα έργα του αλλά και με την έμμεση διερώτηση για τη θεατρικότητα σε όλο το φάσμα των ανθρωπίνων σχέσεων, και στην ίδια τη γλώσσα, που περνά στις ιστορίες του. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι έγραφε τα έργα του έχοντας διαρκώς στο μυαλό του τη θεατρική πραγματικότητα (σινάφι και κοινό) στην οποία απευθυνόταν. Εξαρτημένος καθώς ήταν απ' αυτήν, άλλοτε απευθύνεται στους ομότεχνούς του, άλλοτε στους θεατές, εντάσσοντας στη δραματουργία τα ίδια τα συστατικά του θεάτρου ή ζητήματα του θεατρικού φαινομένου και επισημαίνοντας ξανά και ξανά τη σημασία της αμφίδρομης γενναιοδωρίας.

Ωστόσο, παρακολουθώντας αυτό το γρήγορο, νεανικό, με χιούμορ, Όνειρο, ένιωσα ευφορία. Και την ικανοποίηση ότι, παρά τις συνταρακτικές αλλαγές που έχουν συμβεί και συμβαίνουν, ο Σαίξπηρ, ο πάντα αγαπημένος, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο είναι εδώ.


Της παράστασης Ποντικοπαγίδα στον Άμλετ προηγούνται οι ερμηνευτικές οδηγίες προς τους θεατρίνους αλλά και σκέψεις για το πώς το θεατρικό γεγονός μπορεί να επιδράσει στην πραγματική ζωή, λειτουργώντας ως καθρέφτης της.


Ακόμη και στις κωμικές κουβέντες των μαστόρων στο Όνειρο, που ετοιμάζουν την παράσταση του Πυράμου και της Θίσβης για τον γάμο του Θησέα, περνάει ο προβληματισμός για το πώς θα πετύχουν την καλύτερη ανταπόκριση από το κοινό και καταλήγουν ότι ένας πρόλογος που θα αφηγείται την ιστορία και θα παρουσιάζει τους «ηθοποιούς» ως «ρόλους» θα διευκόλυνε την παρακολούθησή της. Επιπλέον, τη στιγμή που εξελίσσεται η παράσταση των μαστόρων, στην Ε' Πράξη, συμβαίνει το εξής κινηματογραφικό: η δράση μεταφέρεται στις θέσεις του κοινού και ακούμε τα σχόλια της Ιππολύτης και του Θησέα, του Δημητρίου και του Λύσανδρου. Ενώ η πρώτη λέει για τους μαστόρους «Δεν μ' αρέσει να βλέπω φουκαράδες να εξευτελίζονται, ούτε την αφοσίωση να γελοιοποιείται», ο βασιλιάς βάζει το πράγμα στη θέση του: «For never anything can be amiss / when simpleness and duty tender it» (Δεν μπορεί να είναι για πέταμα / κάτι που προσφέρουν η απλότητα και η αφοσίωση). Και συμπληρώνει: «Εμείς που είμαστε ανώτεροι πρέπει γι' αυτό το τίποτα / να τους ευχαριστήσουμε. Θα διασκεδάσουμε καταλαβαίνοντας / τα λάθη τους και δικαιολογώντας τους γι' αυτά./ Και ό,τι η καημένη η αφοσίωσή τους καλά δεν καταφέρνει,/ η δική μας ευγενική προαίρεση θα το δεχθεί / γι' αυτό που είναι, όχι για την αξία που θα έπρεπε να έχει» (Πράξη Ε', σκηνή 1, μτφρ. Ερρ. Μπελιές).

Ο Σαίξπηρ με ευφορία και break dance Facebook Twitter
Με τραγουδιστό πρόλογο παρουσιάζονται τα πρόσωπα του έργου και ποιος ηθοποιός θα αναλάβει ποιο, και με ελάχιστα αντικείμενα που διευκολύνουν τις αλλαγές των ρόλων, με μουσικά θέματα που ερμηνεύουν οι πέντε ηθοποιοί, με «ραπαρίσματα» και κίνηση break dance φέρνουν την ιστορία στα μέτρα τους .

Να ένας ακόμη λόγος για τον οποίο οι ηθοποιοί αγαπούν το σαιξπηρικό θέατρο. Και είναι ιδιαιτέρως αισιόδοξο που νέοι καλλιτέχνες του χώρου κατακτούν τα έργα του με τρόπους συμβατούς με την ορμή της ηλικίας τους και την απροσποίητη διάθεσή τους για παιχνίδι. Το Ρωμαίος και Ιουλιέτα για 2, μια διασκευή για τρεις (Αθηνά Μουστάκα, Κωνσταντίνος Μπιμπής και ο Κώστας Γάκης) που ερμήνευσαν όλους τους ρόλους, είχε επί τρία χρόνια εντυπωσιακή ανταπόκριση από το κοινό. Στην ίδια κατεύθυνση κινήθηκε η ομάδα Θέση με το Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας. Η παράστασή τους δοκιμάστηκε με επιτυχία στη Θεσσαλονίκη και τώρα φιλοξενείται στο θέατρο Θησείον.


Με τραγουδιστό πρόλογο παρουσιάζονται τα πρόσωπα του έργου και ποιος ηθοποιός θα αναλάβει ποιο, και με ελάχιστα αντικείμενα που διευκολύνουν τις αλλαγές των ρόλων, με μουσικά θέματα που ερμηνεύουν οι πέντε ηθοποιοί, με «ραπαρίσματα» και κίνηση break dance φέρνουν την ιστορία στα μέτρα τους . Ο λόγος του Σαίξπηρ στην πραγματικότητα δεν ακούγεται, αφού το κείμενο έχει περικοπεί και προσαρμοστεί στις ανάγκες της διασκευής και η προσοχή είναι στραμμένη στο παίξιμο των ηθοποιών. Η λύση των μασκών για τους ρόλους του Όμπερον και της Τιτάνιας ήταν εύστοχη (αν και η χρήση τους χωράει βελτίωση), ενώ έξοχη ήταν η ιδέα να παρουσιαστεί η παράσταση των μαστόρων εν τάχει σαν βωβή ταινία.

Ο Σαίξπηρ με ευφορία και break dance Facebook Twitter
Η λύση των μασκών για τους ρόλους του Όμπερον και της Τιτάνιας ήταν εύστοχη (αν και η χρήση τους χωράει βελτίωση), ενώ έξοχη ήταν η ιδέα να παρουσιαστεί η παράσταση των μαστόρων εν τάχει σαν βωβή ταινία.


Όσο με αφορά, προτιμώ τις παραστάσεις σαιξπηρικών έργων που επιτρέπουν να ακουστεί η σαιξπηρική ποίηση (κάτι που προϋποθέτει κανονική διανομή και πλήρες ή, έστω, με μικρές περικοπές το έργο). Ωστόσο, παρακολουθώντας αυτό το γρήγορο, νεανικό, με χιούμορ, Όνειρο, ένιωσα ευφορία. Και την ικανοποίηση ότι, παρά τις συνταρακτικές αλλαγές που έχουν συμβεί και συμβαίνουν, ο Σαίξπηρ, ο πάντα αγαπημένος, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο είναι εδώ.


Μπράβο στον σκηνοθέτη Μιχάλη Σιώνα και τους ηθοποιούς Τρυφωνία Αγγελίδου, Διαμαντή Αδαμαντίδη, Αχιλλέα Αναγνώστου, Γιάννη Σαμψαλάκη και Μαρία Χάνου γι' αυτή την πρώτη παράστασή τους.

Info:

Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας
του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ
Σκηνοθεσία: Μιχάλης Σιώνας
Ερμηνεύουν:
Τρυφωνία Αγγελίδου, Διαμαντής Αδαμαντίδης, Αχιλλέας Αναγνώστου

 

Θησείον, Ένα θέατρο για τις τέχνες
Τουρναβίτου 7, Ψυρρή
Παραστάσεις: 6-29 Μαΐου Πεμ.-Σάβ. 21:15
Κυρ. 18:00 & 21:15

 

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Γιάννης Μπέζος

Οι Αθηναίοι / Γιάννης Μπέζος: «Ίσως είμαι λίγο παλιομοδίτης»

Δεν έκανε ποτέ διαχωρισμούς ανάμεσα στο εμπορικό και το ποιοτικό. Πιστεύει πως κάνει μια παράξενη και αιρετική δουλειά: να πείσει τον θεατή να ξεχάσει πως είναι ο Μπέζος που πάρκαρε το αυτοκίνητό του έξω από το θέατρο - και να τον ταξιδέψει σε έναν άλλο κόσμο. Είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τhis that keeps on – a personal archaeology –

Θέατρο / H ανασκαφή του Δημήτρη Παπαϊωάννου σε μια γη που έχει το σχήμα της καρδιάς

Ο Δημήτρης Παπαϊωάννου δημιούργησε ένα νέο πρότζεκτ κατόπιν ανάθεσης του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης για τα σαράντα χρόνια από την ίδρυσή του, που το κοινό θα έχει την ευκαιρία να δει σε μια και μοναδική παράσταση στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Μεγάλες παραγωγές, γυναίκες στη σκηνοθεσία - Η θεατρική σεζόν ανοίγει δυναμικά

Θέατρο / Μεγάλες παραγωγές, γυναίκες στη σκηνοθεσία - Η θεατρική σεζόν ανοίγει δυναμικά

Διεθνείς σκηνοθέτες και σχήματα, δυνατά καστ, κλασικά και σύγχρονα έργα Ελλήνων και ξένων συγγραφέων: Το φθινοπωρινό ρεπερτόριο των αθηναϊκών σκηνών το λες και φιλόδοξο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βέντερς, Σουίντον, Ροντρίγκες, Λάνθιμος και Αγγελάκας: Αυτό είναι το φετινό πρόγραμμα της Στέγης

Θέατρο / Σουίντον, Λάνθιμος, Βέντερς, Ροντρίγκες και Αγγελάκας: Το φετινό πρόγραμμα της Στέγης

Η Στέγη γιορτάζει τα 15 χρόνια της με ένα πρόγραμμα άκρως οικογενειακό, δημιουργικό και, όπως πάντα, με πολλές εκπλήξεις και απρόσμενες συναντήσεις δημιουργών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Όταν ο Χίτλερ (σχεδόν) συνάντησε τον Φρόιντ

Θέατρο / Όταν ο Χίτλερ (σχεδόν) συνάντησε τον Φρόιντ

Τέσσερις φορές βρέθηκαν στο ίδιο μέρος ο Χίτλερ και ο Φρόιντ. Τι θα γινόταν αν είχαν συναντηθεί; Αυτό επιχειρεί να διανοηθεί το θεατρικό έργο «Ο δρ Φρόιντ θα σας δει τώρα, κυρία Χίτλερ» που ανεβαίνει αυτές τις μέρες στο Λονδίνο.
THE LIFO TEAM
Ελένη Ερήμου: «Οι άνθρωποι δεν ντρέπονται για τίποτα πια»

Θέατρο / Ελένη Ερήμου: «Οι άνθρωποι δεν ντρέπονται για τίποτα πια»

Παραμένει μέχρι σήμερα μία από τις ομορφότερες γυναίκες που πέρασαν από το ελληνικό θέατρο και το σινεμά. Από νωρίς επέλεξε να ζει και έξω από το θεατρικό συνάφι. «Δεν μπορώ να ξυπνάω κάθε πρωί και να αναρωτιέμαι τι θα παίξω ή που θα παίξω» δηλώνει ενώ θεωρεί τη μοναχικότητα πηγή δημιουργικότητας. Η Ελένη Ερήμου αφηγείται τη ζωή της στη LifO.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Αλεξάνδρα Λαδικού: «Δεν νοσταλγώ τίποτα. Πέρασα και ωραία και καλά»

Οι Αθηναίοι / Αλεξάνδρα Λαδικού: «Δεν νοσταλγώ τίποτα. Πέρασα και ωραία και καλά»

Ξεκίνησε από τα καλλιστεία, για μία ψήφο δεν στέφθηκε Μις Κόσμος, έπαιξε δίπλα στον Κουν, υπήρξε μούσα του Τάκη Κανελλόπουλου, αλλά κυρίως του Ανδρέα Βουτσινά. Στα 92 της ακόμα οδηγεί και παρακολουθεί θέατρο, ελπίζοντας πάντα να βρει καλά στοιχεία, ακόμα και σε κακές παραστάσεις.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μπομπ Γουίλσον

Απώλειες / Μπομπ Γουίλσον (1941-2025): Το προκλητικό του σύμπαν ήταν ένα και μοναδικό

Μεγάλωσε σε μια κοινότητα όπου το θέατρο θεωρούνταν ανήθικο. Κι όμως, με το ριζοσπαστικό του έργο σφράγισε τη σύγχρονη τέχνη του 20ού αιώνα, σε παγκόσμιο επίπεδο. Υποκλίθηκε πολλές φορές στο αθηναϊκό κοινό – και εκείνο, κάθε φορά, του ανταπέδιδε την τιμή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Θέατρο / H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Ο «Οιδίποδας» του Γιάννη Χουβαρδά συνενώνει τον «Τύραννο» και τον «Επί Κολωνώ» σε μια παράσταση, παίρνοντας τη μορφή μιας πυρετώδους ανασκαφής στο πεδίο του ασυνείδητου - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ