LensCulture street photography awards: Εικόνες που αποδεικνύουν τη μαγεία της καθημερινότητας
ΑΠΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΣΤΟ ΤΟΓΚΟ ΜΕΧΡΙ ΚΟΜΨΕΣ ΓΑΤΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ, ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΗΣ ΦΕΤΙΝΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ΑΠΟΤΥΠΩΣΑΝ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΟΥΝ ΕΝ ΡΙΠΗ ΟΦΘΑΛΜΟΥ.
FacebookTwitterEyepatch & The Great Egg Pyramids of Giza του Jonathan Jasberg (νικητής της 1ης θέσης): Ένα αγόρι που πουλάει αυγά σε μια αγορά στο Κάιρο φοράει συμπτωματικά ένα κάλυμμα ματιού που μοιάζει με τηγανητό αυγό.
Οι φωτογράφοι δρόμου, αυτά τα παθιασμένα άτομα που έχουν την τάση και την επιθυμία να περιπλανώνται στους δρόμους με άγρυπνα μάτια και κάμερες στα χέρια τους, είναι περήφανοι που παρατηρούν και αποτυπώνουν τη διαρκώς μεταβαλλόμενη ροή της ανθρωπότητας που έρχεται και φεύγει, που κινείται, ζει και εργάζεται σε κοινόχρηστους χώρους.
Παρακάτω θα δείτε κάποιους από τους νικητές, τις επιλογές των κριτών και τους φιναλίστ των LensCulture Street Photography Awards 2023. Συμμετείχαν 37 φωτογράφοι από 15 χώρες οι οποίοι αποτύπωσαν στιγμές που διαφορετικά θα μπορούσαν να εξαφανιστούν εν ριπή οφθαλμού. Κάθε καρέ αφηγείται μια ιστορία, κάθε κλικ περικλείει μια μοναδική οπτική γωνία.
Ορισμένοι φωτογράφοι αναζητούν κοινωνιολογικά στοιχεία. Άλλοι συλλέγουν τυπολογίες. Πολλοί κυνηγούν το χρώμα, το φως, τις σκιές και την αφαίρεση. Σχεδόν όλοι γιορτάζουν τον πλούτο της ανθρωπότητας.
Αφιερώστε λίγο χρόνο σε αυτές τις φωτογραφίες από τους δρόμους του κόσμου. Αποδεικνύουν πόσο αναζωογονητική, παράξενη και υπέροχη μπορεί να είναι η καθημερινή πραγματικότητα.
FacebookTwitter Tribute to Odesa της Laetitia Vancon (2η θέση). Laetitia Vancon: «Εργάστηκα στην Ουκρανία με επίκεντρο την περιοχή και την πόλη της Οδησσού. Όταν έφτασα εκεί, σχεδόν έξι μήνες μετά την έναρξη του πολέμου, η Οδησσός αντιστεκόταν. Αυτή η φωτογραφία με τους νεαρούς απόφοιτους του σχολείου να χορεύουν μπροστά από το θέατρο όπερας και μπαλέτου, γυρίζοντας ένα βίντεο για να δείξουν σε όλο τον κόσμο τι έχασαν εξαιτίας του πολέμου, είναι μία από τις πρώτες που τράβηξα. Στις φωτογραφίες μου, αντί για τη φρίκη που πολλοί συνάδελφοί μου έχουν δει, προσπαθώ να αποτυπώσω την ουσία αυτής της έντονα ανεξάρτητης και συμπεριληπτικής πόλης». FacebookTwitter Populace του Forrest Walker (νικητής της 1ης θέσης, σειρά). Forrest Walker: «Τα τελευταία οκτώ χρόνια έχω αφιερώσει τη ζωή μου στη φωτογράφιση μεγάλων πόλεων σε όλο τον κόσμο, επισκεπτόμενος 80 χώρες και περπατώντας πάνω από 50.000 χιλιόμετρα κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας. Το Populace προέκυψε από αυτή τη διαδικασία: ένα ειλικρινές σχέδιο που συνδέει αυτές τις μεγάλες πόλεις σε όλο τον κόσμο μέσω της ενέργειας, του μοναδικού ενδιαφέροντος και της ζωής που περιέχει κάθε πόλη». FacebookTwitter Untitled του Gareth Bragdon (φιναλίστ, μονό). Στάση λεωφορείου Princess Street του Εδιμβούργου. Μια εικόνα που αποδεικνύει πόσο αναζωογονητική, παράξενη και υπέροχη μπορεί να είναι η καθημερινή πραγματικότητα. FacebookTwitter Tulip Fever του Giedo van der Zwan (φιναλίστ, σειρά): Ο «πυρετός της τουλίπας» ή η «μανία της τουλίπας» (ολλανδικά: tulpenkoorts ή tulpenmanie) αναφέρεται σε μια περίοδο κατά τη διάρκεια του ολλανδικού χρυσού αιώνα, όταν οι τιμές της τουλίπας έφτασαν σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα. Είχε ως αποτέλεσμα μια δραματική οικονομική κατάρρευση τον 17ο αιώνα και ο όρος «μανία της τουλίπας» χρησιμοποιείται σήμερα συχνά μεταφορικά για να αναφερθεί σε οποιαδήποτε μεγάλη οικονομική φούσκα. Όταν η εποχή της τουλίπας ξεκινά τον Ιανουάριο κάθε έτους στην καρδιά του Άμστερνταμ, για μια σύντομη στιγμή ο περιβόητος πυρετός της τουλίπας του 17ου αιώνα είναι και πάλι ανάμεσά μας. FacebookTwitter Celestial Ladies της France Leclerc (νικητής της 3ης θέσης). Γυναίκες από την Ουράνια Εκκλησία στο Λομέ του Τόγκο, φορώντας τα παραδοσιακά λευκά φορέματα και τα στρογγυλά καπέλα τους, κάθονται μπροστά από έναν τοίχο ζωγραφισμένο με λευκούς κύκλους, πιθανώς ξεκουράζονται και συζητούν μετά την παρακολούθηση μιας λειτουργίας. Φωτ.: France Leclerc FacebookTwitter Any Day του Alessandro Zenok Lombardo (φιναλίστ). Alessandro Zenok Lombardo: «Συχνά νιώθω την ανάγκη να βγω έξω για να φωτογραφίσω και να αφιερώσω χρόνο για να εξερευνήσω το αστικό τοπίο. Μια σκηνή για άπειρες γεωμετρίες που αντανακλάται στην ουσία των στιγμών της καθημερινής ζωής. Η σύνθεση ακολουθεί τα κριτήρια της τάξης, της καθαρότητας και της συμμετρίας. Όλα πρέπει να έχουν τη θέση τους, μια ισορροπία για να λειτουργούν όλα». FacebookTwitter Ones Among the All της Caroline Grimprel (Επιλογή της κριτικής επιτροπής, σειρά φωτογραφιών). Caroline Grimprel: «Πριν ζήσω στην Ιαπωνία, δεν γνώριζα πολλά για την αισθητική της. Φανταζόμουν το Τόκιο ως μια ασιατική Νέα Υόρκη: πολύβουη, θορυβώδης, γρήγορη. Ήταν ακριβώς το αντίθετο: ήσυχες φωνές λόγω πολιτιστικής εθιμοτυπίας, ήσυχα εστιατόρια λόγω απουσίας μεταλλικών μαχαιροπήρουνων, σιωπή στο μετρό. Οι μικρότερες πόλεις και η ύπαιθρος έμοιαζαν ερημωμένες. Όταν κοιτάζω όλες αυτές τις φωτογραφίες, είναι αυτή η γαλήνη και η μοναξιά που αναδύεται περισσότερο. Άτομα απομονωμένα μέσα σε μεγάλα σύνολα, τέλεια τοποθετημένα σε αυτά τα σκηνικά». FacebookTwitter Solstitium του Jose Carpin (2η θέση, σειρά). Το θερινό ηλιοστάσιο (solstitium, στα λατινικά) συμβαίνει όταν ο ήλιος φτάνει στην υψηλότερη θέση του στον ουρανό. Οι ώρες της ημέρας επιμηκύνονται, το φυσικό φως ζωντανεύει την ομορφιά των δρόμων και το καλοκαίρι αρχίζει. Το Solstitium είναι ένα έργο που επιδιώκει να επαναπροσδιορίσει φωτογραφικά την ομορφιά του κόσμου γύρω μας με έναν διαφορετικό, σύγχρονο και εκλεπτυσμένο τρόπο, χρησιμοποιώντας δύο εργαλεία: τους δρόμους του καλοκαιριού ως καμβά και το φυσικό φως ως πινέλο. FacebookTwitter Unseen του Daniel Sackheim (επιλογή της κριτικής επιτροπής, σειρά). Daniel Sackheim: «Ως παιδί υπέφερα από παραλυτικό φόβο για το σκοτάδι. Φοβόμουν τόσο πολύ τα φανταστικά πλάσματα που κρύβονταν κάτω από το κρεβάτι ή παραμόνευαν στις σκοτεινές εσοχές της ντουλάπας μου, ώστε συχνά έπεφτα για ύπνο με έναν φακό στο χέρι. Η ειρωνεία είναι ότι η τρέχουσα καλλιτεχνική μου ενασχόληση με οδηγεί βαθιά μέσα στα κακόφημα σοκάκια και τον λαβύρινθο των δρόμων του κέντρου, που φωτίζονται από τρεμάμενα φώτα του δρόμου, τα οποία μόλις και μετά βίας διαπερνούν το σκοτάδι μιας δυσοίωνης και κλειστοφοβικής αστικής ζούγκλας». FacebookTwitter Women in Kyrgyzstan της Anna Biret (3η θέση, σειρά). Anna Biret: «Για αυτό το έργο, επικεντρώθηκα στις γυναίκες στο Κιργιστάν: τον τρόπο ζωής τους, τη θέση τους στην κοινωνία. Οι γυναίκες της Κιργιζίας συμμετέχουν ενεργά σε διάφορες πτυχές της ζωής, συμπεριλαμβανομένης της εκπαίδευσης, της πολιτικής και του εργατικού δυναμικού. Τα τελευταία χρόνια, έχει δοθεί όλο και μεγαλύτερη έμφαση στην ενδυνάμωση των γυναικών και στην προώθηση της ισότητας των φύλων στη χώρα». FacebookTwitter The Faceless Migrant Daily-Wagers Who Help Run Our Mega Cities του Aniruddha Guha Sarkar (Επιλογή της κριτικής επιτροπής)
