Ο Χάρολντ Μπλουμ για το "βάρος" και το μεγαλείο των Band

Ο Χάρολντ Μπλουμ για το "βάρος" και το μεγαλείο των Band Facebook Twitter
"Κάτι βαθύ για τις αντιφάσεις μιας αυθεντικής Αμερικανικής πνευματικότητας": Οι Band κατά την ηχογράφηση τιυ ομώνυμου άλμπουμ τους στο Γούντστοκ της Νέας Υόρκης το 1969.
0

Είχε εκφράσει κατά καιρούς ο μεγάλος Χάρολντ Μπλουμ που πέθανε χθες στα 89 του, την αδυναμία του σε κάποια από τα πιο εκλεκτικά δείγματα ροκ μουσικής, ειδικά αν διέκρινε μια βαθιά σύνδεση με την πλούσια αμερικανική μουσική παράδοση. Ο πιο επιφανής εκπρόσωπος της λογοτεχνικής κριτικής και ανάλυσης και επίσης Sterling Professor (ο κορυφαίος ακαδημαϊκός βαθμός στην Αμερική) των Ανθρωπιστικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Yale, είχε δηλώσει κάποτε ότι σταμάτησε να ασχολείται πολύ με το ροκ γύρω στα μέσα της δεκαετίας του '70, όταν διαλύθηκε το θρυλικό γκρουπ των Band, για κάποιους (και για τον ίδιον) η αρχετυπική Μπάντα, όνομα και πράγμα. Πριν από τέσσερα χρόνια επανήλθε όμως στο αγαπημένο του συγκρότημα, γράφοντας ένα μικρό κείμενο για το μεγαλείο του τραγουδιού τους "The Weight". Το κείμενο είχε δημοσιευτεί στην Wall Street Journal.

Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί οι Band έχουν ταξινομηθεί ως ροκ συγκρότημα. Πήγα σε πολλές από τις ζωντανές εμφανίσεις τους στα τέλη της δεκαετίας του '60 και στις αρχές της επόμενης, και το γκρουπ μου έδινε πάντα την αίσθηση ότι ανήκει στην country ή στην παραδοσιακή [roots] μουσική. Και το τραγούδι τους "The Weight" αποτελεί ένα ιδανικό υπόδειγμα.

Άκουσα για πρώτη φορά το "The Weight" σε μια συναυλία των Band στη Νέα Υόρκη το 1968, λίγο αφότου είχε κυκλοφορήσει ως single. Το τραγούδι με είχε συναρπάσει άμεσα, ειδικά αυτή η δερμάτινη αυθεντικότητα του και η ώριμη επεξεργασία της αμερικανικής μουσικής παράδοσης που το διέκρινε. Αλλά είναι κάτι πολύ παραπάνω απ' αυτό.

Το κομμάτι ανοίγει με την αφήγηση ενός κουρασμένου ταξιδιώτη που φτάνει στη Ναζαρέτ αναζητώντας ένα κρεβάτι να κοιμηθεί – μοτίβο χριστιανικό, από την Καινή Διαθήκη. Σύντομα όμως πέφτει πάνω στον Διάβολο που περπατά με μια γοητευτική δεσποινίδα στο πλευρό του. «Έλα Κάρμεν, έλα μαζί μου» της λέει ο ταξιδιώτης αλλά εκείνη του απαντά «Πρέπει να φύγω, αλλά ο φίλος μου μπορεί να μείνει».

Το «βάρος» τόσο στον τίτλο ("weight") όσο και στη λέξη "load" στο ρεφρέν ("Take a load off Fanny, and you put the load right on me") είναι το βάρος της γήινης ύπαρξης, της θνητότητας.

Το τραγούδι αποτελεί μέρος αυτού που αποκαλώ Αμερικανική Θρησκεία, που δεν είναι ούτε χριστιανική, ούτε μη χριστιανική, αλλά ένα υβρίδιο διαφορετικών στοιχείων και τάσεων, συμπεριλαμβανομένου και αυτού που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί Ενθουσιασμός του 17ου αιώνα. Κανείς Αμερικανός δεν νιώθει ποτέ πραγματικά ελεύθερος παρά μόνο όταν είναι μόνος του, και υπάρχει κάτι από αυτή την επιθυμία μοναχικότητας στο "The Weight".

Ο Levon Helm, ντράμερ αλλά και τραγουδιστής του γκρουπ, είναι από το Άρκανσο - οι υπόλοιποι ήταν από τον Καναδά – και αποτελούσε την καρδιά και την ψυχή του εγχειρήματος, παρότι το τραγούδι το έγραψε ο Robbie Robertson. Εν τέλει, το "The Weight" είναι μουσική των συνόρων – ένας συνδυασμός από διάφορες περιφερειακές μουσικές επιρροές – και περιέχει έναν αυθεντικό ήχο ποταμόπλοιου.

Η ομορφιά του όμως δεν κρύβεται μόνο στους στίχους – που είναι σουρεαλιστικοί σχεδόν – ή στη μουσική, αλλά σ' αυτή την παράξενη γεύση που αναδύει ο συνδυασμός τους. Είναι ένα τραγούδι που υπερβαίνει τα συστατικά του συλλαμβάνοντας κάτι βαθύ σχετικά με τις αντιφάσεις και τις δυσκολίες μιας αυθεντικής Αμερικανικής πνευματικότητας.

 
Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η ηλεκτρονική μουσική δεν είναι απολιτίκ - ή τουλάχιστον δεν ήταν

Μουσική / Η ηλεκτρονική μουσική δεν είναι απολιτίκ - ή τουλάχιστον δεν ήταν

Μέσα σε ένα παγκόσμιο σκηνικό βίας, πολέμων και γενοκτονιών, η ηλεκτρονική μουσική καλείται να ξαναβρεί τη χαμένη της τιμή, ανακτώντας τον άμεσο, ενωτικό και απελευθερωτικό της χαρακτήρα.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
«Έπαθα νευρολογική διαταραχή, είχα αυτοκτονικές σκέψεις» - Κι εκεί γεννήθηκε ο Ivy Robins

Μουσική / Πέτρος Βεντουρής: «Έγραψα τραγούδια για να μην πεθάνω»

Όταν ο Πέτρος Βεντουρής βυθίστηκε στη σιωπή της κατάθλιψης λόγω μιας νευρολογικής ασθένειας, γεννήθηκε ένας άλλος εαυτός, ο Ivy Robins. Περνώντας μέσα από το σκοτάδι, την απώλεια και την ψυχοθεραπεία, βρήκε στη μουσική τον τρόπο να ξανασταθεί στα πόδια του.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Φεστιβάλ Ελάτειας: Εκεί που η μουσική στήνει φωλιά κάτω απ’ τα πλατάνια εδώ και 12 χρόνια

Φεστιβαλ Ελάτειας / «Δεν ήταν φεστιβάλ, δεν υπήρχε σκηνή, ούτε πρόγραμμα»

Ξεκίνησε ως ένα πάρτι στο δάσος. Σήμερα, δώδεκα χρόνια μετά, το Μουσικό Φεστιβάλ Ελάτειας έχει γίνει σημείο αναφοράς για όσους πιστεύουν στη δύναμη της κοινότητας, της αυθεντικότητας και της μουσικής που ενώνει.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Φιλιώ Πυργάκη (1939-2021) : «Το δημοτικό, παιδί μου, δεν είναι τραγούδι για να πλένεις τα πιάτα…»

Μουσική / Φιλιώ Πυργάκη: «Το δημοτικό, παιδί μου, δεν είναι τραγούδι για να πλένεις τα πιάτα…»

«Λέω κουράστηκα, αλλά μόλις ανέβω εκεί πάνω στο παλκοσένικο γίνομαι αλλιώτικος άνθρωπος». Η κορυφαία των Ελληνικών πανηγυριών, που πέθανε σαν σήμερα το 2021, είχε μιλήσει στη LIFO για μιαν Ελλάδα που υπνοβατεί στο DNA μας.
M. HULOT
Fotis Benardo: «Εξάγουμε πολιτισμό, αλλά στην Ελλάδα δεν μας το αναγνωρίζουν»

Μουσική / Fotis Benardo: «Κανένα ΑΙ δεν μπορεί να εκφράσει αυτά που νιώθω, ούτε αυτά που έχω περάσει»

Είναι ο ντράμερ των Nightfall. Έκανε τη μουσική όχημα για τα ταξιδέψει σε ολόκληρο τον κόσμο. Μοιράστηκε τη σκηνή με θρύλους της μουσικής όπως οι Black Sabbath, οι Iron Maiden οι Kiss και οι Motorhead. Πιστεύει πολύ στη νέα μουσική σκηνή της Ελλάδας και ότι ο άνθρωπος θέλει άνθρωπο και όχι ΑΙ. Είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT