Ο Adrian Smith βρισκόταν στη Ζυρίχη στο πλαίσιο της περιοδείας των Iron Maiden όταν μιλήσαμε στο τηλέφωνο για τη συγκεκριμένη συνέντευξη. Στην Ελλάδα εμφανίζονται σήμερα, 16 Ιουλίου, στο Ολυμπιακό Στάδιο. Είναι αδιαμφισβήτητα η συναυλία της χρονιάς και η μεγαλύτερη επί ελληνικού εδάφους μετά την πανδημία. Η προσέλευση του κόσμου αναμένεται να είναι μαζική. Και δεν γίνεται αλλιώς, αφού το γκρουπ έχει μεγάλο ιστορικό εμφανίσεων στη χώρα και, πέρα από αυτό, υπόσχεται ένα μεγαλειώδες υπερθέαμα με τη Legacy of the Beast Tour.
Θα παίξουν όλα τα κλασικά κομμάτια που τους έχουν κάνει ένα από τα κορυφαία μέταλ συγκροτήματα παγκοσμίως αλλά και για πρώτη φορά κομμάτια από την καινούργια τους δουλειά, το «Senjutsu». Το δέκατο έβδομο άλμπουμ τους και το δεύτερο διπλό LP της πολύχρονης πορείας τους που κυκλοφόρησε πέρσι απέσπασαν διθυραμβικές κριτικές, ακόμη και από έντυπα που δεν το περίμενε κανείς, όπως το «Pitchfork» ή το «Popmatters», απόδειξη της τεράστιας απήχησης που έχει το γκρουπ. Μάλιστα, σε εποχή που δεν πουλάει τίποτα, το «Senjutsu» έκανε τρελά νούμερα σε φυσικές πωλήσεις.
«Προσωπικά, θεωρώ ότι είναι η καλύτερη δουλειά που έχουμε κάνει εδώ και καιρό», αναφέρει από την άλλη πλευρά του ακουστικού.
«Είχαμε ένα καλό προαίσθημα όλοι γι' αυτό. Και είμαστε ευγνώμονες που έγινε τόσο μεγάλη επιτυχία και είχε τόσο καλή υποδοχή. Νομίζω ότι οι φαν μας περιμένουν πάντα καινούργια πράγματα από εμάς. Και μας αρέσει να κάνουμε καινούργια πράγματα. Θα μπορούσαμε να παίζουμε μόνο τα παλιά μας κομμάτια και να είμαστε οk για πολλά χρόνια, αλλά θέλουμε να παραμείνουμε δημιουργικοί και να παίζουμε τα καινούργια μας κομμάτια μαζί με τα παλιά».
Μου αρέσει η μουσική που έχει ψυχή. Στο μεγαλύτερο μέρος της η καινούργια μουσική ακούγεται αρκετά επεξεργασμένη και ηλεκτρονική. Μου αρέσουν τα πράγματα που έχουν πιο πολύ συναίσθημα, έτσι δεν ακούω πολλή σύγχρονη μουσική.
Ο Smith μεγάλωσε στο Λονδίνο. Χάρη στον Dave Murray, τον άλλο κιθαρίστα των Maiden και κολλητό του από τα σχολικά τους χρόνια, έπιασε την κιθάρα. Όταν άφησε το σχολείο στα δεκαέξι του έφτιαξε τους Urchin και όταν αυτοί διαλύθηκαν, μπήκε στους Maiden, στη θέση του Dennis Stratton. Τους άφησε το 1990 για να κάνει διάφορα δικά του πρότζεκτ, πριν ξαναμπεί οριστικά πια στην μπάντα, μαζί με τον Bruce Dickinson –που επίσης την είχε εγκαταλείψει– το 1999.
Οι οδηγίες που έχω για τη συνέντευξη είναι να μην τον ρωτήσω τίποτα πολιτικό. Δεν θέλει να απαντήσει τίποτα σχετικό με το Brexit και τον πόλεμο στην Ουκρανία, οπότε η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τη μουσική. Ακούγεται ελαφρά κουρασμένος και είναι λογικό, αφού είναι ενάμιση μήνα στον δρόμο, παίζοντας μέρα παρά μέρα. Πέρα από αυτό, ακούγεται εντελώς old-school, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό.
«Είναι υπέροχο που μπορούσε να παίξουμε πάλι μπροστά στο κοινό μας. Είναι το καλύτερο συναίσθημα στον κόσμο. Έχουν περάσει περίπου δυο-τρία χρόνια από την τελευταία φορά που κάναμε περιοδεία. Στην Ελλάδα είχαμε παίξει το 2018 στο Rockwave Festival. Είχαμε περάσει πολύ καλά». Βέβαια, το μόνο που θυμάται από την Αθήνα τότε, όπως μου λέει, είναι η κίνηση. «Πάντα με ενοχλεί το κυκλοφοριακό χάος», αστειεύεται.
— Πώς περάσατε τον καιρό της καραντίνας;
Μπορώ να πω ότι ήμουν αρκετά απασχολημένος με διάφορα πρότζεκτ. Έγραψα ένα βιβλίο για το ψάρεμα και τέλειωσα ένα σόλο άλμπουμ. Ήμουν τυχερός επειδή μπορούσα να παίζω μουσική στο στούντιό μου. Ήταν καλό αυτό, αλλά μου έκανε καλό και το ότι είχα χρόνο να περάσω με την οικογένειά μου.
— Τι σας δίνει εμπνευση όλα αυτά τα χρόνια;
Πάντοτε ψάχνουμε για το τέλειο κομμάτι και εγώ προσωπικά το τέλειο σόλο στην κιθάρα. Έτσι αναγκάζεσαι να πιέζεις τον εαυτό σου συνέχεια και αυτό αποτελεί μέρος της έμπνευσης.
— Ποια είναι το αγαπημένο σας τραγούδι ή άλμπουμ με τους Maiden από όλη τη δισκογραφία σας;
Οι μουσικοί λένε συνήθως ότι το τελευταίο τους άλμπουμ είναι το καλύτερό τους, και δεν θα αποτελέσω εξαίρεση. Όσον αφορά τα κομμάτια, σίγουρα όλα τα κλασικά, όπως το «Fear of The Dark». Πάντοτε θα τα παίζουμε. Είναι σημαντικά τραγούδια και ο κόσμος έρχεται ειδικά για να τα ακούσει στις συναυλίες μας.
Fear of the Dark
— Ποια θεωρείτε την καλύτερη εποχή του γκρουπ;
Πιστεύω ότι αυτό που κάνουμε τώρα είναι συναρπαστικό. Έχουμε καλή σχέση και χημεία μεταξύ μας. Είναι εύκολο να πηγαίνουμε στο στούντιο και να κάνουμε μουσική μαζί. Έχουν περάσει τόσα χρόνια που το κάνουμε αυτό, οπότε είναι όμορφο το σημείο που βρισκόμαστε αυτήν τη στιγμή, μετά από όσα έχουμε περάσει.
— Ακούτε καθόλου καινούργια μουσική;
Συνήθως ακούω παλιότερα πράγματα, μουσική με την οποία έχω μεγαλώσει, π.χ. από τη δεκαετία του ’70 και πιο blues και ροκ. Μου αρέσει η μουσική που έχει ψυχή. Στο μεγαλύτερο μέρος της η καινούργια μουσική ακούγεται αρκετά επεξεργασμένη και ηλεκτρονική. Μου αρέσουν τα πράγματα που έχουν πιο πολύ συναίσθημα, έτσι δεν ακούω πολλή σύγχρονη μουσική.
— Πόσο έχει αλλάξει η μουσική βιομηχανία τα τελευταία χρόνια;
Έχουν γίνει τεράστιες αλλαγές. Πιστεύω ότι το η τεχνογνωσία στη μουσική έχει ανέβει. Τα παιδιά μαθαίνουν να παίζουν καλά, επειδή έχουν πρόσβαση σε εκπαιδευτικούς οδηγούς. Πλέον μπορείς να μάθεις εύκολα να κάνεις ό,τι θέλεις με την κιθάρα και αυτό είναι καταπληκτικό. Το πρόβλημα είναι ότι έτσι χάνονται οι πιο ορίτζιναλ καλλιτέχνες και οι διαφορετικοί ήχοι που θα μπορούσα να παράγουν.
Επιπλέον, το streaming σκοτώνει, σιγά σιγά, τη δισκογραφία. Ο κόσμος έχει σταματήσει να αγοράζει μουσική και περιμένει να του έρθει χωρίς να επενδύσει τίποτα. Αυτό που κανείς δεν καταλαβαίνει είναι ότι μια μπάντα, για να υπάρξει, χρειάζεται λεφτά. Δεν μπορεί να περιμένεις τα γκρουπ να φτιάξουν μουσική με αέρα.
Είμαι τυχερός που οι Iron Maiden κατάφεραν να καταξιωθούν πριν συμβούν όλα αυτά. Προσπαθούμε να παίζουμε σε όλο τον κόσμο με έναν τίμιο τρόπο και γι’ αυτό μας σέβονται και μας στηρίζουν μέχρι σήμερα, αγοράζοντας τα άλμπουμ μας. Φυσικά, είναι πολύ πιο δύσκολο για τις νεότερες μπάντες. Καμιά φορά νομίζω ότι θα ήμασταν καλύτερα χωρίς τα social media. O κόσμος θα αναγκαζόταν να γίνει πιο δημιουργικός.
Τις παλιότερες εποχές σού έπαιρνε χρόνο να μάθεις την τέχνη σου. Έπρεπε να περνάς περίπου πέντε χρόνια μέσα σε στούντιο πριν κυκλοφορήσεις το ντεμπούτο άλμπουμ σου. Τώρα φτιάχνεις μουσική στο δωμάτιό σου και την ίδια μέρα την ανεβάζεις στο διαδίκτυο.
Δεν θέλω να ακουστώ κάπως, επειδή πιστεύω ότι υπάρχουν εξαιρετικοί νέοι μουσικοί, αλλά ο κόσμος στη βιομηχανία πλέον οδεύει προς τη χρεοκοπία. Αν ένα καινούργιο συγκρότημα πλησιάσει έναν αντζέντη, το πρώτο πράγμα που θα προσέξει, αν είναι να επενδύσει πάνω του, είναι πόσα like έχει στα social media. Μόνο αυτό τους ενδιαφέρει. Δεν τους νοιάζει καθόλου ο ήχος του γκρουπ, παρά μόνο το προφίλ του στα σόσιαλ μίντια. Για μένα αυτό είναι απαράδεκτο.
Iron Maiden - «The Trooper»
—Σας λείπει κάτι από τις παλιότερες εποχές;
Για να είμαι ειλικρινής, σήμερα προτιμώ να είμαι πάνω στη σκηνή, κι αυτό επειδή έχουν εξελιχθεί η τεχνολογία και τα ηχητικά συστήματα. Είναι πιο απολαυστικό απ' ό,τι όταν ήμασταν στα '80s, που ο ήχος δεν ήταν και τόσο καλός, μόνο μία στις πέντε συναυλίες είχε καλό ήχο. Σήμερα είναι πραγματικά πιο ευχάριστο το να παίζεις κάθε βράδυ κι αυτό το απολαμβάνω περισσότερο. Και όχι μόνο εγώ, ολόκληρο το γκρουπ.
— Πώς βλέπετε την κληρονομιά των Iron Maiden μετά από τόσα χρόνια;
Υπάρχουμε στη σκηνή εδώ και κάμποσα χρόνια και προσπαθούμε να ικανοποιήσουμε τους φαν μας με τον παλιό, παραδοσιακό τρόπο, περιοδεύοντας τον κόσμο επί τέσσερις δεκαετίες. Έχουμε χτίσει μια πολύ βαθιά σχέση με το κοινό μας και υποθέτω ότι η κληρονομιά μας είναι αυτή η τιμιότητα. Αυτό είναι το πιο σημαντικό στοιχείο που αφήνουμε πίσω.
Iron Maiden – The Writing On The Wall
Iron Maiden, «Legacy of the Beast», Σάββατο 16/7 στο ΟΑΚΑ
