Στη νέα του δουλειά «Music for your red parts» o Bengoa, κατά κόσμον Στάθης Καριπίδης, φτιάχνει έναν δίσκο με αναφορές στα ’90s και τον ηλεκτρονικό ήχο που τον καθόρισε. Είναι μια εξαιρετική ενήλικη δουλειά, ατμοσφαιρική, αρκετά chill out και σέξι και δεν έχει καμία σχέση με προηγούμενες κυκλοφορίες του.
Είναι ένα άλμπουμ που, ενώ το σχεδίαζε από το 2013, κατάφερε τελικά να το ολοκληρώσει στη δεύτερη πανδημία.
«Η ταχύτητα με την οποία έτρεχε η ζωή μου δεν με άφηνε να το κάνω», σχολιάζει ένα απόγευμα όταν τον συναντώ για καφέ σε έναν από τους πιο όμορφους πεζόδρομους της Κυψέλης. «Ήρθε η καραντίνα και φρέναραν τα πράγματα, δυσκόλεψαν για πολύ κόσμο. Πιστεύω ότι αυτά τα άσχημα πράγματα που μας βρήκαν θα μας ακολουθούν χρόνια, αλλά δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι η δική μου ζωή έκανε στροφή 180 μοίρες προς το καλύτερο».
Από τότε που θυμάται τον εαυτό του ο Στάθης ασχολείται με τη μουσική. Μεγάλωσε στην Αλεξανδρούπολή και στην Αθήνα ήρθε το 1999 για να σπουδάσει Μουσική Τεχνολογία. Εκτός από την παραγωγή, τρέχει ταυτόχρονα δύο ανεξάρτητα labels (B2 Recordings, Saos Record) και βγάζει δουλειές που αν τις άκουγε σε κάποιο δισκάδικο, θα τις αγόραζε αυτόματα, όπως μου λέει.
Έχει παίξει σε μερικά από τα μεγαλύτερα κλαμπ της Ελλάδας, τότε που η dance σκηνή μεσουρανούσε ακόμη στην αθηναϊκή νύχτα, ενώ φημιζόταν μια εποχή για τα εξαιρετικά deep house sets του.
Ζω από τη house στην Ελλάδα. Αν το πω σε κάποιον, κανονικά πρέπει να με φτύσει. Σαν να ζεις στη Λιβαδειά ως βίγκαν. Δεν έχουμε κουλτούρα ηλεκτρονικής μουσικής εδώ. Είμαστε ανατολικός λαός. Μεγάλωσα ακούγοντας Νταλάρα και Αλεξίου στο σπίτι μου και ευχαριστώ τη μάνα μου που άκουγε αυτά. Δεν φταίει κανείς, αυτός είναι ο κόσμος.
«Η πανδημία με έκανε να μην ξενυχτάω, να κοιμάμαι και να ξυπνάω νωρίς, να μην πίνω, να τρώω καλά κι επίσης μου έδωσε άπειρες μέρες και ώρες στο στούντιο». Και όταν λέει στούντιο, εννοεί το σπίτι του, που βρίσκεται στον πέμπτο όροφο μιας πολυκατοικίας επί της Πατησίων, όχι το ιδανικότερο μέρος για να ηχογραφήσεις μουσική.
«Σε κανονικές συνθήκες καταλαβαίνει κάνεις ότι δεν μπορούν να γίνουν σοβαρές ηχογραφήσεις σε ένα τέτοιο μέρος. Ακούγονται μηχανάκια, ασθενοφόρα, σειρήνες αστυνομίας κ.λπ., παρ’ όλα αυτά η δεύτερη καραντίνα βοήθησε στο ότι από τις έξι-εφτά ξεκινούσε η απαγόρευση κυκλοφορίας, οπότε είχα ησυχία στο σπίτι μου, σαν να ήμουν σε στούντιο. Αν ακούσεις τις ηχογραφήσεις, θα καταλάβεις τι σου λέω.
Γλίτωσα πραγματικά από πάρα πολλά έξοδα, γιατί οι ώρες που γράφαμε με τα παιδιά ήταν άπειρες. Για μένα αυτή η διαδικασία ήταν μια νέα αρχή, πολύ λειτουργική και καθαρτική, μου έκανε πολύ καλό ψυχολογικά».
Η συζήτηση πηγαίνει στο πόσο δύσκολο είναι να κάνεις καριέρα παίζοντας ηλεκτρονική μουσική στην Ελλάδα.
«Ζω από τη house στην Ελλάδα. Αν το πω σε κάποιον, κανονικά πρέπει να με φτύσει. Σαν να ζεις στη Λιβαδειά ως βίγκαν. Δεν έχουμε κουλτούρα ηλεκτρονικής μουσικής εδώ. Είμαστε ανατολικός λαός. Μεγάλωσα ακούγοντας Νταλάρα και Αλεξίου στο σπίτι μου και ευχαριστώ τη μάνα μου που άκουγε αυτά. Δεν φταίει κανείς, αυτός είναι ο κόσμος.
Βλέπεις ευρωπαϊκές χώρες, π.χ. την Ισπανία, που έχουν το κλαμπάκι τους, το αντίστοιχο six d.o.g.s, το οποίο γεμίζει με local κόσμο το Παρασκευοσάββατο και δημιουργείται αυτή η τρομερή σκηνή. Εδώ στην Αθήνα δεν μπορούμε να γεμίσουμε ένα μαγαζί Σάββατο βράδυ. Ποια επαρχία; Κανονικά έπρεπε να έχουν από ένα κλαμπ τα Γιάννενα, το Ρέθυμνο, το Ηράκλειο, η Καβάλα».
Μου εξομολογείται ότι παλιότερα ήταν πολύ θυμωμένος με αυτή την κατάσταση.
«Τελευταία προσπαθώ να μην απογοητεύομαι από το ότι στη χώρα μας δεν είναι και τόσο αποδεκτή η ηλεκτρονική μουσική», λέει.
«Με πείραζε και το εξέφραζα συνέχεια, αρκετές φορές και δημόσια. Μετά από πολλή σκέψη, ψυχοθεραπεία και ίσως ωρίμανση, έχω καταλάβει πλέον ότι αυτό δεν οδηγεί πουθενά. Είδα ότι η ηρεμία με βοηθάει να είμαι παραγωγικός και μου δίνει χρόνο να ψάξω μέρη του εαυτού μου που δεν ήξερα ότι υπάρχουν».
Αυτή η ωρίμανση που αναφέρει φαίνεται και στα εννιά κομμάτια του άλμπουμ. Στο βίντεο του «Someone like you», του πρώτου κομματιού του «Music for your red parts», πρωταγωνιστεί η Έλλη Τρίγγου. Πρόκειται για ένα ασυνήθιστο βίντεο, με κανονικό σενάριο της Έλενας Σταυράκη. Γνωρίστηκαν από κοινές παρέες και της έστειλε το τραγούδι.
«Η συνεργασία πήγε τέλεια. Έκανε ακριβώς αυτό που ήθελα επειδή το κλιπ είναι βασισμένο σε micro acting, δηλαδή σε λεπτές κινήσεις του προσώπου, των χειλιών, των ματιών κ.λπ. Χωρίς αυτό πραγματικά δεν θα γινόταν, και την ευχαριστώ μέσα απ’ την καρδιά μου».
Bengoa - Someone Like You
Αν και ο ίδιος έχει γράψει τη μουσική και σχεδόν όλους τους στίχους των κομματιών, στα φωνητικά συμμετέχουν καλλιτέχνες όπως οι Spyreas Sid, Idra Kanye, Valia και V!VE – τη Βιβή τη γνωρίζει από το γυμνάσιο. Τα τραγούδια είναι σαν μικρές ιστορίες βγαλμένες από την καθημερινότητά του.
Από τα κομμάτια ξεχωρίζουν το σχεδόν παραμυθένιο «Mirabel» και το συγκινητικό «A blindman’s morning walk» που αφορά έναν τυφλό παππού που είδε να κατεβαίνει με το μπαστούνι του βιαστικά την Πατησίων ένα πρωινό του 2019, όταν βγήκε από το σπίτι του για να πάρει καφέ.
«Τον ακολουθώ γιατί βλέπω ότι ζορίζεται, φτάνουμε στον ΟΤΕ, κοντοστέκεται. Τον ρωτάω “τι πάθατε”, με ρωτάει “πού είναι τα σκαλιά του ΟΤΕ, δεν τα ακούω”, “έχουν βάλει γυψοσανίδα και τα έχουν κλείσει” του απαντάω, “α, γι’ αυτό” λέει και τρέχει μπροστά.
Φτάνουμε στη Βικτώρια, περνάει απέναντι, πάει να πέσει πάνω στον Βενέτη, κάνω να τον πιάσω, το αποφεύγει τελευταία στιγμή. Συνεχίζει μπροστά, φτάνουμε στο καφέ όπου κατευθυνόμουν. Αυτός θα συνέχιζε, είχε έρθει η ώρα να τον αφήσω στον περίπατό του, καταλαβαίνει απ’ το κενό που βρήκε το μπαστούνι ότι είναι η ανοιχτή πόρτα της καφετέριας, σταματάει και φωνάζει στα παιδιά που δουλεύουν εκεί “καλημέρα!” και εκείνη τη στιγμή ήξερα ότι αυτός ο παππούς θα γίνει τραγούδι. Και έγινε».
Bengoa - Miribel (Official Visualizer)
Bengoa - A Blindman's Morning Walk (Official Visualizer)
To «Music for your red parts» κυκλοφορεί από τη SAOS Records.
σχόλια