Ο Σαίξπηρ με ευφορία και break dance

Ο Σαίξπηρ με ευφορία και break dance Facebook Twitter
Ο Σαίξπηρ είχε κατανοήσει όσο κανείς την προνομιακή σχέση του μύθου και της σκηνής. Η φαντασία είναι το κλειδί που επιτρέπει, ό,τι συλλάβει ο νους, να μπορεί να παρασταθεί στο σανίδι.
0

Στον χώρο και στον χρόνο του μύθου εξελίσσεται η πιο ευφρόσυνη κωμωδία του Σαίξπηρ, το Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας, στην αυλή του Θησέα και σ' ένα δάσος λίγο έξω από την Αθήνα. Εκεί μπορούν ν' ανταμώνουν χωρίς «λογικά» εμπόδια πρόσωπα από την αρχαιοελληνική μυθολογία, νεράιδες και ξωτικά της αγγλικής μεσαιωνικής παράδοσης, λαϊκοί τεχνίτες της ελισαβετιανής εποχής. Η ιστορία φέρει στοιχεία από διάφορα αναγνώσματα που ήταν δημοφιλή την εποχή του Σαίξπηρ (κυρίως μεταφράσεις κειμένων αρχαίων Ελλήνων και Λατίνων συγγραφέων, μεσαιωνικά ρομάντζα και, βέβαια, οι ιστορίες του Τσόσερ), αλλά ο τρόπος που αξιοποιούνται αποδεικνύει τη μοναδική δραματουργική ευφυΐα του.


Ο Σαίξπηρ είχε κατανοήσει όσο κανείς την προνομιακή σχέση του μύθου και της σκηνής. Η φαντασία είναι το κλειδί που επιτρέπει, ό,τι συλλάβει ο νους, να μπορεί να παρασταθεί στο σανίδι. Γι' αυτό και ένα από τα μείζονα χαρακτηριστικά του θεάτρου του είναι η «θεατρικότητα», όχι μόνο με «παραστάσεις» που εξελίσσονται μέσα στα έργα του αλλά και με την έμμεση διερώτηση για τη θεατρικότητα σε όλο το φάσμα των ανθρωπίνων σχέσεων, και στην ίδια τη γλώσσα, που περνά στις ιστορίες του. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι έγραφε τα έργα του έχοντας διαρκώς στο μυαλό του τη θεατρική πραγματικότητα (σινάφι και κοινό) στην οποία απευθυνόταν. Εξαρτημένος καθώς ήταν απ' αυτήν, άλλοτε απευθύνεται στους ομότεχνούς του, άλλοτε στους θεατές, εντάσσοντας στη δραματουργία τα ίδια τα συστατικά του θεάτρου ή ζητήματα του θεατρικού φαινομένου και επισημαίνοντας ξανά και ξανά τη σημασία της αμφίδρομης γενναιοδωρίας.

Ωστόσο, παρακολουθώντας αυτό το γρήγορο, νεανικό, με χιούμορ, Όνειρο, ένιωσα ευφορία. Και την ικανοποίηση ότι, παρά τις συνταρακτικές αλλαγές που έχουν συμβεί και συμβαίνουν, ο Σαίξπηρ, ο πάντα αγαπημένος, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο είναι εδώ.


Της παράστασης Ποντικοπαγίδα στον Άμλετ προηγούνται οι ερμηνευτικές οδηγίες προς τους θεατρίνους αλλά και σκέψεις για το πώς το θεατρικό γεγονός μπορεί να επιδράσει στην πραγματική ζωή, λειτουργώντας ως καθρέφτης της.


Ακόμη και στις κωμικές κουβέντες των μαστόρων στο Όνειρο, που ετοιμάζουν την παράσταση του Πυράμου και της Θίσβης για τον γάμο του Θησέα, περνάει ο προβληματισμός για το πώς θα πετύχουν την καλύτερη ανταπόκριση από το κοινό και καταλήγουν ότι ένας πρόλογος που θα αφηγείται την ιστορία και θα παρουσιάζει τους «ηθοποιούς» ως «ρόλους» θα διευκόλυνε την παρακολούθησή της. Επιπλέον, τη στιγμή που εξελίσσεται η παράσταση των μαστόρων, στην Ε' Πράξη, συμβαίνει το εξής κινηματογραφικό: η δράση μεταφέρεται στις θέσεις του κοινού και ακούμε τα σχόλια της Ιππολύτης και του Θησέα, του Δημητρίου και του Λύσανδρου. Ενώ η πρώτη λέει για τους μαστόρους «Δεν μ' αρέσει να βλέπω φουκαράδες να εξευτελίζονται, ούτε την αφοσίωση να γελοιοποιείται», ο βασιλιάς βάζει το πράγμα στη θέση του: «For never anything can be amiss / when simpleness and duty tender it» (Δεν μπορεί να είναι για πέταμα / κάτι που προσφέρουν η απλότητα και η αφοσίωση). Και συμπληρώνει: «Εμείς που είμαστε ανώτεροι πρέπει γι' αυτό το τίποτα / να τους ευχαριστήσουμε. Θα διασκεδάσουμε καταλαβαίνοντας / τα λάθη τους και δικαιολογώντας τους γι' αυτά./ Και ό,τι η καημένη η αφοσίωσή τους καλά δεν καταφέρνει,/ η δική μας ευγενική προαίρεση θα το δεχθεί / γι' αυτό που είναι, όχι για την αξία που θα έπρεπε να έχει» (Πράξη Ε', σκηνή 1, μτφρ. Ερρ. Μπελιές).

Ο Σαίξπηρ με ευφορία και break dance Facebook Twitter
Με τραγουδιστό πρόλογο παρουσιάζονται τα πρόσωπα του έργου και ποιος ηθοποιός θα αναλάβει ποιο, και με ελάχιστα αντικείμενα που διευκολύνουν τις αλλαγές των ρόλων, με μουσικά θέματα που ερμηνεύουν οι πέντε ηθοποιοί, με «ραπαρίσματα» και κίνηση break dance φέρνουν την ιστορία στα μέτρα τους .

Να ένας ακόμη λόγος για τον οποίο οι ηθοποιοί αγαπούν το σαιξπηρικό θέατρο. Και είναι ιδιαιτέρως αισιόδοξο που νέοι καλλιτέχνες του χώρου κατακτούν τα έργα του με τρόπους συμβατούς με την ορμή της ηλικίας τους και την απροσποίητη διάθεσή τους για παιχνίδι. Το Ρωμαίος και Ιουλιέτα για 2, μια διασκευή για τρεις (Αθηνά Μουστάκα, Κωνσταντίνος Μπιμπής και ο Κώστας Γάκης) που ερμήνευσαν όλους τους ρόλους, είχε επί τρία χρόνια εντυπωσιακή ανταπόκριση από το κοινό. Στην ίδια κατεύθυνση κινήθηκε η ομάδα Θέση με το Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας. Η παράστασή τους δοκιμάστηκε με επιτυχία στη Θεσσαλονίκη και τώρα φιλοξενείται στο θέατρο Θησείον.


Με τραγουδιστό πρόλογο παρουσιάζονται τα πρόσωπα του έργου και ποιος ηθοποιός θα αναλάβει ποιο, και με ελάχιστα αντικείμενα που διευκολύνουν τις αλλαγές των ρόλων, με μουσικά θέματα που ερμηνεύουν οι πέντε ηθοποιοί, με «ραπαρίσματα» και κίνηση break dance φέρνουν την ιστορία στα μέτρα τους . Ο λόγος του Σαίξπηρ στην πραγματικότητα δεν ακούγεται, αφού το κείμενο έχει περικοπεί και προσαρμοστεί στις ανάγκες της διασκευής και η προσοχή είναι στραμμένη στο παίξιμο των ηθοποιών. Η λύση των μασκών για τους ρόλους του Όμπερον και της Τιτάνιας ήταν εύστοχη (αν και η χρήση τους χωράει βελτίωση), ενώ έξοχη ήταν η ιδέα να παρουσιαστεί η παράσταση των μαστόρων εν τάχει σαν βωβή ταινία.

Ο Σαίξπηρ με ευφορία και break dance Facebook Twitter
Η λύση των μασκών για τους ρόλους του Όμπερον και της Τιτάνιας ήταν εύστοχη (αν και η χρήση τους χωράει βελτίωση), ενώ έξοχη ήταν η ιδέα να παρουσιαστεί η παράσταση των μαστόρων εν τάχει σαν βωβή ταινία.


Όσο με αφορά, προτιμώ τις παραστάσεις σαιξπηρικών έργων που επιτρέπουν να ακουστεί η σαιξπηρική ποίηση (κάτι που προϋποθέτει κανονική διανομή και πλήρες ή, έστω, με μικρές περικοπές το έργο). Ωστόσο, παρακολουθώντας αυτό το γρήγορο, νεανικό, με χιούμορ, Όνειρο, ένιωσα ευφορία. Και την ικανοποίηση ότι, παρά τις συνταρακτικές αλλαγές που έχουν συμβεί και συμβαίνουν, ο Σαίξπηρ, ο πάντα αγαπημένος, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο είναι εδώ.


Μπράβο στον σκηνοθέτη Μιχάλη Σιώνα και τους ηθοποιούς Τρυφωνία Αγγελίδου, Διαμαντή Αδαμαντίδη, Αχιλλέα Αναγνώστου, Γιάννη Σαμψαλάκη και Μαρία Χάνου γι' αυτή την πρώτη παράστασή τους.

Info:

Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας
του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ
Σκηνοθεσία: Μιχάλης Σιώνας
Ερμηνεύουν:
Τρυφωνία Αγγελίδου, Διαμαντής Αδαμαντίδης, Αχιλλέας Αναγνώστου

 

Θησείον, Ένα θέατρο για τις τέχνες
Τουρναβίτου 7, Ψυρρή
Παραστάσεις: 6-29 Μαΐου Πεμ.-Σάβ. 21:15
Κυρ. 18:00 & 21:15

 

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπομπ Γουίλσον

Απώλειες / Μπομπ Γουίλσον (1941-2025): Το προκλητικό του σύμπαν ήταν ένα και μοναδικό

Μεγάλωσε σε μια κοινότητα όπου το θέατρο θεωρούνταν ανήθικο. Κι όμως, με το ριζοσπαστικό του έργο σφράγισε τη σύγχρονη τέχνη του 20ού αιώνα, σε παγκόσμιο επίπεδο. Υποκλίθηκε πολλές φορές στο αθηναϊκό κοινό – και εκείνο, κάθε φορά, του ανταπέδιδε την τιμή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Θέατρο / H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Ο «Οιδίποδας» του Γιάννη Χουβαρδά συνενώνει τον «Τύραννο» και τον «Επί Κολωνώ» σε μια παράσταση, παίρνοντας τη μορφή μιας πυρετώδους ανασκαφής στο πεδίο του ασυνείδητου - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ