Μια χαρτογράφηση του queer θεάτρου σήμερα

Μια χαρτογράφηση του queer θεάτρου σήμερα Facebook Twitter
0

Κάθε χρόνο οι θεατρικές παραστάσεις queer θεματικής αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο. Πρωτότυπα σύγχρονα έργα και παλιότερα ή κλασικά ανεβαίνουν σε μικρές και μεγάλες αθηναϊκές σκηνές με γκέι, τρανς και λεσβιακούς χαρακτήρες. Κωμωδίες, δράματα, βιογραφίες, μονόλογοι, τα πάντα.


Σε επικοινωνία που είχαμε με τον Κωνσταντίνο Πλατή του site Θεατρομάνια ενημερωθήκαμε πως αυτήν τη στιγμή στην Αθήνα παίζονται τουλάχιστον τριάντα παραστάσεις αντίστοιχης θεματικής: άλλες μόλις ξεκίνησαν και άλλες ολοκληρώνουν τον κύκλο τους μετά από δύο και τρεις επιτυχημένες σεζόν.


Μιλάμε για παραστάσεις που δεν θα εντάσσονταν σ' αυτό που ορίζουμε ως «αντεργκράουντ», δηλαδή με συγκεκριμένους θεατές, αλλά που τις βλέπει πολύς κόσμος και που από στόμα σε στόμα δημιουργούν ντόρο και αυξάνουν το κοινό τους.


Επιχειρώντας μια χαρτογράφηση του queer θεάτρου αυτήν τη στιγμή στην Αθήνα και με τον φόβο να μείνουν εκτός μερικές παραστάσεις, παρατηρούμε επίσης πως το εν λόγω χαρακτηριστικό τους άλλοτε είναι από εμφανές έως εμφανέστατο και άλλοτε πιο υπαινικτικό.

Είναι ενδεικτική η επιτυχία των παραστάσεων αυτών, ενώ παράλληλα γίνεται προφανές ότι παύει να είναι ταμπού η συζήτηση γύρω από αυτά τα θέματα και ότι το κοινό (στρέιτ και LGBTQI) ενδιαφέρεται να δει και να συνομιλήσει με αυτές τις θεματικές, δεν έχει όμως τη δυνατότητα μέσα από άλλα μέσα, όπως ο ελληνικός κινηματογράφος ή η ακόμα πολύ αυστηρά λογοκρινόμενη ελληνική τηλεόραση.

Είναι, για παράδειγμα, queer παράσταση ο «Σχοινοβάτης» σε σκηνοθεσία Ζωής Μαντά μόνο και μόνο επειδή το έργο ανήκει στον Ζαν Ζενέ; Ή, ακόμα πιο extreme, είναι queer η «Ζωή μετά χαμηλών πτήσεων» του Αρκά που φιλοξενείται στο θέατρο Σημείο, επειδή παρελαύνουν χαρακτήρες σαν αυτός του Καστράτο;

Από την άλλη, μπορεί οι προθέσεις και τα έργα των δημιουργών να είναι εμφανή κάθε φορά, δεν ισχύει το ίδιο όμως και για τα δελτία Τύπου που τα συνοδεύουν. Μας μιλάνε σχετικά ο Μανώλης Βαμβούνης και ο Μενέλας Σιαφάκας, οι δύο άνθρωποι που κατάφεραν να θεσμοποιήσουν τα Queer Theater Awards, μια μέχρι πρότινος περιθωριοποιημένη διοργάνωση:

«Είναι αυτή μια χρυσή εποχή για το queer θέατρο; Θα κάνουμε τους δικηγόρους του διαβόλου τώρα και θα πούμε όχι. Διότι βλέπουμε συνέχεια πράγματα γύρω μας που μας αποθαρρύνουν. Το καλοκαίρι είχαμε άλλη μια θεατρική κωμωδία με το trope του τύπου «γονείς επισκέπτονται τον γιο τους κι αυτός πρέπει να τους κρύψει ότι συζεί με τον γκόμενό του», στο δελτίο Τύπου της οποίας δεν τολμούσαν να χρησιμοποιήσουν τον όρο "γκέι" και μιλούσαν για ιδιαιτερότητες».

Μια χαρτογράφηση του queer θεάτρου σήμερα Facebook Twitter
Στις «Ιδιωτικές Ζωές», οι σταρ Αποστόλης Τότσικας - Ζέτα Μακρυπούλια υποδύονταν τα γκέι ζευγάρια με τους Μιχάλη Οικονόμου - Έφη Γούση αντιστοίχως, προκαλώντας τα αμήχανα χαχανητά του κοινού...

Ακόμα χειρότερη ήταν η κατάσταση με την εξαιρετική παράσταση «Ιδιωτικές Ζωές» του Αλέξη Ρίγλη στο θέατρο Γκλόρια. Το έργο «κατέβηκε νύχτα» την περασμένη εβδομάδα από μια ενοχλημένη παραγωγή, η οποία αρνιόταν πεισματικά στα δημοσιεύματα και στα δελτία Τύπου οποιαδήποτε αναφορά στα queer στοιχεία.

Λεπτομέρεια: Στις «Ιδιωτικές Ζωές», οι σταρ Αποστόλης Τότσικας - Ζέτα Μακρυπούλια υποδύονταν τα γκέι ζευγάρια με τους Μιχάλη Οικονόμου - Έφη Γούση αντιστοίχως, προκαλώντας τα αμήχανα χαχανητά του κοινού...

Τα ίδια γίνονται ακόμα στις γελοίες επιθεωρήσεις τύπου Μάρκου Σεφερλή, όπου πάντα οι γκέι μπαίνουν στο στόχαστρο ως πειναλέες σεξουαλικά καρικατούρες. Τι να πεις και για το γκραν σουξέ της σεζόν, το «Γοργόνες και Μάγκες» στο θέατρο Μπρόντγουεϊ, μια μουσικο-θεατρική παράσταση με τη χρωματιστή ποπ γκέι αισθητική του Δαλιανίδη, στην οποία όμως ουδείς νοιάζεται για περαιτέρω αναγνώσεις και το μόνο που ενδιαφέρει το κοινό είναι να ξεσαλώσει με τον λαϊκό αοιδό Γιάννη Πλούταρχο σε ρόλο −φευ− Γιάννη Πουλόπουλου...

Είδαμε μερικές αμιγώς queer παραστάσεις, στις οποίες οι δημιουργοί το παλεύουν μόνοι τους σχεδόν, δίχως δημόσιες σχέσεις, μια περίοδο που η πόλη αυτή μοιάζει να ασθμαίνει από τις εκατοντάδες παραστάσεις και θεατρικά events κάθε σεζόν.

Το «Ο μικρός εγώ» της ομάδας Αίολος σε σκηνοθεσία Βασίλη Ανδρέου συνεχίζει για τρίτη χρονιά φέτος στο θέατρο Άλφα - Ιδέα. Πρόκειται για τη βιογραφία του αδικοχαμένου συγγραφέα Κώστα Ταχτσή, βασισμένη στα «Ρέστα» του κυρίως. Με πρωταγωνιστές τον Γιώργο Μακρή και τη Νατάσα Σφενδυλάκη στους ρόλους του μικρού Ταχτσή και της πληθωρικής γιαγιάς του, με τον συνθέτη Σπύρο Παρασκευάκο να παίζει επί σκηνής τη χατζιδακική μουσική του, πρόκειται για ένα ντοκουμέντο για τον συγγραφέα που «φλέρταρε με την άβυσσο», δοσμένο όχι με αισθητική κλειδαρότρυπας αλλά με σεβασμό και μια παιγνιώδη, στα όρια του χιουμοριστικού, διάθεση.

Στο black box του θεάτρου Αλκμήνη φιλοξενείται η καλύτερη, κατά τη γνώμη μου, queer παράσταση της χρονιάς, ένα έξοχο δείγμα συγγραφικής και σκηνοθετικής μαεστρίας στο νεοελληνικό θέατρο. Ο έμπειρος σκηνοθέτης Βασίλης Νικολαΐδης παρήγγειλε στον συγγραφέα Γιώργο Ξενία ένα έργο που θα ένωνε τον «Έμπορο της Βενετίας» του Σαίξπηρ με την «Ανθρώπινη Φωνή» του Ζαν Κοκτό.

Μια χαρτογράφηση του queer θεάτρου σήμερα Facebook Twitter
«Μια φωνή κι ένα ψέμα»

Έτσι, στο «Μια φωνή κι ένα ψέμα» ο σαιξπηρικός ήρωας Αντόνιο και η πληγωμένη Γυναίκα του Κοκτό συγχωνεύονται στο πρόσωπο του ομοφυλόφιλου Κύριου Α, ο οποίος εγκαταλείπεται από τον Κύριο Β, τον νεότερο εραστή του, προκειμένου αυτός να παντρευτεί μια ευκατάστατη κοπέλα. Κι όταν στο τέλος ο Κύριος Β ετοιμάζεται να ομολογήσει τη σχέση που είχε, διστάζει και αναφέρεται σε «μια γυναίκα». Ένα πραγματικό ρεσιτάλ ερμηνειών από τους Θανάση Κουρλαμπά και Κωνσταντίνο Αρνόκουρο, ενορχηστρωμένο στην εντέλεια από τον Βασίλη Νικολαΐδη.

Στο «Κάλεσμα της Λορίν», πάλι, που αυτές τις μέρες πήρε παράταση στο θέατρο Small Argo Full of Art, η Φένια Αποστόλου μεταφέρει για πρώτη φορά στην Ελλάδα ένα έργο της Ισπανίδας Παλόμα Πεδρέρο, το οποίο αφορά την ταυτότητα φύλου. Παρά τις σκηνοθετικές αδυναμίες, αξίζει την προσοχή του κοινού, αφού η Αποστόλου καταφέρνει να δώσει τελικά μια παράσταση στο επίκεντρο της οποίας τοποθετείται η ανθρώπινη καταπίεση, μια καταπίεση που δεν έχει να κάνει μόνο με τη δυσφορία φύλου αλλά και με τα ευρύτερα κοινωνικά στερεότυπα. Πολύ καλό το πρωταγωνιστικό δίδυμο Ιωάννης Αθανασόπουλος - Βιργινία Ταμπαροπούλου.


Ιδιαίτερα αξιόλογη και η απόπειρα του Κοραή Δαμάτη να ανεβάσει με 15μελή θίασο το «Εδουάρδος ο Β'» του Κρίστοφερ Μάρλοου. Το έργο συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά στο θέατρο Αθηναϊκή Σκηνή και περιγράφει τα πάθη του βασιλιά της Αγγλίας Εδουάρδου Β' που έχουν σημείο εκκίνησης τον έρωτά του για τον Γκάβεστον, ένα άξεστο τσόλι των ελισαβετιανών χρόνων.


Από κει και πέρα, δεδομένης της απενοχοποίησης της ομοφυλοφιλίας τη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο (η κατάσταση θα άλλαζε τη βικτωριανή εποχή, βλέπε Όσκαρ Ουάιλντ), ο Δαμάτης στοχεύει στην ανάδειξη του ρόλου της εξουσίας, που με τους σκοτεινούς μηχανισμούς της οδηγεί τους ανθρώπους στον απόλυτο εκφυλισμό και στο μίσος ως προάγγελο του φασισμού. Ξεχωρίζουν οι ερμηνείες του Μιχάλη Καλαμπόκη, του Περικλή Μοσχολιδάκη, της Ιωάννας Αγγελίδη, του Στέφανου Οικονόμου και του Αλέξανδρου Παπατριανταφύλλου.

Μια χαρτογράφηση του queer θεάτρου σήμερα Facebook Twitter
«Εδουάρδος ο Β'»


Θα αναφέραμε ακόμη τη devised performance «Περί εκτός ορίων έρωτος» που έστησε ο Μάνος Παπαδάς στο Από Μηχανής Θέατρο-Πάνω Σκηνή, μια εξερεύνηση των ορίων της ερωτικής επιθυμίας, συμπεριλαμβανομένης μιας λεσβιακής σχέσης (παίζουν ο ίδιος ο Παπαδάς και οι Ανδρονίκη Αβδελιώτη, Ξανθή Αθανασοπούλου, Ποπέτα Σούκου).


Επίσης, τη μαύρη κωμωδία «Δείπνο Βασιλισσών» του «στρατευμένου» queer δημιουργού Βαλεντίνου Τσίλογλου που παίζεται αυτό τον καιρό στο LA (Life & Art) Theater με πρωταγωνιστές τον ίδιο, τις Χριστιάννα Ανανιάδου, Νατάσσα Παπαδάκη, Λούλα Τριανταφύλλου και τους Λεωνίδα Παντελόπουλο και Αντώνη Τσουρουνάκη.

Ακόμα, τις κωμικοτραγικές εναλλαγές των ρόλων των φύλων που επιχειρεί μέσα από την ελληνική παράδοση(!) η Θάλεια Γρίβα στο «Ακόμη πιο βρόμικα παραμύθια» (παίζεται στο Θέατρο 104 με τους Κωνσταντίνο Δαλαμάγκα, Ηρώ Κισσανδράκη, Μαρία Κωνσταντά, Γιώργο Σαββίδη), καθώς και το «Μικρό Πόνι» του Πάκο Μπεθέρα, έργο που γράφτηκε στη μνήμη δύο παιδιών που έπεσαν θύματα τραγικής κακοποίησης-bullying λόγω της διαφορετικότητάς τους (στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Σοφίας Καραγιάννη, με τους Κωνσταντίνο Γιαννακόπουλο και Ρηνιώ Κυριαζή).

Μια χαρτογράφηση του queer θεάτρου σήμερα Facebook Twitter
«Περί εκτός ορίων έρωτος»

Ο λόγος-επίλογος και πάλι στους Μ. Βαμβούνη - Μ. Σιαφάκα των Queer Theater Awards: «Βλέπουμε πολλές queer παραστάσεις στην αρχή κάθε σεζόν, και μάλιστα με γνωστούς πρωταγωνιστές (πρόσφατα έκανε πρεμιέρα και ο κλασικός "Αμπιγιέρ" στη Β' Σκηνή του Θεάτρου Οδού Κεφαλληνίας με τον Αλέξανδρο Μυλωνά και τον Μάνο Βακούση).

Παράλληλα, βλέπουμε όλο και περισσότερες παραστάσεις να τολμούν να προτείνουν queer αισθητική, αντιστρέφοντας τα φύλα των ρόλων, παίζοντας με το δίπολο. Χαιρόμαστε που μέσα από την προσπάθεια των βραβείων δίνεται ορατότητα σε αυτές τις δουλειές και αποδεικνύεται πως υπάρχει ένα πιστό κοινό που τις αναζητά, τις στηρίζει και μπορεί να τις κάνει βιώσιμες, έστω στις μικρότερες μόνο εναλλακτικές σκηνές.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα τέσσερις από τις βραβευμένες μας παραστάσεις που έκαναν πετυχημένες επαναλήψεις στην αρχή της σεζόν: τα περσινά βραβευμένα "Αμάραντα" και ο "Ναπολέων" της bijoux de kant που κατέβηκαν πρόσφατα, ο "Μικρός Εγώ" που ήταν από τις πρώτες βραβευμένες μας παραστάσεις πριν από 5 χρόνια και η αγαπημένη μας παράσταση όλων των χρόνων (και μια αριστουργηματική σκηνοθεσία), οι "Αναστατώσεις του οικότροφου Τέρλες" που ολοκληρώνουν το Σάββατο τον τρίτο τους κύκλο μετά τη μεγάλη τους βράβευση το 2015.


Είναι ενδεικτική η επιτυχία των παραστάσεων αυτών, ενώ παράλληλα γίνεται προφανές ότι παύει να είναι ταμπού η συζήτηση γύρω από αυτά τα θέματα και ότι το κοινό (στρέιτ και LGBTQI) ενδιαφέρεται να δει και να συνομιλήσει με αυτές τις θεματικές, δεν έχει όμως τη δυνατότητα μέσα από άλλα μέσα, όπως ο ελληνικός κινηματογράφος ή η ακόμα πολύ αυστηρά λογοκρινόμενη ελληνική τηλεόραση».  

Queer Theatre Awards

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Φένια Αποστόλου: η μοναδική Ελληνίδα τρανς θεατρική σκηνοθέτις μιλά για τη ζωή και την πορεία της

Lgbtqi+ / Φένια Αποστόλου: η μοναδική Ελληνίδα τρανς θεατρική σκηνοθέτις μιλά για τη ζωή και την πορεία της

Με αφορμή το νέο της έργο, περιγράφει πώς η μετάβασή της έγινε παράλληλα με την καλλιτεχνική της εξέλιξη και εξηγεί γιατί δεν θέλει να καπελώνει τη δουλειά της ο χαρακτηρισμός της «τρανς δημιουργού»
ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΠΟΣΚΟΪ́ΤΗΣ
Οι γκέι χαρακτήρες στον ελληνικό κινηματογράφο

Βιβλίο / Οι γκέι χαρακτήρες στον ελληνικό κινηματογράφο

Από τον «Φίφη» στον «Άγγελο» και τη «Στρέλλα»: τα gay icons, το σοκ του κοινού, οι απαρχές της queer κινηματογραφίας. Μιλά στο LiFO.gr ο συγγραφέας του «Επιθυμίες και πολιτική - Η Queer ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου (1924-2016)» Κωνσταντίνος Κυριακός
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κώστας Ταχτσής: ο συγγραφέας του Τρίτου Στεφανιού, ένας ιδιοφυής και αντισυμβατικός άνθρωπος

Σαν Σήμερα / Κώστας Ταχτσής: ο συγγραφέας του Τρίτου Στεφανιού, ένας ιδιοφυής και αντισυμβατικός άνθρωπος

Σαν σήμερα το 1988 βρίσκεται άγρια δολοφονημένος. Το έγκλημα παραμένει μέχρι σήμερα ανεξιχνίαστο. Ο σκηνοθέτης Τάκης Σπετσιώτης μιλά στο Lifo.gr για το τηλεοπτικό αφιέρωμα που ετοιμάζει για τον μεγάλο συγγραφέα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ