Ανδρέας Βοτίκας: «Ζούμε σε μια εποχή που όλοι μπορούμε να ονομάζουμε τους εαυτούς μας καλλιτέχνες» Facebook Twitter
«Είναι 2023, τι θα πάθεις αν δεις μια πούτ*α σε ένα έργο;»... Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Ανδρέας Βότικας: «Στα tattoo δεν είσαι ακριβώς καλλιτέχνης είσαι και λίγο τεχνίτης»

0

Ο Ανδρέας Βοτίκας είναι εικαστικός και tattoo artist, γνωρίζω την δουλειά του ήδη από το 2019 όταν ακόμη έκανε εικονογραφήσεις για τα κείμενα του (κάποτε πολύ κουλ) diy ιντερνετικού περιοδικού «Περιπλόκ». Από εκεί μεταπήδησε στον κόσμο των τατουάζ και τώρα ετοιμάζεται να δώσει εξετάσεις σε δραματική σχολή. Είναι 25 χρονών και ζει στο Μετς –αν και θα πρέπει σύντομα να μετακομίσει γιατί το σπίτι του θα το κάνουν οι νέοι ιδιοκτήτες Airbnb– ολοκλήρωσε τις σπουδές του στις Καλές Τέχνες και New Media στην ΑΚΤΟ και η περίπτωσή του περιγράφει τέλεια την αντιφατική και «μπερδευτική» φάση τού να ψάχνεις ποιος και τι είσαι στην Αθήνα του σήμερα.

«Όταν άρχισε στην πρώτη λυκείου να χτυπά το ρολόι και να μου λένε όλοι "Τι θα κάνεις στη ζωή σου;", δυο ήταν τα πράγματα που ήθελα να κάνω, είτε θέατρο ή ζωγραφική. Διάλεξα την ζωγραφική γιατί είμαι πολύ δειλός και το θέατρο το φοβόμουν πολύ, δεν ήταν πως αγάπαγα τότε καθόλου την ζωγραφική, ή ότι έτρεχα σε μουσεία ή σε γκαλερί».

Τα tattoo μπήκαν πολύ τυχαία στην ζωή του, τα ξεκίνησε όπως όλα χωρίς ιδιαίτερη σκέψη και προετοιμασία, αναζητώντας μια επαγγελματική διέξοδο οικονομικά βιώσιμη που να διατηρεί όμως και κάποια σχέση με την ζωγραφική και την δημιουργικότητα. «Όταν μου χτύπησαν το πρώτο μου τατού, βρήκα πολύ κουλ την όλη διαδικασία οπότε είπα ας εξερευνήσω και αυτόν τον κόσμο. Από τα τατού επίσης μπορείς να ζήσεις και μπορείς να ζήσεις μάλιστα πολύ πιο άνετα από όσο νόμιζα.

Δεν μπορώ μωρέ να μου το παίζουν όλοι τόσο βαρύγδουποι. Αν είσαι όντως ψαγμένος, μπράβο σου, κι εγώ θα ήθελα να είμαι, αλλά κάπου τσίλαρε και λίγο. Δεν υπάρχει καμία μεγάλη σκέψη πίσω από τα έργα μου.

«Έχω ένα τεράστιο κόμπλεξ που με σταματά από το να είμαι έστω κι ελάχιστα δημιουργικός, με τσακίζει το ότι δεν θα κάνω καμία πρωτοπορία, το ότι δεν θα κάνω τίποτα πρώτος. Δεν μπαίνω σε προφίλ ανθρώπων που γουστάρω τίγκα τα έργα τους γιατί φοβάμαι μην με επηρεάσουν έστω και υποσυνείδητα. Στο τατόυ δεν είσαι ακριβώς καλλιτέχνης, είσαι και λίγο τεχνίτης, μπορείς να κάνεις και μόνο "flashes", αλλά αναγκάζεσαι να κάνεις και πολλά σχέδια που φέρνουν οι άλλοι, αστεράκια, καρδούλες και τέτοια. Που είναι κουλ, αλλά με σκοτώνει λίγο καλλιτεχνικά, γιατί δεν είναι η δική μου τέχνη αυτή». 

Ανδρέας Βοτίκας: «Ζούμε σε μια εποχή που όλοι μπορούμε να ονομάζουμε τους εαυτούς μας καλλιτέχνες» Facebook Twitter
Συζητούσαμε χθες με την κοπέλα μου ότι οι καλλιτέχνες λένε συνέχεια θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο και θα το κάνουμε όλο αυτό μέσα από τα έργα μας, αλλά δεν σκεφτήκαμε να πάμε μέχρι τις φωτιές για να βοηθήσουμε τους ανθρώπους εκεί. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

«Συζητούσαμε χθες με την κοπέλα μου ότι οι καλλιτέχνες λένε συνέχεια θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο και θα το κάνουμε όλο αυτό μέσα από τα έργα μας, αλλά δεν σκεφτήκαμε να πάμε μέχρι τις φωτιές για να βοηθήσουμε τους ανθρώπους εκεί. Παπάρια θα αλλάξω με μια ζωγραφιά. Ότι τι; Θα γίνει ο δεξιός λιγότερο δεξιός από την τέχνη μου; Ίσως το σινεμά να έχει την δύναμη για κάτι τέτοιο αλλά και πάλι δεν είμαι σίγουρος». Όταν τον ρωτάω αφού δεν θεωρεί πως η τέχνη του μπορεί να αλλάξει πολλά, γιατί επιμένει με κάθε τρόπο να ασχολείται μαζί της, μου λέει: «Απλά μου αρέσει. Ίσως τελικά να μην εξυπηρετώ εγώ την τέχνη, αλλά να με εξυπηρετεί αυτή».

«Ζωγραφίζω απλά πράγματα που μου αρέσουν. Δηλαδή και με τα γυμνά αράζαμε μέσα στο σπίτι με την κοπέλα μου και σκεφτόμασταν "ποια θα ήταν μια κουλ πόζα". Με ενδιαφέρει η τέχνη που είναι μόνο αυτό, ότι βλέπεις, ένα μπουκάλι. Έχω φτιάξει πάνω από 500 έργα τα οποία μετά καίγονται, καταστρέφονται, (Ναι, οκέι, δεν τα καίω actually, απλώς τα πετάω). Με πειράζει πολύ να υπάρχουν δουλειές μου που θεωρώ κακές. Κολλάω».

Ο ίδιος ανήκει σε μια γενιά νεότερων καλλιτεχνών που πριν καλά-καλά ανακαλύψουν την καλλιτεχνική τους ταυτότητα και προλάβουν να πειραματιστούν είχαν ήδη αποκτήσει ένα hype μέσα από το Instagram. «Σίγουρα στα σόσιαλ χρωστάω μεγάλο μέρος της πελατείας μου στο τατού, αλλά γενικά δεν τα κοιτάω και τόσο. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου να αρέσουν τα έργα μου. Ό,τι έχω ανεβάσει ως τώρα στα σόσιαλ αρέσει σε εμένα κι είμαι περήφανος για αυτό, δεν με νοιάζει καθόλου αν δεν πάρει πολλά λάικ κάτι στο Instagram. Θα εκνευριστώ απλά αν ανεβάσω κάτι και δεν πάει καλά, γιατί θα πω κρίμα που δεν πήγε αφού είναι πολύ καλό έργο και μάλλον οι άλλοι δεν μπορούν να το δουν.

Ανδρέας Βοτίκας: «Ζούμε σε μια εποχή που όλοι μπορούμε να ονομάζουμε τους εαυτούς μας καλλιτέχνες» Facebook Twitter
Δεν υπάρχει καμία μεγάλη σκέψη πίσω από τα έργα μου. Ζωγραφίζω απλά πράγματα που μου αρέσουν.

Υπάρχουν παιδιά που μου στέλνουν για να αγοράσουν κάποιους από τους πίνακες μου, και ζητάω ένα ποσό το οποίο εγώ να θεωρώ λογικό, αλλά προφανώς καταλαβαίνω πως παιδιά της ηλικίας μου δεν μπορούν να δώσουν αυτά τα λεφτά, όμως ποιο είναι το κοινό το δικό μου, ποιόν να περιμένω να τα αγοράσει; Γιατί είναι και ένα προνόμιο το να αγοράζεις τέχνη. Αλλά δίνεις τόσο χρόνο από την ζωή σου, κοστίζει πολύ το να φτιάξεις το κάθε έργο σου και υλικά και ψυχικά που δεν μπορείς να τα δίνεις τζάμπα.

Ζούμε σε μια εποχή που όλοι μπορούμε να ονομάσουμε τους εαυτούς μας καλλιτέχνες και να λέμε ότι μπορούμε να κάνουμε 300 πράγματα. Άσε και προς τα που πηγαίνει η τέχνη σήμερα, εγώ προσωπικά σιχαίνομαι τα installations και τα performances. Πλέον ο καθένας μπορεί να διακηρύττει ότι κάνει τέχνη, οπότε για αυτό δυσκολεύομαι και εγώ να βρω που ανήκω, κι αν ανήκω κάπου γιατί δεν είναι καθόλου δεδομένο. Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να χωθώ στην τέχνη με το ζόρι, από έναν εσωτερικό ναρκισσισμό, αλλά είναι δύσκολο να το δεις αυτό. Με φοβίζει και να μην χάσω την ζωή μου στο netflix. Αλλά στο τέλος εμένα μου αρέσει αυτό που κάνω και αυτό αρκεί για όσο πάει, μετά πάμε αλλού!». 

Ανδρέας Βοτίκας: «Ζούμε σε μια εποχή που όλοι μπορούμε να ονομάζουμε τους εαυτούς μας καλλιτέχνες» Facebook Twitter
Ζούμε σε μια εποχή που όλοι μπορούμε να ονομάσουμε τους εαυτούς μας καλλιτέχνες και να λέμε ότι μπορούμε να κάνουμε 300 πράγματα.
Ανδρέας Βοτίκας: «Ζούμε σε μια εποχή που όλοι μπορούμε να ονομάζουμε τους εαυτούς μας καλλιτέχνες» Facebook Twitter
Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να χωθώ στην τέχνη με το ζόρι, από έναν εσωτερικό ναρκισσισμό, αλλά είναι δύσκολο να το δεις αυτό.
Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η Συλλογή Λέοναρντ Λόντερ θα δώσει το φιλί της ζωής στην αγορά της τέχνης;

Εικαστικά / Η Συλλογή Λέοναρντ Λόντερ θα δώσει το φιλί της ζωής στην αγορά της τέχνης;

Με πυρήνα της συλλογής του Λόντερ ένα από τα διασημότερα έργα του Κλιμτ, που εκτιμάται ότι η πώλησή του θα ξεπεράσει τα 150 εκατομμύρια δολάρια, η βραδιά της δημοπρασίας στον οίκο Sotheby’s φιλοδοξεί να προσελκύσει ξανά τους μεγάλους συλλέκτες. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζένη Μαρκέτου

Οι Αθηναίοι / Τζένη Μαρκέτου: «Οι καλλιτέχνες δεν έχουμε ανακαλύψει τον τροχό»

Στην Αμερική έμαθε πως η τέχνη είναι κοινωνική υπόθεση, πως ο κόσμος δεν εξαντλείται στις γκαλερί. Η πρώτη της παρέμβαση σε δημόσιο χώρο, που προκάλεσε αντιδράσεις, της δίδαξε ότι ένα έργο οφείλει να μοιάζει σαν να υπήρχε πάντα εκεί. Με τη νέα της εγκατάσταση στο Μέγαρο Μουσικής μάς υπενθυμίζει ότι δεν είμαστε οι πρωταγωνιστές της φύσης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σεπτέμβρης της Art Athina 2025

Εικαστικά / Art Athina 2025: Το τώρα και το μετά της σύγχρονης τέχνης

Ζωγραφική, γλυπτική, φωτογραφία, ψηφιακή τέχνη: Το ανάγλυφο του παγκόσμιου εικαστικού χάρτη έτσι όπως διαμορφώνεται μέσα από την ελληνική και ξένη παραγωγή, και αναδεικνύεται στην ετήσια φουάρ που πραγματοποιείται ξανά στο Ζάππειο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο Ανδρέας Αγγελιδάκης πέταξε τον Πλάτωνα σε ένα escape room για την Μπιενάλε

Εικαστικά / Ο Ανδρέας Αγγελιδάκης μετατρέπει το σπήλαιο του Πλάτωνα σε escape room

Με τo «Δωμάτιο Απόδρασης», μια εγκατάσταση ερευνητική και παιγνιώδη, βασισμένη στην ιδέα της φιλοσοφίας και την παραίσθηση του ψηφιακού κόσμου, θα μας εκπροσωπήσει στην 61η Μπιενάλε Βενετίας ο καταξιωμένος εικαστικός και αρχιτέκτονας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο συναρπαστικός εξπρεσιονισμός του Ζορζ Ρουό 

Εικαστικά / Ζορζ Ρουό: Ο μεγάλος λησμονημένος του εξπρεσιονισμού

Ο Γάλλος ζωγράφος και χαράκτης συνδέθηκε με τα κινήματα της μοντέρνας τέχνης στις αρχές του 20ού αιώνα αλλά ξεχάστηκε μετά τον θάνατό του. Μια έκθεση με σημαντικά του έργα τον επαναφέρει στο προσκήνιο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«ΤΕΧΝΗ – ΔΙΑΓΩΝΙΟΣ»: Η διαρκής συμβολή των δύο ομάδων στην ανεπανάληπτη πολιτισμική κίνηση της Θεσσαλονίκης

Εικαστικά / «Διαγώνιος» και «Τέχνη»: Πρόσφεραν παιδεία στη Θεσσαλονίκη. Τώρα συναντιούνται ξανά σε μια έκθεση

Η «Διαγώνιος» του Ντίνου Χριστιανόπουλου και η Καλλιτεχνική Εταιρεία «Τέχνη» επιστρέφουν στο προσκήνιο μέσα από ένα αφιέρωμα στο Τελλόγλειο Ίδρυμα, που αναδεικνύει δύο ιστορικές ομάδες της πνευματικής ζωής της Θεσσαλονίκης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «λίστα Τραμπ» και τα «απαράδεκτα έργα τέχνης» οδηγούν σε μια άλλη Αμερική

Εικαστικά / Tο μένος του Τραμπ για το Smithsonian: Λογοκρισία, ρατσισμός, λίστες με «απαράδεκτα» έργα

Με στόχο το μεγαλύτερο συγκρότημα μουσείων και ερευνητικών κέντρων στον κόσμο, ο Τραμπ επιχειρεί να ασκήσει έλεγχο και λογοκρισία σε έργα τέχνης και στο περιεχόμενο εκθέσεων, κατηγορώντας το Smithsonian ως «woke» και απειλώντας με περικοπές της χρηματοδότησής του.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το σπίτι-μουσείο της Πολίν Καρπίδα βγάζει τους θησαυρούς του στο σφυρί (μέχρι κεραίας)

Εικαστικά / Το σπίτι-μουσείο της Πολίν Καρπίδα βγάζει τους θησαυρούς του στο σφυρί (μέχρι κεραίας)

Μια από τις πιο εξέχουσες συλλέκτριες στην Ευρώπη, η οποία έχει αφήσει το αποτύπωμά της και στην Ύδρα, αποφάσισε να πουλήσει τη συλλογή σουρεαλιστικής και μεταπολεμικής τέχνης που στεγάζει στο σπίτι της στο Λονδίνο -τη μεγαλύτερη αυτού του είδους- σε μια δημοπρασία-ορόσημο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χάρις Επαμεινώνδα: Η γλώσσα μου δεν είναι οι λέξεις

Εικαστικά / Χάρις Επαμεινώνδα: «Η γλώσσα μου δεν είναι οι λέξεις»

Η βραβευμένη με Αργυρό Λέοντα Κύπρια εικαστικός συνθέτει έναν κόσμο θραυσμάτων, αποκομμάτων της εσωτερικότητας, με ελλειπτικές εικόνες, τον οποίο μας προκαλεί να ανακατασκευάσουμε μέσα από τη σταδιακή του αποκάλυψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
 Μαρία Λοϊζίδου και Πέτρος Μώρης στη 13η Μπιενάλε του Λίβερπουλ

Εικαστικά / Μαρία Λοϊζίδου και Πέτρος Μώρης στη 13η Μπιενάλε του Λίβερπουλ

Οι δύο καλλιτέχνες με καταγωγή από Κύπρο και Ελλάδα αντίστοιχα, παρουσιάζουν νέα έργα τους σε μια από τις σημαντικότερες εικαστικές διοργανώσεις της Βρετανίας που φιλοξενεί 30 καλλιτέχνες και συλλογικότητες, με αναθέσεις και θεματικές που έχουν να κάνουν με τη γεωγραφία και τις αξίες που διαπερνούν την πόλη αυτή: καταγωγή και μνήμη.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μια έκθεση για την πολύχρωμη, πολύπλοκη Αθήνα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Εικαστικά / Μια έκθεση για την πολύχρωμη και πολύπλοκη Αθήνα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Ο Τόνι Μιλάκης καταγράφει μια πόλη που η πραγματικότητα προσφέρει τις καλύτερες ζωγραφικές λύσεις, που ακόμη και το πιο ευφάνταστο μυαλό ενός καλλιτέχνη δεν μπορεί να τις επινοήσει.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ