ΕΠΕΞ O Tsolimon βλέπει όνειρα με γιαπωνέζικα καρτούν Facebook Twitter
«Το άλμπουμ μου θα ήθελα ηχητικά να τοποθετείται μεταξύ του The Boy και του Λεξ». Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Ο Tsolimon έγραψε ένα άλμπουμ κλαίγοντας και οδηγώντας

0

Το τραγούδι «Αμβέρσα» που ανοίγει το πρώτο προσωπικό άλμπουμ του Tsolimon με τίτλο «Ακίδα» είναι ένα ηλεκτρονικό μπόσα νόβα με τη συνοδεία της Nalyssa Green. Μαζί τραγουδάνε στο ρεφρέν, θυμίζοντας Βαγγέλη Γερμανό των αρχών των ’80s, «προσπαθώ να ποτίσω την καρδιά μου τη χέρσα / σαν δυο πλοία φαινόμαστε / που περνούν την Αμβέρσα / σαν δυο πλοία κοιτιόμαστε…», πριν ο Tsolimon ξεκινήσει να ραπάρει.

«Η “Αμβέρσα” είναι ένα κομμάτι που μιλάει για τη γλώσσα και το παράδοξο της επικοινωνίας υπό τον μανδύα ενός ρομαντικού αισθήματος», εξηγεί ο Νίκος (το Tsolimon είναι ξεκάθαρη αναφορά στον παιδικό του ήρωα Pokemon και ένα παιχνίδι με το επώνυμό του, που είναι Τσώλης), «και η μουσική βάση του κομματιού είναι οι έτοιμοι ήχοι και ρυθμοί από ένα παλιό electric organ που είχα αγοράσει με 50 ευρώ επειδή μου φάνηκε ευκαιρία. Παραδόξως, η πρώτη ιδέα για την “Αμβέρσα” μού ήρθε ενώ βρισκόμουν στη Γενεύη. Η συνεργασία με τη Nalyssa, νομίζω, το απογείωσε. Πέρα από φοβερή ερμηνεύτρια, είναι και ninja των ηχογραφήσεων. Ήρθε, τα είπε όλα τέλεια με ένα take, με άφησε άφωνο και έφυγε».

«Θυμάμαι πότε είδα το πρώτο επεισόδιο του “Pokemon”, όταν ξεκίνησε η προβολή στο Star. Με είχε προτρέψει η μάνα μου να το δω γιατί κάπου είχε διαβάσει ότι κάνει καλό στο μυαλό – ήταν πολλά τα Pokemon και για να τα θυμάσαι εξασκούσες τη μνήμη σου. Και να πού κατέληξα!»

Η «Ακίδα», το κομμάτι που ακολουθεί, βάφτισε ολόκληρο το άλμπουμ και είναι το αγαπημένο του από τον δίσκο, είναι ένα τραγούδι που προσπαθεί να αποτυπώσει μια εντύπωση που αρχικά έπαιρνε από τους φίλους του και που πλέον αναγνωρίζει ως τη «γενιά» του, όπως λέει. «Ονόμασα το άλμπουμ έτσι γιατί η λέξη έχει από μόνη της μια σειρά συμπαραδηλώσεων και μου έκανε κλικ. Η ακίδα είναι κάτι που διαπερνάει το δέρμα π.χ. και πονάει λίγο, είναι και μια εμπειρία που συνδέεται με την παιδική μας ηλικία –τότε μας ταλαιπωρούσαν οι ακίδες–, έχει όμως να κάνει και με τη χειρωνακτική δουλειά κάπως, όπου μπορεί να συναντήσεις ακίδες. Οι στίχοι λένε “περνάμε καταπληκτικά / δεν μας αγγίζει η ελπίδα / δεν έχουμε ανάγκη / ηλιαχτίδα φωνάζουν αυτή την ακρίδα / που μες στην καρδιά μας τρυπάει σαν ακίδα / και μας την πηδάει καθημερινά”…

Tsolimon feat. Nalyssa Green - Amversa (Official Video)

Επίσης, γραμμένη στα λατινικά η λέξη παραπέμπει στο akira, έχει κάτι γιαπωνέζικο. Μπορεί να μην έχει κάποιο βαθύτερο νόημα, αλλά πρόκειται για μια αισθητική που μου θυμίζει τα όνειρά μου. Ονειρεύομαι γιαπωνέζικα καρτούν κι αυτό το πράγμα είναι με κάποιον τρόπο μια πυξίδα που εξηγεί γιατί, ως γενιά, σε κάποια πράγματα λειτουργούμε με τον τρόπο που λειτουργούμε. Θυμάμαι πότε είδα το πρώτο επεισόδιο του “Pokemon”, όταν ξεκίνησε η προβολή στο Star. Με είχε προτρέψει η μάνα μου να το δω γιατί κάπου είχε διαβάσει ότι κάνει καλό στο μυαλό – ήταν πολλά τα Pokemon και για να τα θυμάσαι εξασκούσες τη μνήμη σου. Και να πού κατέληξα!» λέει γελώντας.

Η «Ακίδα» είναι ένα άλμπουμ με δέκα κομμάτια που έχουν ηχητική ποικιλία. Ο Tsolimon τραγουδάει, κάνει spoken word και ραπάρει χαλαρά, με τρυφερότητα, έχει όμως και στιγμές απόγνωσης, με αποκορύφωμα το «Πάντα», όπου ακούγεται αγριεμένος: «Τέρμα πια, γιατί ο ιδρώτας μου στάζει φωτιά / κατάλαβέ με, είναι η ύπαρξή μου βαριά / θέλω, αγάπη μου, να περπατώ σε καρφιά / σου λέω διψάω τόσο πολύ που λυσσάω / σκάω! Δες με!».

«Το άλμπουμ μου θα ήθελα ηχητικά να τοποθετείται μεταξύ του The Boy και του Λεξ», εξηγεί, «αυτοί είναι οι δύο πυρήνες που με έχουν επηρεάσει πάρα πολύ και ίσως είναι οι δύο καλλιτέχνες που έχω ακούσει περισσότερο όσον αφορά τη μουσική της σύγχρονης Ελλάδας. Έχω κλασική μουσική παιδεία, αλλά έχω επηρεαστεί πολύ και από τη θάλασσα της δημοτικής μουσικής, τα λαϊκά (παίζω και μπουζούκι), τα κλαρίνα, τον τρόπο που γράφονται τα ρεμπέτικα, που είναι βιωματικά και έχουν μια απλότητα, το χιπ χοπ.

Οι παραγωγές του Λεξ με συγκινούν τρομερά, μου θυμίζουν αυτά που έκανε ο Burial με έναν τρόπο – οι ήχοι του βινυλίου που παίζει από πίσω και κρακάρει, οι σειρήνες, οι φωνούλες, η σαμπλαρισμένη μουσική που μπορεί να είναι από ένα δυστοπικό video game. Η μουσική του δημιουργεί μια απλότητα και σε κάνει να είσαι σε ένα lost future. Ακούω πάρα πολύ Λεξ, για μένα είναι σαν θρησκευτική εμπειρία, έχει φύγει από το επίπεδο του “ράπερ” και έχει πάει αλλού, σε δική του έδρα, κάνει κάτι που μόνο αυτός μπορεί.

ΕΠΕΞ O Tsolimon βλέπει όνειρα με γιαπωνέζικα καρτούν Facebook Twitter
«Ακούω πάρα πολύ Λεξ, για μένα είναι σαν θρησκευτική εμπειρία, έχει φύγει από το επίπεδο του “ράπερ” και έχει πάει αλλού, σε δική του έδρα, κάνει κάτι που μόνο αυτός μπορεί». Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Μου αρέσει πολύ και η Πράσινη Λεσβία. Πριν έρθω άκουγα Τάκη Καρβανά, ο δίσκος του φαίνεται και στο βιντεοκλίπ της “Αμβέρσας” – ακούω πάντα πολλά κλαρίνα. Τελευταία ακούω πολύ τον δίσκο του Fred Again με τον Brian Eno, το “Chromacopia” του Tyler, the Creator… Αυτή την περίοδο γράφω μουσική για ένα θεατρικό, τον Βράχο της Ηλέκτρας Ελληνικιώτη, και όλα τα κομμάτια είναι διασκευές από των “Ανθρώπων Έργα” του Κραουνάκη και της Νικολακοπούλου, έτσι ακούω κι αυτό το άλμπουμ. Ακούω και όλους μου τους φίλους που γουστάρω φουλ, τη μουσική του Log Out, της Nalyssa Green, της Τρίχρωμης, του Kristof, του The Boy».

Η «Ακίδα» περιέχει κομμάτια που ξεκίνησαν να γράφονται πριν από μία δεκαετία παράλληλα με το υλικό που έγραφε για την μπάντα στην οποία συμμετείχε, τους Uncensored, με πιο παιχνιδιάρικη και πειραματική διάθεση. Μετά την καραντίνα και έπειτα από μια περίοδο απραξίας και κακής διάθεσης άρχισε να το δουλεύει με την παρακίνηση του Παντελή Πιλάβιου από την μπάντα και ηχογραφήθηκε σε διάστημα μόλις δύο εβδομάδων, στο χωριό της Νεροτριβιάς στην Εύβοια, σε ένα σπίτι περικυκλωμένο από ελιές και γάτες.

«Τα “Καλοκαιρινά αγόρια” ήταν το κομμάτι που περισσότερο απ’ όλα κινητοποίησε την κατάσταση», εξηγεί ο Νίκος, «που με έκανε να καταλάβω ότι έχουμε υλικό που έχει νόημα για μας να το δουλέψουμε. Όλη μέρα παίζαμε και ηχογραφούσαμε, το μόνο διάλειμμα ήταν για μαγείρεμα. Τρώγαμε σε βάρδιες για να είμαστε και οι δύο στον υπολογιστή.   

Χωρίς τον Παντελή το άλμπουμ θα έμενε αφηρημένη ιδέα, σε αυτόν οφείλεται η πραγματοποίησή του. Η πιο μεγάλη δυσκολία είχε να κάνει με μένα, με το αυτοσαμποτάζ μου, τους φόβους μου για το τι πάω να κάνω, μήπως βγάλω έναν δίσκο αχταρμά. Σκεφτόμουν “θα βάλεις λαϊκό κομμάτι μες στον δίσκο; Θα βάλεις χιπ χοπ κομμάτι;”. Δυσκολευόμουν να προσδιορίσω τι θέλω να είναι το Tsolimon ως concept, γιατί μου αρέσει πολύ να κάνω ραπ και το κάνω άνετα, μου βγαίνει αντανακλαστικά, οι στίχοι μου έρχονται σε μορφή ραπαρίσματος γιατί λατρεύω τη χιπ χοπ μουσική, αλλά δεν είμαι ράπερ ούτε θέλω να είμαι, δηλαδή δεν θέλω να συνομιλήσω με τον μύθο του ράπερ».

Tsolimon feat. Δεσποινίς Τρίχρωμη - Tokalo (Official Audio)

Το τραγούδι του δίσκου που ξεχωρίζει μετά την «Αμβέρσα» είναι το «Καλό», ένα ζεϊμπέκικο στο οποίο τον συνοδεύει η Δεσποινίς Τρίχρωμη. «Το έγραψα οδηγώντας και τραγουδώντας», λέει. «Το αίμα μου έβραζε και στο αυτοκίνητο δεν έχω ράδιο. Έτσι, ξεκίνησα να χτυπάω το ζεϊμπέκικο στο τιμόνι και να τραγουδάω τους στίχους που μου έρχονταν εκείνη την ώρα. Μόλις έφτασα σπίτι, έκατσα και ηχογράφησα ντέμο του κομματιού. Το έστειλα στον Κραουνάκη μέσω ενός φίλου κι εκείνος μου είπε ότι πρέπει να το τραγουδήσει η Στανίση. Τελικά αποφάσισα να το τραγουδήσω μαζί με την Τρίχρωμη και βγήκε πιο καλό απ’ όσο μπορούσα να ονειρευτώ, αλλά θα ήθελα πάρα πολύ να ακούσω και την εκτέλεση της Στανίση. Μακάρι να συμβεί κάποτε!

Το “Πάντα” το γράψαμε την ίδια μέρα με την “Αμβέρσα”, σε μια τρομερά δημιουργική συνάντηση που κάναμε με τον Παντελή. Τους στίχους τους είχα γράψει στο αεροπλάνο, ενώ διάβαζα ένα δοκίμιο του Agamben για την έννοια του τοπίου. Η συνεργασία με τη Σιμώνη Νιάρου ήτανε meant to be. Την πέτυχα τυχαία σε ένα μαγαζί και της είπα ότι ψάχνω μονωδό για ένα κομμάτι που γράφω και τότε μου αποκάλυψε πως πρόσφατα είχε ξεκινήσει να εξασκείται στη μονωδία. Σταμάτησα να ψάχνω και βρεθήκαμε για ηχογράφηση!».

ΕΠΕΞ O Tsolimon βλέπει όνειρα με γιαπωνέζικα καρτούν Facebook Twitter
«Χωρίς τον Παντελή το άλμπουμ θα έμενε αφηρημένη ιδέα, σε αυτόν οφείλεται η πραγματοποίησή του. Η πιο μεγάλη δυσκολία είχε να κάνει με μένα, με το αυτοσαμποτάζ μου, τους φόβους μου για το τι πάω να κάνω, μήπως βγάλω έναν δίσκο αχταρμά». Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Το τραγούδι που κλείνει το δίσκο είναι τα «Καλοκαιρινά αγόρια», «ένα κομμάτι που μιλάει για τον χρόνο», συνεχίζει ο Νίκος. «Κλαίγοντας το έγραψα και κλαίγοντας το λέω συνήθως και στα live. Μέρος του κοινού κλαίει μαζί. Για πλάκα με τους φίλους λέμε ότι πρέπει να μοιράζω χαρτομάντιλα προτού το παίξω. Νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη για μηνύματα που έχω λάβει από τον κόσμο σχετικά με αυτό το κομμάτι, όπως και για το ότι η Καλλιόπη πραγματικά το αισθάνθηκε και το στόλισε με το ταλέντο της.

Βιοπορίζομαι απ’ τη μια γράφοντας μουσική για παραστάσεις, χορό και ταινίες και από την άλλη κάνοντας ιδιαίτερα μαθήματα: κιθάρα, μπουζούκι, μαθηματικά, φυσική. Τώρα βρήκα μια πιο σταθερή δουλειά σε ένα ινστιτούτο ωκεανογραφίας, όπου δουλεύω ως προγραμματιστής. Είμαι πολύ ευγνώμων γι’ αυτήν τη δουλειά γιατί δουλεύω από απόσταση και έχω κάπως ελεύθερο ωράριο. 

Εκτονώνομαι κάνοντας μποξ. Είναι διαφορετικό πράγμα η βία ως φαντασίωση και διαφορετικό ως πραγματικότητα, υπάρχει μια απόσταση που τα διαφοροποιεί ως φαινόμενα. Τον τελευταίο καιρό έχω πωρωθεί με την πυγμαχία, η εκτόνωση όμως της βίας σε πλαίσιο παιχνιδιού ή αθλητισμού, διασκέδασης δηλαδή, δεν έχει σχέση με την πραγματική βία. 

cover
Tsolimon – Akida, Inner Ear

Ο νέος κόσμος δεν γνωρίζει, δυστυχώς, καθόλου Ιστορία, δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει φασισμός. Πιστεύω ότι σε μεγάλο βαθμό είναι κοντά σε αυτό που ζούμε, ο τρόπος που ασκείται η εξουσία σήμερα είναι πιο ύπουλος απ’ ό,τι παλιά, σου τάζουν ελευθερίες και μέσα απ’ αυτές σε ελέγχουν. Σου λέει επικοινώνησε ελεύθερα, πες την άποψή σου στα social media – ο Μασκ προτάσσει την ελευθερία του λόγου. Η επικοινωνία στη γλώσσα της κυβερνητικής είναι συνώνυμη με τον έλεγχο στα cybernetics, είμαστε σε μια πραγματικότητα όπου τα πάντα μετριούνται.

Με τρομάζει πάρα πολύ η στροφή που γίνεται προς τον συντηρητισμό, αλλά υπάρχουν και ελπιδοφόρα πράγματα –η νίκη των Εργατικών στην Αγγλία, το αντανακλαστικό που έβγαλαν οι Γάλλοι απέναντι στη Λεπέν– που δείχνουν ότι όντως ο κόσμος μπορεί να συσπειρώνεται ακόμα. Αυτό που φοβάμαι είναι ότι πιο πολύ απ’ όλα αλλάζει ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο, κάτι που γίνεται αόρατο για μας πλέον και έχει να κάνει με το πώς βλέπουμε τα πράγματα, πώς τα μετράμε, πώς τα σκεφτόμαστε, και έρχεται από τα μέσα που χρησιμοποιούμε, από τις διεπαφές μας.

Από τη στιγμή που τα παιδάκια πλέον μεγαλώνουν με τάμπλετ, ξέρεις ότι αυτό το πράγμα θα είναι ο κόσμος τους, και αυτό το apparatus θα κανονίζει τον τρόπο που θα τον βλέπουν. Εμένα, το ότι έπαιζα anime και game boy μικρός, με έχει καθορίσει ως έναν βαθμό. Σίγουρα πρέπει να μπουν κάποια regulations στη χρήση του ίντερνετ, ειδικά όσον αφορά τα παιδιά, και στο τι γίνεται με τα προσωπικά μας δεδομένα, γιατί είναι labor για το οποίο δεν πληρωνόμαστε, μάλιστα είμαστε σε μια εποχή που τα commons είναι ιδιωτικοποιημένα. Πλέον το τάμπλετ, το οποίο φτιάχνουν πολύ συγκεκριμένες εταιρείες και έχει συγκεκριμένο λογισμικό, είναι απαραίτητο παντού».

Tsolimon - καλοκαιρινά Αγόρια (Ft. Kalliopi Mitropoulou)

Η «Ακίδα» κυκλοφορεί σε δίσκο βινυλίου και σε ψηφιακή μορφή από την Inner Ear.

To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Mara Gibb»: Μια space όπερα για ένα non-binary εξωγήινο που ξεκινά ένα αυτογνωσίας

Μουσική / Μια ελληνική space όπερα για τη μυστική ζωή ενός non-binary εξωγήινου

Το «Secret life of Mara Gibb» του Prins Obi έχει για κεντρικό ήρωα ένα non-binary εξωγήινο που ξεκινά ένα αυτογνωσίας. Ο ήχος έχει ρίζες στην ψυχεδέλεια αλλά δεν μένει εκεί. Παίζει να είναι και η καλύτερη δουλειά του μετά τους Baby Guru.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
ΕΠΕΞ INDIRA PAGANOTTO INTERVIEW

Μουσική / H Ιndira Paganotto φέρνει στην Αθήνα την απίθανη psy-techno της και μια στρατιά νίντζα

Είναι περήφανη για τις ιταλικές και τις ισπανικές της ρίζες, και για τη μουσική της. Το στυλ της, χωρίς κανόνες ή κουτάκια, ανεβάζει τον πήχη, μαζί και τις προσδοκίες μας για την εμφάνισή της στο Techniques.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Η μοιραία σχέση που ενέπνευσε ένα αριστούργημα του ρομαντισμού

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η μοιραία σχέση που ενέπνευσε ένα αριστούργημα του ρομαντισμού

Το πρόγραμμα της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών στο Μέγαρο Μουσικής για τη νέα σεζόν περιλαμβάνει το Πρώτο Κοντσέρτο για πιάνο του Μπραμς με τον διεθνώς αναγνωρισμένο πιανίστα Αλεξέι Βολόντιν, και η Ματούλα Κουστένη μάς ξεναγεί στην ιστορία αυτού του αριστουργήματος που γεννήθηκε μέσα από τη μοιραία γνωριμία του συνθέτη με την Κλάρα Σούμαν.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Είναι true, έχει vibe: Γι’ αυτό ο νεαρόκοσμος αγαπάει τη Θώδη

Μουσική / «Είναι true, έχει vibe»: Αν δεν το έχετε καταλάβει, οι 20άρηδες αγαπούν τη Θώδη

Βρεθήκαμε σε ένα γλέντι στον Ταύρο όπου ακόμη και οι teenagers διασκέδαζαν, φύγαμε με καλτσάκια που έγραφαν «Με κλαρίνο στο Πεκίνο» και με την ευχή να βρούμε πάρκινγκ στο κέντρο.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
ΖΟΡΝΤΙ ΣΑΒΑΛ: «Με αποκαλούν αρχαιολόγο της μουσικής, αλλά η μουσική δεν πεθαίνει ποτέ»         

Μουσική / Jordi Savall: «Με αποκαλούν αρχαιολόγο της μουσικής, αλλά η μουσική δεν πεθαίνει ποτέ»         

Ο διακεκριμένος μουσικός κάνει μουσική σαν να ανακαλύπτει νέα, όμορφα μέρη. Επιστρέφει στην Αθήνα και συμπράττει με τη Διαπολιτισμική Ορχήστρα της ΕΛΣ σε μια συναυλία που υμνεί την ενωτική φύση της Μεσογείου. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
REWORKS 2025 - Τα νέα / ανερχόμενα ονόματα του φετινού φεστιβάλ

Μουσική / Κρατήστε σημειώσεις: Αυτά είναι τα ανερχόμενα ονόματα του φετινού Reworks

Μέσα σε πέντε μέρες το κορυφαίο φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής φέρνει στη Θεσσαλονίκη πολυσυλλεκτικά, απρόβλεπτα και ατμοσφαιρικά sets που συνδυάζουν την εγκεφαλική με τη χορευτική διάσταση.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Δεν θα γεράσουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη

Μουσική / Δεν θα γεράσουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη

Ο Taki Tsan και ο DJ Alx έχουν γράψει μεγάλο μέρος της ιστορίας του ελληνικού χιπ χοπ. Τριάντα χρόνια μετά το ξεκίνημά τους είναι ακόμα εδώ, alive and kicking, με κοινό live στο Αγοραφοβικό Φεστιβάλ στο ΠΛΥΦΑ, καινούργια σεζόν για το Taki Tsan Show αλλά και νέο άλμπουμ.
M. HULOT