Ο Ρόμπερτ Κραμπ στα 75: «Επιτέλους δεν είμαι πια σκλάβος μιας μανιασμένης λίμπιντο»

Ο Ρόμπερτ Κραμπ στα 75: «Επιτέλους δεν είμαι πια σκλάβος μιας μανιασμένης λίμπιντο» Facebook Twitter
«Όταν ήμουν νέος, είχα πολύ θυμό εναντίον των γυναικών, όπως και εναντίον των αντρών και της ανθρώπινης κοινωνίας εν γένει».
0

Ο πιο διάσημος και ο πιο επιδραστικός δημιουργός στην ιστορία των underground κόμικς και ένας από τους κορυφαίους εικαστικούς αφηγητές των τελευταίων πενήντα και πλέον ετών, κλείνει φέτος τα 75 του χρόνια και παρά τη φήμη και την καταξίωση δεν μπορεί να απαλλαγεί από την ταμπέλα του «αμφιλεγόμενου» και του «παρεξηγημένου».

Το έργο - ή ένα μέρος του πολυποίκιλου έργου - του μεγάλου καρτουνίστα, εικονογράφου και σατιρικού ανατόμου της αμερικανικής παθολογίας (παρότι ζει εδώ και δυόμιση δεκαετίες ως αυτοεξόριστος στη νοτιοανατολική Γαλλία με τη σύντροφό του Αλίν Κομίνσκι-Κραμπ, επίσης καλλιτέχνιδα των κόμικς, όπως και η κόρη του ζεύγους, Σόφι Κραμπ), τιμάται φέτος σε μια μεγάλη έκθεση στη Νέα Υόρκη υπό τον μακροσκελή αλλά συνεπή στην ουσία του δημιουργού τίτλο "Print: Mind Fucks, Kultur Klashes, Pulp Fiction & Pulp Fact by the Illustrious R Crumb".

«Ούτε που τις κοιτάζω τις γυναίκες πλέον. Προσπαθώ να μην τις σκέφτομαι καν. Βοηθάει αρκετά βέβαια το ότι είμαι 75 και δεν είμαι πια σκλάβος μιας μανιασμένης λίμπιντο.

Με αφορμή αυτή την έκθεση στην γκαλερί David Zwirner που θα διαρκέσει ως τις 19 Απριλίου, ο άνθρωπος που μεταξύ άλλων ανέδειξε μέχρι παρεξηγήσεως στα κόμικς του τις «γυναικάρες με τον μεγάλο κώλο και τα δυνατά πόδια», μίλησε στον Guardian για την παρούσα διανοητική και συναισθηματική του κατάσταση, για τη θέση μέρους της εικονογραφίας του στην εποχή του #MeToo, για τον Τραμπ και γιατί σταμάτησε όχι μόνο να ζωγραφίζει τις γυναίκες αλλά και να σκέφτεται ακόμα...

«Ούτε που τις κοιτάζω τις γυναίκες πλέον. Προσπαθώ να μην τις σκέφτομαι καν. Βοηθάει αρκετά βέβαια το ότι είμαι 75 και δεν είμαι πια σκλάβος μιας μανιασμένης λίμπιντο. Όταν ήμουν νέος, είχα εμμονή με τη σεξουαλική επιθυμία, φαντασιωνόμουν διαρκώς σεξουαλικές καταστάσεις, αυνανιζόμουν αγρίως, έψαχνα να εφεύρω τρόπους μπας και πηδήξω. Ήταν φριχτό. Ευτυχώς για μένα, βρήκα έναν τρόπο να εκφράσω αυτή την εσωτερική τρικυμία στα κόμικς μου, αλλιώς θα είχα καταλήξει στη φυλακή ή σε κάποιο ψυχιατρικό ίδρυμα. Χωρίς υπερβολή. Είμαι καλύτερα τώρα. Κάπως κατάφερα να τα επιλύσω τα θέματά μου. Με βοήθησαν φυσικά πολύ η επιτυχία και η αγάπη αληθινών γυναικών».

«Φυσικά έχω κοιτάξει τις γυναίκες ως 'σεξουαλικά αντικείμενα', το έχω κάνει χιλιάδες φορές στην πορεία της ζωής μου. Μου έβγαινε αναγκαστικά. Η θέα μιας γυναίκας με μεγάλο κώλο και δυνατά πόδια μου προκαλούσε ρίγη ηλεκτρισμού. Δεν γινόταν να μην το αισθάνομαι. Γινόταν μόνο να συγκρατούμαι και να μην ενεργώ τυφλά με βάση τέτοια ένστικτα, και κάπου εδώ υπεισέρχεται ο «Πολιτισμός Πηγή Δυστυχίας» του Φρόιντ».

Ο Ρόμπερτ Κραμπ στα 75: «Επιτέλους δεν είμαι πια σκλάβος μιας μανιασμένης λίμπιντο» Facebook Twitter
Sketchbook του Ρόμπερτ Κραμπ από το 1971.

«Όταν ήμουν νέος, είχα πολύ θυμό εναντίον των γυναικών, όπως και εναντίον των αντρών και της ανθρώπινης κοινωνίας εν γένει. Τα μετέφερα όλα αυτά στη δημιουργική εργασία μου. Ήμουν αρκετά τρελός για να μην με απασχολούν πολύ οι συνέπειες. Κάποιες από τις κριτικές που δέχθηκα όμως, τελικά με επηρέασαν. Άρχισα να δείχνω μια συστολή, μια αυτοσυγκράτηση. Στο τέλος, μου φαινόταν αδύνατον να ζωγραφίσω κάτι που θα μπορούσε να είναι προσβλητικό για κάποιον. Αυτή είναι η θέση που βρίσκομαι σήμερα».

«Η άποψή μου για τον Ντόναλντ Τραμπ έχει αλλάξει λίγο από τότε που τον είχα ζωγραφίσει σ' εκείνο το κόμικ στριπ του 1989 [το οποίο καταλήγει με τον Κραμπ και την παρέα του να χώνουν τον νυν Πρόεδρο στη λεκάνη της τουαλέτας και να τραβάνε το καζανάκι]. Νομίζω πως τότε τον κολάκεψα λίγο, παρουσιάζοντας τον σα να έχει κάποιου είδους, διεστραμμένη έστω, σοφιστικέ ποιότητα. Τώρα έχω σαφώς χειρότερη άποψη. Είναι σα να διακρίνω πια στοιχεία νταή κακοποιού στον χαρακτήρα του, σα να παρακολουθώ έναν τύπο που λέει χωρίς καμιά ειρωνεία: 'Πού είναι τα γαμημένα λεφτά μου; Θέλω τώρα τα γαμημένα λεφτά μου!».

Ο Ρόμπερτ Κραμπ στα 75: «Επιτέλους δεν είμαι πια σκλάβος μιας μανιασμένης λίμπιντο» Facebook Twitter
Η διάσημη πορνοστάρ και νέμεση του Ντόναλντ Τραμπ, Στόρμι Ντάνιελς, διά χειρός Ρόμπερτ Κραμπ.

«Μου έχουν κολλήσει προ πολλού την ταμπέλα 'παρεξηγημένος'. Δεν αισθάνομαι παρεξηγημένος παρά μόνο όταν ο κόσμος αντιδρά στη δουλειά μου σα να υποστηρίζω αυτά που ζωγραφίζω: τις παρανοϊκές καταστάσεις ή την βίαιη σεξουαλική εικονογραφία. Φοβάμαι ότι δεν το πιάνουν το νόημα. Δεν ζωγραφίζω για να προσβάλλω ή να πληγώσω κανένα μες την εξαίρεση συγκεκριμένων περιπτώσεων οι οποίες κατονομάζονται χωρίς περιστροφές, όπως ο Τραμπ».

«Τι να σας πω, εγώ είμαι απλά ένας τρελός καλλιτέχνης. Δεν μπορώ να βρεθώ υπόλογος για αυτά που γράφω ή ζωγραφίζω. Προσωπικά, δε νομίζω ότι μπορούν να έχουν άσχημη επίδραση στους αναγνώστες. Δε νομίζω ότι λειτουργούν έτσι τα πράγματα. Αυτό που κάνει κακό στους ανθρώπους είναι να τους εξαπατάς και να τους εκμεταλλεύεσαι».

Με στοιχεία από τον Guardian

Εικαστικά
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ένας Ιούνιος γεμάτος τέχνη: 28 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Εικαστικά / Ένας Ιούνιος γεμάτος τέχνη: 28 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Μια σειρά από εκθέσεις σημαντικών καλλιτεχνών χαρακτηρίζουν την έναρξη του καλοκαιριού. Από τα Plásmata 3 της Στεγης έως την αναδρομική έκθεση του Takis κι από τη Marlene Dumas έως την Charline von Heyl.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μαρλέν

Εικαστικά / Marlene Dumas: «Η τέχνη είναι πάντοτε μια πράξη εναντίον της βίας»

Η κορυφαία Νοτιοαφρικανή ζωγράφος παρουσιάζει την πρώτη ατομική της έκθεση στην Ελλάδα, στην οποία τα έργα της διαλέγονται με αρχαιότητες από τις μόνιμες συλλογές του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πρόδρομος Τσιαβός: «Στην παρουσία μας στον δημόσιο χώρο ο στόχος μας δεν είναι απλά να κάνουμε μια έκθεση αλλά να ακούσουμε, να συζητήσουμε, να αφήσουμε κάτι πίσω μας»

Plāsmata 3 / Πρόδρομος Τσιαβός: «Στόχος μας δεν είναι απλά να κάνουμε μια έκθεση, αλλά να αφήσουμε κάτι πίσω μας»

Ο επικεφαλής Ψηφιακής Ανάπτυξης και Καινοτομίας του Ιδρύματος Ωνάση μιλά με υπόκρουση τα ασταμάτητα τιτιβίσματα των πουλιών που έρχονται από τα σκιερά δέντρα του Πεδίου του Άρεως.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Ραλλού Μάνου, ο Γρηγόρης Σεμιτέκολο και η Ναυσικά Πάστρα σε μια συνάντηση με τη σύγχρονη τέχνη σε ένα εργοστάσιο στον Πειραιά

Εικαστικά / Η Ραλλού Μάνου, ο Γρηγόρης Σεμιτέκολο και η Ναυσικά Πάστρα «συνομιλούν» με τη σύγχρονη τέχνη

Οι τρεις Έλληνες πρωτοπόροι καλλιτέχνες που στιγμάτισαν την ελληνική δημιουργία, σε μια απρόσμενη διαγενεακή συνάντηση με τη Sagg Napoli και τον Mungo Thomson, σε ένα εργοστάσιο στον Πειραιά.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
PLASMATA 3 TOPIC

Plāsmata 3 / Plāsmata 3: «Ο πιο σύντομος δρόμος είναι πάντα ο λιγότερο ενδιαφέρων»

Η Αφροδίτη Παναγιωτάκου, καλλιτεχνική διευθύντρια του Ιδρύματος Ωνάση, επιμελείται μαζί με την ομάδα της Στέγης μια έντυπη «ξενάγηση» στην έκθεση «Plāsmata 3: We’ve met before, haven’t we?», που παρουσιάζεται στο Πεδίον του Άρεως.
THE LIFO TEAM
O Jean Tinguely σατίριζε την εξάρτησή μας από την τεχνολογία πολύ πριν το AI

Εικαστικά / O Jean Tinguely σατίριζε την εξάρτησή μας από την τεχνολογία πολύ πριν το AI

Τα παράξενα μηχανικά γλυπτά του πρωτοποριακού καλλιτέχνη –του οποίου φέτος γιορτάζονται τα 100 χρόνια από τη γέννησή του με εκθέσεις σε όλο τον κόσμο– αποτελούν ένα σαρδόνιο σχόλιο και για τη σύγχρονη κοινωνία.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
2ο κομμάτι Αφροδίτη

Onassis Stegi / Ξενάγηση στα Plāsmata: Κεφάλαιο 2

«Μας αρέσει η παρέκκλιση και η απόκλιση. Στη ζωή, γενικά. Στους ανθρώπους. Και στην τέχνη. Και εδώ. Από τον Ροδώνα στη Γαρδένια, από τις Αριές στο θέατρο Αλίκη. Οι σπείρες έχουν φτιαχτεί για να τις περπατήσεις και τα παρτέρια για να σταθείς».
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΥ
Αφροδίτη 5.

Onassis Stegi / Ξενάγηση στα Plāsmata: Κεφάλαιο 5

«Και έχεις τόσα να πεις με τα έργα που θα συναντήσεις. Σαν τα ταξίδια. Τα αληθινά ταξίδια, όχι αυτά που κάνεις για δουλειά. Τα άλλα. Εκείνα που κάνεις με παρέα και πιάνετε κουβέντα με αγνώστους χωρίς βιασύνη. Εκείνα που παίρνεις τον χρόνο σου για να χορτάσεις τις λεπτομέρειες».
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΥ
«Για μια γυναίκα, το να κοιτάζει είναι από μόνο του μια πολιτική πράξη»

Εικαστικά / «Για μια γυναίκα, το να κοιτάζει είναι από μόνο του μια πολιτική πράξη»

Αμφισβητώντας τις παραδοσιακές απεικονίσεις του ερωτισμού, η Ελένη Μπαγάκη, η Σοφία Μιτσώλα και η Janice Nowinski προσφέρουν τρεις διαφορετικές οπτικές για το τι σημαίνει να βλέπεις –και να σε βλέπουν– με τους δικούς σου όρους.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Αρτεμίσια και το πρωτο-φεμινιστικό κεντρί της

Εικαστικά / Η Αρτεμίσια Τζεντιλέσκι ήταν πολύ περισσότερο από μια εκδικήτρια ηρωίδα της ζωγραφικής

Μια νέα έκθεση στο Παρίσι επιχειρεί να αναδείξει το έργο της γενναίας καλλιτέχνιδας της μπαρόκ ζωγραφικής του 17ου αιώνα, με την πρώιμη φεμινιστική προσέγγιση, μέσα από μια φρέσκια οπτική, φωτίζοντας πτυχές πέρα από τη μυθολογία της προσωπικής της τραγωδίας και παρουσιάζοντας έργα της για πρώτη φορά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ
Γύζης, Παρθένης, Τσαρούχης σε μια εξαιρετική έκθεση στα Χανιά

Εικαστικά / Γύζης, Παρθένης, Τσαρούχης σε μια εξαιρετική έκθεση στα Χανιά

Η έκθεση «Διαδρομές στην τέχνη. Έργα από τη Συλλογή της Τράπεζας της Ελλάδος» στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων ξεδιπλώνει 150 χρόνια εικαστικής δημιουργίας μέσα από 99 έργα εμβληματικών και σύγχρονων δημιουργών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Ρεπορτάζ / Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Στο βιβλίο του «Ο πλαστογράφος του Φράνκο», ένας ντετέκτιβ από τη Σεβίλλη ισχυρίζεται πως μεγάλα μουσεία, μεταξύ των οποίων και η ελληνική Εθνική Πινακοθήκη, έχουν αγοράσει πιστά αντίγραφα έργων του Ελ Γκρέκο.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Μέσα στο εργαστήριο του Χριστόφορου Κατσαδιώτη 

Εικαστικά / Ο Χριστόφορος Κατσαδιώτης αναδεικνύει το άχρηστο σε τέχνη

Το εργαστήριο του χαράκτη, όπου ξεδιπλώνεται ένα σύμπαν βγαλμένο από κάποιο σκοτεινό παραμύθι, μεταφέρεται προσωρινά σε μια σχεδόν κρυμμένη αίθουσα του μουσείου Μπενάκη, στην οδό Πειραιώς.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ