Αλέξης Μαρκαντωνάτος: Μετεφηβικές ποπ ανησυχίες στα δυτικά προάστια

markantonatos Facebook Twitter
Δεν καταλαβαίνω την τάση μυθοποίησης κάποιων δεκαετιών απλώς επειδή έτυχε να αναγνωριστεί το έργο κάποιων καλλιτεχνών που στη συνείδηση της μαζικής κουλτούρας καθιερώθηκαν ως οι απόλυτοι εκπρόσωποί της. Φωτ.: Freddie F./LIFO
0

«Ακούγεται κοινότοπο αλλά σε διάφορα μικροπράγματα κρύβεται για εμένα όλη η ουσία», λέει ο Αλέξης Μαρκαντωνάτος, ο 22χρονος μουσικός που μόλις κυκλοφόρησε το πρώτο του EP «Amidst my eyes an awakening call trespasses».

«Έχω περίεργη σχέση με τον ύπνο και πολύ συχνά, ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια, μένω ξύπνιος όλο το βράδυ, ακόμα και μέρες που δεν έχω να κάνω κάτι. Μου αρέσει γιατί έχει αρκετή ησυχία, μπορείς να αφουγκραστείς πράγματα που κρύβει ο θόρυβος της μέρας. Αράζω στην αυλή του σπιτιού, ακούω μουσική και χαζεύω τη σκιά μου στους τοίχους του σπιτιού, την αντανάκλασή μου στο παράθυρο του αυτοκινήτου και τις γάτες στα κεραμίδια. Καπνίζω μέχρι να μπουχτίσουν τα πνευμόνια μου και όταν ξημερώσει και κλείσουν οι φανοστάτες στον δρόμο νιώθω ότι μπορώ να κοιμηθώ γαλήνια. Κάθε φορά που έχω την ευκαιρία να δω το χάραμα με διαπερνάει ένα ιδιόμορφο, ελπιδοφόρο συναίσθημα, σαν να κάνω κάποιον απολογισμό με ελάχιστη εν τέλει σημασία. Μετά πέφτω και κοιμάμαι, ελπίζοντας να είμαι λειτουργικός την επόμενη μέρα».

Ακούγοντας το EP, καταλαβαίνεις ότι είναι κάτι σαν σάουντρακ όσων λέει, Πρόκειται κατά βάση για τρία κομμάτια με ψιθυριστούς στίχους, ορχηστρικά, ταξιδιάρικα, που βλέπουν το post rock μέσα από ένα πιο σύγχρονο πρίσμα. Εξελίσσονται μέσα από folk κιθάρες, ηλεκτρονικά synths, drum machines, drone και post-rock συνθέσεις και ψυχεδελικό ambience (όπως αυτό του outro), με εξάρσεις αλλά και μακρόσυρτες μελωδίες.

Πάντα μου άρεσε να πιστεύω πως η τέχνη καθαυτή δεν έχει κάποιον σκοπό και ότι η ουδετερότητα αυτή σε απελευθερώνει. Νομίζω ότι όλη η ουσία βρίσκεται στο πώς εσύ νοηματοδοτείς οτιδήποτε και στο πόσο επενδύεις σε αυτό. Το μόνο που χρειάζεται είναι ειλικρινείς προθέσεις.

«Σε όλο αυτό εισέβαλαν και οι επιρροές του φίλου μου και παραγωγού Δημήτρη Γκότση (Insomnia Broadcast), που ενέταξε πολλά ’70s στοιχεία στη διαδικασία παραγωγής, και του Ματέο Βαλέρα (A Sudden Shutdown), που έκανε επιπρόσθετη παραγωγή», προσθέτει.

«Όλη η διαδικασία ηχογράφησης και παραγωγής πήρε περίπου έναν χρόνο, αλλά στις σημειώσεις μου από το 2020 και το 2019 βρήκα φράσεις και λέξεις του τίτλου και των στίχων. Μ’ αρέσει όταν κάτι απλώνεται δημιουργικά στον χρόνο και ωριμάζει από μόνο του. Αποκτά υπόσταση και αυτή την αίσθηση του magnum opus. Τον χειμώνα του ’21 έπαιξα το “Life is strange”, ένα βιντεοπαιχνίδι που μάλλον απευθύνεται σε εφήβους, αλλά με συντάραξε η θεματολογία του, που είχε μα κάνει με τον αποχωρισμό και το τι σημαίνει να αφήνεις πίσω πράγματα που σε βαραίνουν. Από κει είναι και ο τίτλος “Leaving Arcadia Bay” του εισαγωγικού κομματιού του EP ‒ Arcadia Bay ονομάζεται η περιοχή όπου εκτυλίσσεται η ιστορία του.

Έχω συνειδητοποιήσει πως όταν θες να αφήσεις πίσω πράγματα και αγκυλώσεις από το παρελθόν, αυτό δεν γίνεται με κάποια μεγάλη συναισθηματική έκρηξη. Απλώς κάποια στιγμή εκπλήσσεις τον εαυτό σου, όταν, γυρνώντας να κοιτάξεις πίσω, τα βλέπεις σε απόσταση και όχι να σε ακολουθούν. Γενικά, το “Amidst my eyes an awakening call trespasses” θα έλεγα ότι γυρίζει γύρω από τις έννοιες της ανάμνησης και της προσμονής, μάλλον τις αποδομεί προσπαθώντας να συμφιλιωθεί μαζί τους».

Leaving Arcadia Bay

Ο Αλέξης ανήκει σε μια γενιά που προσπαθεί να αφήσει το δικό της στίγμα στη μουσική, αδιαφορώντας για το αν αυτό που κάνει θα αντέξει στον χρόνο. «Αγαπώ και εκτιμώ πολύ τη γενιά μου δημιουργικά και πιστεύω ότι αυτό θα σκεφτόμουν σε οποιαδήποτε γενιά και αν ανήκα», λέει.

«Δημιουργία και έργο υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα, αν και η συντριπτική πλειονότητα όσων δημιουργούνται δεν θα φτάσει ποτέ σ’ εμάς, ειδικά στη σημερινή εποχή, του κορεσμού. Δεν καταλαβαίνω την τάση μυθοποίησης κάποιων δεκαετιών απλώς επειδή έτυχε να αναγνωριστεί το έργο κάποιων καλλιτεχνών που στη συνείδηση της μαζικής κουλτούρας καθιερώθηκαν ως οι απόλυτοι εκπρόσωποί της. Έτσι κι αλλιώς, η απήχηση είναι αρκετά συχνά παντελώς ασύνδετη με την καλλιτεχνική εγκυρότητα. Ο ουσιαστικός κριτής του έργου είναι ο δημιουργός του. Μου φαίνεται, λοιπόν, κάπως αφελής και ελλιπής αυτή η παρελθοντολαγνεία.

Πέρα από αυτό, εκτιμώ τη γενιά μου και για πολλούς άλλους λόγους. Βέβαια, δεν αναφέρομαι σε αυτήν ως ενιαίο πληθυσμιακό σύνολο, περισσότερο έχω κατά νου τους μικρόκοσμους στους οποίους είχα και έχω την τύχη να βρίσκομαι και να αλληλεπιδρώ μαζί τους.

Η γενιά μου μεγάλωσε τα χρόνια της οικονομικής και της κοινωνικής κρίσης και είδε τη ζωή της να ανακόπτεται βίαια από την κρατική καταστολή και τον περιορισμό. Το περιβάλλον ήταν πάντα νοσηρό και η ένταση καθημερινή σε όλους τους χώρους κοινωνικής συνύπαρξης. Δεν το αναφέρω με καμία διάθεση θυματοποίησης, πιο πολύ με μια διάθεσης αναγνώρισης και αποδοχής των συνθηκών. Και αισθάνομαι ότι της γενιάς μου δεν της αρκεί να επιβιώνει αλλά προσπαθεί να είναι και ευτυχισμένη.

alexis markantonatos Facebook Twitter
Φωτ.: Freddie F./LIFO

Με συγκινούν πολύ όλα τα βήματα που γίνονται προς τη συμπερίληψη, τη διακοπή του γενεαλογικού τραύματος, τη συναισθηματική υγεία και την αλληλεγγύη. Με ενοχλούν αυτοί που στις εποχές του κοινωνικού αγώνα που ζούμε σήμερα αποφασίζουν να κρατήσουν ίσες αποστάσεις ή να βάλουν όρια και να κάνουν εκπτώσεις στα ανθρωπιστικά τους πιστεύω.

Καμιά φορά σκέφτομαι πως όλο αυτό λειτουργεί ως eco chamber και πως όσα λέμε τα φωνάζουμε για να τα ακούσουμε πάλι εμείς οι ίδιοι, αλλά και πάλι η αλληλεπίδραση που υπάρχει μεταξύ των μελών κάθε μικρόκοσμου παραμένει σημαντική».

album
Το εξώφυλλο απεικονίζει μια φιγούρα που τρέχει με ένα πρόσωπο να ξεπροβάλλει από τον ουρανό.

«Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μια μονοκατοικία στα δυτικά προάστια της Αθήνας, στο μεταίχμιο μεταξύ του ανήσυχου κέντρου της πόλης και του πραγματικού ελληνικού suburbia. Το περιβάλλον μάλλον θυμίζει μια αρχετυπική αθηναϊκή γειτονιά, θορυβώδη τις καθημερινές, που ηρεμεί τα Σαββατοκύριακα.

Ακόμα εδώ μένω και από εδώ γράφω συνήθως μουσική και λέξεις. Η επιρροή του φυσικού περιβάλλοντος στον ψυχισμό και στο έργο μου είναι αναπόφευκτη σε ένα πρώτο επίπεδο. Ωστόσο, ταυτόχρονα αισθάνομαι ότι κατοικείς εξίσου στον χωροχρόνο του κεφαλιού σου. Παραμένεις, όμως, πάντα και ένας εκπρόσωπος της γενιάς σου και θεωρώ ότι αυτό είναι εν τέλει μια όμορφη συνθήκη.

Η μουσική και η τέχνη εν γένει είναι καταχωρισμένες στο μυαλό μου ως έννοιες αφηρημένες. Υπάρχουν τόσα πράγματα πάνω στα οποία δεν μπορείς να βάλεις το δάχτυλό σου πάνω και να τα δείξεις που δεν τα αντιλαμβάνεσαι, κι όμως η ανάγκη σου να τα προσεγγίσεις και να τα αγγίξεις είναι ζωτικής σημασίας.

Πάντα μου άρεσε να πιστεύω πως η τέχνη καθαυτή δεν έχει κάποιον σκοπό και ότι η ουδετερότητα αυτή σε απελευθερώνει. Νομίζω ότι όλη η ουσία βρίσκεται στο πώς εσύ νοηματοδοτείς οτιδήποτε και στο πόσο επενδύεις σε αυτό. Το μόνο που χρειάζεται είναι ειλικρινείς προθέσεις.

Fever Dream

Όλες τις φωτογραφίες και το οπτικό υλικό τα επιμελήθηκε ο αγαπημένος μου φίλος Μάνος Τζιβάκης. Το οπισθόφυλλο του δίσκου απεικονίζει έναν τοίχο με στένσιλ και συρματοπλέγματα και στο βάθος είναι η άλλη μεριά. Ποια είναι όμως η άλλη μεριά, τέλος πάντων, και από ποια μεριά βρισκόμαστε; Κοιτάμε πίσω ή κοιτάμε μπροστά; Το συρματόπλεγμα μας κρατάει ασφαλείς ή μας περιορίζει; Τι είναι ένα όριο και ένα σύνορο και πώς οριοθετούμαστε εμείς με βάση αυτό; Πού πάμε από δω; Ίσως η καλύτερη και μόνη επιλογή που έχεις είναι να χαζέψεις το στένσιλ και να συνεχίσεις τη βόλτα σου παράλληλα με τα σύνορα.

Το εξώφυλλο απεικονίζει μια φιγούρα που τρέχει με ένα πρόσωπο να ξεπροβάλλει από τον ουρανό. Όλο το αίσθημα του εξωφύλλου και του οπτικού υλικού επηρεάστηκε από την ταινία “Under the Silver Lake”, όπου ο Andrew Garfield, προσπαθώντας να λύσει ένα μυστήριο, βουτάει όλο και περισσότερο στον νεο-νουάρ παραλογισμό κάτω από τον καλιφορνέζικο ήλιο που λιώνει την άσφαλτο και διαστέλλει τον χρόνο. Καμιά φορά στη γειτονιά μου, κατά τη διάρκεια του golden hour, μου δημιουργείται το ίδιο συναίσθημα».

This Neverending Environmental Noise

Instagram
Spotify

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Μαρίνα Σάττι: «Ζω το όνειρο. Αλλά ξέρω ότι δεν θα κρατήσει για πάντα και είμαι ok με αυτό»

Οι Αθηναίοι / Μαρίνα Σάττι: «Ζω το όνειρο. Αλλά ξέρω ότι δεν θα κρατήσει για πάντα και είμαι ok με αυτό»

Η ταλαντούχα μουσικός μιλά για τα παιδικά και εφηβικά της χρόνια και περιγράφει βήμα-βήμα τη διαδικασία δημιουργίας του εκπληκτικού πρώτου άλμπουμ της, που μόλις κυκλοφόρησε.
M. HULOT

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πόσο τελικά έχει ακυρωθεί ο Morrissey;

Μουσική / Morrissey: Η συναυλία ακυρώθηκε, το beef συνεχίζεται

Η πορεία ενός από τους πιο δημοφιλείς μουσικούς της εποχής μας έχει έχει στιγματιστεί από τις πολιτικές του τοποθετήσεις υπέρ ενός ακροδεξιού κόμματος, καθώς και από τις προκλητικές δηλώσεις του για ζητήματα όπως η μετανάστευση, η ισλαμοφοβία και η πολιτική ορθότητα. Το κοινό χωρίζεται στα δύο. Τι πιστεύει η κάθε πλευρά;
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Νταϊάνα Ρος, η βασίλισσα της μουσικής 

Μουσική / Νταϊάνα Ρος: «Θέλει χρόνο και δουλειά για να γίνεις Diva, δεν είναι τόσο απλό»

Μια από τις πιο μεγάλες τραγουδίστριες του πλανήτη, η ακαταπόνητη ερμηνεύτρια που με τη μαγνητική της παρουσία μαγεύει το κοινό, είναι ένα φαινόμενο πιο ασυνήθιστο από όσο νομίζετε. Έρχεται σε λίγες μέρες στην Αθήνα για μια μοναδική συναυλία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
105’ με τον Rack

Μουσική / Rack: «Έχω φάει σφαλιάρες γιατί τις ζήταγα, αλλά η ζωή μου πλέον έχει αλλάξει»

Γιος του Λεκτικού Επεξεργαστή και με καριέρα που εκτοξεύτηκε νωρίς, ο δημοφιλής ράπερ έχει αλλάξει ρότα. Στα 25 του, πιο ήρεμος από ποτέ, απολαμβάνει μια φήμη που έφτασε μέχρι το Χόλιγουντ.
M. HULOT
Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Μουσική / Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Το ακριτικό διαβαλκανικό φεστιβάλ του Christopher King και της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση ξεσήκωσε για άλλη μια χρονιά άτομα κάθε ηλικίας και καταγωγής με παραδοσιακή μουσική απρόσμενη και συναρπαστική.
M. HULOT
Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Η Ματούλα Κουστένη διερευνά τη σχέση του ποιητή με τον συνθέτη, την αφετηρία της δημιουργίας του μεγάλου έργου «Άξιον Εστί» και την πορεία του μέχρι την πρώτη ηχογράφηση.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Μουσική / Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Η artistic και managing director της High Priority Promotions, η μόνη γυναίκα με αυτήν τη θέση στην Ελλάδα, μιλά για τις συναυλίες, τη μουσική σήμερα, τις αλλαγές σε καλλιτέχνες και κοινό και το Memory Corner με τα ιδιαίτερα vintage ρούχα, την άλλη μεγάλη της αγάπη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses».

Μουσική / Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses»

Για χρόνια η Q Lazzarus του «Goodbye Horses», μία από τις πιο αδικημένες ερμηνεύτριες στην ιστορία της ποπ μουσικής, παρέμενε μια μυστηριώδης φιγούρα, τώρα όμως ένα μουσικό ντοκιμαντέρ φωτίζει τη ζωή της.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Μουσική / Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Από μικρός ένιωθε αποσυνάγωγος. Πιστεύει ότι τα κόμικς είναι η μόνη μορφή τέχνης που είναι τελείως αφιλτράριστη και πιστεύει ότι η γενιά του θα μείνει στην ιστορία ως η γενιά που έχασε τα καλά πράγματα στο τσακ. Ο μουσικός Eddie Dark είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT