Η Ελένη Κοκκίδου δεν πιστεύει ότι ο αληθινός έρωτας πρέπει να είναι καταστροφικός

 Η Ελένη Κοκκίδου δεν πιστεύει ότι ο αληθινός έρωτας πρέπει να είναι καταστροφικός Facebook Twitter
2
 Η Ελένη Κοκκίδου δεν πιστεύει ότι ο αληθινός έρωτας πρέπει να είναι καταστροφικός Facebook Twitter
Θα θέλαμε πολύ να πηγαίναμε στη Γαλλία και είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον να διαπιστώσουμε πώς θα αντιδρούσαν οι Γάλλοι σε ένα έργο για τον Αβελάρδο και την Eλοΐζα. Γι’ αυτούς είναι μια εμβληματική ιστορία, κάτι σαν τον Ερωτόκριτο για εμάς. Με τη διαφορά ότι η δική τους ιστορία είναι αληθινή...

Η Ελένη Κοκκίδου, πριν τη σαββατιάτικη απογευματινή παράσταση του θεατρικού έργου, «Αβελάρδος και Ελοΐζα» στην Θεσσαλονίκη, μας υποδέχτηκε με ένα παιχνιδιάρικο χαμόγελο όπως τη συνηθίσαμε στο ρόλο της στο τηλεοπτικό σήριαλ, «Μην αρχίζεις τη μουρμούρα». Μας μίλησε για την διαχρονική αξία του αληθινού έρωτα, τη δύναμη της τηλεόρασης και το χαρακτηριστικό του ελληνικού λαού που τον βοηθάει να επιβιώνει. Λίγο πριν βγει στη σκηνή, συνειδητοποιήσαμε ότι αυτό που την μετατρέπει σε ακαταμάχητα οικεία και αγαπητή είναι η ευγένεια και η καλοσύνη που τη διέπει.

Ο κ. Καλαβριανός υπογράφει το κείμενο και τη σκηνοθεσία. Εσείς, ωστόσο, γνωρίζατε την ιστορία πριν διαβάσετε το κείμενο;

Όχι, δεν τη γνώριζα. Πρέπει όμως να την είχα διδαχτεί στα πλαίσια της γαλλικής μου εκπαίδευσης - κατέχω πτυχία γαλλικής γλώσσας και υπήρξα ξεναγός, οπότε ξεναγούσα κόσμο στη γαλλική γλώσσα.

Αυτό που μας σώζει στην Ελλάδα είναι ότι έχουμε ένα ισχυρό δυναμικό υλικό και ότι οι άνθρωποι όταν υπάρχει ανάγκη είναι πάντα εκεί να σου κρατήσουν το χέρι. Το έχουμε αυτό σαν λαός και αυτό μας σώζει.

Υπάρχουν βλέψεις να παιχτεί η παράσταση στα γαλλικά, αφού έχετε και γαλλική παιδεία;

Θα θέλαμε πολύ να πηγαίναμε στη Γαλλία και είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον να διαπιστώσουμε πώς θα αντιδρούσαν οι Γάλλοι σε ένα έργο για τον Αβελάρδο και την Eλοΐζα. Γι’ αυτούς είναι μια εμβληματική ιστορία, κάτι σαν τον Ερωτόκριτο για εμάς. Με τη διαφορά ότι η δική τους ιστορία είναι αληθινή.

 

Το έργο κάνει λόγο για ένα καταλυτικό, αυτοκαταστροφικό έρωτα. Έτσι πρέπει να είναι ο απόλυτα αληθινός έρωτας;

Όχι, ο αληθινός έρωτας δεν είναι ανάγκη να είναι καταστροφικός. Ο συγκεκριμένος έρωτας ήταν πάνω από τα δεδομένα της εποχής, σε μια μεσαιωνική περίοδο, όπου κυριαρχεί η ηθική της καθολικής εκκλησίας. Αυτοί οι δύο άνθρωποι που έχουν μια αρχαιοελληνική παιδεία ζουν έναν έρωτα ελευθέριο στα αρχαιοελληνικά πρότυπα, όπου δεν υφίστανται ταμπού, δεσμεύσεις. Ήταν ένας απόλυτος έρωτας πάνω από το μέτρο και τα αυστηρά, αμετάκλητα δεδομένα της εποχής. Ένας τέτοιος έρωτας, το πιθανότερο είναι ότι κάποια στιγμή θα λήξει σε κάτι οδυνηρό.

 Η Ελένη Κοκκίδου δεν πιστεύει ότι ο αληθινός έρωτας πρέπει να είναι καταστροφικός Facebook Twitter
Σκηνή από τη θεατρική παράσταση «Αβελάρδος και Ελοΐζα».

Ένας έρωτας ταμπού για την εποχή του, μεταφερμένος όμως στο τώρα δεν σοκάρει εξίσου;

Ο Αβελάρδος ανήκε σε μια πάστα ανθρώπου οι οποίοι ήταν φιλόσοφοι- θεολόγοι γιατί η φιλοσοφία της εποχής ασχολείται με τη θεολογία. Αυτοί οι άνθρωποι, λοιπόν, ζούσαν με έναν κανόνα. Έναν κανόνα που έμοιαζε με κανόνα μοναχικό, οπότε απαγορευόταν να έχουν σχέση με γυναίκες και να παντρευτούν. Σαν να έχεις έναν καθολικό παπά σήμερα που συνάπτει σχέσεις με μια μαθήτριά του στο κατηχητικό. Δεν είναι σε καμία περίπτωση θέμα διαφοράς ηλικίας, νομίζω, όμως ότι και σήμερα θα προκαλούσε το δέος και το φόβο. Αναμφισβήτητα.

Ο δικός σας ρόλος τι πραγματεύεται;

Είμαστε τρεις ηθοποιοί που και οι τρεις αφηγούμαστε την ιστορία και ταυτόχρονα γλιστράμε στους ήρωες που αποτελούν την ιστορία. Όλοι παίζουμε διάφορους ρόλους και αφηγούμαστε ταυτόχρονα.

 

Τι μένει ανεξίτηλο στην ιστορία του Αβελάρδου και της Ελοΐζας;

Η δύναμη του έρωτά τους, η δύναμη των ψυχών τους που ίπτανται πάνω από την πραγματικότητα και ο πόνος που ζουν μέσα από αυτό τον έρωτα. Αυτός ο έρωτας έχει μια πάρα πολύ άσχημη κατάληξη. Αυτό που κρατάει την ιστορία πολύ ζωντανή και ειδικά για τους δυτικοευρωπαίους είναι το γεγονός ότι υπάρχει ο κοινός τους τάφος, ο οποίος φτιάχτηκε 700 χρόνια αργότερα. Μιλάμε, δηλαδή, για ένα θρύλο που διατηρείται 7 ολόκληρους αιώνες. Υπάρχει ο τάφος στο Παρίσι, όπου ερωτευμένα ζευγάρια επισκέπτονται και αφήνουν λουλούδια, καρδιές, ποιήματα. Είναι ένας χώρος προσκυνήματος. Αν υπήρχε ο τάφος του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας, ο οποίος θα ήταν φανταστικός, φαντάζεστε τι θα γινόταν; Εδώ μιλάμε για δυο πραγματικούς ανθρώπους που έζησαν και το γνωρίζουμε γιατί ο Αβελάρδος είναι ένας πολύ γνωστός φιλόσοφος της εποχής που ο ίδιος κατέγραψε την ιστορία τους και το πιο σημαντικό διασώζονται κάποιες από τις επιστολές που είχαν ανταλλάξει όταν είχαν χωριστεί. Έτσι η ιστορία μένει ως θρύλος στους αιώνες των αιώνων.

Θα μπορούσαμε να κάνουμε λόγο για μια δικαίωση αυτού του έρωτα μέσα από την παράσταση;

Εννοείται. Όταν αφηγείσαι μια ιστορία, την υπερασπίζεσαι. Εδώ δεν έχουμε να υπερασπιστούμε κάτι αλλόκοτο αλλά ένα μεγάλο έρωτα, ένα πάθος. Έναν έρωτα πάνω από τα κοινά, πάνω από το μέτρο υπερασπιζόμαστε. Είναι κάτι που αφορά την ανθρώπινη ελευθερία, την ελευθερία του πνεύματος, την ελευθερία της επιλογής, της ζωής, είναι μια τέτοια ιστορία. Μακάρι όλοι να έχουμε ζήσει ή να ζήσουμε έναν τέτοιο έρωτα.

 Η Ελένη Κοκκίδου δεν πιστεύει ότι ο αληθινός έρωτας πρέπει να είναι καταστροφικός Facebook Twitter
Είμαστε τρεις ηθοποιοί που και οι τρεις αφηγούμαστε την ιστορία και ταυτόχρονα γλιστράμε στους ήρωες που αποτελούν την ιστορία. Όλοι παίζουμε διάφορους ρόλους και αφηγούμαστε ταυτόχρονα...

Λέτε μέσα στο έργο, «εύχομαι να σας αγαπήσουν μέχρι τρέλας».

Ωραίο δεν είναι; Έχει γράψει ένα εκπληκτικό κείμενο ο Γιάννης ο Καλαβριανός. Είναι πάρα πολύ ευαίσθητο, ποιητικό, με μια ροή.

Οι θεατές συγκινούνται στο σύνολό τους. Αναγνωρίζουν κάτι δικό τους;

Εννοείται. Εγώ πάντα συγκινούμαι όταν βλέπω ανολοκλήρωτους έρωτες, στο κινηματογράφο, στο θέατρο, στην τηλεόραση. Είναι το ωραιότερο πράγμα ο έρωτας. Όταν έχει μια ατυχή κατάληξη, είναι πολύ συγκινητικό. Αυτός ο έρωτας είναι ένα κλαράκι που κάποια στιγμή σπάει, ραγίζει. Είναι heartbreaking που λένε οι Αμερικάνοι. Αυτό το έχεις ζήσει, άρα βλέπεις τον εαυτό σου μέσα από την ιστορία, θυμάσαι δικά σου βιώματα.

Είστε μια διακριτική διαχρονική θεατρική παρουσία στο πέρασμα τον χρόνων. Άλλη η θεατρική και άλλη η τηλεοπτική σας υπόσταση;

Άλλο η τηλεόραση, άλλο το θέατρο. Η τηλεόραση σε κάνει γνωστό σε μεγάλη ομάδα ανθρώπων. Στο θέατρο παραμένεις γνωστός στους θεατρόφιλους.

Ο ρόλος σας στην τηλεοπτική σειρά, «Μην αρχίζεις τη μουρμούρα», φαίνεται να ξετρελάνει τα παιδιά. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Έχει μια παιδικότητα. Της αρέσει το παιχνίδι και επιλέγει να παίζει με όρους παιδιού. Δεν έχει καθόλου δόλο, τη διακρίνει μια αθωότητα και μια εσκεμμένη παιδικότητα.  Και φυσικά μπορεί να τους θυμίζω και τη γιαγιά τους!

Όταν διαβάσατε το κείμενο, φανταστήκατε ότι θα ιντριγκάρει τόσο τον κόσμο;

Μου άρεσε πολύ το κείμενο και θεώρησα ότι είναι κάτι που ακουμπάει στην πραγματικότητα. Δεν είναι υπερβολικό, είναι καθημερινές ζωές απλών ανθρώπων, έχει σκηνές που όλοι μας ζούμε. Είναι ένα κείμενο απλό, αληθινό, πραγματικό, καλογραμμένο, με ωραίο χιούμορ. Είναι μεγάλη τύχη για τους ηθοποιούς να πατούν σε ένα κείμενο με τόσα πλεονεκτήματα.

Οι άνθρωποι σήμερα περισσότερο από ποτέ βιώνουν καταστάσεις που τους είναι δύσκολο να διαχειριστούν. Εσείς περάσατε τέτοια στάδια στη ζωή σας και πώς τα ξεπεράσατε;

Σε τέτοιες περιπτώσεις χρειάζονται διαχείριση και χρόνος. Θέλει ενδοσκόπηση, υπομονή, ανασύνταξη δυνάμεων. Βεβαίως είναι και περιπτώσεις μεγάλης ένδειας και μεγάλης ανάγκης. Εκεί σηκώνω τα χέρια μου. Αυτό που μας σώζει στην Ελλάδα είναι ότι έχουμε ένα ισχυρό δυναμικό υλικό και ότι οι άνθρωποι όταν υπάρχει ανάγκη είναι πάντα εκεί να σου κρατήσουν το χέρι. Το έχουμε αυτό σαν λαός και αυτό μας σώζει.

Μια ιδιαίτερη χροιά φωνής…

Τραγουδώ, τώρα βέβαια έχω δύο χρόνια να το κάνω. Είμαι μουσικός άνθρωπος και σκέφτομαι να κάνω κάτι δικό μου...

 Η Ελένη Κοκκίδου δεν πιστεύει ότι ο αληθινός έρωτας πρέπει να είναι καταστροφικός Facebook Twitter
Η Ελένη Κοκκίδου με τον Αντώνη Αντωνίου είναι η Βούλα και ο Μηνάς στην τηλεοπτική σειρά "Μην αρχίζεις τη μουρμούρα".
 

Info:

«Αβελάρδος και Ελοΐζα»

του Γιάννη Καλαβριανού

από το Φεστιβάλ Αθηνών & την Εταιρεία Θεάτρου Sforaris

Θέατρο Αυλαία

Παρασκευή 17 Απριλίου-Κυριακή 10 Μαΐου 2015

Πληροφορίες: www.avlaiatheatre.gr

2

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Γιάννος Περλέγκας ανεβάζει τον «Κατσούρμπο» του Χορτάτση

Θέατρο / Γιάννος Περλέγκας: «Ο Κατσούρμπος μας είναι μια απόπειρα να γίνουμε πιο αθώοι»

Ο Γιάννος Περλέγκας σκηνοθετεί το έργο του Χορτάτση στο πλαίσιο του στο πλαίσιο του Κύκλου Ρίζες του Φεστιβάλ Αθηνών. Τον συναντήσαμε στις πρόβες όπου μας μίλησε για την αξία του Κρητικού συγγραφέα και του έργου του και την ανάγκη για περισσότερη λαϊκότητα στο θέατρο. Κάτι που φιλοδοξεί να μας δώσει με αυτό το ανέβασμα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασίλης Παπαβασιλείου

Απώλειες / Βασίλης Παπαβασιλείου (1949-2025): Ένας σπουδαίος διανοητής του ελληνικού θεάτρου

«Αυτό, λοιπόν, το οφείλω στο θέατρο: τη σωτηρία από την κακομοιριά μου»: Ο σκηνοθέτης, μεταφραστής, ηθοποιός και δάσκαλος Βασίλης Παπαβασιλείου πέθανε σε ηλικία 76 ετών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Θέατρο / Δημήτρης Γκοτσόπουλος: «Ήμουν ένα αγρίμι που είχε κατέβει από τα βουνά»

Ο ταλαντούχος ηθοποιός φέτος ερμηνεύει τον Νεοπτόλεμο στον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή. Πώς κατάφερε από ένα αγροτικό περιβάλλον να πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες και γιατί πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι στην Πολύαιγο, διαβάζοντας «Βάκχες»;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Θέατρο / Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης διασκευάζει φέτος τις τραγωδίες του Οιδίποδα σε ένα ενιαίο έργο και μιλά στη LiFO, για το πώς η μοίρα είναι μια παρεξηγημένη έννοια, ενώ σχολιάζει το αφήγημα περί «καθαρότητας» της Επιδαύρου, καθώς και τις ακραίες αντιδράσεις που έχει δεχθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη, ένα μιούζικαλ από την Κόλαση

Θέατρο / Φάουστ: Ένα μιούζικαλ από την κόλαση

«Ζήσε! Μας λέει ο θάνατος, ζήσε!», είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, εν μέσω ομαδικών βακχικών περιπτύξεων – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Θέατρο / Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Η μεγάλη προσωπικότητα του ευρωπαϊκού θεάτρου Αριάν Μνουσκίν επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με το Θέατρο του Ήλιου για να μιλήσουν για τα τέρατα της Ιστορίας που παραμονεύουν πάντα και απειλούν τον ελεύθερο κόσμο. Με αφορμή την παράσταση που αποθεώνει τη σημασία του λαϊκού θεάτρου στην εποχή μας μοιραζόμαστε την ιστορία της ζωής και της τέχνης της, έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, που υπηρετούν με πάθος την πρωτοπορία, την εγγύτητα που δημιουργεί η τέχνη και τη μεγαλειώδη ουτοπία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Νίκος Χατζόπουλος

Νίκος Χατζόπουλος / «Αν σκέφτεσαι μόνο το ταμείο, κάποια στιγμή το ταμείο θα πάψει να σκέφτεται εσένα»

Ο Νίκος Χατζόπουλος έχει διανύσει μια μακρά πορεία ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής και δάσκαλος υποκριτικής. Μιλά στη LIFO για το πόσο έχει αλλάξει το θεατρικό τοπίο σήμερα, για τα πρόσφατα περιστατικά λογοκρισίας στην τέχνη, καθώς και για τις προσεχείς συνεργασίες του με τον Γιάννη Χουβαρδά και τον Ακύλλα Καραζήση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Χορός / Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Maguy Marin, Χρήστος Παπαδόπουλος, Damien Jalet, Omar Rajeh και άλλα εμβληματικά ονόματα του χορού πρωταγωνιστούν στις 20 παραστάσεις του φετινού προγράμματος του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που θα πραγματοποιηθεί από τις 18-27 Ιουλίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

σχόλια

1 σχόλια
"Λέτε μέσα στο έργο, «εύχομαι να σας αγαπήσουν μέχρι τρέλας». Ωραίο δεν είναι; Έχει γράψει ένα εκπληκτικό κείμενο ο Γιάννης ο Καλαβριανός. Είναι πάρα πολύ ευαίσθητο, ποιητικό, με μια ροή."Μήπως ξέρει κανείς ποιο είναι το κείμενο του Γιάννη Καλαβριανού που αναφέρεται;;