Οι πρώτοι δίσκοι που αγάπησαν οι Plastic Flowers

Οι πρώτοι δίσκοι που αγάπησαν οι Plastic Flowers Facebook Twitter
0
Οι πρώτοι δίσκοι που αγάπησαν οι Plastic Flowers Facebook Twitter


Διονύσης Σαββόπουλος - Το Περιβόλι του Τρελού

Ήμουν 10 χρονών το 2000 και κάπου μετά τα Χριστούγεννα ο πατέρας έστειλε για επισκευή το πικάπ, μιας και αντιμετώπιζε προβλήματα και έχρηζε αντικατάστασης η βελόνα. Για να το τεστάρει τοποθέτησε το “Περιβόλι του Τρελού” του Διονύση Σαββόπουλου και αμέσως ήταν σαν να ξύπνησε κάτι μέσα μου. Μέχρι εκείνη την ηλικία δεν είχα ακούσει ποτέ ξανά κάτι αντίστοιχο και θυμάμαι το ρίγος που με διαπερνούσε όσο έβγαιναν οι μελωδίες της Θαλασσογραφίας απ’ τα ηχεία. Αγαπημένο μου κομμάτι θεωρώ ακόμη την “Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη”.

Λίγους μήνες μετά κατάφερα να τον δω για πρώτη φορά live στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, κάτι που επαναλήφθηκε άλλες δύο φορές μέσα στο 2001. Η εικόνα του ήταν σίγουρα κάτι το ιδιαίτερο, ειδικά στις συναυλίες που συνοδευόταν από ορχήστρα, ομάδες κρουστών ή χορωδία. Αποτέλεσε τον αγαπημένο μουσικό της παιδικής μου ηλικίας και όσο περνούσαν τα χρόνια εξερευνούσα σιγά-σιγά και την υπόλοιπη δισκογραφία του.

Νομίζω ότι όσα χρόνια και αν περάσουν, πάντα θα θυμάμαι το “Περιβόλι του Τρελού” ως τον πρώτο δίσκο που αγάπησα και άκουσα στο repeat. Ήταν η πρώτη φορά που ερχόμουν σε επαφή με τον Νιόνιο και θα παραμείνει χαραγμένη στη μνήμη μου. Δεν θα ξεχάσω επίσης ότι στο σχολείο με κορόιδευαν τα άλλα παιδάκια όταν τους έλεγα ότι μου αρέσει η μουσική του. Οι συμμαθητές μου άκουγαν διαφορετικά πράγματα εκείνη την περίοδο. - Γιώργος


 

 

Jethro Tull - Aqualung

Ήμουν στα πρώτα χρόνια του λυκείου όταν άκουσα για πρώτη φορά το "Aqualung". Δεν γνώριζα τους Jethro Tull, αλλά η είκονα που μου δημιούργησαν ερχόμενος σε επαφή με το εξώφυλλο, νομίζω ότι είναι ο καλύτερος πρόλογος: 1970, Λονδίνο, άστεγος, ελκυστική μιζέρια.

Είχα μόλις αρχίσει να ασχολούμαι με την μουσική, οπότε και τα πάντα μου φαίνονταν φρέσκα. Την προσοχή μου κέρδισε αρχικά το φλάουτο, η παρουσία του οποίου με έκανε να τους ξεχωρίσω αμέσως από τα υπόλοιπα ακούσματα. Είναι το τέταρτο άλμπουμ της μπάντας, ηχογραφημένο στο ίδιο στούντιο την ίδια περίοδο που οι Led Zeppelin ολοκλήρωναν το “4”, όποτε και με τον αέρα που κουβαλούσε, έπαιζε σχεδόν ότι επιθημούσε από rock και folk ως blues και psychedelic. Τι καλύτερο από το να κάνεις τα πρώτα βήματα σου αναζητώντας μουσική και να ανακαλύπτεις μια μπάντα που έχει αναμείξει όλα όσα επιθυμείς να ακούσεις από έναν δίσκο;

Σε γενικές γραμμές και λόγω της ηλικίας, οι Jethro Tull αποτέλεσαν μεγάλη έμπνευση για μένα και ύστερα από αρκετά ακούσματα ο δίσκος παραμένει σίγουρα στο Top 5 μου. Οι στίχοι δε, είναι ένα πολυδιάστατο παραμύθι για την κοινωνία και τη θρησκεία, ενώ παράλληλα ισορροπούν μεταξύ πολλαπλών συναισθημάτων και παραμένουν πιο επίκαιροι από ποτέ. - Άγγελος

 


 

________________

 

Το νέο EP των Plastic Flowers με τίτλο "Summer of 1992" κυκλοφόρησε στις αρχές του καλοκαιριού. Μπορείτε να το ακούσετε και να το κατεβάσετε στην σελίδα τους στο Bandcamp. 20 συλλεκτικές κασέτες του EP μόλις κυκλοφόρησαν.

To Lucy και το Cloudy Wastelands είναι δυο απο τα πέντε κομμάτια που περιλαμβάνονται στο "Summer of 1992".Το δεύτερο άλμπουμ τους αναμένεται να κυκλοφορήσει μέσα στην χρονιά. Περισσότερα για την μουσική των Plastic Flowers στο Official website και στην σελίδα τους στο Facebook.

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

KET: «Το γεγονός ότι έχουμε καταφέρει να υπάρχουμε τόσα χρόνια είναι ένα μικρό θαύμα»

Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων / KET: «Καταφέραμε να υπάρχουμε τόσα χρόνια, κι αυτό είναι ένα μικρό θαύμα»

Μια μεγάλη συζήτηση για την ιστορία του Κέντρου Ελέγχου Τηλεοράσεων, ενός από τους βασικούς πυρήνες της πειραματικής και ανεξάρτητης μουσικής σκηνής της πόλης και όχι μόνο.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
102΄ με την Tάμτα και την Ανίτα Ρατσβελισβίλι

Μουσική / Tάμτα - Ανίτα Ρατσβελισβίλι: «Μάθαμε να ζούμε με το τραύμα»

Δυο διάσημες και πετυχημένες Γεωργιανές συναντιούνται στην ΕΛΣ και μιλούν για τις δυσκολίες που τις διαμόρφωσαν και την κουλτούρα της χώρας τους, που την κουβαλάνε μαζί τους παντού, ακόμα και όταν τις πληγώνει.
M. HULOT
Η επιστροφή της Lily Allen

Μουσική / Η Lily Allen επιστρέφει με το πιο θεαματικό ξεκατίνιασμα στην ιστορία της ποπ

Το «West End Girl» της Lilly Allen και ένα αριστουργηματικό ραπ άλμπουμ από την CupcakKe αποτελούν τα πιο δυνατά και τολμηρά, από πλευράς στιχουργικής, άλμπουμ της χρονιάς. Μια καλή εβδομάδα για τη μουσική.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
BOYS’ SHORTS INTERVIEW

Μουσική / Boys’ Shorts: «Δεν φταίνε τα τρανς άτομα που έχει γίνει μίζερη η ζωή σου»

To eyeliner και το electroclash έφερε κοντά το ντουέτο των DJs, που εμπνεύστηκαν το όνομά τους από τον Boy George. Έπαιξαν στο Berghain, και η φήμη τους εκτοξεύτηκε. Πλέον το mantra τους είναι το «enjoy the moment».
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Παιδί Τραύμα: Τραγουδάκια λέω που αύριο θα ξεχαστούν, δεν κάνω καμία επανάσταση, δεν αλλάζω τον κόσμο

Μουσική / Παιδί Τραύμα: «Τραγουδάκια λέω, που αύριο θα ξεχαστούν, δεν αλλάζω τον κόσμο»

Στο νέο του άλμπουμ, το Παιδί Τραύμα χρησιμοποιεί τις έννοιες της φυγής και της συγχώρεσης για να μιλήσει για το αδιέξοδο του ψηφιακού κόσμου και την αναζήτηση της αλήθειας με τραγούδια που ξεφεύγουν από το mainstream.   
M. HULOT
Οι Tame Impala φτιάχνουν έναν δίσκο εμπνευσμένο από τα bush doofs της Αυστραλίας

Μουσική / «Deadbeat» των Tame Impala: Μια lo-fi ωδή στα rave πάρτι από ένα σπουδαίο συγκρότημα

Είναι η πρώτη του δουλειά που δεν περιέχει ούτε μια ροκ στιγμή. Σύμφωνα με τον Chris Deville: «Οι Tame Impala έχουν μεταμορφωθεί σταδιακά από ένα από τα σπουδαιότερα ροκ συγκροτήματα της γενιάς τους σε… κάτι άλλο».
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Το Μονόγραμμα του Έρωτα και της Μουσικής

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Το Μονόγραμμα του Έρωτα και της Μουσικής

Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών τιμά τη μνήμη του Οδυσσέα Ελύτη με αφορμή τα τριάντα χρόνια από τον θάνατό του, παρουσιάζοντας το «Μονόγραμμα» του Γιώργου Κουρουπού, που βασίζεται στο ομότιτλο έργο του μεγάλου Έλληνα ποιητή, στις 24 Οκτωβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ