«Η κωμωδία των παρεξηγήσεων» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ: Μαριονέτες που δραπέτευσαν

«Η κωμωδία των παρεξηγήσεων» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ: Μαριονέτες που δραπέτευσαν Facebook Twitter
Η παράσταση οικοδομεί ένα σύμπαν εξωπραγματικό, φανταστικό, που κατοικείται από πλάσματα του τσίρκου, αλλά πιο στυλάτα, ντυμένα με τα «κονστρουκτιβιστικά» παστέλ κοστούμια της Βασιλικής Σύρμα, λαχταριστά ζαχαρωτά εν κινήσει. Φωτο: Μιχάλης Κλουκίνας
0

Καταφθάνεις κουρασμένος σε μια άγνωστη πόλη. Το ένστικτό σου σε οδήγησε εκεί. Αναζητάς τον δίδυμο αδελφό και τη μητέρα σου που τους έχασες όταν ήσουν νήπιο σε μια τρικυμία που έκοψε το καράβι σας στη μέση.


Ξεκινάς την περιήγησή σου. Πάντα ελπίζεις σε απρόσμενες συναντήσεις, τα πράγματα όμως αυτήν τη φορά εξελίσσονται πιο περίεργα από ποτέ. Ο υπηρέτης σου αρνείται πως του έδωσες χρήματα και μιλάει ασυνάρτητα. Μια απαιτητική γυναίκα ισχυρίζεται πως είναι σύζυγός σου, ενώ μια άλλη, η αδελφή της, σε καλεί μεθυστικά σαν σειρήνα. Λαχταράς να παραδοθείς στα χέρια της, της ζητάς να διορθώσει τα λάθη της ζωής σου, εκείνη όμως αρνείται πεισματικά να σε κλέψει από την αδερφή της.


Αποφασίζεις να φύγεις απ' αυτό το αλλόκοτο μέρος γεμάτο μάγισσες και στρίγκλες. Όπου κι αν πας, σε αναγνωρίζουν, σε αποκαλούν με το όνομά σου, εσύ όμως δεν τις γνωρίζεις. Η κυρία Σατανά ζητάει πίσω το δαχτυλίδι της. «Είναι η κόλαση εδώ, η γη, ο ουρανός;» αναρωτιέσαι. «Κοιμάμαι ή περπατάω; / Είμαι καλά ή το μυαλό μου δεν ορίζω; Αυτές με ξέρουν κι εγώ τον εαυτό μου δεν γνωρίζω!». ¹

Γιατί τα κάνουν όλα αυτά; Ποιος νομίζουν ότι είσαι; Θέλεις να φύγεις μακριά, να επιστρέψεις στην προηγούμενη ζωή σου, αλλά μοιάζει αδύνατο. Ο Χρόνος έχει χρεοκοπήσει. Οι ώρες πάνε προς τα πίσω. Η μαούνα «Καθυστέρηση» περιμένει στο λιμάνι. Προσπαθείς να επιβιβαστείς, αλλά καταλήγεις να κρύβεσαι κυνηγημένος σ' ένα μοναστήρι.


Σε καλούν σ' ένα αρχοντικό σπίτι και σου προσφέρουν γεύμα πλούσιο. Σου χαρίζουν μια χρυσή καδένα. Ένας ράφτης σού παίρνει τα μέτρα για κοστούμι. Γιατί τα κάνουν όλα αυτά; Ποιος νομίζουν ότι είσαι; Θέλεις να φύγεις μακριά, να επιστρέψεις στην προηγούμενη ζωή σου, αλλά μοιάζει αδύνατο. Ο Χρόνος έχει χρεοκοπήσει. Οι ώρες πάνε προς τα πίσω. Η μαούνα «Καθυστέρηση» περιμένει στο λιμάνι. Προσπαθείς να επιβιβαστείς, αλλά καταλήγεις να κρύβεσαι κυνηγημένος σ' ένα μοναστήρι.


Τίποτα δεν βγάζει νόημα. Γιατί δεν αναγνωρίζεις τη γυναίκα σου; Πότε αγόρασες αυτή την καδένα; Όλα τίθενται υπό αμφισβήτηση: ακόμη κι ο υπηρέτης σου έχει γίνει κάποιος άλλος· σε αψηφά, σε κλέβει, σε κοροϊδεύει. Κι αυτός που στέκεται απέναντί σου, έξω από το μοναστήρι, σου μοιάζει απειλητικά. Μάλλον έχεις πιει απ' το κρασί της Κίρκης και τα βλέπεις όλα διπλά. Ο κόσμος σάς κοιτάζει σαστισμένος. «Μα, οι άνθρωποι αυτοί είναι ολόιδιοι» λένε... «Ποιος είναι ο πραγματικός και ποιος το πνεύμα;».


Το μυστήριο λύνεται. Η ηγουμένη ενώνει τα κομμάτια του παζλ. Είναι, βλέπεις, η μητέρα σου. Αυτός που σου μοιάζει σαν σταγόνα νερό είναι ο αδελφός σου. Η αλυσίδα των παρεξηγήσεων λαμβάνει τέλος. Τα χαμένα κομμάτια σου που χρόνια αναζητούσες στέκονται ολοζώντανα μπροστά σου. Ανακτώντας το παρελθόν, διεκδικείτε –εσύ και σύσσωμη η οικογένειά σου πλέον− μια ολότητα ψυχική και πνευματική που σας διέφευγε απεγνωσμένα.

«Η κωμωδία των παρεξηγήσεων» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ: Μαριονέτες που δραπέτευσαν Facebook Twitter
Οι ηθοποιοί κερδίζουν οπωσδήποτε τον θαυμασμό μας όσον αφορά την ακρίβεια και την προσήλωση με τις οποίες εκτελούν τις κινήσεις τους. Φωτο: Μιχάλης Κλουκίνας


Κι όμως, αυτή η ιστορία που μοιάζει αρχικά λυπητερή μεταπλάθεται από τον Σαίξπηρ σε μια κωμωδία παραδομένη στη φάρσα, το σλάπστικ, τα ξέφρενα λογοπαίγνια, την τρέλα, την απολαυστική παράνοια.


Έχουμε εδώ την αποθέωση του διπλασιασμού και προπαντός έναν ήρωα που λαχταρά να αντικρίσει το είδωλό του στον «καθρέφτη», προκειμένου να συγκροτηθεί ως εγώ – όπως θα έλεγε ο Λακάν.

Θα μπορούσαμε να πούμε, συνεπώς, ότι η «Κωμωδία των παρεξηγήσεων» δεν είναι μια ρομαντική αλλά μια ναρκισσιστική κωμωδία. Όλη της η ανάπτυξη μας προετοιμάζει όχι για την ένωση άνδρα και γυναίκας –η αντίληψη του έργου για τον γάμο είναι μάλλον πεσιμιστική– αλλά για την επανένωση των διδύμων μεταξύ τους και με τους γονείς τους, ένα είδος επανακαθιέρωσης της πυρηνικής οικογένειας που αποδεικνύεται τόσο σημαντική στα τελευταία έργα του Σαίξπηρ. Ο αδελφός δεν είναι ένας αδελφός, αλλά ένας άλλος εαυτός, το ιδεώδες εγώ, το οποίο η μητέρα πρωτοδημιουργεί για εμάς και το οποίο πασχίζουμε να φτάσουμε. ²


Υπό αυτό το πρίσμα, η ιδέα της Κατερίνας Ευαγγελάτου να συμπτύξει τους δύο Αντίφιλους σε έναν αποδεικνύεται ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και ερεθιστική, έτσι όπως προτάσσει την αντίληψη ότι ο άλλος εαυτός βρίσκεται μέσα μας: ναι, θα τον συγκροτήσουμε, αρκεί να ψάξουμε αρκετά βαθιά και να ενώσουμε τα κομμάτια μας.

«Η κωμωδία των παρεξηγήσεων» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ: Μαριονέτες που δραπέτευσαν Facebook Twitter
Οφείλουμε ν' αναγνωρίσουμε την πρωτοτυπία του εγχειρήματος, την ευφάνταστη σκηνοθετική προσέγγιση, καθώς και την ειλικρινή προσπάθεια εξερεύνησης του σλάπστικ, ενός είδους εξαιρετικά απαιτητικού, στην εκτέλεση του οποίου το ελληνικό θέατρο υστερεί σημαντικά (γι' αυτό και το βλέπουμε σπανιότατα). Φωτο: Μιχάλης Κλουκίνας


Το alter ego του Αντίφιλου των Συρακουσών παρουσιάζεται εδώ ως μάγκας πολλά βαρύς, επιλογή παράξενη, αλλά στην πράξη λειτουργική, εφόσον εξυπηρετεί την ανάγκη του ξεκάθαρου διαχωρισμού των δύο ρόλων επί σκηνής και παράλληλα εμπνέει αρκετό γέλιο.


Η παράσταση οικοδομεί ένα σύμπαν εξωπραγματικό, φανταστικό, που κατοικείται από πλάσματα του τσίρκου, αλλά πιο στυλάτα, ντυμένα με τα «κονστρουκτιβιστικά» παστέλ κοστούμια της Βασιλικής Σύρμα, λαχταριστά ζαχαρωτά εν κινήσει. Όμως, σε υπερβολικό βαθμό...


Ασταμάτητα στροβιλίσματα, ρυθμικοί βηματισμοί, ανοίγματα, άλματα, γέφυρες, επικύψεις κ.ά. εναλλάσσονται με κλασικά νούμερα του σλάπστικ (ανάποδο περπάτημα, μπανάνες που βγαίνουν από τον ποπό, απότομες πτώσεις, χαστούκια κ.ά.) προκειμένου να υπηρετήσουν το concept του τσίρκου.


Αυτή η γενικότερη, αδιάκοπη και αγχωτική υπερκινητικότητα, σε συνδυασμό με τον καταιγισμό από ηχητικά gags –καμπανάκια, σφυρίγματα, καραμούζες κ.ά.–, οδηγεί τον θεατή σε σύγχυση από πολύ νωρίς. Πώς ν' ακούσουμε και να κατανοήσουμε τον σαιξπηρικό ποιητικό λόγο, όταν κάθε φράση υπογραμμίζεται από την έκταση ενός ποδιού, το buzz ενός κουδουνιού, την περιστροφή του σκηνικού, το σκάσιμο ενός μπαλονιού και τους ηθοποιούς να φωνάζουν για να τα υπερκαλύψουν όλα αυτά;

«Η κωμωδία των παρεξηγήσεων» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ: Μαριονέτες που δραπέτευσαν Facebook Twitter
Απολαυστικός ο Νίκος Κουρής στον διπλό ρόλο του Αντίφιλου. Φωτο: Μιχάλης Κλουκίνας


Όταν, μάλιστα, δυναμώνει η ένταση της μουσικής, ο θεατής βυθίζεται σε ένα πανδαιμόνιο. Ουδέποτε του επιτρέπεται να πάρει ανάσα, ουδέποτε του χαρίζεται μια γόνιμη παύση για ν' αφομοιώσει τα τεκταινόμενα.


Επιπροσθέτως, η απόσταση που μας χωρίζει από τη σκηνή αποδεικνύεται τόσο μικρή ώστε βλέπουμε καθαρά τον ιδρώτα στο πρόσωπο των ηθοποιών. Κι αυτό είναι, φυσικά, το αντίθετο του επιθυμητού σε μια τέτοια παράσταση. Ας μην παρεξηγηθώ: οι ηθοποιοί (Δήμητρα Βλαγκοπούλου, Αμαλία Νίνου, Ερρίκος Μηλιάρης, Νίκος Πυροκάκος, Γιώργος Νούσης, Βαλάντης Φράγκος, Στέλιος Παυλόπουλος, Ελίζα Σκολίδη, Πάνος Ζυγούρος, Μαριάμ Ρουχάτζε) κερδίζουν οπωσδήποτε τον θαυμασμό μας όσον αφορά την ακρίβεια και την προσήλωση με τις οποίες εκτελούν τις κινήσεις τους.


Η εξοντωτική προετοιμασία τους είναι πασιφανής, όπως και το ομαδικό πνεύμα που τους διαπνέει, χαρίζοντας μια αίσθηση ομοψυχίας στο εγχείρημα. Αν όμως πρόκειται να πιστέψουμε ότι έχουμε μπροστά μας μαριονέτες που έσπασαν τα νήματα και δραπέτευσαν, αν είναι να συντονιστούμε με το καλοκουρδισμένο σύμπαν τους, τότε δεν πρέπει να τους λυπόμαστε ούτε ν' ανησυχούμε για την κούρασή τους. Η συμπόνια μουδιάζει το γέλιο.


Από κει και πέρα, οφείλουμε ν' αναγνωρίσουμε την πρωτοτυπία του εγχειρήματος, την ευφάνταστη σκηνοθετική προσέγγιση, καθώς και την ειλικρινή προσπάθεια εξερεύνησης του σλάπστικ, ενός είδους εξαιρετικά απαιτητικού, στην εκτέλεση του οποίου το ελληνικό θέατρο υστερεί σημαντικά (γι' αυτό και το βλέπουμε σπανιότατα).


Απολαυστικός ο Νίκος Κουρής στον διπλό ρόλο του Αντίφιλου, ειδικότερα από τη μέση και μετά, όταν παράγει τους περισσότερους κωμικούς καρπούς του. Απόλυτα χαριτωμένος ο Ορφέας Αυγουστίδης, ο υπηρέτης που κόβεται στα δύο. Ευφυής και ευρηματική, τέλος, η μετάφραση του Διονύση Καψάλη – όση τουλάχιστον καταφέραμε να ακούσουμε.

 

«Η κωμωδία των παρεξηγήσεων» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ: Μαριονέτες που δραπέτευσαν Facebook Twitter
Απόλυτα χαριτωμένος ο Ορφέας Αυγουστίδης, ο υπηρέτης που κόβεται στα δύο. Φωτο: Μιχάλης Κλουκίνας

«Η κωμωδία των παρεξηγήσεων» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ: Μαριονέτες που δραπέτευσαν Facebook Twitter
Φωτο: Μιχάλης Κλουκίνας
«Η κωμωδία των παρεξηγήσεων» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ: Μαριονέτες που δραπέτευσαν Facebook Twitter
Φωτο: Μιχάλης Κλουκίνας
«Η κωμωδία των παρεξηγήσεων» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ: Μαριονέτες που δραπέτευσαν Facebook Twitter
Φωτο: Μιχάλης Κλουκίνας
«Η κωμωδία των παρεξηγήσεων» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ: Μαριονέτες που δραπέτευσαν Facebook Twitter
Φωτο: Μιχάλης Κλουκίνας

Info

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, Η κωμωδία των παρεξηγήσεων

Νέα Μετάφραση: Διονύσης Καψάλης

Σκηνοθεσία: Κατερίνα Ευαγγελάτου

Σκηνικά: Εύα Μανιδάκη

Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα

Κίνηση-Χορογραφία: Πατρίσια Απέργη

Μουσική Σύνθεση: Γιώργος Πούλιος

Σχεδιασμός Φωτισμών: Ελευθερία Ντεκώ

Κατασκευή Κοστουμιών: Δέσποινα Μακαρούνη

Βοηθός Σκηνοθέτη: Χριστίνα Ματθαίου

Φωτογραφίες: Πάνος Γιαννακόπουλος

Διεύθυνση Παραγωγής: Όλγα Μαυροειδή

Βοηθός Παραγωγής: Πάνος Σβολάκης

Παραγωγός: Γιώργος Λυκιαρδόπουλος

Διανομή: Νίκος Κουρής, Ορφέας Αυγουστίδης, Δήμητρα Βλαγκοπούλου, Αμαλία Νίνου, Ερρίκος Μηλιάρης, Νίκος Πυροκάκος, Γιώργος Νούσης, Βαλάντης Φράγκος, Στέλιος Παυλόπουλος, Ελίζα Σκολίδη, Πάνος Ζυγούρος, Μαριάμ Ρουχάτζε

Νέο Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου

Τετάρτη, Πέμπτη & Παρασκευή 21.00 | Είσοδος 17, 15, 12 & 10 ευρώ

Σάββατο 18.00 | Είσοδος 20, 17, 14 & 12 ευρώ

Κυριακή 21.00 | Είσοδος 20, 17, 14 & 12 ευρώ

Διάρκεια Παράστασης: 100 λεπτά

———

1. Από τη μετάφραση της Χριστίνας Μπάμπου-Παγκουρέλη (εκδόσεις Ανεμοδείκτης)

2. W. Thomas MacCary, «"The Comedy of Errors": A different kind of comedy»

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπομπ Γουίλσον

Απώλειες / Μπομπ Γουίλσον (1941-2025): Το προκλητικό του σύμπαν ήταν ένα και μοναδικό

Μεγάλωσε σε μια κοινότητα όπου το θέατρο θεωρούνταν ανήθικο. Κι όμως, με το ριζοσπαστικό του έργο σφράγισε τη σύγχρονη τέχνη του 20ού αιώνα, σε παγκόσμιο επίπεδο. Υποκλίθηκε πολλές φορές στο αθηναϊκό κοινό – και εκείνο, κάθε φορά, του ανταπέδιδε την τιμή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Θέατρο / H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Ο «Οιδίποδας» του Γιάννη Χουβαρδά συνενώνει τον «Τύραννο» και τον «Επί Κολωνώ» σε μια παράσταση, παίρνοντας τη μορφή μιας πυρετώδους ανασκαφής στο πεδίο του ασυνείδητου - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ