Τι θα συνέβαινε αν αύριο δεν υπήρχε το Ίντερνετ;

Τι θα συνέβαινε αν αύριο δεν υπήρχε το Ίντερνετ; Facebook Twitter
0

Ξυπνάς ένα πρωί, τρως ένα τοστ, φτιάχνεις τον καφέ σου, πίνεις μια γουλιά, ανοίγεις κινητό και λάπτοπ και συνειδητοποιείς εμβρόντητος ότι το Ίντερνετ έχει εξαφανιστεί. Λογικά, κάπου εκεί πνίγεσαι με τον καφέ, η ψυχραιμία σε εγκαταλείπει και λίγο πριν από το έμφραγμα περνάει όλη σου η ζωή μπροστά από τα μάτια σου ‒ μια λογική αντίδραση όταν συνειδητοποιείς ότι το Διαδίκτυο δεν υπάρχει πια.


Αν και η σχέση ανθρώπου και ψηφιακής πραγματικότητας ξεκινάει από παλιά, η πανδημία αποκάλυψε την αναγκαιότητα διασύνδεσης όλων μας με τα πάντα. Η φυσική επαφή ολοένα και εξασθενεί, οι κοινωνικές δυσκολίες συνεχώς αυξάνονται, ωστόσο η σύνδεση στο Διαδίκτυο έχει γίνει προτεραιότητα για τον άνθρωπο. Σαν να κρέμεται η ζωή μας από μια τηλεπικοινωνιακή γραμμή.


Πόσο σοβαρό θα ήταν αν από αύριο δεν είχες αυτό το ψηφιακό αγαθό;


Η άκρως ακανθώδης, αλλά πρωτοποριακή έκθεση που φιλοξενούνταν στο Ρομάντσο, αλλά δυστυχώς αναβλήθηκε λόγω κορωνοϊού, αναδεικνύει αυτό το δυστοπικό σενάριο με τον πιο ευρηματικό τρόπο. «Imagine you wake up and there is no Internet» μας προτείνουν προκλητικά 13 καλλιτέχνες και 5 καλλιτεχνικές ομάδες με αφορμή την εμμονή μας με τις ψηφιακές τεχνολογίες.

Η επανάσταση της πληροφορίας έφερε παράλληλα και την επανάσταση σε φαινόμενα συστηματικής κατάδοσης, φημών, fake news κ.ά., τα οποία, ιδίως τα τελευταία χρόνια, έχουν απορρυθμίσει και αλλοιώνουν συστηματικά τις δεοντολογικές βάσεις της αλήθειας. Το Διαδίκτυο, πέρα από ένας χώρος ανταλλαγών και διάδρασης, όπου το τώρα έχει διαρρήξει τα δεσμά του με το εδώ, λειτουργεί ταυτόχρονα και σαν ένας λαβύρινθος, όπου ο ένας παραπλανά τον άλλον.


Η συνεργασία τους επιχειρεί να συμβάλει στη συζήτηση για τη συνύπαρξη ανθρώπου και μηχανής στον 21ο αιώνα, παρουσιάζοντας σενάρια από το παρόν και το άμεσο μέλλον, στρατηγικές αποσύνδεσης και αποπροσανατολισμού, σχέδια απόδρασης και εκκένωσης των πόλεων, μελέτες για την κοινωνία της πληροφορίας, στιγμιότυπα της ψηφιακής ζωής και των υποδομών που μας επιτρέπουν να είμαστε συνδεδεμένοι στο δίκτυο, καθώς και νέους συμβολισμούς για την πολιτική περίοδο που διανύουμε. Κάθε αίσθηση βεβαιότητας φαίνεται να έχει χαθεί.

Τι θα συνέβαινε αν αύριο δεν υπήρχε το Ίντερνετ; Facebook Twitter
Voltnoi Brege & Κατερίνα Γκουτζιούλη (επιμελητές της έκθεσης): «Θέλαμε να δώσουμε μια πολυπολιτισμική διάσταση στην έκθεση, γι' αυτό και συμμετέχουν καλλιτέχνες από την Αγγλία, τη Γερμανία, την Ιαπωνία, την Αμερική, την Αυστρία, την Πορτογαλία και την Ελλάδα». Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


Τρεις από τους συμμετέχοντες καλλιτέχνες και οι επιμελητές Κατερίνα Γκουτζιούλη και Voltoi Brege απαντούν σε λίγες ερωτήσεις. Eσύ τι θα απαντούσες;

— Ξυπνάτε αύριο και συνειδητοποιείτε πως δεν υπάρχει Ίντερνετ. Πώς αντιδράτε;

No Más / No More: Μάλλον ξεκινάμε να ψάχνουμε για δουλειά.


Αντώνης Καλαγκάτσης: Αυτό που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι ότι ακόμα και όταν τρέχει αργά η σύνδεση, η μέρα δεν ξεκινάει καλά.

— Θεωρείτε ότι είστε εξαρτημένοι από το Διαδίκτυο; Είμαστε όλοι εξαρτημένοι;

No Más / No More: Δεν νομίζω πως υπάρχει πλέον σαφής διαχωρισμός μεταξύ της χρήσης και της μη χρήσης του Ίντερνετ. Δεν υπάρχει κανείς που να λέει «τώρα θα μπω στο Ίντερνετ». Είμαστε όλοι σε μια «semi-standby-online» κατάσταση. Αν μπεις στο Ίντερνετ για να πληρώσεις έναν λογαριασμό σου ή να κλείσεις τον θερμοσίφωνα στο σπίτι σου, τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Κάνεις χρήση του μέσου ή τακτοποιείς υποχρεώσεις σου;

Α.Κ: Δεν μπορώ να φανταστώ μια ανεξάρτητη σχέση με το Διαδίκτυο, επομένως, με αυτούς τους όρους, ναι, είμαι ξεκάθαρα εξαρτημένος. Αν και το κλειδί εδώ είναι στις τεχνολογικές συσκευές πρώτα και μετά στο software, π.χ. στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.


Γιώργος Μωραΐτης: Τα μέσα ορίζουν την κατάσταση μας. Το άτομο δεν εμφανίζεται πια ως το ίδιο το υποκείμενο εντός της ιστορίας των μέσων αλλά ως μεσάζων. Εξάρτηση από την πληροφορία θα έλεγα καλύτερα, όπου, μέσα στην επιτάχυνση της πραγματικότητας, όλοι τρέχουν να προλάβουν, να διασχίσουν την εποχή με βήμα εφόδου, νομίζοντας ότι προχωρούν, ενώ απλώς βαδίζουν επί τόπου και τρέχουν, πέφτοντας στο κενό.

Τι θα συνέβαινε αν αύριο δεν υπήρχε το Ίντερνετ; Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

— Για ποιον λόγο χρησιμοποιείτε κυρίως το Διαδίκτυο;

No Más / No More: Όλοι για τον ίδιο λόγο το χρησιμοποιούμε και αυτό είναι το βασικό του πρόβλημα αυτήν τη στιγμή. Βλέπουμε stories στο Instagram, μιλάμε με τους γονείς μας στο Viber, ακούμε «σοβαρή» μουσική στο Apple Spotify και «χαλαρή» μουσική στο YouTube, βλέπουμε ταινίες στο Netflix και κάνουμε ιατρικές ή προσωπικές ερωτήσεις στο Google.


Α.Κ: Ψάχνεις, βρίσκεις, διαβάζεις, μοιράζεις και ξανά από την αρχή...


Γ.Μ.: Το χρησιμοποιώ στο πλαίσιο ανταλλαγής και διακίνησης αρχείων, παροχής υπηρεσιών, πληροφοριών κ.λπ., αλλά και έρευνας.

— Ποια είναι η κακή πλευρά του Διαδικτύου;

No Más / No More: Το Διαδίκτυο σήμερα, όπως το περιγράψαμε παραπάνω. Μια εταιρική δυστοπία αποτελούμενη από πέντε ή μερικές παραπάνω «too big to fail» sites-πλατφόρμες, όπου όλοι αλληλεπιδρούν μέσα στους δικούς τους κύκλους, χωρίς να έχεις πλέον άμεση πρόσβαση στην αντίπαλη μεριά των ιδεολογικών ή πολιτικών σου πεποιθήσεων για παράδειγμα.


Α.Κ: Δεν θα ήθελα να κρίνω ένα μέσο με ηθικούς όρους, ωστόσο, αν μιλάμε για κακή πλευρά, έχει ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε τις τεχνολογίες που αναπτύσσονται και δρουν στο Διαδίκτυο, π.χ. το Facebook, το Τwitter. Έχουμε ζήσει την περίπτωση που ο κόσμος οργανώνεται και συντονίζεται μέσα από τη χρήση πλατφόρμας κοινωνικής δικτύωσης, γεμίζει τις πλατείες, κάνει εξεγέρσεις και από την άλλη τον τρόπο που μπορεί να επηρεάσει, ακόμα και να αλλάξει αποτέλεσμα εκλογών.


Γ.Μ.: Η επανάσταση της πληροφορίας έφερε παράλληλα και την επανάσταση σε φαινόμενα συστηματικής κατάδοσης, φημών, fake news κ.ά., τα οποία, ιδίως τα τελευταία χρόνια, έχουν απορρυθμίσει και αλλοιώνουν συστηματικά τις δεοντολογικές βάσεις της αλήθειας. Το Διαδίκτυο, πέρα από ένας χώρος ανταλλαγών και διάδρασης, όπου το τώρα έχει διαρρήξει τα δεσμά του με το εδώ, λειτουργεί ταυτόχρονα και σαν ένας λαβύρινθος, όπου ο ένας παραπλανά τον άλλον, κανείς δεν ξέρει πού να πάει και όλοι αποτελούν μέρος ενός εφιάλτη, κατά τη διάρκεια του οποίου η πραγματικότητα έχει καταργηθεί.

Τι θα συνέβαινε αν αύριο δεν υπήρχε το Ίντερνετ; Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

— Έχετε βρεθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς Ίντερνετ; Πού ήσασταν και τι κάνατε;

No Más / No More: Είμαστε η πρώτη γενιά που βίωσε την έλευση του Ίντερνετ περίπου στην εφηβεία. Είμαστε στο μεταίχμιο των γενεών του Kabamaru και του μπάσκετ στις πλατείες και του μαζικού online chatting. Ειλικρινά, δεν νομίζω πως θυμόμαστε τη τελευταία φορά που ήμασταν offline για περισσότερες από 48 ώρες.


Α.Κ: Η τελευταία φορά που θυμάμαι ήταν το καλοκαίρι του 2015, στις διακοπές. Δεν είχα Ίντερνετ για μία μέρα και ένα βράδυ, κάτι τέτοιο.

— Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που τσεκάρετε όταν μπαίνετε στο Διαδίκτυο;

No Más / No More: Τα notifications μας.

Α.Κ: Την επικαιρότητα

— Ποιο ήταν το τελευταίο πράγμα που τσεκάρατε στο Ίντερνετ;

Α.Κ: Το Instagram.

— Τώρα με την πανδημία η χρήση του Ίντερνετ έχει γίνει αναγκαία. Πού πιστεύετε ότι οδηγεί αυτή η νέα πραγματικότητα;

No Más / No More: Εκεί όπου όλοι μας ελεύθερα επιλέξαμε να οδηγηθούμε όταν αποδεχτήκαμε τους όρους χρήσης, χωρίς να τους διαβάσουμε.


Α.Κ: Είναι κάτι πολύ πρόσφατο, και σε εξέλιξη. Δεν είμαι σε θέση να κάνω κάποια πρόβλεψη για το πού πηγαίνει η «νέα πραγματικότητα», σίγουρα όμως θα έλεγα ότι το σενάριο για την επιστροφή στην προηγούμενη πραγματικότητα φαίνεται μη ρεαλιστικό προς το παρόν. Το γεγονός ότι σχεδόν όλα γίνονται ηλεκτρονικά και εξ αποστάσεως έχει επηρεάσει αρνητικά πολύ κόσμο και αυτό μεταφράζεται είτε ως εντατικοποίηση της εργασίας είτε ως απώλεια εργασίας.

Τι θα συνέβαινε αν αύριο δεν υπήρχε το Ίντερνετ; Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

— Ποιο είναι το έργο σας στην έκθεση; Τι θέλετε να πείτε μέσα από αυτό;

No Más / No More: Στην έκθεση συμμετέχουμε με το έργο «Towards a weaponized WWW Infrastructure». Στην ουσία, είναι μια τρέχουσα καταγραφή αρχειακής μορφής εικόνων, κειμένων, άρθρων κ.ά., που αφορά ή έχει άμεση σχέση με την εξαιρετικά επείγουσα κατάσταση που βιώνουμε όλοι, είτε πρόκειται για απόρροια του όψιμου καπιταλισμού είτε για ψηφιακά φαινόμενα κ.ο.κ.


Α.Κ: Συμμετέχω με το έργο «Mythogram: Under watchful eyes», μια οπτικοακουστική εγκατάσταση. Έχω συγκεντρώσει μεγάλο όγκο εικόνων από διάφορες τοποθεσίες στο Διαδίκτυο, οι οποίες προβάλλονται ως διάθλαση πάνω σε ένα τρισδιάστατο αντικείμενο. Το αντικείμενο που είναι κεντρικό στοιχείο στην προβολή λειτουργεί σαν ιχνηλάτης του ψηφιακού μας εαυτού, κάτι σαν μια δεξαμενή μνήμης ας πούμε.

— Τι σας ενέπνευσε;

No Más / No More: Το συγκεκριμένο έργο αρχικά ξεκίνησε ως μια διαφωνία απέναντι στον ίδιο τον τίτλο της έκθεσης. Ειλικρινά, δεν μπορούσαμε να φανταστούμε κανένα υπαρκτό ή ρεαλιστικό σενάριο στο οποίο το Ίντερνετ εξαφανίζεται πριν από εμάς.

— Πώς έχουν επιδράσει οι περιορισμοί στη δημιουργικότητα και την ψυχολογία σας ως καλλιτεχνών;

No Más / No More: Η σχετικότητα του χρόνου έχει αλλάξει αρκετά για εμάς. Η καραντίνα του Μαρτίου φαίνεται σαν να ήταν χθες, αλλά και σαν πριν από δύο χρόνια. Επίσης, τα deadlines επηρεάζονται σίγουρα από όλο αυτό. Η συγκεκριμένη στιγμή που βιώνουμε μας κάνει να νιώθουμε παράλληλα αρκετά drained αλλά και μας ενεργοποιεί ώστε να παράγουμε περισσότερο έργο.

Τι θα συνέβαινε αν αύριο δεν υπήρχε το Ίντερνετ; Facebook Twitter
Αντώνης Καλαγκάτσης: «Δεν μπορώ να φανταστώ μια ανεξάρτητη σχέση με το Διαδίκτυο, επομένως, με αυτούς τους όρους, ναι, είμαι ξεκάθαρα εξαρτημένος». Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

— Πώς επιλέχθηκαν οι καλλιτέχνες;

Κατερίνα Γκουτζιούλη / Voltoi Brege: Θέλαμε να δώσουμε μια πολυπολιτισμική διάσταση στην έκθεση, γι' αυτό και συμμετέχουν καλλιτέχνες από την Αγγλία, τη Γερμανία, την Ιαπωνία, την Αμερική, την Αυστρία, την Πορτογαλία και την Ελλάδα. Τους επιλέξαμε γνωρίζοντας ήδη τη δουλειά τους και την ουσιαστική ενασχόλησή τους με ζητήματα τεχνολογίας, τη σχέση ανθρώπου και μηχανής και τις πολιτικές και κοινωνικές επιπτώσεις της τεχνολογίας στην καθημερινή μας ζωή. Είμαστε πολύ χαρούμενοι που οι Έλληνες καλλιτέχνες συμμετέχουν με καινούργια έργα τους στην έκθεση, όπως και ο Άγγλος καλλιτέχνης Jono Boyle και η ομάδα Technopolitics (Αυστρία), που παρουσιάζει τη νέα εκδοχή του έργου Tracing Information Society.

— Ποια είναι η πιο απλή μέθοδος αποσύνδεσης που μπορούμε να ακολουθήσουμε;

No Más / No More: Νομίζουμε πως πλέον δεν υπάρχει τρόπος διαφυγής. Είμαστε όλοι αιχμάλωτοι του cloud.

Α.Κ: Tαπ στο εικονίδιο mobile data με τον αντίχειρα...

Τι θα συνέβαινε αν αύριο δεν υπήρχε το Ίντερνετ; Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Τι θα συνέβαινε αν αύριο δεν υπήρχε το Ίντερνετ; Facebook Twitter
Γιώργος Μωραΐτης: «Τα μέσα ορίζουν την κατάσταση μας. Το άτομο δεν εμφανίζεται πια ως το ίδιο το υποκείμενο εντός της ιστορίας των μέσων αλλά ως μεσάζων». Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Τι θα συνέβαινε αν αύριο δεν υπήρχε το Ίντερνετ; Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Τι θα συνέβαινε αν αύριο δεν υπήρχε το Ίντερνετ; Facebook Twitter
Σωκράτης-Νεκτάριος Σταματάτος & Κατερίνα-Βενετία Καννά (art mediators) Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Τι θα συνέβαινε αν αύριο δεν υπήρχε το Ίντερνετ; Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Τι θα συνέβαινε αν αύριο δεν υπήρχε το Ίντερνετ; Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Τι θα συνέβαινε αν αύριο δεν υπήρχε το Ίντερνετ; Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Τι θα συνέβαινε αν αύριο δεν υπήρχε το Ίντερνετ; Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Τι θα συνέβαινε αν αύριο δεν υπήρχε το Ίντερνετ; Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Imagine you wake up and there is no Internet

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Μαρίνα Γιώτη (GR), Βαγγέλης Δεληγιώργης (GR), Αντώνης Καλαγκάτσης (GR), Γιώργος Μωραΐτης (GR), Μάνος Σακλάς (GR), Αλέξανδρος Τζάννης (GR), !Mediengruppe Bitnik & Low Jack (DE/FR), Aram Bartholl (DE), Jono Boyle (UK), Heath Bunting & Kayle Brandon (UK), Exonemo (JP), No Más / No More (GR), Molly Soda (U.S.), Superflux (UK), Technopolitics (AT), Filipe Vilas-Boas (PT)

Επιμέλεια: Κατερίνα Γκουτζιούλη και Voltnoi Brege

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ρόι Λιχτενστάιν: Ο πρωτοπόρος της pop art που έβαλε τον Mίκι Μάους στα μουσεία

Σαν σήμερα / Ρόι Λιχτενστάιν: Ήταν όντως ο «χειρότερος καλλιτέχνης» της εποχής του;

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο πρωτοπόρος καλλιτέχνης της pop art που με το γενναίο έργο του ειρωνεύτηκε το κλασικό, έβαλε τον Mίκι Μάους σε μουσεία και γκαλερί και άλλαξε οριστικά τους κανόνες της σύγχρονης τέχνης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μόλις τελείωσε το αριστούργημά του, ο Γκογκέν επιχείρησε να αυτοκτονήσει

Εικαστικά / Μόλις τελείωσε το αριστούργημά του, ο Γκογκέν επιχείρησε να αυτοκτονήσει

Ο πίνακας με τίτλο «Από πού ερχόμαστε; Τι είμαστε; Πού πάμε;» θα ήταν η τελευταία του διαθήκη, ένα έργο που θα έλυνε επιτέλους, όπως ο ίδιος έλεγε, το «παράδοξο μεταξύ του κόσμου των συναισθημάτων και του κόσμου του μυαλού».
THE LIFO TEAM
Ο ευά παπαδάκης φέρνει την ποίηση στα Ζαγοροχώρια

Εικαστικά / Ο ευά παπαδάκης φέρνει την ποίηση στα Ζαγοροχώρια

Το πρώτο διεθνές πολυθεματικό φεστιβάλ ποίησης «Σολοικισμός», έρχεται το Σάββατο 25 και την Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2025 στον Ελαφότοπο, στα Ζαγοροχώρια. Ο εμπνευστής και καλλιτεχνικός διευθυντής του μίλησε στη LifO.
M. HULOT
Δυο νέες εκθέσεις στο φθινοπωρινό πρόγραμμα του ΕΜΣΤ

Εικαστικά / Δυο νέες εκθέσεις στο φθινοπωρινό πρόγραμμα του ΕΜΣΤ

Η καλλιτεχνική πρωτοπορία εκτός συνόρων και έργα που ενσωματώνουν και συνάμα απεικονίζουν φυσικά τοπία και τις απροσδιόριστες ανθρώπινες παρεμβάσεις που αυτά προδίδουν, στο νέο πρόγραμμα του μουσείου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ Μαρίνα Ξενοφώντος: «Η μνήμη δεν είναι κάτι που απλώς κουβαλάμε – ενεργεί, αντιδρά και μεταβάλλεται συνεχώς»

Εικαστικά / Μαρίνα Ξενοφώντος: «Η μνήμη δεν είναι κάτι που απλώς κουβαλάμε»

Η εικαστικός μιλάει για την εγκατάσταση με την οποία θα εκπροσωπήσει στην Μπιενάλε της Βενετίας το 2026 την Κύπρο, για την επιρροή της χώρας στο έργο της και για τη θέση του καλλιτέχνη στη σύγχρονη κοινωνία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το μαγευτικό, υπερβατικό σύμπαν της Yayoi Kusama προσγειώνεται στην Ευρώπη

Εικαστικά / Tα πλοκάμια και οι κολοκύθες της Yayoi Kusama προσγειώνονται στην Ευρώπη

Από τη Βασιλεία ξεκίνησε η ευρωπαϊκή περιοδεία της μεγάλης αναδρομικής έκθεσης της πιο διάσημης και πιο επιτυχημένης εν ζωή εικαστικού στον κόσμο, με περισσότερα από 300 έργα που καλύπτουν επτά δεκαετίες.
THE LIFO TEAM
Τι μυστήριο κρύβει η ιστορία της αυτοπροσωπογραφίας του Κουρμπέ;

Εικαστικά / «Ο απελπισμένος»: Ο περίφημος πίνακας του Κουρμπέ εκτίθεται ξανά μετά από 20 χρόνια

Ίσως το πιο γνωστό έργο του μεγάλου Γάλλου ζωγράφου, «Ο απελπισμένος» θα εκτεθεί στο Μουσείο Ορσέ αρχικά και έπειτα στο Μουσείο Art Mill στη Ντόχα. Ποια είναι η ιστορία του; Σε ποιον ανήκει τώρα ο πίνακας;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια νέα έκθεση αναδεικνύει τη συμβολή των γυναικών στην τέχνη της γεωμετρικής αφαίρεσης

Εικαστικά / Έξι γυναίκες. Έξι πρωτοποριακές καλλιτέχνιδες της γεωμετρικής αφαίρεσης

Έργα των Όπυ Ζούνη, Etel Adnan, Samia Halaby, Saloua Raouda Choucair, Ebtisam Abdulaziz και Lubna Chowdhary, αποτελούν το υλικό της έκθεσης του Ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη που ξεκίνησε μόλις.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Όταν ο Αντώνης Μπενάκης απέδειξε ότι οι Ελληνικές ενδυμασίες είναι Υψηλή Ραπτική

Εικαστικά / Όταν ο Αντώνης Μπενάκης απέδειξε ότι οι Ελληνικές ενδυμασίες είναι Υψηλή Ραπτική

Αμέτρητες είναι οι ιστορίες που κρύβονται πίσω από την έκδοση «Ελληνικαί Εθνικαί Ενδυμασίαι», φέρνοντας στο φως την επίδραση που άσκησε η ενδυμασία στη διαμόρφωση της εθνικής συνείδησης και στην κυρίαρχη μόδα του Μεσοπολέμου.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Και λοιπόν τι;»: Μία έκθεση στον Ταύρο «φωτίζει» το θρυλικό άλμπουμ των Εν Πλω

Εικαστικά / «Οι Εν πλω άφησαν πίσω τραγούδια που συνδέουν όσους ονειρεύονται με παρόμοιο τρόπο»

Έγιναν θρύλοι της εγχώριας μουσικής σκηνής με την κυκλοφορία ενός μόνο άλμπουμ. Μετά, εξαφανίστηκαν. Ο Κωνσταντίνος Χατζηνικολάου, ο Απόστολος Βασιλόπουλος και η Μαρία-Θάλεια Καρρά επιμελήθηκαν, μετά από δεκαετή έρευνα, μια έκθεση για ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της ελληνικής δισκογραφίας. Mίλησαν στη LifO.
M. HULOT
Με Chryssa και Iannis Xenakis η μεγάλη έκθεση για τον μινιμαλισμό στο Παρίσι

Εικαστικά / Με Chryssa και Ιάννη Ξενάκη η μεγάλη έκθεση για τον μινιμαλισμό στο Παρίσι

Μέσα από 100 έργα και 40 καλλιτέχνες επιχειρείται η διερεύνηση της διεθνούς εξέλιξης του κινήματος το οποίο από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 επαναπροσδιόρισε ριζικά την έννοια του καλλιτεχνικού έργου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πολλές, πάρα πολλές εκθέσεις τον Οκτώβριο στην Αθήνα. Και καλές μάλιστα

Εικαστικά / Πολλές, πάρα πολλές εκθέσεις τον Οκτώβριο στην Αθήνα. Και καλές μάλιστα

Από την έκθεση του Juergen Teller στο ολοκαίνουργιο Onassis Ready, στην ποιητική αρχιτεκτονική του Πικιώνη και στις έξι πρωτοποριακές γυναικείες φωνές της γεωμετρικής αφαίρεσης. Αυτόν τον μήνα οι λέξεις «μουσείο» και «γκαλερί» θα ακούγονται πολύ συχνά.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

Εικαστικά / Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

H έκθεση στο Μουσείο Ορσέ συγκεντρώνει 90 έργα του Αμερικανού στυλίστα ζωγράφου, εστιάζοντας στην πιο καθοριστική περίοδο του έργου του. Aνάμεσά τους και η περίφημη «Madame X», το πιο διάσημο έργο του.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Εικαστικά / Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Η έκθεση «Beato Angelico», συγκεντρώνει στο Palazzo Strozzi και στο Mουσείο του Αγίου Μάρκου στη Φλωρεντία περισσότερα από 140 έργα με δάνεια από 70 συλλογές ιδιωτών και μουσείων και φιλοδοξεί να εδραιώσει τη φήμη του Φρα Αντζέλικο ως κορυφαίου δασκάλου της Αναγέννησης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Εικαστικά / Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Πεθαίνει σαν σήμερα το 1669 ο φλαμανδός ζωγράφος Ρέμπραντ φαν Ράιν. Αυτός ο πίνακας υπήρξε η πραγματική αιτία της οικονομικής καταστροφής του καλλιτέχνη ή πρόκειται περί θεωρίας συνωμοσίας;
THE LIFO TEAM
«Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Εικαστικά / «Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Η νέα έκθεση του Μουσείου Μπενάκη, χαρτογραφεί την πορεία έντεκα Ελλήνων και Ελληνίδων εικαστικών και θέτει ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα: «Σε μια πορεία πλούσια, γεμάτη ανατροπές αλλά και επαναλήψεις, ποιες ήταν οι πρωτόλειες αναζητήσεις τους, στις οποίες επέτρεψαν ακολούθως να εισχωρήσουν στις ώριμες αποφάσεις τους»
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Εικαστικά / Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Μια έκθεση στο Μουσείο Γουίτνεϊ ενώνει διαφορετικές φωνές και αποκαλύπτει την άγνωστη ως τώρα τάση Αμερικανών καλλιτεχνών που στράφηκαν στον σουρεαλισμό για να εκφράσουν την ταραχώδη δεκαετία του '60.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ