Μετά από μια έξυπνη διαφημιστική καμπάνια που έδειχνε τον Lil Nas X να εγκυμονεί το «Montero», το ντεμπούτο άλμπουμ του μόλις ήρθε στον κόσμο. Και παρά κάποιες αναμενόμενες αστοχίες του, είναι ίσως ο απόλυτος ποπ ραπ ή απλώς ποπ ‒όπως το δει κανείς‒ δίσκος της χρονιάς. Παρεμπιπτόντως, όταν μιλάνε στο εξωτερικό για ποπ-ραπ, εννοούν το πιο μελωδικό χιπ-χοπ.
Το «Montero» είναι το απολαυστικό άλμπουμ ενός από τους σημαντικότερους ράπερ στον κόσμο αυτήν τη στιγμή, που τυχαίνει να είναι ανοιχτά γκέι. Η σεξουαλικότητα και τα συναισθήματά του βρίσκονται στο επίκεντρο των τραγουδιών του και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά.
Στο τελευταίο του βίντεο για το «Τhat’s what I want» το «Brokeback Mountain» συναντά το αμερικανικό ποδόσφαιρο, με άνδρες να απολαμβάνουν το σεξ μετά από ένα αγώνα στα αποδυτήρια και τον Nas να εμφανίζεται ντυμένος νύφη ‒ εδώ σταματούν τα spoilers. Παρά τον πολύχρωμο σουρεαλισμό του, δεν υπονοούνται πια πράγματα ή σχέσεις, απλώς απεικονίζονται με φυσικότητα (με έξτρα δόσεις κοκκινίσματος), και όσο το σκέφτεσαι, σε κάνει να αισθάνεσαι ότι ζεις μια μοναδική στιγμή του ποπ/χιπ-χοπ γίγνεσθαι.
Σε διάφορα σημεία το «Montero» είναι αυτοβιογραφικό όταν μιλάει για τα άσχημα παιδικά του χρόνια και την εσωτερική του πάλη σχετικά με το ποιος είναι πραγματικά και το πώς φαίνεται στον έξω κόσμο παλιότερα, τη μοναξιά που νιώθει μέχρι σήμερα, το bullying ή τις αυτοκτονικές σκέψεις.
Βέβαια, ο Nas είχε γράψει ήδη ιστορία στα τσαρτ το 2019 με το «Old time road», που παρέμεινε δεκαεννιά εβδομάδες στη θέση Νο 1. Χρειάστηκε ένα άλλο φαινόμενο της GenZ, η Billie Eilish, για να πέσει από την κορυφή του Billboard, αλλά από τότε κανείς δεν έχει καταφέρει να σπάσει το ρεκόρ του.
Τότε τον είχαν απορρίψει ως έναν ακόμη one-hit wonder καλλιτέχνη που θα ξεχνιόταν σύντομα, παρά τις αναρίθμητες συζητήσεις λόγω της μείξης country και ραπ, δύο διαμετρικά αντίθετων μουσικών ειδών. Δεν ήταν ο πρώτος καλλιτέχνης που πειραματιζόταν με κάτι ανάλογο, αλλά ήταν ο μοναδικός που γνώρισε τόσο απρόσμενη και τόσο μεγάλη επιτυχία ‒ ένας παντελώς άγνωστος που είχε σκάσει σαν βόμβα στα τσαρτ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην τον παίρνει κανείς στα σοβαρά. Στα καπάκια έκανε και coming out ως μαύρος queer άνδρας και η κατάσταση ξέφυγε. Χωρίς κανέναν ιδιαίτερο λόγο, μόνο εξαιτίας της ξέφρενης επιτυχίας του εξόργισε όλους τους συντηρητικούς και ομοφοβικούς της Αμερικής.
Δύο χρόνια μετά, o 22χρονος ράπερ κονταροχτυπιέται με τις αμφιβολίες και τους φόβους που του δημιούργησε όλη αυτή η κατάσταση. Σε ένα από τα ομορφότερα τραγούδια του δίσκου, το «One of me», τραγουδά στίχους όπως «I don’t see you lasting long and that’s just me being honest / Even if your album okay, it’s floppin’, that’s a promise, oh» («Δεν βλέπω να διαρκείς πολύ, απλώς είμαι ειλικρινής / Ακόμη και αν το άλμπουμ σου είναι εντάξει, θα αποτύχει, σ’ το ορκίζομαι»). Στο βάθος ακούγεται ο sir Elton John να παίζει πιάνο και δεν υπάρχει καλύτερη επιβράβευση για όσα έχει πετύχει, δηλαδή η ευχή μιας τεράστιας queer περσόνας της ποπ. Για να το πάμε λίγο παραπέρα, είναι σαν ο sir Elton να παραδίδει και επίσημα το ποπ στέμμα του στον πιο άξιο διάδοχό του.
One of Me ft. Elton John
Με τη φωνή του γεμάτη αυτοπεποίθηση, ο Nas, που το πραγματικό του όνομα είναι Montero Lamar Hill, εξού και το πρώτο σινγκλ και ο τίτλος του δίσκου, ερμηνεύει σαν σταρ τα τραγούδια του. Είναι ξεκάθαρο πλέον ακόμη και στους αρνητές του ότι αυτό είναι.
Το «One of Me» δεν είναι το μόνο κομμάτι που αναφέρεται στο παρελθόν του. Σε διάφορα σημεία το «Montero» είναι αυτοβιογραφικό όταν μιλάει για τα άσχημα παιδικά του χρόνια και την εσωτερική του πάλη σχετικά με το ποιος είναι πραγματικά και το πώς φαίνεται στον έξω κόσμο παλιότερα, τη μοναξιά που νιώθει μέχρι σήμερα, το bullying ή τις αυτοκτονικές σκέψεις. Γι’ αυτό, παρά τον φωτεινό του χαρακτήρα, το άλμπουμ, ειδικά στο δεύτερο μέρος του, περισσότερο βγάζει μια ακαθόριστη λύπη και βαθιά μελαγχολία. Ενδεικτικά ως προς αυτό το χαρακτηριστικό είναι το κομμάτι «Void», που αναφέρεται στο πιο κοντινό του πρόσωπο και καλύτερή του φίλη, τη στυλίστριά του Hodo Musa, ή το κάπως γλυκόπικρο «Am I dreaming» που κλείνει το άλμπουμ με guest τη Miley Cyrus, την οποία καπελώνει άνετα με την ερμηνεία του ‒ επιτέλους, κάποιος! Αυτή η αίσθηση ενισχύει η κιθάρα, που είναι και το πρωταγωνιστικό όργανο.
Nα σημειώσουμε εδώ ότι η πρόκληση αποτελεί πηγή προσωπικής ενδυνάμωσης: τα διαβολοπάπουτσα της Νike, οι ανδρικές φυλακές, η εγκυμοσύνη, οι εξωφρενικές εμφανίσεις στις τελετές βραβείων ‒ με μια fun προσέγγιση πάντα.
Όσον αφορά τις αστοχίες που αναφέρθηκαν στην αρχή, έχουν να κάνουν κυρίως με τον ήχο. Παραείναι αμερικανικός, τουλάχιστον για τα δικά μου γούστα. Ωστόσο, ορισμένα κομμάτια, που φαίνονται αδύναμα στην αρχή, με κάθε ακρόαση τα βλέπω διαφορετικά ‒ βέβαια, αυτό σημαίνει ποπ, και δη πετυχημένη. Έχει ακόμα και ένα emo punk κομμάτι, είδος που αναβιώνει το τελευταίο διάστημα. Από μουσικά είδη μπορεί να τραγουδήσει τα πάντα. Συμμετέχουν, επίσης, η Megan Thee Stallion και η Doja Cat, ενώ δεν λείπει ούτε το όνομα του Kanye West από την παραγωγή ‒ πριν ή μετά τις βλακείες που έκανε πρόσφατα, ουδείς γνωρίζει.
Ο Lil Nas X έχει διανύσει μίλια απ’ όταν πρωτοξεκίνησε. «Η μουσική του», γράφουν στο «Pitchfork», «μπορεί να είναι φτιαγμένη για τη ζώνη υψηλής ακροαματικότητας του ραδιοφώνου, για να ταιριάζει γάντι στην ποπ-πανκ της Olivia Rodrigo ή στο πιασάρικο ραπ της Doja, αλλά τη χρησιμοποιεί, όπως και τη φήμη του, για να δημιουργήσει έναν ιδιαίτερο χώρο, αποκλειστικά για τα queer άτομα που αισθάνονται μοναξιά, όπως ένιωθε ο ίδιος όταν μεγάλωνε, επιμένοντας σε ένα καλύτερο μέλλον. Με το “Montero” έχει αρχίσει να το χτίζει».
Και αλήθεια, δεν νομίζω να διαφωνήσει κανείς από τη στιγμή που θα ακούσει το συγκλονιστικό «Sun goes down».
Sun goes down
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
