The Caretaker

The Caretaker Facebook Twitter
0

«Δεν έχω καλλιτεχνικό background» δηλώνει ο James Kirby που υπογράφει ως Caretaker. «Απέτυχα στη σχολή τέχνης, θλιβερά, επειδή ο καθηγητής ήταν σοκαριστικός». Το alter ego του, ωστόσο, είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις καλλιτέχνη την τελευταία δεκαετία στην Αγγλία: Ένας μουσικός που αναφέρει ως βασική επιρροή τη σκηνή απ' την αίθουσα χορού στη Λάμψη του Κιούμπρικ, τους ποπ ήχους των αρχών του 20ού αιώνα, που λατρεύει τον Al Bowlly.

To 1996 έφτιαξε τη δική του εταιρεία V/VM και από τότε κυκλοφορεί ασταμάτητα 7ιντσα και άλμπουμ «κατακρεουργώντας» εσκεμμένα δημοφιλή ποπ τραγούδια προηγούμενων δεκαετιών (η εκτέλεσή του στο «The Lady in Red» του Chris de Burgh ακούγεται σαν θρήνος με τη φωνή του Tom Waits). Οι δίσκοι του είναι γεμάτοι από samples ορχηστρών της δεκαετίας του ‘20, μελοδραματικά τραγούδια που θυμίζουν τις ταινίες του Terence Davies, πλημμυρισμένα απ' τον ήχο του Ray Noble, όλα θαμμένα πίσω από ψηφιακούς θορύβους, reverb και λούπες που ακούγονται σαν το soundtrack του Alan R Splet για το Eraserhead.

O Caretaker έχει κυκλοφορήσει αρκετά άλμπουμ στο ίδιο ακριβώς σκοτεινό κλίμα και πνιγμένα στην πυκνή ομίχλη, αλλά έπρεπε να περιμένει μέχρι το φετινό του αριστούργημα για να ασχοληθούν μαζί του τα αγγλικά media - από το «Wire» μέχρι το «NME». Το Persistent Repetition of Phrases που κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό σε 500 μόλις αντίτυπα εξαφανίστηκε από την πρώτη εβδομάδα που εμφανίστηκε στα on line μαγαζιά και έγινε αντικείμενο σχολιασμού στα blog όλου του κόσμου - είναι και από τις ελάχιστες περιπτώσεις που έχει αντιμετωπιστεί άλμπουμ μαζικά με τόσο ενθουσιώδη σχόλια. «Η δουλειά μου μερικής απασχόλησης είναι να ταξινομώ αναμνήσεις», λέει ο Kirby, «δουλεύοντας ψηφιακά. Απ' τη στιγμή που είδα το ρολόι-κομπιουτεράκι του κολλητού μου το 1984 ήξερα ότι το digital είχε έρθει για να μείνει και ήταν ένας τρόπος για να πας μπροστά».

Ο Kirby, που ζει μόνιμα στο Stockport, μια μικρή πόλη δέκα λεπτά απ' το Μάντσεστερ, χαρακτηρίζει αυτό που κάνει ως «the best of the worst of the worst of the best». «Ξέρω ότι μπορεί να μην ακούγεται πολύ λογικό, αλλά δεν έχω ψευδαισθήσεις. Η V/VM πάντα μοίραζε τον κόσμο στα δύο: σε αυτούς που τους άρεσαν αυτό που κάνουμε και σε αυτούς που το μισούσαν. Ευτυχώς που συμβαίνει αυτό γιατί είναι χίλιες φορές προτιμότερο να σε αγαπούν ή να σε μισούν, παρά να περνάς απαρατήρητος σαν χαρτί ταπετσαρίας».

Μπορεί να δηλώνει τη λατρεία του για την προπολεμική αγγλική μουσική, οι πιο στενοί του συγγενείς πάντως ηχητικά είναι ο Aphex Twin, o William Basinski, o Brian Eno και ο Fennesz. «Κυρίως μου αρέσει να δοκιμάζω καινούργια πράγματα, αυτή είναι η φιλοσοφία μου», λέει, «και να δέχομαι αντιδράσεις του τύπου "αποκλείεται να το κάνεις αυτό!" όταν κάποιος ακούσει τη δουλειά μου. Υπάρχουν πάρα πολλοί περιορισμοί εκεί έξω, αλλά μόνο αν τους λαμβάνεις υπόψη. Η βαρεμάρα για μια εμπνευσμένη σκηνή είναι έμπνευση στις μέρες μας. Υπάρχουν πάρα πολλά ανθρωπάκια που γλύφουν κώλους μόνο και μόνο για να βγάλουν λίγα μετρητά. Είναι ωραίο να είσαι αντίθετος με αυτούς τους ανθρώπους, μερικές φορές, μπορεί να σου δώσει ενέργεια. Η εταιρεία μου προσπάθησε να σπάσει κάποιους κανόνες και τα κατάφερε. Πριν από μερικά χρόνια παραβίασα το νόμο των πνευματικών δικαιωμάτων και τώρα το κάνουν όλοι, έτσι δεν είναι τόσο σημαντικό να το κάνω πια. Στις μέρες μας αυτό που είναι προκλητικό είναι να έχεις τη μουσική σου δωρεάν διαθέσιμη σε οποιονδήποτε, παρά να της βάλεις μια τιμή - αυτό που κάνουν οι περισσότεροι δηλαδή. Είναι σημαντικό να μπορούν να πουν κάποιοι «fuck off» στο iTunes, στο MySpace και σε όλους αυτούς τους επονομαζόμενους «cool providers» και να δίνουν τη μουσική μόνοι τους, φτιάχνοντας τους δικούς τους κανόνες. Μόνο οι γενναίοι δεν θα πέσουν με τα μούτρα στα θέλγητρα του "μουσικού" δολαρίου».

Τον ίδιο καιρό με το Persistent Repetition Of Phrases ο Caretaker κυκλοφόρησε στο site εταιρείας του τη ζωντανά ηχογραφημένη performance του το Μάιο στο Λονδίνο με τίτλο «Memories From The Museum Of Garden History», που είναι γεμάτη φωνές απ' τα ‘30s και ‘40s και είναι εξαιρετική. Όλες οι ηχογραφήσεις του υπάρχουν στο site της V/VM για δωρεάν download.http://www.brainwashed.com/vvm/micro/caretaker/index_releases.html 

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Lou: Πόσες ανοιχτά λεσβίες ξέρεις αυτήν τη στιγμή στην ελληνική μουσική σκηνή;

Μουσική / Lou: Πόσες ανοιχτά λεσβίες ξέρεις αυτήν τη στιγμή στην ελληνική μουσική σκηνή;

Αυτό που κάνει η Lou στην ελληνική μουσική σκηνή είναι μοναδικό και θαρραλέο: queer μουσική για κάγκουρες με εφόδιο τις μουσικές της γνώσεις και επίγνωση αυτού που εκπροσωπεί, κάνοντας το τραπ όχημα για να περάσει τα μηνύματά της.
M. HULOT
Σοπέν

Πέθανε Σαν Σήμερα / «Κύριοι, ιδού μια μεγαλοφυΐα!»: Πώς ο Σοπέν άνοιξε νέα εποχή στη μουσική για πιάνο

Σαν σήμερα, στις 17 Οκτωβρίου 1849, πεθαίνει από φυματίωση στο Παρίσι ο Πολωνός Φρεντερίκ Φρανσουά Σοπέν, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του Ρομαντισμού και κορυφαίος πιανίστας.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Νανά Μούσχουρη: «Τραγουδώ σαν να είμαι αρχάρια»

Οι Αθηναίοι / Νανά Μούσχουρη: «Τραγουδώ σαν να είμαι αρχάρια»

Θυμάται ακόμα τα καμιόνια με τους νεκρούς στην κατοχή. Της λείπει η καλοσύνη που είχαν οι παλιοί Αθηναίοι. Ο Μάνος Χατζιδάκις της άλλαξε τη ζωή, ενώ θυμάται ακόμα την παρέα του Φλόκα. Ο Μπομπ Ντίλαν είχε δηλώσει στο «Rolling Stone» ότι αυτή και η Ουμ Καλσούμ είναι οι αγαπημένες του τραγουδίστριες. Η Νανά Μούσχουρη αφηγείται τη ζωή της στη LiFO
ΦΩΤΗΣ ΒΑΛΛΑΤΟΣ
Αν γράψεις κακή κριτική για την Τέιλορ Σουίφτ, θα λάβεις απειλές για τη ζωή σου: Mέσα στον ψηφιακό πόλεμο που αντιμετωπίζουν οι μουσικοκριτικοί

Μουσική / Έγραψες αρνητική κριτική για την Τέιλορ Σουίφτ; Την έβαψες

Πέντε μουσικοί συντάκτες εξηγούν πώς ασκούν την κριτική τους σε μια εποχή όπου η γνώμη για μια σούπερ σταρ μπορεί να προκαλέσει διαδικτυακό εκφοβισμό, παρενόχληση ή ακόμα και αποκάλυψη προσωπικών στοιχείων.
THE LIFO TEAM
Ήταν η διασημότερη τραγουδίστρια της Γαλλίας. Όταν πέθανε, ο Αρχιεπίσκοπος αρνήθηκε να την κηδέψει

Σαν Σήμερα / Ήταν η διασημότερη τραγουδίστρια της Γαλλίας. Όταν πέθανε, ο Αρχιεπίσκοπος αρνήθηκε να την κηδέψει

Edith Piaf: «Το σπουργιτάκι» που ξεκίνησε από τους δρόμους του Παρισιού και δοξάστηκε όσο λίγοι. Αυτή είναι η ζωή της, το τέλος που της επιφύλασσε η Καθολική εκκλησία και ένα απόσπασμα από μία συνέντευξή της.
ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΚΟΛΟΒΟΥ
«Mara Gibb»: Μια space όπερα για ένα non-binary εξωγήινο που ξεκινά ένα αυτογνωσίας

Μουσική / Μια ελληνική space όπερα για τη μυστική ζωή ενός non-binary εξωγήινου

Το «Secret life of Mara Gibb» του Prins Obi έχει για κεντρικό ήρωα ένα non-binary εξωγήινο που ξεκινά ένα αυτογνωσίας. Ο ήχος έχει ρίζες στην ψυχεδέλεια αλλά δεν μένει εκεί. Παίζει να είναι και η καλύτερη δουλειά του μετά τους Baby Guru.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
ΕΠΕΞ INDIRA PAGANOTTO INTERVIEW

Μουσική / H Ιndira Paganotto φέρνει στην Αθήνα την απίθανη psy-techno της και μια στρατιά νίντζα

Είναι περήφανη για τις ιταλικές και τις ισπανικές της ρίζες, και για τη μουσική της. Το στυλ της, χωρίς κανόνες ή κουτάκια, ανεβάζει τον πήχη, μαζί και τις προσδοκίες μας για την εμφάνισή της στο Techniques.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Η μοιραία σχέση που ενέπνευσε ένα αριστούργημα του ρομαντισμού

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η μοιραία σχέση που ενέπνευσε ένα αριστούργημα του ρομαντισμού

Το πρόγραμμα της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών στο Μέγαρο Μουσικής για τη νέα σεζόν περιλαμβάνει το Πρώτο Κοντσέρτο για πιάνο του Μπραμς με τον διεθνώς αναγνωρισμένο πιανίστα Αλεξέι Βολόντιν, και η Ματούλα Κουστένη μάς ξεναγεί στην ιστορία αυτού του αριστουργήματος που γεννήθηκε μέσα από τη μοιραία γνωριμία του συνθέτη με την Κλάρα Σούμαν.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Είναι true, έχει vibe: Γι’ αυτό ο νεαρόκοσμος αγαπάει τη Θώδη

Μουσική / «Είναι true, έχει vibe»: Αν δεν το έχετε καταλάβει, οι 20άρηδες αγαπούν τη Θώδη

Βρεθήκαμε σε ένα γλέντι στον Ταύρο όπου ακόμη και οι teenagers διασκέδαζαν, φύγαμε με καλτσάκια που έγραφαν «Με κλαρίνο στο Πεκίνο» και με την ευχή να βρούμε πάρκινγκ στο κέντρο.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
ΖΟΡΝΤΙ ΣΑΒΑΛ: «Με αποκαλούν αρχαιολόγο της μουσικής, αλλά η μουσική δεν πεθαίνει ποτέ»         

Μουσική / Jordi Savall: «Με αποκαλούν αρχαιολόγο της μουσικής, αλλά η μουσική δεν πεθαίνει ποτέ»         

Ο διακεκριμένος μουσικός κάνει μουσική σαν να ανακαλύπτει νέα, όμορφα μέρη. Επιστρέφει στην Αθήνα και συμπράττει με τη Διαπολιτισμική Ορχήστρα της ΕΛΣ σε μια συναυλία που υμνεί την ενωτική φύση της Μεσογείου. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ