Δέκα αξέχαστες ξένες παραστάσεις που είδαμε στην Πειραιώς 260

Δέκα αξέχαστες ξένες παραστάσεις που είδαμε στην Πειραιώς 260 Facebook Twitter
Η Πίνα Μπάους στο «Καφέ Μίλερ».
0

1.

Καφέ Μίλερ

της Πίνα Μπάους (2006)

Το εμβληματικό αυτό έργο με το οποίο γνωρίσαμε την ιέρεια του σύγχρονου χορού στην Ελλάδα το 1987 –και με το οποίο έμελλε να μας αποχαιρετήσει από τη σκηνή της Πειραιώς 260 το 2006 (πέθανε τρία χρόνια αργότερα)‒ κληροδότησε στη φαντασία μας την αρχετυπική πλέον εικόνα της ψιλόλιγνης γυναικείας σιλουέτας που περιφέρεται αθόρυβα, σαν απ' αλλού φερμένη, ανάμεσα σε τραπέζια και καρέκλες, προσκρούοντας επανειλημμένα στον τοίχο, καθώς αναζητά το ανέφικτο... Όπως όλοι μας.

2.

To you, the Birdie (Phèdre)

του Wooster Group (2006)

Δέκα αξέχαστες ξένες παραστάσεις που είδαμε στην Πειραιώς 260 Facebook Twitter

Εκστατικοί είδαμε εκείνο το καλοκαίρι πόσο θεϊκά μπορεί να λειτουργήσει το μεταμοντέρνο, όταν υπηρετείται με υπερβατική φαντασία, μέθοδο και στυλ. H Φαίδρα περιφέρεται διασωληνωμένη. Ο επιδειξιομανής Ιππόλυτος και ο παρηκμασμένος Θησέας παίζουν μπάντμιντον, με την Αφροδίτη διαιτητή να σφυρίζει τα ερωτικά φάουλ τους. Ένας κόσμος ανάλαφρος, απρόσμενος, εκεί όπου ο μύθος μετατρέπεται σε αδιάκοπο, ανορθόδοξο φλερτ. Μια εξοντωτικά δουλεμένη φόρμα, όπου οι αντιπαραθέσεις δεν γεννιούνται μεταξύ των ηρώων αλλά μεταξύ των θεατρικών ειδών, μεταξύ ποιητικού λόγου και καρτουνίστικων γκαγκς, μεταξύ μυθικών ονομάτων και ποταπών σωματικών λειτουργιών.

3.

Νόρα

της Σαουμπίνε σε σκηνοθεσία Τόμας Όστερμαγιερ (2006)

Δέκα αξέχαστες ξένες παραστάσεις που είδαμε στην Πειραιώς 260 Facebook Twitter

«Όταν το πρωτοδιάβασα», έλεγε σε συνεντεύξεις του ο Τόμας Όστερμάγιερ, «ήξερα ότι ήθελα να αλλάξω το τέλος». Στην παράσταση της Σαουμπίνε η Νόρα δεν εγκαταλείπει, απλώς σκοτώνει τελικά τον σύζυγό της. «Δεν ήθελα να φύγει», επανέρχεται ο σκηνοθέτης, «ήθελα να μείνει». Και το κατάφερε. Αν και τότε είχα ειρωνευτεί το κλείσιμο της παράστασης του Όστερμαγιερ, τώρα, δεκατέσσερα χρόνια μετά, ανακαλώ με τρυφερότητα εκείνη την ανάγκη του «κακού παιδιού» να «πυροβολήσει» τον Ίψεν.

4.

Κουκλόσπιτο

των Mabou Mines, σε σκηνοθεσία Λι Μπρούερ (2008)

Δέκα αξέχαστες ξένες παραστάσεις που είδαμε στην Πειραιώς 260 Facebook Twitter

Η Νόρα ζει σε έναν κόσμο νάνων. Για να φιλήσει τον άντρα της πρέπει να σκύψει. Οι νάνοι διατάζουν και οι γυναίκες υπακούουν, όπως τα κακομαθημένα παιδιά που κάνουν τους γονείς τους ό,τι θέλουν. Η σκηνοθετική σύλληψη αλλά και η εκτέλεση (μέσα σε ένα ασφυκτικό βικτοριανό περιβάλλον) στάθηκαν αριστουργηματικές. Αυτός ο μυθικός φεμινιστικός «ύμνος» μάς έδειξε με υποδειγματικό τρόπο πώς τα σώματα των ηθοποιών μπορούν να φέρουν εις πέρας όλη τη δραματουργία του Ίψεν αλλά και να καταθέσουν το πιο αιχμηρό πολιτικό σχόλιο.

5.

Δαιμονισμένοι

του Πέτερ Στάιν (2010)

Δέκα αξέχαστες ξένες παραστάσεις που είδαμε στην Πειραιώς 260 Facebook Twitter

Δεν είναι τόσο η προσέγγιση του κορυφαίου μυθιστορήματος που μας έχει μείνει στο μυαλό από την παράσταση του Στάιν όσο η απαράμιλλη διάρκειά της. Δώδεκα ώρες καρφωμένοι στις καρέκλες μας (προφανώς με αρκετά διαλείμματα), οι θεατές που καταφθάσαμε στην Πειραιώς εκείνο το πρωί και καταφέραμε κατάκοποι να μείνουμε ζωντανοί ως το βράδυ παρακολουθήσαμε μια στρωτή, ενδιαφέρουσα διασκευή του κλασικού κειμένου, αλλά, πάνω απ' όλα, βιώσαμε τη γλυκιά κούραση που μόνον ένας άθλος υπέρμετρης αυτοπειθαρχίας μπορεί να γεννήσει.

6.

Περί της εννοίας του προσώπου του Υιού του Θεού

του Ρομέο Καστελούτσι (2011)

Δέκα αξέχαστες ξένες παραστάσεις που είδαμε στην Πειραιώς 260 Facebook Twitter

Μια ελεγεία στην αντοχή του ανθρώπου που συνεχίζει να υπομένει και να αγαπά, απτόητος από τον αποτρόπαιο ρεαλισμό των περιττωμάτων που καλείται καθημερινά να μαζεύει, αδυνατώντας να βρει παρηγοριά στη θρησκεία αλλά μόνον ίσως στην τέχνη, ενώ ειλικρινά δεν μπορεί να μην εκτιμήσει κανείς την απόλυτη ειρωνεία που πλυμμηρίζει τη σκηνή, όταν όλα εκτυλίσσονται κάτω από το ατάραχο πρόσωπο του Ιησού, του «Σωτήρα του Κόσμου» του Αντονέλο ντα Μεσίνα, που δεσπόζει στη σκηνή, αιωνίως παρών και απών από τα ανθρώπινα μαρτύρια.

7.

Όλος ο ουρανός πάνω στη γη (Το σύνδρομο της Γουέντι)

Performance της Ανχέλικα Λίντελ (2014)

Δέκα αξέχαστες ξένες παραστάσεις που είδαμε στην Πειραιώς 260 Facebook Twitter
Φωτό: Ricardo Carrillo De Albornoz

«Μπροστά στην αρρώστια και στον πόνο εγώ θέλω ν' αυνανιστώ...» Έτσι αιφνιδιαστικά βιώσαμε εκείνο το καλοκαίρι την αφοπλιστική οργή της Ισπανίδας Ερινύας, μιας μαινάδας που ονειρεύεται κτηνώδεις σεξουαλικές πράξεις, μιας πληγωμένης κόρης που μισεί τη μητέρα της γιατί «όλες οι μάνες είναι σκρόφες», μιας ερωτευμένης που βιώνει στο διηνεκές την προδοσία, μιας γυναίκας που σκάβει ασταμάτητα μέχρι να ματώσει και κλοτσάει με μένος κάθε παγιωμένη αντίληψη, κάθε καλόβολη πράξη, κάθε επίφαση ευαισθησίας.

8.

Enfant

του Μπορίς Σαρμάτς (2018)

Δέκα αξέχαστες ξένες παραστάσεις που είδαμε στην Πειραιώς 260 Facebook Twitter
Φωτο: Borris Brussey

Παιδιά πάνω στη σκηνή. Πολλά παιδιά. Επιβλητικές μηχανές χειραγώγησης –κυριολεκτικές και μεταφορικές– τα πετούν πέρα δώθε σαν άψυχες μάζες. Οι «μικροί» στα χέρια των «μεγάλων», αυτοί που ήμασταν κάποτε κι αυτοί που είμαστε τώρα, αποδέκτες ανομολόγητων ή ασυνείδητων βιαιοπραγιών αλλά και συνεχιστές τους, ανελέητοι απέναντι στα εύθραυστα όντα αυτού του πλανήτη, που τελικά ξυπνούν κι αρχίζουν να διεκδικούν τον χώρο τους, να πειραματίζονται, συνθέτοντας σταδιακά μια ορδή που παρασύρει τα πάντα. Μια σπουδή πάνω στη δυναμική του χάους και ταυτόχρονα μια αριστοτεχνικά σχεδιασμένη επίθεση στην πολιτική μας ορθότητα που κρίνει οποιουδήποτε είδους αταξινόμητη επαφή με τα παιδιά ως κολάσιμη.

9.

Of ivory and flesh - Statues also suffer

της Μαρλένε Μοντέιρο Φρέιτας (2018)

Δέκα αξέχαστες ξένες παραστάσεις που είδαμε στην Πειραιώς 260 Facebook Twitter
Φωτο: Pierre Planchenault

Δεν θα ξεχάσω την αίσθηση απροσμέτρητης ευφορίας που αισθάνθηκα μόλις άρχισε να ζωντανεύει μπροστά μου το αχαλίνωτο, πρωτόγνωρο, θορυβώδες σύμπαν της Φρέιτας. Ένας πληθωρικός, γκροτέσκος και συναρπαστικός χορός αγαλμάτων, πρόσωπα-μάσκες κραυγαλέας έκπληξης ή σπαραγμού, όντα που τραγουδούν ρομποτικά, που μιλούν με φράσεις από ταινίες, αναδεικνύοντας την άσβεστη, έστω και άγαρμπη πολλές φορές, επιθυμία μας για αγάπη και ελευθερία – αυτή που κινεί όλα τα πλάσματα πάνω στη γη, ναι, ακόμη και τ' αγάλματα.

10.

Αυτόχειρες Παρθένοι

της Σουζάνε Κένεντι (2019)

Δέκα αξέχαστες ξένες παραστάσεις που είδαμε στην Πειραιώς 260 Facebook Twitter
Φωτο: Herve Veronese

Οι χρόνοι και οι πολιτισμοί, το ανθρώπινο και το μη ανθρώπινο, το αρσενικό και το θηλυκό συναντιούνται επιτέλους ειρηνικά, δίχως ένταση, δίχως ναρκισσισμό, δίχως συναίσθημα: η περσινή παράσταση-installation της πρωτοπόρου Γερμανίδας μου δημιούργησε όσο ποτέ πριν την αίσθηση ότι κάπως έτσι θα είναι το θέατρο του μέλλοντος... Όταν μπούμε σε μια πολύχρωμη, πολυσυλλεκτική trance, θα συμφιλιωθούμε με τα αλλοτινά πάθη του ανθρώπινου είδους και θα γίνουμε γαλήνιοι στοχαστές της ζωής μας.

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ