Ακούγοντας τα κομμάτια του 22χρονου Stk, καταλαβαίνεις ότι δεν έχεις να κάνεις με έναν hardcore ράπερ που προβάλλει ένα lifestyle βίας και επιδειξιομανίας. Ο τρόπος που ραπάρει ακομπλεξάριστα για τα συναισθήματά του, για τις σχέσεις, τους φίλους και τις ανησυχίες των ανθρώπων της ηλικίας του, χωρίς να φοβάται να δείξει ένα πιο ευαίσθητο προφίλ, τον καθιστά κατά κάποιον τρόπο ιδιαίτερη περίπτωση. Έχει δικό του ύφος, δυνατό flow, χροιά αναγνωρίσιμη.
Στα δέκα κομμάτια του νέου και στην ουσία πρώτου προσωπικού δίσκου του, που μόλις κυκλοφόρησε και ονομάζει «Απόκλιση», μπορεί κανείς να βρει τα πάντα. Από βαθιά προσωπικές και ερωτικές εξομολογήσεις βουτηγμένες στη μελαγχολία μέχρι battle ή συναυλιακά κομμάτια που ξεσηκώνουν. «Δεν είμαστε το ίδιο, δεν μιλάμε το ίδιο και δεν ζούμε το ίδιο, διαφέρουμε εμείς / Να το χέσω άμα μπορείς να με δείρεις, δηλώνω ράπερ και όχι παλαιστής».
«Για να καταλάβετε ποια είναι η διαφορά μας και πόσο μακριά σας είναι η θέση μου / όσο φλεξάρετε αμάξια και ρολόγια εγώ φλεξάρω μόνο τη σχέση μου», λέει στο «Κι όλοι θέλουνε», το τέταρτο κομμάτι του δίσκου και ένα από τα πιο δυνατά, πριν περάσει στο ρεφρέν του: «Και όλοι θέλουνε λεφτά / κάθε βράδυ πιο πολλά / γκόμενες ναρκωτικά / στο κρεβάτι μοναξιά, μες στο σπίτι μοναξιά».
Επειδή ψάχνω πολύ τη μουσική σκηνή της Ελλάδας, πόσο μάλλον τη ραπ σκηνή της, πετάγονται στην αρχική μου σελίδα ανερχόμενοι πιτσιρικάδες δεκαπέντε-δεκαέξι χρονών και γράφουν «όλη τη νύχτα το τρέχω, πουλάω την κόκα». Ρε brother, στην ηλικία σου έφτιαχνα κρέπες και φοβόμουν μη με πιάσει η μάνα μετά τις έντεκα και μου ρίξει παντόφλα, ποια κόκα πουλάς; Νομίζω ότι δεν γίνεται να είναι η μάζα αυτό το πράγμα.
Τα τελευταία χρόνια έχει κυκλοφορήσει singles που εκφράζουν εφηβικά βιώματα, ξεκινώντας από το «Κατερίνα», το οποίο μιλά για έναν έρωτα και είναι μία από τις καλύτερες δουλειές του. Σε πέντε χρόνια ο Stk έχει κυκλοφορήσει τρία άλμπουμ. Το «40 κύματα» το 2016, το «Click.Flash!», όταν ήταν μέλος και των WNC, ένα άλμπουμ που έφτασε μέχρι τη δεύτερη θέση των trendings στην Ελλάδα, και το «Quarantine Sessions», ένα σύνολο κομματιών που γεννήθηκαν κατά τη διάρκεια της πρώτης καραντίνας.
Έτσι φτάνουμε στο σήμερα και στην «Απόκλιση», τον πρώτο επαγγελματικό, καθαρά σόλο δίσκο του. Ο Σωτήρης δεν άκουγε από μικρός ραπ ούτε είχε μια διαδρομή που τον οδήγησε μέσα από έναν street δρόμο ζωής στην ενασχόληση με αυτό. Ήρθε σε επαφή με τον κόσμο της τέχνης μια μέρα που ανέβηκε στη σκηνή για ένα θεατρικό, όταν ήταν στη Γ’ Γυμνασίου. Δύο χρόνια μετά ξεκίνησε να γράφει τους πρώτους του στίχους και να ανεβάζει κάποια κομμάτια στο YouTube.
«Είχα πάρα πολλά πράγματα στο κεφάλι μου, τα οποία ήθελα κάπως να εξωτερικεύσω. Μου άρεσε η αμεσότητα που είχε το ραπ και είπα πως ό,τι έχω στο κεφάλι μου μπορώ να το καταγράφω, να προσπαθώ να το ερμηνεύω, να πηγαίνω σε ένα στούντιο και να το βγάζω», λέει.
Πιστεύει ότι το γεγονός πως πολλοί νέοι που μπαίνουν στη ραπ σκηνή σήμερα προσπαθούν να αντιγράψουν ένα συγκεκριμένο lifestyle αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα του χώρου.
«Επειδή ψάχνω πολύ τη μουσική σκηνή της Ελλάδας, πόσο μάλλον τη ραπ σκηνή της, πετάγονται στην αρχική μου σελίδα ανερχόμενοι πιτσιρικάδες δεκαπέντε-δεκαέξι χρονών και γράφουν “όλη τη νύχτα το τρέχω, πουλάω την κόκα”. Ρε brother, στην ηλικία σου έφτιαχνα κρέπες και φοβόμουν μη με πιάσει η μάνα μετά τις έντεκα και μου ρίξει παντόφλα, ποια κόκα πουλάς; Νομίζω ότι δεν γίνεται να είναι η μάζα αυτό το πράγμα. Προσπαθούν να ακολουθήσουν μια πεπατημένη που είδαν ότι πούλησε και νομίζω ότι έχει γίνει αυτοσκοπός το να το παίξουν ιστορία στους γύρω τους», αναφέρει.
Η θεματολογία των κομματιών του αγγίζει από έρωτες μέχρι απογοητεύσεις, από διδάγματα που προήλθαν μέσα από αδιέξοδα μέχρι και αξίες που τον χαρακτηρίζουν.
«Είμαι απλώς ο εαυτός μου. Δεν προσπαθώ να το παίξω κάτι άλλο. Πονάω για μια κοπέλα ή για έναν φίλο μου με τον οποίο σπάζομαι; Θα το γράψω. Μιλάω πιο πολύ για συνηθισμένα προβλήματα που όλοι θα περάσουμε, που μπορεί για κάποιους να μην είναι καν σημαντικά. Το έχω ακούσει πολλές φορές αυτό το "εντάξει, μια γκόμενα είναι, θα περάσει". Αλλά ποιος δεν έχει κλάψει για κοπέλα; Και επειδή ποτέ δεν ήμουν σκληρός, δεν πήγα ποτέ και να το παίξω. Εγώ γράφω αυτά που νιώθω και, δόξα τω Θεώ, υπάρχουν άτομα που νιώθουν το ίδιο.
Δεν καταλαβαίνω για ποιον λόγο να συνδυάσει οποιοσδήποτε μια μουσική με το “είμαι σκληρός” ή “είμαι gangster”. Οk, καταλαβαίνω την κουλτούρα του ραπ και πως από εκεί βγήκε, αλλά στο κάτω κάτω της γραφής είναι μουσική και υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα να πει κανείς σε αυτή. Δεν είναι ανάγκη να πούμε ότι μια μουσική είναι μόνο για τους gangsters, είναι για όλους και πιστεύω ότι όλοι αξίζουν μια θέση μέσα σε αυτήν».
Ποια είναι η ταύτιση που δημιουργείται με τα κομμάτια του και πώς νιώθει για το γεγονός ότι εμπνέει πολλούς από το fans του μέσα από τη θεματολογία του;
«Παλιότερα, στην εφηβεία, ένιωθα ότι δεν με καταλαβαίνουν, αισθανόμουν λίγο μόνος μου. Και είναι πολύ άσχημο πράγμα να νιώθεις μόνος σου, ότι δεν υπάρχει κάποιος που σε καταλαβαίνει», απαντά. «Ένα παιδί που έχει βρει μέσα από κομμάτια κάποιον που τον καταλαβαίνει και λέει “ναι ρε φίλε, αυτό που γράφεις το ζω τώρα, σε ευχαριστώ που δεν είμαι τρελός”, αποτελεί κάτι huge και μια κινητήρια δύναμη».
Για τον Stk, μέσα στα τελευταία πέντε χρόνια, κάθε δίσκος προήλθε από διαφορετική φάση. Στα «40 κύματα», το mentality είχε να κάνει με μια «παιδική οπτική», πριν περάσει στο «Click.Flash!», την πρώτη του καθαρά επαγγελματική δουλειά, παρέα με τους WNC. Πρόκειται για έναν δίσκο με πολλά feat, που του έμαθε πολλά και στη συνέχεια έδωσε τη θέση του στο «παιχνίδι» των «Quarantine Sessions».
Έτσι το χαρακτηρίζει και ίδιος, αφού τα κομμάτια του γράφτηκαν σε διάστημα τριών εβδομάδων μέσα από μια φάση πειραματισμού, πριν φτάσουμε στο «Απόκλιση», τον δίσκο για τον οποίο ο Stk δούλεψε μαζί με τον M.O. Nomad στη σύνθεση και στην ηχοληψία. Το εξώφυλλο το επιμελήθηκε ο Vith, που τους τελευταίους μήνες είναι και ο φωτογράφος του Stk, ενώ τα βιντεοκλίπ οι Odryx Productions.
«Εκμεταλλεύτηκα στο έπακρο ό,τι γνώση έχω μαζέψει τα τελευταία χρόνια, τόσο από άποψη τεχνικής όσο και από άποψη work ethic. Κλειστήκαμε με τον παραγωγό, ηχολήπτη και οτιδήποτε άλλο, τον M.O Νomad, στο στούντιο από τις 2 Ιουνίου μέχρι τον Οκτώβριο. Κοιμόμουν στον καναπέ, πίναμε 8 καφέδες την ημέρα. Κοιμόμασταν 5ωρα, δουλεύαμε 13ωρα, γιατί θέλαμε να πετύχουμε έναν ήχο που θα είναι trademark. Θεωρώ ότι ο ήχος που έχουμε βάλει στο άλμπουμ δεν υπάρχει σε άλλη μουσική στην Ελλάδα. Είναι κάτι φρέσκο, κάτι καινούργιο. Ταυτόχρονα θέλαμε να κρατήσουμε τα στοιχεία του Stk που έχει αγαπήσει ο κόσμος, αλλά να τα εξελίξουμε λίγο παραπάνω και να βάλουμε κι άλλα στοιχεία που μου άρεσαν».
«Θέλαμε να είναι πολυδιάστατος. Ο καθένας, ανάλογα με τα γούστα του, να βρει κάτι που θα του αρέσει. Αν δεν σου αρέσουν τόσο τα συναισθηματικά, υπάρχει το “Κι όλοι θέλουνε” και το “Απ’ το μηδέν στο εκατό” που είναι ραπ, battle, με flows». Ερωτικά, ψυχολογικά, βιωματικά, ο δίσκος, όπως λέει, συνδυάζει πολλά διαφορετικά κομμάτια, κάτι που ισχύει και για τη μουσική, με κοινά ηχητικά πλαίσια σε διάφορα tracks.
Τα είδη που συνδυάζονται, ο στίχος και η καθαρότητα. Εάν υπάρχει κάτι που ξεχωρίζει περισσότερο απ' όλα στη μουσική και σε όσα γράφει ο Stk είναι το αίσθημα πως είναι απλά οk να εκφράζεις αυτά που νιώθεις. Ποια η σημασία του όρου «απόκλιση» και η σχέση του με το στοιχείο αυτό;
«“Με λένε Σωτήρη και είμαι απόκλιση”». Ρεαλιστικά, αυτό σημαίνει η απόκλιση. Γι' αυτό λέω ότι είμαστε εναντίον του κατεστημένου. Δεν εννοώ απαραίτητα το πολιτικό κατεστημένο αλλά ότι είμαστε ενάντια στη μάζα», λέει.
«Ιt's ok να μη σε χαρακτηρίζουν σκληρό, αν δεν είσαι. Και πρέπει να δεχτείς αυτά που σε κάνουν να διαφέρεις από τους άλλους. Είσαι μοναδικός με τον τρόπο σου και δεν χρειάζεται να μοιάσεις στον διπλανό σου επειδή τώρα αυτός μπορεί να έριξε την τύπισσα που δεν έκατσε σ' εσένα ή επειδή έχει 10.000 παραπάνω followers στο Instagram. Δεν μετράει τίποτε από αυτά. Είσαι ευαίσθητος; Αντί να προσπαθείς να σκληρύνεις, δέξου το και ενθάρρυνέ το. Πιστεύω ότι είναι κάτι που λείπει και φοβούνται να κάνουν οι περισσότεροι. Γι' αυτό παίζω και τόσο πολύ στα social media με το #apoklisi, ώστε σιγά σιγά, όσοι νιώθουν έτσι, να μη φοβούνται ότι θα μείνουν μόνοι τους. Ούτε κι εγώ είμαι μόνος μου, είμαστε όλοι μαζί, είμαστε αποκλίσεις. We are fine with that».
Instagram: @stk_one
Ακούστε ολόκληρο τον δίσκο «Απόκλιση» του Stk στο Spotify
