Ο Δημήτρης Μαυρίκιος μας πλοηγεί στη νέα του παράσταση

Ο Δημήτρης Μαυρίκιος μας πλοηγεί στη νέα του παράσταση Facebook Twitter
Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Μαυρίκιος. Φωτό: Μιχάλης Νταλανίκας
0

 

Μια γυναίκα έγινε πάπας τον 9ο αιώνα. Ο Εμμανουήλ Ροΐδης (1836-1904) μελέτησε επισταμένως μεσαιωνικά χρονικά που αποδεικνύουν ότι η πάπισσα Ιωάννα υπήρξε ιστορικό πρόσωπο. Δέκα αιώνες μετά μια άλλη γυναίκα, η Κορνηλία Ροδοκανάκη (που επέζησε από τη σφαγή στη Χίο, πουλήθηκε κοριτσάκι σκλάβα σ' έναν πασά, κάποιος την αναγνώρισε στα βάθη της Τουρκίας και ειδοποίησε τους δικούς της στο Λιβόρνο της Ιταλίας, που την εξαγόρασαν, για να γίνει τελικά μεγάλη κυρία της ελληνικής ομογένειας στην Ευρώπη και λατρευτή μητέρα του Εμμανουήλ Ροΐδη), αποδεικνύει ότι αν η τέχνη αντιγράφει τη ζωή, η ζωή πολλές φορές είναι ασυναγώνιστη στην πλοκή και στις δραματικές ανατροπές.


Αυτή θα μπορούσε να είναι μία από τις βασικές ιδέες της παράστασης που θα παρουσιάσει ο Δημήτρης Μαυρίκιος στις 30 και 31 Ιουλίου στην Πειραιώς 260. Δεν είναι η μόνη. Μια σειρά ζητημάτων προκύπτει φυσικώ τω τρόπω από τη σκηνική αφήγηση: πώς, ας πούμε, σ' ένα μυθιστορηματικό πρόσωπο μπορεί να προβάλλονται αισθήματα του συγγραφέα για πραγματικά πρόσωπα. Ή, ακόμα, πώς ο σκηνοθέτης μπορεί να «ταυτιστεί» με τον συγγραφέα του έργου που ανεβάζει – αφού, εν προκειμένω, για τις ανάγκες του έργου, ο Δ. Μαυρίκιος έχει διαμορφώσει διαλόγους στη γλώσσα του Ροΐδη, του σημαντικότερου στυλίστα της καθαρεύουσας στα ελληνικά γράμματα του 19ου αι.

Ο Δημήτρης Μαυρίκιος μας πλοηγεί στη νέα του παράσταση Facebook Twitter
Η Γιούλικα Σκαφιδά. Φωτό: Άγγελος Παπαδόπουλος


Ο λόγος στον αυτουργό: «Αυτή η παράσταση είχε αρχίσει να δουλεύεται προ δεκαετίας για το Εθνικό. Τότε, σχεδόν λίγο πριν από την πρεμιέρα, η υπόθεση ναυάγησε. Στα χρόνια που μεσολάβησαν, όμως, συνέχισα να ψάχνω τόσο για την πάπισσα Ιωάννα του Ροΐδη όσο και για την Κορνηλία Ροδοκανάκη, τη μητέρα του, και την καθ' όλα σημαντική σχέση του μαζί της, και να βρίσκω στοιχεία καινούργια – που εκ των υστέρων ενισχύουν τους λόγους για τους οποίους εξαρχής ήθελα να ασχοληθώ με το τρίγωνο Ροΐδης-Κορνηλία-Ιωάννα. Είναι όπως στον κεραυνοβόλο έρωτα, που σαφώς και δεν προκύπτει τυχαία, αλλά που χρειάζεται χρόνος για ν' ανακαλύψεις τους λόγους που τον εξηγούν.


Τα στοιχεία που με συγκίνησαν αφορούν τη σχέση μητέρας-γιου, του Ροΐδη με τη μητέρα του, που ακόμη και ο χαρακτηρισμός «αποκλειστική» δεν την προσδιορίζει επαρκώς. Ο Ροΐδης έζησε μαζί της όλη του τη ζωή, πέθανε στην αγκαλιά της. Οι κακές γλώσσες της εποχής λέγανε ότι δεν γνώρισε άλλη γυναίκα από τη μάνα του. Η σχέση αυτή με τα χρόνια έγινε ακόμα πιο στενή, καθώς ο μεν Ροΐδης (που έπασχε από παιδί από βαρηκοΐα) τα τελευταία χρόνια της ζωής του ήταν εντελώς κουφός, ενώ η μητέρα του έχασε το φως της. Ο συγγραφέας ήταν τα μάτια της και εκείνη τα αυτιά του, θα μπορούσε να πει κάποιος. Η αδυναμία που είχε στη μητέρα του ο συγγραφέας φαίνεται και από το εξής: επί εικοσαετία υποδυόταν τον μικρό αδελφό του, που αυτοκτόνησε το 1884 στη Νίκαια της Γαλλίας, γράφοντας επιστολές αντ' αυτού στην Κορνηλία! Έτσι, όταν πέθανε ο Ροΐδης, η μητέρα του δεν έχασε έναν, αλλά δύο γιους!


Το δεύτερο στοιχείο που με κινητοποίησε αφορά την άλλη αποκλειστική σχέση του Ροΐδη, με την ηρωίδα του μοναδικού μυθιστορήματός του, την Ιωάννα. Θυμίζει αυτήν του Πυγμαλίωνα με τη Γαλάτεια, μια σχέση ωσεί ερωτική, που υπήρξε μοιραία, αν σκεφτεί κανείς ότι τον αφόρισε η Εκκλησία και ότι διώχθηκε δικαστικά για χάρη της».

Ο Δημήτρης Μαυρίκιος μας πλοηγεί στη νέα του παράσταση Facebook Twitter
Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη. Φωτό: Άγγελος Παπαδόπουλος


Αντιλέγω: και η σημαντική παράπλευρη ωφέλεια, να γίνει στα 29 του γνωστός στο πανελλήνιο; Ο Δ. Μαυρίκιος πιστεύει ότι η επίθεση που δέχτηκε τότε ο Ροΐδης του άφησε βαθύ τραύμα: «Δεν είναι τυχαίο που δεν έγραψε άλλο μυθιστόρημα, ούτε που κάποια στιγμή είπε, όταν είχαν περάσει πια τα χρόνια, ότι η Πάπισσα Ιωάννα ήταν "ένα νεανικό αμάρτημα". Λύγισε από το βάρος της».


Επιδιώκοντας να συνδέσει πραγματικότητα και μυθοπλασία, το έργο του αφορά τη ζωή της μητέρας του Ροΐδη και τη σχέση του μαζί της, εκ παραλλήλου με τις περιπέτειες της Ιωάννας και τη σχέση του συγγραφέα με την ηρωίδα του. Η μεν Κορνηλία, που ερμηνεύει η Ράνια Οικονομίδου, αφηγείται την ιστορία της σε πρώτο πρόσωπο. Αλλά η αφήγησή της διακόπτεται γιατί τον λόγο παίρνει συχνά ο ίδιος ο Ροΐδης, που κάποια στιγμή ταυτίζεται με τον Φρουμέντιο, τον εραστή της Ιωάννας, για να την «πλησιάσει». Υπάρχουν ακόμα διαλογικά μέρη του Ροΐδη με τη μητέρα του (μάλιστα, κάποτε με διπλή κατεύθυνση του λόγου, μία προς τη μητέρα του, μία προς την Ιωάννα) και κάποια διαλογικά της Ιωάννας με τον Φρουμέντιο ή με άλλα πρόσωπα της ιστορίας. «Έχουν διαμορφωθεί διάλογοι κατά μίμηση της γλώσσας του Ροΐδη. Μόνο οι δύο μητέρες (η μητέρα της Ιωάννας και η Κορνηλία) μιλούν δημοτική. Η καθαρεύουσα απλουστεύεται κάπως (π.χ. φεύγουν κάποιες δευτερεύουσες προτάσεις) και προκειμένου να είναι απ' όλους κατανοητή, μιλιέται λίγο πιο αργά» εξηγεί ο Δ. Μαυρίκιος.


Τα βίντεο συμμετέχουν ενεργά στη σκηνική αφήγηση. «Η αδυναμία μου για την κινηματογραφική εικόνα στο θέατρο είναι γνωστή. Και μπορώ, νομίζω, να είμαι περήφανος γιατί στην Ελλάδα εισηγήθηκα τη συνάντηση των δύο τρόπων ήδη από το 1977, όταν για το Μαχαγκόνι στη Λυρική, με την παρότρυνση του Μίνου Βολανάκη, έβαλα τρεις οθόνες που συμπλήρωναν τη σκηνική δράση. Χρησιμοποίησα και πάλι βίντεο το 1984, όταν σκηνοθέτησα Βέρθερο στη Λυρική και, βέβαια, στη Σαλώμη και στον Γυάλινο Κόσμο τη δεκαετία του '90. Τώρα, στην Πάπισσα, ο κινηματογράφος έχει μεγαλύτερο ρόλο από ποτέ άλλοτε. Η οθόνη γίνεται τόπος άλλης διάστασης για τις σκηνές εκείνες που δύσκολα θα μπορούσαν να αποδοθούν ρεαλιστικά στη σκηνή. Και πρέπει να ευχαριστήσω τους ηθοποιούς και φίλους που συνεργάστηκαν φιλικά για τα κινηματογραφημένα μέρη (Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη, Ευγενία Αποστόλου, Δημήτρης Βανός, Αθηνά Ευθυμίου, Νίκος Καραθάνος, Λένα Κιτσοπούλου, Εβελίνα Παπούλια, Έρη Ρίτσου). Με τη συμβολή τους συμπληρώθηκαν κενά της παραγωγής που δεν κάλυπτε ο προϋπολογισμός της».

Ο Δημήτρης Μαυρίκιος μας πλοηγεί στη νέα του παράσταση Facebook Twitter
Ράνια Οικονομίδου. Φωτό: Λυδία Ανδρεαδάκη

Ο λόγος στη Γιούλικα Σκαφιδά, που υποδύεται την Ιωάννα: «Η παράσταση είναι εικόνες με λόγο, που διαδέχονται η μία την άλλη: η γέννηση, σκοτάδι, το όνειρο της Ιωάννας, σκοτάδι, μονόλογος Κορνηλίας, σκοτάδι κ.ο.κ. Κι έχει πολλά μέρη κινηματογραφημένα. Για παράδειγμα, το όνειρο που βλέπει η Ιωάννα με την Αγία Ίδα και την Αγία Λιόββα σχετικά με τον δρόμο που είναι προτιμότερο ν' ακολουθήσει ερμηνεύουν κινηματογραφικά η Εβελίνα Παπούλια και η Λένα Κιτσοπούλου – εγώ συνδιαλέγομαι με την εικόνα τους». Ακόμα δυσκολεύεται να συνηθίσει τα κοντά μαλλιά της – που έκοψε για χάρη της ανδρόγυνης εικόνας που πρέπει να έχει η ηρωίδα ως μοναχός Ιωάννης.


«Είναι πρωτόγνωρο για μένα ένας σκηνοθέτης να δίνει εξίσου σημασία στην υποκριτική, στις προβολές, στη μουσική, στους φωτισμούς, στη σύνθεση τελικά των διαφορετικών στοιχείων της παράστασης, που δεν αντιμετωπίζει ως δευτερεύοντα. Είναι όλα ενορχηστρωμένα με ακρίβεια. Ακούω μια νότα από πνευστό και ξέρω ότι πρέπει να πω την ατάκα μου.


Μου αρέσει να λέω ότι το θέμα της παράσταση είναι το μυστήριο της έμπνευσης, το πώς η ιστορία της μητέρας του συγγραφέα και κάποια άλλα προσωπικά του βιώματα τον ώθησαν να γράψει την Πάπισσα Ιωάννα. Το να πεις ωραία μια ιστορία έχει την αυταξία του, δεν χρειάζεται ντε και καλά να υπάρχει ένα σύνθημα ή ένα σημείο συσχετισμού με το τώρα» καταλήγει η Γιούλικα.

Ο Δημήτρης Μαυρίκιος μας πλοηγεί στη νέα του παράσταση Facebook Twitter
Λένα Κιτσοπούλου. Φωτό: Άγγελος Παπαδόπουλος


Την οποία, πάντως, πάπισσα μόνο ως εικόνα στην αρχή της παράστασης θα δούμε, αφού η αφήγηση τελειώνει με την αναχώρηση της Ιωάννας από την Αθήνα. Προτού, δηλαδή, φτάσει στη Ρώμη και ανελιχθεί στην κορυφή της Καθολικής Εκκλησίας.


Το σκηνικό συντίθεται από ξύλινα κουβούκλια που διέθετε το Φ.Α. από προηγούμενη παράσταση. Εντός τους τοποθετούνται κάποιοι ρόλοι, οι οποίοι κάποια στιγμή ζωντανεύουν («Είναι ο κόσμος του Ροΐδη στη φάση της δημιουργίας» λέει ο Δημήτρης Μαυρίκιος), βγαίνουν στη σκηνή, παίζουν και μετά ξαναμπαίνουν στα κουβούκλια. Σαν σε έκθεση κοστουμιών, συμπληρώνει ο σκηνοθέτης.


Ανυπομονώντας για την παράσταση, δεν μπορώ να μην αποδώσω στον Δημήτρη Μαυρίκιο τα εύσημα για την αφορμή που μας δίνει να ανοίξουμε τις εκπληκτικού πνεύματος, γνώσεων, τόλμης και σάτιρας σελίδες του Ροΐδη. Ο οποίος, με γλώσσα και χιούμορ μοναδικά, κλείνει την Πάπισσα με τις εξής γραμμές:


«Ταύτα, αναγνώστα μου, τα θαύματα διηγούνται ουχί τέσσερις αλιείς, ως τα εν Ιουδαία, αλλά υπέρ τους τετρακοσίους σεβάσμιοι και ρασοφόροι χρονογράφοι. Ημείς, δε, ενώπιον τοιαύτης χορείας πανσέπτων μαρτύρων κλίνομεν τον αυχένα εκφωνούντες μετά του Αγίου Τερτουλλιανού: "Τα πιστεύομεν διότι είναι απίστευτα"»!

Δημήτρης Μαυρίκιος
Πάπισσα Ιωάννα - Αναζητώντας την ηρωίδα του Ροΐδη μέσα από τη μητέρα του, Κορνηλία
30 & 31 Ιουλίου
ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260
(Στάση ΗΣΑΠ Καλλιθέα)
Xώρος H

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βασίλης Παπαβασιλείου

Απώλειες / Βασίλης Παπαβασιλείου (1949-2025): Ένας σπουδαίος διανοητής του ελληνικού θεάτρου

«Αυτό, λοιπόν, το οφείλω στο θέατρο: τη σωτηρία από την κακομοιριά μου»: Ο σκηνοθέτης, μεταφραστής, ηθοποιός και δάσκαλος Βασίλης Παπαβασιλείου πέθανε σε ηλικία 76 ετών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Θέατρο / Δημήτρης Γκοτσόπουλος: «Ήμουν ένα αγρίμι που είχε κατέβει από τα βουνά»

Ο ταλαντούχος ηθοποιός φέτος ερμηνεύει τον Νεοπτόλεμο στον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή. Πώς κατάφερε από ένα αγροτικό περιβάλλον να πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες και γιατί πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι στην Πολύαιγο, διαβάζοντας «Βάκχες»;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Θέατρο / Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης διασκευάζει φέτος τις τραγωδίες του Οιδίποδα σε ένα ενιαίο έργο και μιλά στη LiFO, για το πώς η μοίρα είναι μια παρεξηγημένη έννοια, ενώ σχολιάζει το αφήγημα περί «καθαρότητας» της Επιδαύρου, καθώς και τις ακραίες αντιδράσεις που έχει δεχθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη, ένα μιούζικαλ από την Κόλαση

Θέατρο / Φάουστ: Ένα μιούζικαλ από την κόλαση

«Ζήσε! Μας λέει ο θάνατος, ζήσε!», είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, εν μέσω ομαδικών βακχικών περιπτύξεων – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Θέατρο / Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Η μεγάλη προσωπικότητα του ευρωπαϊκού θεάτρου Αριάν Μνουσκίν επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με το Θέατρο του Ήλιου για να μιλήσουν για τα τέρατα της Ιστορίας που παραμονεύουν πάντα και απειλούν τον ελεύθερο κόσμο. Με αφορμή την παράσταση που αποθεώνει τη σημασία του λαϊκού θεάτρου στην εποχή μας μοιραζόμαστε την ιστορία της ζωής και της τέχνης της, έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, που υπηρετούν με πάθος την πρωτοπορία, την εγγύτητα που δημιουργεί η τέχνη και τη μεγαλειώδη ουτοπία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Νίκος Χατζόπουλος

Νίκος Χατζόπουλος / «Αν σκέφτεσαι μόνο το ταμείο, κάποια στιγμή το ταμείο θα πάψει να σκέφτεται εσένα»

Ο Νίκος Χατζόπουλος έχει διανύσει μια μακρά πορεία ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής και δάσκαλος υποκριτικής. Μιλά στη LIFO για το πόσο έχει αλλάξει το θεατρικό τοπίο σήμερα, για τα πρόσφατα περιστατικά λογοκρισίας στην τέχνη, καθώς και για τις προσεχείς συνεργασίες του με τον Γιάννη Χουβαρδά και τον Ακύλλα Καραζήση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Χορός / Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Maguy Marin, Χρήστος Παπαδόπουλος, Damien Jalet, Omar Rajeh και άλλα εμβληματικά ονόματα του χορού πρωταγωνιστούν στις 20 παραστάσεις του φετινού προγράμματος του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που θα πραγματοποιηθεί από τις 18-27 Ιουλίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Μια άλλη Θήβα»: Η πιο αθόρυβη επιτυχία της θεατρικής Αθήνας

The Review / «Μια άλλη Θήβα»: Η παράσταση-φαινόμενο που ξεπέρασε τους 100.000 θεατές

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την θεατρική παράσταση στο Θεάτρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που διανύει πλέον την τρίτη της σεζόν σε γεμάτες αίθουσες. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας της; Το ίδιο το έργο ή οι δύο πρωταγωνιστές, ο Θάνος Λέκκας και ο Δημήτρης Καπουράνης, που καθήλωσαν το κοινό;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ