Η σοκαριστική ιστορία του Βαγγέλη Γιακουμάκη έγινε θεατρική παράσταση

Η τραγική ιστορία του Βαγγέλη Γιακουμάκη γίνεται θεατρική παράσταση Facebook Twitter
Η υπόθεση του Βαγγέλη δίνει την αφορμή να ακούσουμε αυτούς και αυτές που δεν τους δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να μιλήσουν. Φωτ.: Χάρης Καλαμπόκης
0

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 6 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2015. O Βαγγέλης Γιακουμάκης, φοιτητής της Γαλακτοκομικής Σχολής Ιωαννίνων, φεύγει το μεσημέρι από το δωμάτιό του στη φοιτητική  εστία, αφήνοντας πίσω του δυο σημαντικά προσωπικά αντικείμενα: πορτοφόλι και κινητό. Από εκείνη την ημέρα και για περίπου έναν μήνα τα ίχνη του χάνονται. Οι έρευνες της Ελληνικής Αστυνομίας επικεντρώθηκαν στη σχολή. Όλα έδειχναν ότι η λύση του μυστηρίου κρυβόταν εκεί. Στις 7:40 το πρωί της Κυριακής 15 Μαρτίου ένα ζευγάρι εντόπισε ένα πτώμα σε προχωρημένη σήψη στην περιοχή Ανατολή, μόλις 500 μέτρα από τη λίμνη Παμβώτιδα και 800 μέτρα από τη Γαλακτοκομική Σχολή. Λίγα λεπτά αργότερα επιβεβαιώθηκε ότι το άψυχο σώμα ήταν του Βαγγέλη Γιακουμάκη.

Με ενόχλησε αφάνταστα το μένος αυτών των ανθρώπων απέναντι στην ευγένεια, στο χαμηλών τόνων προφίλ, στην καθαρότητα, στο όμορφο, στη μη ψευτο-μαγκιά, στο ξένο, δηλαδή σε ό,τι ήταν ο Βαγγέλης για την αγέλη των ατόμων αυτών.

Το φριχτό αυτό γεγονός που σόκαρε το πανελλήνιο αποτελεί το υλικό της παράστασης «801,5» που ανεβαίνει τις επόμενες μέρες στο θέατρο Τζένη Καρέζη, φέρνοντας στην επιφάνεια το ακανθώδες θέμα της βίας και του bullying. «Δεν γνωρίζουμε τι μπορεί να σκεφτόταν, τι να ήθελε να πει, μόνο εικασίες είμαστε σε θέση να κάνουμε. Αυτό που γνωρίζουμε είναι πως βρέθηκε 800 μέτρα μακριά από τη σχολή του, ενώ διήνυσε ενάμισι μέτρο ακόμα πριν χαθεί για πάντα. Το θέατρο προσφέρει αυτόν τον μαγικό χώρο, τα 801,5 μ., όπου μας επιτρέπονται οι υποθέσεις», λέει στη LiFO ο Χάρης Πεχλιβανίδης, σκηνοθέτης της παράστασης και πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων. Και προσθέτει: «Σε μια κοινωνία που επιμελώς καλύπτει τις παθογένειές της, όπου η άκρατη βία ανάμεσα στα νέα παιδιά είναι καθημερινό φαινόμενο, το θέατρο ντοκουμέντο έρχεται να υπενθυμίσει για ακόμα μία φορά τα οικεία κακά. Η υπόθεση του Βαγγέλη δίνει την αφορμή να ακούσουμε αυτούς και αυτές που δεν τους δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να μιλήσουν. Η παράσταση, μια παραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων, ανέβηκε το 2023 στα Ιωάννινα, ενώ στην Αθήνα ήρθε σε συνεργασία με το Τζένη Καρέζη και το ΔΗΠΕΘΕ. Το κείμενο της παράστασης αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας, ενώ βασίζεται και σε αληθινά ντοκουμέντα». 

Η τραγική ιστορία του Βαγγέλη Γιακουμάκη γίνεται θεατρική παράσταση Facebook Twitter
Ο Χάρης Πεχλιβανίδης, σκηνοθέτης της παράστασης και πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων. Φωτ.: Yannis Gutmann

Τον ρωτώ τι ήταν αυτό που τον παρακίνησε να ασχοληθεί με την υπόθεση του Βαγγέλη Γιακουμάκη; «Θα ξεκινήσω από την αφορμή για να καταλήξω στην αιτία των πραγμάτων. Αφορμή στάθηκε ο προγραμματισμός του ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων που έκανα ως καλλιτεχνικός διευθυντής για την περίοδο 2023-24. Στόχος ήταν η παράσταση της Κεντρικής Σκηνής να έχει άμεση σχέση με την πόλη. Άλλωστε αυτός ήταν και ένας από τους πυλώνες του σκεπτικού μου εν γένει για το ΔΗΠΕΘΕ. Το θέατρο, δηλαδή, ως θεσμός της δημοκρατίας οφείλει να αφορά την πόλη. Επίσης, τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι καλλιτεχνικά και ακαδημαϊκά με το είδος του θεάτρου-ντοκουμέντο και ήθελα να έρθει σε επαφή το κοινό των Ιωαννίνων με μια διαφορετική θεατρική προσέγγιση και με μια πιο σύγχρονη δραματουργία. Η κινητήριος δύναμη που με ώθησε προς αυτήν την κατεύθυνση όμως ήταν το χρέος που ένιωθα ως καλλιτέχνης αλλά και ως πολιτικά σκεπτόμενο ον απέναντι στο πρόσωπο του Βαγγέλη. Για να το διατυπώσω διαφορετικά, η ανάγκη μου να μιλήσω μέσω του θεάτρου γι' αυτούς που καθρεφτίζονται στο πρόσωπο του Βαγγέλη, για τους συνανθρώπους μας που δεν τους δόθηκε ποτέ η δυνατότητα να μιλήσουν για την καταπίεση, τη βία, τη χυδαιότητα που έχουν αντικρίσει και βιώσει. Η έλλειψη όμως αυτής της δυνατότητας δεν οφείλεται μόνο σε μια αδυναμία αυτών των ατόμων αλλά και στην απουσία εκείνου που θα τους ακούσει. Δημιουργήσαμε μια κοινωνία όπου ακούγεται μόνο αυτός που κραυγάζει και έχει το απαιτούμενο βήμα. Δεν ακούμε ούτε τα θύματα του ακραίου bullying, ούτε τις γυναίκες που τις σκοτώνουν, ούτε τα παιδιά, ούτε τον κοινωνικά αποκλεισμένο. Περιμένουμε άπραγοι έως ότου κάποιος από αυτούς να γίνει, δυστυχώς, γνωστός. Τότε, η πιο άμεση αντίδρασή μας είναι ένα δακρύβρεχτο ποστάρισμα. Γι’ αυτό κάναμε αυτή την παράσταση, μήπως και εφεύρουμε άλλους τρόπους αντίδρασης», απαντά. 

Η τραγική ιστορία του Βαγγέλη Γιακουμάκη γίνεται θεατρική παράσταση Facebook Twitter
Δεν ακούμε ούτε τα θύματα του ακραίου bullying, ούτε τις γυναίκες που τις σκοτώνουν, ούτε τα παιδιά, ούτε τον κοινωνικά αποκλεισμένο. Περιμένουμε άπραγοι έως ότου κάποιος από αυτούς γίνει, δυστυχώς, γνωστός. Φωτ.: Χάρης Καλαμπόκης

Στη συνέχεια τον ρωτώ ποιες ήταν οι δυσκολίες που συνάντησε και τι περιλάμβανε η έρευνα που έκανε. «Αυτό που είχα συνεχώς στο μυαλό μου ήταν ο σεβασμός για τον Βαγγέλη. Δεν ήθελα επ’ ουδενί να καπηλευτούμε την ιστορία του στο όνομα της τέχνης αλλά ούτε και να κάνουμε κάτι που θα μας αποπροσανατόλιζε από τον τελικό μας στόχο. Θεωρώ πως καταφέραμε να φέρουμε εις πέρας και τα δύο ζητούμενα. Η έρευνα ξεκίνησε αρκετά πριν από την πρώτη πρόβα. Η βασική δουλειά έγινε μέσω του διαδικτύου. Αναζήτησα άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά, άκουσα podcasts, διάβασα συνεντεύξεις και μαρτυρίες ανθρώπων. Έγινε μια εκτενής έρευνα σε ομάδες των social media που είχαν δημιουργηθεί κατά την περίοδο των ερευνών. Σημαντική πηγή πληροφορίων ήταν η εκπομπή της δημοσιογράφου Αγγελικής Νικολούλη «Φως στο τούνελ», ενώ το δικό σας αφιέρωμα στη LiFO έπαιξε καθοριστικό ρόλο για τη δημιουργία μίας εκ των σκηνών του έργου μας, και θέλω να σας ευχαριστήσω γι’ αυτό».  

Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με αυτό που ονομάζουμε θέατρο-ντοκουμέντο. Πώς αντιλαμβάνεται την τέχνη;  «Όπως γνωρίζετε, το ερώτημα αυτό ταλαιπωρεί εδώ και αιώνες τους τομείς της φιλοσοφίας, της αισθητικής και εννοείται και της τέχνης. Η δική μου οπτική είναι επηρεασμένη από έναν Έλληνα φιλόσοφο του 20ού αιώνα, τον Κορνήλιο Καστοριάδη. Σε ένα από τα βιβλία του που αναφέρεται στην τέχνη ("Παράθυρο στο χάος") γράφει πως η τέχνη είναι εκείνη η διαμορφωτική δύναμη (vis formandi) που μπορεί  να μορφοποιήσει το χάος, την άβυσσο της ψυχής του ανθρώπου. Με άλλα λόγια, τέχνη για μένα είναι εκείνη η δραστηριότητα του ανθρώπου που στοχεύει στη δημιουργία νέων οπτικών του υπάρχοντος. Και αυτή η διαδικασία ολοκληρώνεται μόνο μέσω της ρήξης με το ήδη γνωστό, με την αντίδραση και την αντίσταση στην ως τώρα πραγματικότητα. Αυτό καθιστά για μένα πολιτική την τέχνη και αυτό θεωρώ πως φιλοδοξεί να κάνει και το θέατρο-ντοκουμέντο», αναφέρει. 

Η τραγική ιστορία του Βαγγέλη Γιακουμάκη γίνεται θεατρική παράσταση Facebook Twitter
Φωτ.: Χάρης Καλαμπόκης

Έχουν περάσει εννέα χρόνια από το συγκλονιστικό γεγονός του θανάτου του Βαγγέλη Γιακουμάκη. Τι είναι αυτό που τον έχει ενοχλήσει περισσότερο σε όλη αυτή την ιστορία; «Θα δανειστώ μια φράση του πατέρα του Βαγγέλη, του Ανδρέα Γιακουμάκη, που μου είπε σε μια τηλεφωνική μας συνομιλία. Σ’ αυτή την ιστορία συναντά κανείς όλη τη βιαιότητα του κόσμου αλλά και όλη την ανθρωπιά. Με ενόχλησε αφάνταστα το μένος αυτών των ανθρώπων απέναντι στην ευγένεια, στο χαμηλών τόνων προφίλ, στην καθαρότητα, στο όμορφο, στη μη ψευτο-μαγκιά, στο ξένο, δηλαδή σε ό,τι ήταν ο Βαγγέλης για την αγέλη των ατόμων αυτών. Από την άλλη, όλο αυτό ισορροπεί κατά έναν περίεργο τρόπο με την αλληλεγγύη του κόσμου που από την πρώτη στιγμή βοήθησε στις έρευνες, και με το ήθος και τη στάση που κράτησε η οικογένεια του Βαγγέλη. Αποτελεί ένα παράδειγμα προς μίμηση», υποστηρίζει.  

Στο κλείσιμο της συζήτησής μας δεν παραλείπει να αναφερθεί στη γενικότερη στάση της κοινωνίας μας, σημειώνοντας: «Πολλές φορές η ίδια η κοινωνία είναι το πρόβλημα. Όσο θεωρούμε τον αναστοχασμό, την κριτική σκέψη και τη μελέτη αχρείαστα και ατελέσφορα εργαλεία τόσο θα καταφεύγουμε στην αγαπημένη συνήθεια της ιδιώτευσης. Έτσι δημιουργούμε σπίτια-φρούρια στην προσπάθειά μας να προστατευτούμε από αυτό που είναι  διαφορετικό, άρα επικίνδυνο. Σπίτι δεν είναι μόνο η οικία μας αλλά και ο ίδιος μας ο εαυτός. Δεν μας αφορούν τα κοινά γιατί τα έχουμε αναθέσει κάπου αλλού. Μετατρέψαμε την άβολη γνώση, αυτή που θα μας ξεβολέψει, σε θόρυβο και τον κάναμε να σωπάσει γιατί μας είναι ενοχλητικός. Μετά τον Βαγγέλη τα πράγματα δεν συνέχισαν με τον καλύτερο τρόπο. Μόλις σήμερα γίναμε πάλι θεατές άγριου ξυλοδαρμού ανάμεσα σε μαθήτριες στην Καλαμάτα. Η βία έχει εισχωρήσει για τα καλά στα σχολεία. Σε μια εύρυθμη κοινωνία λογικά κατοικεί η γνώση. Αλλά στη δική μας κοινωνία όλα αυτά εξαντλούνται σε ένα σκρολάρισμα. Έτσι δημιουργήσαμε μια απαθή, ιδιωτική, ανέραστη κοινωνία. Σε μια τέτοια περίοδο η τέχνη, το θέατρο και ο έρωτας είναι πιο απαραίτητα από ποτέ». 

Δείτε εδώ περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η μητέρα του Βαγγέλη Γιακουμάκη μιλά στο LIFO.gr και μας δείχνει τις παιδικές φωτογραφίες του

Υπόθεση Γιακουμάκη / Η μητέρα του Βαγγέλη Γιακουμάκη μιλά στο LIFO.gr και μας δείχνει τις παιδικές φωτογραφίες του

Λίγες μέρες πριν από την έναρξη της δίκης των εννέα νεαρών κατηγορουμένων για την υπόθεση του Βαγγέλη Γιακουμάκη, μιλήσαμε με τη μητέρα του, Μαρία, τον δικηγόρο της οικογένειας, Δημήτρη Μπούκα, και την καθηγήτρια Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Ελένη Σιάνου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπομπ Γουίλσον

Απώλειες / Μπομπ Γουίλσον (1941-2025): Το προκλητικό του σύμπαν ήταν ένα και μοναδικό

Μεγάλωσε σε μια κοινότητα όπου το θέατρο θεωρούνταν ανήθικο. Κι όμως, με το ριζοσπαστικό του έργο σφράγισε τη σύγχρονη τέχνη του 20ού αιώνα, σε παγκόσμιο επίπεδο. Υποκλίθηκε πολλές φορές στο αθηναϊκό κοινό – και εκείνο, κάθε φορά, του ανταπέδιδε την τιμή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Θέατρο / H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Ο «Οιδίποδας» του Γιάννη Χουβαρδά συνενώνει τον «Τύραννο» και τον «Επί Κολωνώ» σε μια παράσταση, παίρνοντας τη μορφή μιας πυρετώδους ανασκαφής στο πεδίο του ασυνείδητου - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ