ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Ναι!

Ναι! Facebook Twitter
0

To Ναι ήταν το τέταρτο στη σειρά μυθιστόρημα της Μαργαρίτας Καραπάνου: η ηρωίδα του βιβλίου, μια διάσημη συγγραφέας, πάσχει από μανιοκατάθλιψη και κλεισμένη στο σπίτι της υποδέχεται κόσμο. Κάποιοι μίλησαν για ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο - ήταν εμφανείς, εξάλλου, οι ομοιότητες με τη ζωή της ίδιας της Καραπάνου. «Η Λώρα δεν είμαι εγώ. Δεν θέλω να νομίσουν οι αναγνώστες ότι η συγγραφέας και η ηρωίδα έχουν μια ταύτιση», δήλωσε, παρ' όλα αυτά, η συγγραφέας σε μια συνέντευξή της το 2000. Με αφορμή το κείμενο δυο νέες ηθοποιοί, η Αγγελική Καρυστινού και η Ιωάννα Κανελλοπούλου, έστησαν μια παράσταση-περφόρμανς που ξεκινά αύριο (18/3) στο νεοκλασικό του Ελculture, στην οδό Μιλτιάδου.

Γιατί διαλέξατε να βασιστείτε στο «Ναι» της Μαργαρίτας Καραπάνου;

Α.Κ.: Καταρχάς, αυτή ήταν μια δική μου επιθυμία, που εν συνεχεία μοιράστηκα με την Ιωάννα. Διάλεξα το Ναι για δύο λόγους: πρώτον, γιατί είναι ένα βιβλίο που ενώ πραγματεύεται ένα πολύ σκοτεινό θέμα, συνεχώς έχει στραμμένο το βλέμμα του στην κατάφαση, στην ομορφιά της ζωής. Δηλαδή, στην πραγματικότητα η ηρωίδα του βιβλίου, η Λώρα, πάντα προσπαθεί να πει ένα μεγάλο «ναι» και αυτό νομίζω ότι είναι το σημείο σύνδεσής μας με αυτό το πρόσωπο, γιατί όλοι, είτε έχουμε είτε δεν έχουμε «αρρώστιες» και «σκοτάδια», αυτό προσπαθούμε. Αυτή η κατάφαση είναι μάλλον μια φυσική μας ροπή, έστω κι αν συνεχώς παρεμποδίζεται από έξωθεν παράγοντες. Ο δεύτερος λόγος που διάλεξα το Ναι είναι πολύ πιο εμφανώς προσωπικός. Δηλαδή, ένας άνθρωπος που αγαπούσα πολύ είχε και μανιοκατάθλιψη και την ίδια επιθυμία για το «ναι»...

Πώς έγινε η πρώτη σας επαφή με το βιβλίο της Καραπάνου; Ποια διαδικασία ακολουθήσατε προκειμένου να το μετατρέψετε σε παράσταση;

Ι.Κ.: Στην αρχή η Αγγελική έφερε μια πρώτη διασκευή πάνω στο κείμενο με ένα συγκεκριμένο σενάριο. Πάνω σε αυτό δουλέψαμε με αυτοσχεδιασμούς και το εξελίξαμε. Κάποια κομμάτια είναι διασκευή από το βιβλίο, κάποια είναι κείμενα της Αγγελικής που γράφτηκαν με αφορμή συγκεκριμένα κομμάτια του βιβλίου και κάποια προέκυψαν μέσα από την πρόβα.

«Έτσι πρέπει να εκλάβουμε το "ναι" του τίτλου ως ειδικό "ναι", αυτό που προκύπτει ύστερα από πάλη. Η κατάφαση έρχεται για να μας δικαιώσει», έλεγε η Καραπάνου για το βιβλίο της σε μια συνέντευξη. Συνάδει αυτή η δήλωση με το πνεύμα της παράστασης;

Α.Κ.: Αυτό τουλάχιστον θέλουμε να πετύχουμε. Μια πορεία κατάφασης. Πώς ένας άνθρωπος φτάνει σε αυτή την αιφνίδια, μάλλον, απόφαση να προσπεράσει τη δυσκολία, το βάσανό του, και να πει «ναι». Δεν ξέρω κατά πόσο το «ναι» μάς δικαιώνει, αλλά σίγουρα είναι μια επιλογή που μας απελευθερώνει. Η ζωή μάλλον είναι πολύ σύντομη και δεν έχει και πολλά περιθώρια για να λες «όχι».

Στο Δελτίο Τύπου αναφέρεστε σε επισκέπτες-θεατές. Τι ακριβώς εννοείτε; Θα συμμετέχει το κοινό στην παράσταση με κάποιον τρόπο;

Ι.Κ.: Συμμετέχει ακριβώς ως θεατής και επισκέπτης. Δηλαδή, η Λώρα υποτίθεται ότι καλεί κόσμο στο σπίτι της για να τους εκθέσει την ιστορία της και αυτό το ορίζει από την αρχή της παράστασης. Από εκεί και πέρα, αναπόφευκτα τούς απευθύνεται ξεκάθαρα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τους ζητάει να δράσουν. Η παράσταση δεν είναι αυτό που λέμε interactive, ζητάει όμως το βλέμμα τους, ζητάει τη συμμετοχή τους σε αυτή την προσωπική της διαδρομή.

Οι δυο σας έχετε μοιραστεί κατά κάποιον τρόπο τις δουλειές, ενώ πρωταγωνιστείτε και στο έργο. Πώς ήταν η συνεργασία σας; Ποιο κομμάτι ανέλαβε η μία και ποιο η άλλη;

Ι.Κ.: Γνωριζόμαστε από τη σχολή, ήμασταν συμμαθήτριες, έχουμε παίξει και στο παρελθόν μαζί και τώρα κάνω και την εικονογράφηση για ένα παιδικό βιβλίο που έγραψε η Αγγελική και θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Μετράμε αρκετά χρόνια φιλίας. Οπότε, γνωριζόμαστε καλά, έχουμε κοινούς κώδικες.

Α.Κ.: Δεν έχουμε μοιραστεί τις δουλειές, τις κάνουμε μαζί, ακόμα και τα διαδικαστικά που έχει μια παράσταση. Μαζί δουλέψαμε τη διασκευή και το στήσιμο του έργου. Την Ιωάννα την εκτιμώ πολύ και ως ηθοποιό και ως άνθρωπο και γι' αυτό ήθελα να παίξει στην παράσταση. Πάντα, σε κάθε έργο υπάρχουν δυσκολίες, αλλά καταλαβαίνουμε η μία την άλλη και καταφέρνουμε να ξεπερνάμε τα προβλήματα και νομίζω αυτό είναι το πιο σημαντικό κομμάτι σε μια συνεργασία.

0

ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αργύρης Ξάφης: «Η φράση “πάμε κι ό,τι γίνει” είναι ενδεικτική μιας νοοτροπίας που μας έχει γαμήσει σε αυτή τη χώρα σε κάθε επίπεδο»

Θέατρο / Αργύρης Ξάφης: «Να μου προτείνουν τι; Να αναλάβω το Εθνικό; Δεν με ενδιαφέρει»

Το «Πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος» είναι από τις πιο επιτυχημένες παραστάσεις της σεζόν και με την ευκαιρία βρεθήκαμε με τον Αργύρη Ξάφη στο θέατρο Θησείο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Τι συμβαίνει με το Θεατρικό Μουσείο;

Θέατρο / Τι συμβαίνει με το Θεατρικό Μουσείο;

Η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, μιλά για τις εργασίες μεταστέγασής του στην οικία Αλεξάνδρου Σούτσου, για την πολύτιμη αρχειακή συλλογή αλλά και για το τι αναμένεται να γίνει με τα καμαρίνια σπουδαίων ηθοποιών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Περιμένοντας τον Γκοντό του Θεόδωρου Τερζόπουλου

Θέατρο / «Περιμένοντας τον Γκοντό»: Ο Θεόδωρος Τερζόπουλος ανατρέπει όσα γνωρίζαμε για το αριστούργημα του Μπέκετ

Ένα ταξίδι, μια παράσταση, μια συνάντηση με τον σημαντικότερο εν ζωή Έλληνα σκηνοθέτη: από το Μιλάνο στην Αθήνα, από το Piccolo Teatro στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, το «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Θεόδωρου Τερζόπουλου προσφέρει μια ριζοσπαστική ανάγνωση του έργου του Μπέκετ.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Σαν πλοίο που ναυάγησε, σα νούφαρο που μάδησε

Κριτική Θεάτρου / Σαν πλοίο που ναυάγησε, σαν νούφαρο που μάδησε

Επιχειρώντας να αποδώσει τη «φαινομενικά ασύνδετη μορφή ενός ονείρου που υπακούει στη δική του λογική», όπως αναφέρει ο Στρίνμπεργκ στο «Ονειρόδραμα», η Γεωργία Μαυραγάνη επέλεξε να μιλήσει για το ίδιο το θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
42' με τον Βασίλη Βηλαρά

Θέατρο / Βασίλης Βηλαράς: «Το θέατρο είναι ένα ομοφοβικό και χοντροφοβικό επάγγελμα»

Στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου και στον «Καταποντισμό» ο ηθοποιός και σκηνοθέτης φέρνει στο φως μαρτυρίες από την γκέι Ελλάδα της Μεταπολίτευσης μέσα από επιστολές που στάλθηκαν στο περιοδικό ΑΜΦΙ, το πρώτο μέσο που άρθρωσε δημόσια λόγο στην Ελλάδα για την εμπειρία των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Καύσωνας: Το όνειρο και ο εφιάλτης του ελληνικού καλοκαιριού σε μια παράσταση

Θέατρο / Καύσωνας: Το όνειρο και ο εφιάλτης του ελληνικού καλοκαιριού σε μια παράσταση

Βασισμένος σε διηγήματα της Βίβιαν Στεργίου, μέσα από αποσπασματικές αφηγήσεις χαρακτηριστικών συμπεριφορών ντόπιων, τουριστών και expats, ο σκηνοθέτης Γιάννης Παναγόπουλος διερευνά τη μεταβατική φάση από τα ’90s μέχρι το 2020, μιλώντας για την πραγματικότητα της γενιά του -των millennials- στην παράσταση που ανεβαίνει στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα», μάγισσες και μαγείρισσες της μυστικής Θεσσαλίας

Θέατρο / «Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα», οι μάγισσες και οι μαγείρισσες της μυστικής Θεσσαλίας σε μια παράσταση

Με έμπνευση από τη θεσσαλική λαογραφία και σε σύγχρονη σκηνική φόρμα, ο Κωνσταντίνος Ντέλλας σκηνοθετεί μια παράσταση για τις αόρατες γυναίκες της παράδοσης, αποκαλύπτοντας την κοινωνική απομόνωση, τον παραγκωνισμό τους, ακόμα και την απόκρυψη του γυναικείου σώματος.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ράνια Σχίζα: «Να γουστάρεις, αυτό είναι το κέρδος. Μόνο έτσι προχωράς στη ζωή»

Θέατρο / Ράνια Σχίζα: «Να γουστάρεις, αυτό είναι το κέρδος. Μόνο έτσι προχωράς στη ζωή»

Μια ηθοποιός με λεπτές ποιότητες, εξαιρετικές συνεργασίες, επιμονή και πάθος μιλά για την επιλογή της να δώσει προτεραιότητα στην οικογένειά της σε πολλές φάσεις της καριέρας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένας λυκάνθρωπος πρωταγωνιστεί στη νέα, απίστευτη παράσταση του Ευριπίδη Λασκαρίδη

Θέατρο / Ένας λυκάνθρωπος πρωταγωνιστεί στη νέα, απίστευτη παράσταση του Ευριπίδη Λασκαρίδη

Ο τρόμος στο θέατρο και τον κινηματογράφο, η περίοδος γύρω από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ο γερμανικός εξπρεσιονισμός, οι εικαστικές τέχνες, τα αμερικανικά μιούζικαλ και οι μεταμορφώσεις χωράνε στο «Lapis Lazuli» που ανεβαίνει στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.
M. HULOT