Ο Γιώργος Πέτρου θα μετατρέψει το Ηρώδειο σε ένα μεγάλο πάρτι

Ο Γιώργος Πέτρου θα μετατρέψει το Ηρώδειο σε ένα μεγάλο πάρτι Facebook Twitter
Η ταύτιση της προσωπικότητας του Γιώργου Πέτρου με την ουσία της Καμεράτας είναι σχεδόν ολοκληρωτική από το 2012 που ο μαέστρος ανέλαβε την καλλιτεχνική της διεύθυνση. Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO
0

Η ταύτιση της προσωπικότητας του Γιώργου Πέτρου με την ουσία της Καμεράτας είναι σχεδόν ολοκληρωτική από το 2012 που ο μαέστρος ανέλαβε την καλλιτεχνική της διεύθυνση, όσο κι αν ο ίδιος επιμένει ότι διευθυντές, παραγωγοί και υπουργοί έρχονται και παρέρχονται, ενώ οι καλλιτεχνικοί θεσμοί είναι αυτοί που μένουν σταθεροί, παρά τις όποιες αντιξοότητες – και η Καμεράτα αντιμετωπίζει πολλές, όπως είναι γνωστό.


Αγαπημένη, ωστόσο, ορχήστρα του ελληνικού κοινού, η οποία διαπρέπει στο εξωτερικό με τολμηρές προτάσεις και concepts, όπως η χρήση οργάνων εποχής, ανατρεπτικές συνεργασίες και ταυτότητα πολυσχιδή που τη διαφοροποιεί από οποιοδήποτε άλλο μουσικό σύνολο, η Καμεράτα φέτος το καλοκαίρι συμμετέχει για τέταρτη συνεχή χρονιά στο Φεστιβάλ Αθηνών με το μιούζικαλ Company του ηγέτη του σύγχρονου μουσικού θεάτρου Στίβεν Σόντχαϊμ.


Πρόκειται για ένα έργο που πρωτοπαρουσιάστηκε το 1970 στο Μπρόντγουεϊ, αποσπώντας 6 βραβεία Τόνι, και έκτοτε δεν έχει σταματήσει να ανεβαίνει σε σημαντικούς χώρους σε όλο τον κόσμο. Διαδραματίζεται σε ένα πάρτι-έκπληξη για τα 45α γενέθλια ενός αμετανόητου εργένη, όπου με flashbacks αναδεικνύονται οι σχέσεις του με τον περίγυρό του.

Με απασχολεί να δείξω πώς είναι οι σημερινές σχέσεις, τι σημαίνει να είναι κάποιος ανύπαντρος, σε ποια ηλικία πρέπει να "ανησυχεί" γι' αυτό – στο αρχικό έργο ο πρωταγωνιστής είναι 35 χρονών, σήμερα είναι αστείο να πεις σε έναν ανύπαντρο 35άρη ότι ανησυχείς που είναι ανύπαντρος ή ότι έχει θέμα με τις σχέσεις.


«Διαθέτοντας έναν πιο μικρό αριθμό συμμετεχόντων επί σκηνής, ήθελα να δουλέψω περισσότερο τις σχέσεις των 14 ατόμων που λειτουργούν ως σολίστ, ως ensemble, ως χορευτές, ως stagehands» εξηγεί ο μαέστρος για την επιλογή του έργου, του οποίου έχει αναλάβει επίσης τη σκηνοθεσία, καθώς και τη μετάφραση στα ελληνικά.

«Ο Σόντχαϊμ παίζει με τη λέξη "company" που στα αγγλικά σημαίνει θίασος, συντροφιά, παρέα, ενδεχομένως σχέση και γάμος. Είναι πολύ προχωρημένο έργο, με χιούμορ, συγκινητικό και πολύ βαθύ, από το οποίο ο δημιουργός του είπε πως θα ήθελε οι θεατές να φεύγουν γελώντας, αλλά το βράδυ να μην μπορούν να κοιμηθούν.

Το βάθος του το ανακαλύπτουμε σταδιακά, μέσα από τη διαδικασία των προβών. Με ιντριγκάρει τρομερά το να το σκηνοθετώ, γιατί ανακαλύπτω πολλά για τον εαυτό μου. Είμαι κι εγώ σε ηλικία άνω των 40 και ανύπαντρος. Έχω βιώσει κι έχω πει πολλά από αυτά που λέγονται».

Ο Γιώργος Πέτρου θα μετατρέψει το Ηρώδειο σε ένα μεγάλο πάρτι Facebook Twitter
Η Καμεράτα φέτος το καλοκαίρι συμμετέχει για τέταρτη συνεχή χρονιά στο Φεστιβάλ Αθηνών με το μιούζικαλ Company του ηγέτη του σύγχρονου μουσικού θεάτρου Στίβεν Σόντχαϊμ.


Πόσο δύσκολο ήταν όμως να προσεγγίσει γλωσσικά, να επικαιροποιήσει και κυρίως να ταιριάξει στην εκ των πραγμάτων μοναδική συνθήκη του Ηρωδείου ένα έργο σύγχρονο, που όμως από την εποχή που γράφτηκε μας χωρίζουν 38 χρόνια και πολλές κοινωνικές ζυμώσεις;

Ο Γιώργος Πέτρου δεν έχει διαβάσει το αρχικό σενάριο του '70, γιατί οι δημιουργοί του το έχουν αλλάξει δυο-τρεις φορές έκτοτε: «Δεν νιώθω ότι υπάρχει κάτι που δεν στέκει σήμερα, αλλά δεν ξέρω αν αυτό οφείλεται στη διαχρονικότητα ή στις επεμβάσεις. Υπάρχει, ας πούμε, ένας αυτόματος τηλεφωνητής τον οποίο προβληματίστηκα αν θα χρησιμοποιούσα, γιατί ποιος χρησιμοποιεί σήμερα αυτόματο τηλεφωνητή; Μιλάμε για μικρά πράγματα που είναι και δεν είναι της εποχής μας.

»Αναφορικά με τη μετάφραση, σε αντίθεση με το Sweeney Todd που παρουσιάσαμε πέρσι και ήταν όλο έμμετρο, το Company έχει πρόζα, που είναι ευκολότερο να μεταφραστεί, γιατί κινείσαι με το πνεύμα του κειμένου και όχι τόσο πολύ με το μέτρο. Η δυσκολία εδώ είναι ότι πρόκειται για καθημερινό έργο που δεν διαθέτει κάποια ποιητικότητα και η μετάφραση δεν πρέπει ούτε να το γειώσει ούτε να το κάνει να ακούγεται λογοτεχνικό. Επίσης, έβγαλα καθετί που αφορά τη Νέα Υόρκη, για την οποία γράφτηκε. Δεν το έχω εξελληνίσει, το έχω διεθνοποιήσει.

Ο Γιώργος Πέτρου θα μετατρέψει το Ηρώδειο σε ένα μεγάλο πάρτι Facebook Twitter
Στο Ηρώδειο δεν μπορείς να παρέμβεις, είναι αυτό που είναι. Πέρσι το μετατρέψαμε σε βικτωριανή αποθήκη για το Sweeney Todd. Φέτος θα κάνουμε κάτι που, ευτυχώς, δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ στην πραγματικότητα. Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

»Με απασχολεί να δείξω πώς είναι οι σημερινές σχέσεις, τι σημαίνει να είναι κάποιος ανύπαντρος, σε ποια ηλικία πρέπει να "ανησυχεί" γι' αυτό – στο αρχικό έργο ο πρωταγωνιστής είναι 35 χρονών, σήμερα είναι αστείο να πεις σε έναν ανύπαντρο 35άρη ότι ανησυχείς που είναι ανύπαντρος ή ότι έχει θέμα με τις σχέσεις. Νομίζω ότι από τα 45 και πάνω τίθενται ζητήματα όπως αν θα κάνεις παιδί, οικογένεια, αν θα έχεις κάποιον σύντροφο στη ζωή σου, οποιαδήποτε μορφή συντρόφου.

»Μετατρέπουμε, λοιπόν, το Ηρώδειο σε ένα φανταστικό πάρτι με τρόπο ζωντανό και flamboyant που δεν θα αποκαλύψω. Σκηνογραφικά παίζουμε με τις συμβάσεις ενός πάρτι γενεθλίων. Βέβαια, με απασχόλησε το πώς, όταν έχεις ένα αρχαίο μνημείο όπως το Ηρώδειο που έχει καταπιεί άπειρες παραγωγές, αποσιωπάς την παλαιότητα του χώρου και φέρνεις αυτό το καταπληκτικό πέτρινο οικοδόμημα σε μια δραματουργία σημερινή. Στο Ηρώδειο δεν μπορείς να παρέμβεις, είναι αυτό που είναι. Πέρσι το μετατρέψαμε σε βικτωριανή αποθήκη για το Sweeney Todd. Φέτος θα κάνουμε κάτι που, ευτυχώς, δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ στην πραγματικότητα.

»Επίσης, το έργο απαιτεί μια τεράστια ορχήστρα, απαγορευτική για τα δεδομένα του Μπρόντγουεϊ, ένα σύνολο με πάνω από 35 άτομα. Η μουσική του φέρει στοιχεία από όπερα, τζαζ, μπόσα νόβα, ντίσκο των '70s, όλα αυτά υπό τον παραμορφωτικό καθρέπτη του Σόντχαϊμ. Τα έργα του είναι ήδη κλασικά, οι μελωδίες του αναγνωρίσιμες, χωρίς όμως να κυνηγά το hit. Δεν τον ενδιαφέρει το hit αλλά η ένταξη της μουσικής στη δραματουργία. Τα τραγούδια του δεν είναι showstoppers αλλά προχωρούν την υπόθεση».

Ο Γιώργος Πέτρου θα μετατρέψει το Ηρώδειο σε ένα μεγάλο πάρτι Facebook Twitter
Ο Γιώργος Πέτρου, έφτασε πρόσφατα μέχρι τις υποψηφιότητες των βραβείων Grammy. Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO


Ο Γιώργος Πέτρου, που πρόσφατα έφτασε μέχρι τις υποψηφιότητες των βραβείων Grammy (επίτευγμα που, παρά τα τόσα άλλα, ενδεχομένως σημαντικότερα, σχεδόν ειρωνικά θα τον ακολουθεί στο εξής σε κάθε δημοσίευμα), δηλώνει πως στράφηκε στη σκηνοθεσία λόγω της ανάγκης του για ευρύτερη δραστηριότητα που θα τον εξέλισσε ως καλλιτέχνη, αλλά και για να πει πράγματα με τον δικό του τρόπο.

«Έχω δουλέψει σε περισσότερες από 60 παραγωγές με μεγάλους σκηνοθέτες. Με κάποιους υπέφερα, με άλλους είπα "ποτέ πια", ενώ με μερικούς ένιωθα καλύτερος άνθρωπος μετά από κάθε πρόβα. Από μια ηλικία κι έπειτα ένιωθα ότι δεν ήθελα να ζω την κακοποίηση ενός έργου. Δεν θα μπορούσα και να κάνω για μια ζωή το ίδιο πράγμα, όσο και αν η διεύθυνση ορχήστρας είναι ένα ευρύ πεδίο. Η στροφή σε δραστηριότητες για τις οποίες δεν έχω μεγάλη εμπειρία και μέσα από τις οποίες εξελίσσομαι με κάνει να γυρίζω εκεί με ιδιαίτερη αγάπη, ενώ παράλληλα το μυαλό μου κινείται προς κατευθύνσεις δημιουργικές, ίσως και επικίνδυνες. Εξάλλου, με τον εαυτό μου είμαι πολύ σκληρός, δεν είμαι ποτέ ευχαριστημένος, είναι θέμα ανατροφής και κάτι που πρέπει να δουλέψω. Δυσκολεύομαι πολύ να απολαύσω αυτά που πετυχαίνω».


Αναρωτιέμαι ποια είναι η σχέση ενός εκπροσώπου της κλασικής μουσικής, που ωστόσο επιζητά συνεχώς την ανατροπή, με τα νέα μουσικά είδη. Πώς διασκεδάζει; Θα πήγαινε, ας πούμε, σε ένα κλαμπ που παίζει ηλεκτρονική μουσική; «Ξέρεις τι με ενοχλεί στα κλαμπ; Η ένταση. Δεν το 'χω. Είναι το μοναδικό πράγμα που με αποτρέπει. Όταν κάνω μια ηχογράφηση και ακούω το παραμικρό διακρότημα ανάμεσα σε δύο έγχορδα, μέσα από τα ακουστικά, οξύνεται πολύ η ακοή.

»Αν πάω σε ένα μέρος με τεράστια ένταση, νιώθω σαν να βαράει σφυριές το κεφάλι μου, είναι κόπωση για τ' αυτιά και τον εγκέφαλο, ενώ είμαι πολύ μεγάλος φαν του σκληρού ροκ και όταν ήμουν 20 χρονών καθόμουν κάτω από το ηχείο. Δεν είναι όμως θέμα ηλικίας, απλώς η χρήση των αυτιών μου έχει εξελιχθεί προς μία κατεύθυνση που δεν επιτρέπει την άλλη. Φυσικά, έχω Spotify, όλα είναι μπροστά σου σήμερα για να ενημερωθείς. Δεν προλαβαίνω όμως, γιατί ακούω μουσική τόσο πολλές ώρες καθημερινά, που η ησυχία είναι για μένα πολύτιμη. Δεν μπορώ να ακούσω μουσική όπως ο υπόλοιπος κόσμος».

Info:

Οι Μουσικοί της Καμεράτας - Ορχήστρας των Φίλων της Μουσικής - Γιώργος Πέτρου

Company του Στίβεν Σόντχαϊμ / λιμπρέττο του George Furth

Σκηνοθεσία - μουσική διεύθυνση - μετάφραση: Γιώργος Πέτρου

Σκηνικά: Πάρις Μέξης

Κοστούμια: Γιώργινα Γερμανού

Χορογραφία: John Todd

Φωτισμοί: Γιώργος Τέλλος

Ερμηνεύουν:

Τάσης Χριστογιαννόπουλος, Μαίρη-Έλεν Νέζη, Χάρης Αδριανός, Ναταλία Τσαλίκη, Μάριος Σαραντίδης, Άννα Κουτσαφτίκη, Γιάννης Καλύβας, Μυρσίνη Μαργαρίτη, Δημήτρης Ναλμπάντης, Ελένη Σταμίδου, Χρήστος Κεχρής, Κατερίνα Παπουτσάκη, Ξένια Ντάνια, Μαρία Κοσμάτου

Ωδείο Ηρώδου Αττικού
8-9/7, 21:00

Με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους.

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο Κωνσταντίνος Τζούμας επιστρέφει στο θέατρο για χάρη μιας ξεχωριστής παράστασης

Θέατρο / Ο Κωνσταντίνος Τζούμας επιστρέφει στο θέατρο για χάρη μιας ξεχωριστής παράστασης

Μια συζήτηση (σ΄ένα ταξί) με τον ιδιοφυή ηθοποιό και ραδιοφωνικό παραγωγό με αφορμή τη συμμετοχή του στην παράσταση «Άγγελος Εξολοθρευτής» που ανεβάζει η Άντζελα Μπρούσκου
M. HULOT
Τι κάνει η Φανί Αρντάν στην Αθήνα;

Θέατρο / Τι κάνει η Φανί Αρντάν στην Αθήνα;

«Το να αγαπάς τους εγκληματίες είναι ρίσκο. Εγώ το παίρνω» λέει η Γαλλίδα σταρ που τις τελευταίες ημέρες ήταν και πάλι στην Αθήνα για να παρουσιάσει στους ανθρώπους της Λυρικής Σκηνής πώς ονειρεύεται να ανεβάσει την «Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ» του Σοστακόβιτς
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Θόδωρος Τερζόπουλος: «Οι παραστατικές τέχνες πλάθονται μέσα από τα όνειρα, τις εμμονές και τις φαντασιώσεις»

Θέατρο / Θόδωρος Τερζόπουλος: «Οι παραστατικές τέχνες πλάθονται μέσα από τα όνειρα, τις εμμονές και τις φαντασιώσεις»

Οι παραστάσεις του έχουν ανέβει παντού, η μέθοδός του διδάσκεται σε πανεπιστήμια όλου του κόσμου και τώρα ο διεθνής σκηνοθέτης μας τιμάται με ένα μεγάλο αφιέρωμα στο έργο του στο Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο των Δελφών
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κάνεις χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη σου ανάγκη

Χορός / «Κάνουμε χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη μας ανάγκη»

Με αφορμή την παράσταση EPILOGUE, ο διευθυντής σπουδών της σχολής της Λυρικής Σκηνής Γιώργος Μάτσκαρης και έξι χορευτές/χορεύτριες μιλούν για το δύσκολο στοίχημα τού να ασχολείται κανείς με τον χορό στην Ελλάδα σήμερα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Γιάννος Περλέγκας ανεβάζει τον «Κατσούρμπο» του Χορτάτση

Θέατρο / Γιάννος Περλέγκας: «Ο Κατσούρμπος μας είναι μια απόπειρα να γίνουμε πιο αθώοι»

Ο Γιάννος Περλέγκας σκηνοθετεί το έργο του Χορτάτση στο πλαίσιο του στο πλαίσιο του Κύκλου Ρίζες του Φεστιβάλ Αθηνών. Τον συναντήσαμε στις πρόβες όπου μας μίλησε για την αξία του Κρητικού συγγραφέα και του έργου του και την ανάγκη για περισσότερη λαϊκότητα στο θέατρο. Κάτι που φιλοδοξεί να μας δώσει με αυτό το ανέβασμα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασίλης Παπαβασιλείου

Απώλειες / Βασίλης Παπαβασιλείου (1949-2025): Ένας σπουδαίος διανοητής του ελληνικού θεάτρου

«Αυτό, λοιπόν, το οφείλω στο θέατρο: τη σωτηρία από την κακομοιριά μου»: Ο σκηνοθέτης, μεταφραστής, ηθοποιός και δάσκαλος Βασίλης Παπαβασιλείου πέθανε σε ηλικία 76 ετών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Θέατρο / Δημήτρης Γκοτσόπουλος: «Ήμουν ένα αγρίμι που είχε κατέβει από τα βουνά»

Ο ταλαντούχος ηθοποιός φέτος ερμηνεύει τον Νεοπτόλεμο στον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή. Πώς κατάφερε από ένα αγροτικό περιβάλλον να πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες και γιατί πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι στην Πολύαιγο, διαβάζοντας «Βάκχες»;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Θέατρο / Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης διασκευάζει φέτος τις τραγωδίες του Οιδίποδα σε ένα ενιαίο έργο και μιλά στη LiFO, για το πώς η μοίρα είναι μια παρεξηγημένη έννοια, ενώ σχολιάζει το αφήγημα περί «καθαρότητας» της Επιδαύρου, καθώς και τις ακραίες αντιδράσεις που έχει δεχθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη, ένα μιούζικαλ από την Κόλαση

Θέατρο / Φάουστ: Ένα μιούζικαλ από την κόλαση

«Ζήσε! Μας λέει ο θάνατος, ζήσε!», είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, εν μέσω ομαδικών βακχικών περιπτύξεων – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Θέατρο / Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Η μεγάλη προσωπικότητα του ευρωπαϊκού θεάτρου Αριάν Μνουσκίν επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με το Θέατρο του Ήλιου για να μιλήσουν για τα τέρατα της Ιστορίας που παραμονεύουν πάντα και απειλούν τον ελεύθερο κόσμο. Με αφορμή την παράσταση που αποθεώνει τη σημασία του λαϊκού θεάτρου στην εποχή μας μοιραζόμαστε την ιστορία της ζωής και της τέχνης της, έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, που υπηρετούν με πάθος την πρωτοπορία, την εγγύτητα που δημιουργεί η τέχνη και τη μεγαλειώδη ουτοπία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Νίκος Χατζόπουλος

Νίκος Χατζόπουλος / «Αν σκέφτεσαι μόνο το ταμείο, κάποια στιγμή το ταμείο θα πάψει να σκέφτεται εσένα»

Ο Νίκος Χατζόπουλος έχει διανύσει μια μακρά πορεία ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής και δάσκαλος υποκριτικής. Μιλά στη LIFO για το πόσο έχει αλλάξει το θεατρικό τοπίο σήμερα, για τα πρόσφατα περιστατικά λογοκρισίας στην τέχνη, καθώς και για τις προσεχείς συνεργασίες του με τον Γιάννη Χουβαρδά και τον Ακύλλα Καραζήση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ