Μια έκθεση για τον Λουκά Σαμαρά με κύβους, τραπεζοειδή και παραισθητικές πύλες

ΕΠΕΞ Μια έκθεση για τον Λουκά Σαμαρά με κύβους, τραπεζοειδή και παραισθητικές πύλες Facebook Twitter
Lucas Samaras, Doorway, 1966/2007. Installation view, Dia Beacon, New York, 2024, Lucas Samaras. Φωτ.: Bill Jacobson Studio, New York
0

Η μοναδική οπτική του Λουκά Σαμαρά, ενός σπουδαίου καλλιτέχνη που πέθανε σε ηλικία 87 ετών τον Μάρτιο του 2024, ηγετικής φυσιογνωμίας της αβανγκάρντ, μοναχικού παρατηρητή και δημιουργού που μπορούσε να συλλάβει την καινοτομία και την εξέλιξη της σύγχρονης τέχνης, κι έτσι να βρίσκεται σε πρώτο πλάνο διαρκώς, αιφνιδιάζοντας τον παραλήπτη κάθε μηνύματός του, παρουσιάζεται στο μουσείο Dia Beacon της Νέας Υόρκης.

Στην έκθεση παρουσιάζεται η ενότητα έργων Cubes and Trapezoids (1994-95) που δόθηκαν από τον καλλιτέχνη το 2013 και παρουσιάζονται για πρώτη φορά από τότε που έκαναν το ντεμπούτο τους το 1994 στην Pace Gallery, δίπλα σε ένα από τα χαρακτηριστικά δωμάτια του καλλιτέχνη, το Doorway (1966/2007), που πρόσφατα μπήκε στη συλλογή της DIA ως δώρο από το ίδρυμα που φέρει το όνομά του. Αυτή η έκθεση σηματοδοτεί την πρώτη ατομική έκθεση του καλλιτέχνη από τον θάνατό του και είναι η τελευταία στην οποία συνεργάστηκε άμεσα.

Για περισσότερα από 60 χρόνια, ο Λουκάς Σαμαράς δούλευε κινούμενος με ρευστότητα ανάμεσα σε μέσα, όπως performance, γλυπτική, ζωγραφική, σχέδιο, φιλμ και φωτογραφία, ξεφεύγοντας από την κατηγοριοποίηση και συγκροτώντας μια δική του, μοναδική οπτική γλώσσα.

«Αντί να γυαλίζω τα έργα μου, δίνοντάς τους μια υπόνοια τελειότητας, τα αφήνω να υπάρχουν σε διάφορους βαθμούς τραχύτητας. Όποια ακρίβεια κι αν υπάρχει στη δουλειά μου, είναι μάλλον στις σχέσεις, όχι στην εκτέλεση», είχε πει σε μια ομιλία που έδωσε το 1973 στο Μουσείο Whitney.

Τα εκκεντρικά και ασυνήθιστα αντικείμενα του καλλιτέχνη συχνά συνδυάζουν επίσημες όψεις του μινιμαλισμού –τον κύβο, το πλέγμα και τη μονοχρωμία– με μια σουρεαλιστική ευαισθησία με επιρροές από το Fluxus –το πρωτοποριακό καλλιτεχνικό ρεύμα που αναδείχθηκε με όλα τα διαθέσιμα εκφραστικά μέσα–, καλλιεργώντας την απτική υλικότητα των καθημερινών αντικειμένων, μεταξύ των οποίων κιβώτια και έπιπλα, και εμποτίζοντάς τα με φαντασμαγορία και προσωπικούς συμβολισμούς.

ΕΠΕΞ CHECK Μια έκθεση για τον Λουκά Σαμαρά με Κύβους, τραπεζοειδή και παραισθητικές πύλες Facebook Twitter
Lucas Samaras, installation view, Dia Beacon, New York, 2024– . © Lucas Samaras. Φωτ.: Bill Jacobson Studio, New York

«Το έργο του Λουκά Σαμαρά εμποτίζει το λεξιλόγιο του μινιμαλισμού με μια ψυχολογική διάσταση μέσω της χρήσης άκρως συνειρμικού υλικού, επικεντρώνοντας την προσωπική αφήγηση και εμπλέκοντας τη σωματική αντίληψη και εμπειρία του θεατή, φέρνοντάς τον κοντά σε ριζικά πειραματικές πρακτικές που αναδύθηκαν τις δεκαετίες του 1960 και του '70», λέει η διευθύντρια της DIA Jessica Morgan.

Οι Κύβοι (Cubes) που παρουσιάζονται στην έκθεση, 24 τοτεμικοί ξύλινοι όγκοι, είναι επικαλυμμένοι με ανοιχτό γκρι laminate Nevamar και διαθέτουν εγκοπές διαφόρων γεωμετρικών σχημάτων, δημιουργώντας σχήματα ταυτόχρονα φουτουριστικά και αρχέγονα. Ο Σαμαράς τούς επεξεργάστηκε επιφανειακά με τρόπο πανομοιότυπο με τα φωτιστικά που είχε εγκαταστήσει στο σπίτι του.

«Αντί να γυαλίζω τα έργα μου, δίνοντάς τους μια υπόνοια τελειότητας, τα αφήνω να υπάρχουν σε διάφορους βαθμούς τραχύτητας. Όποια ακρίβεια κι αν υπάρχει στη δουλειά μου, είναι μάλλον στις σχέσεις, όχι στην εκτέλεση», είχε πει σε μια ομιλία που έδωσε το 1973 στο Μουσείο Whitney.

Όσο για το σπίτι του Λουκά Σαμαρά, αξίζει να σημειωθεί ότι εγκαταστάθηκε σε αυτό, στο Μανχάταν, όταν ήταν 28 ετών. Η μετακίνηση αυτή πυροδότησε και την καθοριστική αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο έβλεπε την τέχνη και τα έργα του. Όλα συμβαίνουν στο διαμέρισμά του, σε ένα σκηνικό που έχει ετοιμάσει τελετουργικά και που μετατρέπεται σε ένα ακόμα κεφάλαιο του εσωτερικού του μονολόγου. Συγκρότησε μέσα σε αυτό ένα σύμπαν από το οποίο δεν απομακρύνθηκε ποτέ, έναν χώρο σαν προέκταση του εαυτού του, για να απογυμνωθεί τελικά μέσα σε αυτό. «Άλλοι μιλάνε για τον εαυτό τους όταν μιλάνε για αφηρημένα πράγματα. Εγώ μιλάω για τους άλλους όταν μιλάω για τον εαυτό μου», έλεγε.

CHECK Μια έκθεση για τον Λουκά Σαμαρά με Κύβους, τραπεζοειδή και παραισθητικές πύλες Facebook Twitter
Lucas Samaras, Doorway, 1966/2007. Installation view, Dia Beacon, New York, 2024– . Φωτ.: Bill Jacobson Studio, New York
CHECK Μια έκθεση για τον Λουκά Σαμαρά με Κύβους, τραπεζοειδή και παραισθητικές πύλες Facebook Twitter
Lucas Samaras, Doorway (detail), 1966/2007. © Lucas Samaras. Φωτ.: Bill Jacobson Studio, New York
CHECK Μια έκθεση για τον Λουκά Σαμαρά με Κύβους, τραπεζοειδή και παραισθητικές πύλες Facebook Twitter
Lucas Samaras, installation view, Dia Beacon, New York, 2024– . © Lucas Samaras. Φωτ.: Bill Jacobson Studio, New York

Αυτοί οι Κύβοι συγχωνεύουν τον μινιμαλιστικό κυβισμό με την εσωτερική αρχιτεκτονική και την αυτοβιογραφία, δείχνοντας πώς ο Σαμαράς συνέθεσε στοιχεία της αφαίρεσης με το προσωπικό, το ψυχολογικό και το οικιακό. Με τον εαυτό του να είναι ο προσωπικός του εμψυχωτής, ο προσωπικός του σκηνοθέτης, το προσωπικό του κοινό, το έργο παρουσιάζεται σε διαμόρφωση πλέγματος, που καθορίστηκε από τον ίδιο τον καλλιτέχνη όταν επισκέφθηκε την Dia Beacon.

Τα αντίστοιχα Trapezoids (Τραπεζοειδή) είναι κατασκευασμένα από οκτώ ακανόνιστες τετράπλευρες φόρμες με λοξές γωνίες, ελαφρώς ένθετες σε ομοιόμορφες σανίδες μασονίτη και καλυμμένες με το ίδιο γκρι laminate με πρόσθετο φινίρισμα λάτεξ. Ενώ οι επιφάνειές τους είναι μη αντανακλαστικές, εντούτοις ανταποκρίνονται στο φως και συμπληρώνουν τα πάνελ με τους καθρέφτες στην παρακείμενη γλυπτική εγκατάσταση.

Η πύλη που συνδέει το ιδιωτικό με το δημόσιο

Το Doorway, που σχεδιάστηκε το 1966 και υλοποιήθηκε για πρώτη φορά το 2007, προέκυψε από μια γενεαλογία των περιβαλλόντων του Σαμαρά, όπου εξάλειψε το χάσμα μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού, ιδιωτικού και δημόσιου.

Πριν αρχίσει να το φτιάχνει, είχε ήδη αρχίσει να ενδιαφέρεται για τη χρήση κουτιών και άλλων κοινών μορφών ως βάση των γλυπτών του, πολλά από τα οποία επένδυσε με βγαλμένα, αυτοβιογραφικά υλικά, όπως νήματα, βελόνες και μαλλιά.

Η χρήση καθρεφτών σηματοδότησε μια περαιτέρω εξέλιξη στη γλυπτική του πρακτική. Διατηρώντας τον αυτοβιογραφικό του χαρακτήρα, το έργο φέρνει την εικόνα όχι μόνο του δημιουργού αλλά και όλων όσοι βλέπουν και βιώνουν ή κατοικούν το έργο. Ο Σαμαράς έφτασε στην ιδέα ενός κυριολεκτικά κατοπτρικού δωματίου γράφοντας ένα διήγημα το 1963, στο οποίο ο χαρακτήρας ζούσε σε ένα σπίτι με καθρέφτες.

CHECK Μια έκθεση για τον Λουκά Σαμαρά με Κύβους, τραπεζοειδή και παραισθητικές πύλες Facebook Twitter
Lucas Samaras, installation view, Dia Beacon, New York, 2024– . © Lucas Samaras. Φωτ.: Bill Jacobson Studio, New York

Σε μια επιστολή του 1968 προς έναν επιμελητή, ο Σαμαράς εξηγούσε ότι οι καθρέφτες τον γοήτευαν από καιρό για το παιχνίδι τους, τις θρησκευτικές και ψυχολογικές τους προεκτάσεις και τη χρήση τους σε άλλα έργα τέχνης, σε παραμύθια, μύθους και σε παλάτια.

Το πρώτο δωμάτιο #1 του καλλιτέχνη (1964), μια ανανέωση του διαμερίσματός του στο Νιου Τζέρσεϊ μέσα στην Green Gallery στη Νέα Υόρκη, ακολούθησε το πρώτο περιβάλλον με καθρέφτη, το δωμάτιο #2, ένας κατοικήσιμος κύβος επιπλωμένος με ένα ανακλαστικό τραπέζι και μια καρέκλα στην Pace Gallery το 1966, την ίδια χρονιά που σχεδίασε το Doorway.

Ο Σαμαράς δημιούργησε το Doorway ως ένα ενσώματο περιβάλλον στο οποίο μπορεί κανείς να συμμετέχει τόσο ως υποκείμενο όσο και ως θεατής. Η δομή του πλαισιώνει έναν μικρότερο κύβο με καθρέφτη που προεξέχει από το κέντρο του, προσθέτοντας ένα άλλο επίπεδο παραμόρφωσης και ενισχύοντας το αποπροσανατολιστικό αποτέλεσμα τού να βλέπει κανείς την εικόνα του κατακερματισμένη και διασκορπισμένη.

Μέσα σε αυτή την τεράστια κρυσταλλική δομή που δεν έχει κορυφή, πυθμένα ή πλευρές, δημιουργείται η αίσθηση αιώρησης, η αίσθηση της κλειστοφοβίας ή ακροφοβίας, η αίσθηση πλαστότητας ή μοναξιάς, μια σύνθετη αίσθηση θαυμασμού, αισθησιασμού και απαισιοδοξίας ακόμα και απέναντι στην τέχνη.

CHECK Μια έκθεση για τον Λουκά Σαμαρά με Κύβους, τραπεζοειδή και παραισθητικές πύλες Facebook Twitter
Lucas Samaras, installation view, Dia Beacon, New York, 2024– . © Lucas Samaras. Φωτ.: Bill Jacobson Studio, New York

«Αυτή η εστιασμένη παρουσίαση στο Dia Beacon προκαλεί υλικά και μεταφορικά το σώμα και τις εσωτερικές του λειτουργίες, διαστρέφοντας τις αναλυτικές γεωμετρίες του μινιμαλισμού με τις ακατάστατες πραγματικότητες της ταυτότητας και της εσωτερικότητας. Η στενή συνεργασία με τον Σαμαρά σε αυτή την εγκατάσταση αποκάλυψε σημαντικές αποχρώσεις στον ιδανικό προσανατολισμό των έργων του και είμαι ενθουσιασμένος που τα φέρνω όπως σκόπευε ο καλλιτέχνης στο κοινό μας στο Dia Beacon», δήλωσε ο επιμελητής Jordan Carter.

Όπως και με όλα τα έργα του, έτσι και εδώ ο Λουκάς Σαμαράς μάς άφησε ένα ανεπανάληπτο χρονικό που μας δείχνει πώς μπορούμε να δούμε κι εμείς, σε σχέση με τον χρόνο, τη φύση και την προσωπική ιστορία, κάτι αληθινά σαγηνευτικό, τη μεγάλη τέχνη.

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Στην Tate Modern και Tate Britain, στα έργα της δωρεάς Δ. Δασκαλόπουλου

Εικαστικά / «Η τέχνη έχει νόημα μόνο όταν βρίσκεται σε συνδιαλλαγή»: Η Tate υποδέχεται τα έργα της δωρεάς Δασκαλόπουλου

Έργα των Louise Bourgeois, Βλάση Κανιάρη, Martin Kippenberger, Damien Hirst και πολλών ακόμα μεγάλων ονομάτων της σύγχρονης τέχνης περιλαμβάνονται στη δωρεά του Δημήτρη Δασκαλόπουλου και φιλοξενούνται πλέον σε νέες εκθέσεις στην Tate Modern και στην Tate Britain.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ρόι Λιχτενστάιν: Ο πρωτοπόρος της pop art που έβαλε τον Mίκι Μάους στα μουσεία

Σαν σήμερα / Ρόι Λιχτενστάιν: Ήταν όντως ο «χειρότερος καλλιτέχνης» της εποχής του;

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο πρωτοπόρος καλλιτέχνης της pop art που με το γενναίο έργο του ειρωνεύτηκε το κλασικό, έβαλε τον Mίκι Μάους σε μουσεία και γκαλερί και άλλαξε οριστικά τους κανόνες της σύγχρονης τέχνης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μόλις τελείωσε το αριστούργημά του, ο Γκογκέν επιχείρησε να αυτοκτονήσει

Εικαστικά / Μόλις τελείωσε το αριστούργημά του, ο Γκογκέν επιχείρησε να αυτοκτονήσει

Ο πίνακας με τίτλο «Από πού ερχόμαστε; Τι είμαστε; Πού πάμε;» θα ήταν η τελευταία του διαθήκη, ένα έργο που θα έλυνε επιτέλους, όπως ο ίδιος έλεγε, το «παράδοξο μεταξύ του κόσμου των συναισθημάτων και του κόσμου του μυαλού».
THE LIFO TEAM
Ο ευά παπαδάκης φέρνει την ποίηση στα Ζαγοροχώρια

Εικαστικά / Ο ευά παπαδάκης φέρνει την ποίηση στα Ζαγοροχώρια

Το πρώτο διεθνές πολυθεματικό φεστιβάλ ποίησης «Σολοικισμός», έρχεται το Σάββατο 25 και την Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2025 στον Ελαφότοπο, στα Ζαγοροχώρια. Ο εμπνευστής και καλλιτεχνικός διευθυντής του μίλησε στη LifO.
M. HULOT
Δυο νέες εκθέσεις στο φθινοπωρινό πρόγραμμα του ΕΜΣΤ

Εικαστικά / Δυο νέες εκθέσεις στο φθινοπωρινό πρόγραμμα του ΕΜΣΤ

Η καλλιτεχνική πρωτοπορία εκτός συνόρων και έργα που ενσωματώνουν και συνάμα απεικονίζουν φυσικά τοπία και τις απροσδιόριστες ανθρώπινες παρεμβάσεις που αυτά προδίδουν, στο νέο πρόγραμμα του μουσείου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ Μαρίνα Ξενοφώντος: «Η μνήμη δεν είναι κάτι που απλώς κουβαλάμε – ενεργεί, αντιδρά και μεταβάλλεται συνεχώς»

Εικαστικά / Μαρίνα Ξενοφώντος: «Η μνήμη δεν είναι κάτι που απλώς κουβαλάμε»

Η εικαστικός μιλάει για την εγκατάσταση με την οποία θα εκπροσωπήσει στην Μπιενάλε της Βενετίας το 2026 την Κύπρο, για την επιρροή της χώρας στο έργο της και για τη θέση του καλλιτέχνη στη σύγχρονη κοινωνία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το μαγευτικό, υπερβατικό σύμπαν της Yayoi Kusama προσγειώνεται στην Ευρώπη

Εικαστικά / Tα πλοκάμια και οι κολοκύθες της Yayoi Kusama προσγειώνονται στην Ευρώπη

Από τη Βασιλεία ξεκίνησε η ευρωπαϊκή περιοδεία της μεγάλης αναδρομικής έκθεσης της πιο διάσημης και πιο επιτυχημένης εν ζωή εικαστικού στον κόσμο, με περισσότερα από 300 έργα που καλύπτουν επτά δεκαετίες.
THE LIFO TEAM
Τι μυστήριο κρύβει η ιστορία της αυτοπροσωπογραφίας του Κουρμπέ;

Εικαστικά / «Ο απελπισμένος»: Ο περίφημος πίνακας του Κουρμπέ εκτίθεται ξανά μετά από 20 χρόνια

Ίσως το πιο γνωστό έργο του μεγάλου Γάλλου ζωγράφου, «Ο απελπισμένος» θα εκτεθεί στο Μουσείο Ορσέ αρχικά και έπειτα στο Μουσείο Art Mill στη Ντόχα. Ποια είναι η ιστορία του; Σε ποιον ανήκει τώρα ο πίνακας;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια νέα έκθεση αναδεικνύει τη συμβολή των γυναικών στην τέχνη της γεωμετρικής αφαίρεσης

Εικαστικά / Έξι γυναίκες. Έξι πρωτοποριακές καλλιτέχνιδες της γεωμετρικής αφαίρεσης

Έργα των Όπυ Ζούνη, Etel Adnan, Samia Halaby, Saloua Raouda Choucair, Ebtisam Abdulaziz και Lubna Chowdhary, αποτελούν το υλικό της έκθεσης του Ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη που ξεκίνησε μόλις.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Όταν ο Αντώνης Μπενάκης απέδειξε ότι οι Ελληνικές ενδυμασίες είναι Υψηλή Ραπτική

Εικαστικά / Όταν ο Αντώνης Μπενάκης απέδειξε ότι οι Ελληνικές ενδυμασίες είναι Υψηλή Ραπτική

Αμέτρητες είναι οι ιστορίες που κρύβονται πίσω από την έκδοση «Ελληνικαί Εθνικαί Ενδυμασίαι», φέρνοντας στο φως την επίδραση που άσκησε η ενδυμασία στη διαμόρφωση της εθνικής συνείδησης και στην κυρίαρχη μόδα του Μεσοπολέμου.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Και λοιπόν τι;»: Μία έκθεση στον Ταύρο «φωτίζει» το θρυλικό άλμπουμ των Εν Πλω

Εικαστικά / «Οι Εν πλω άφησαν πίσω τραγούδια που συνδέουν όσους ονειρεύονται με παρόμοιο τρόπο»

Έγιναν θρύλοι της εγχώριας μουσικής σκηνής με την κυκλοφορία ενός μόνο άλμπουμ. Μετά, εξαφανίστηκαν. Ο Κωνσταντίνος Χατζηνικολάου, ο Απόστολος Βασιλόπουλος και η Μαρία-Θάλεια Καρρά επιμελήθηκαν, μετά από δεκαετή έρευνα, μια έκθεση για ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της ελληνικής δισκογραφίας. Mίλησαν στη LifO.
M. HULOT
Με Chryssa και Iannis Xenakis η μεγάλη έκθεση για τον μινιμαλισμό στο Παρίσι

Εικαστικά / Με Chryssa και Ιάννη Ξενάκη η μεγάλη έκθεση για τον μινιμαλισμό στο Παρίσι

Μέσα από 100 έργα και 40 καλλιτέχνες επιχειρείται η διερεύνηση της διεθνούς εξέλιξης του κινήματος το οποίο από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 επαναπροσδιόρισε ριζικά την έννοια του καλλιτεχνικού έργου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πολλές, πάρα πολλές εκθέσεις τον Οκτώβριο στην Αθήνα. Και καλές μάλιστα

Εικαστικά / Πολλές, πάρα πολλές εκθέσεις τον Οκτώβριο στην Αθήνα. Και καλές μάλιστα

Από την έκθεση του Juergen Teller στο ολοκαίνουργιο Onassis Ready, στην ποιητική αρχιτεκτονική του Πικιώνη και στις έξι πρωτοποριακές γυναικείες φωνές της γεωμετρικής αφαίρεσης. Αυτόν τον μήνα οι λέξεις «μουσείο» και «γκαλερί» θα ακούγονται πολύ συχνά.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

Εικαστικά / Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

H έκθεση στο Μουσείο Ορσέ συγκεντρώνει 90 έργα του Αμερικανού στυλίστα ζωγράφου, εστιάζοντας στην πιο καθοριστική περίοδο του έργου του. Aνάμεσά τους και η περίφημη «Madame X», το πιο διάσημο έργο του.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Εικαστικά / Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Η έκθεση «Beato Angelico», συγκεντρώνει στο Palazzo Strozzi και στο Mουσείο του Αγίου Μάρκου στη Φλωρεντία περισσότερα από 140 έργα με δάνεια από 70 συλλογές ιδιωτών και μουσείων και φιλοδοξεί να εδραιώσει τη φήμη του Φρα Αντζέλικο ως κορυφαίου δασκάλου της Αναγέννησης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Εικαστικά / Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Πεθαίνει σαν σήμερα το 1669 ο φλαμανδός ζωγράφος Ρέμπραντ φαν Ράιν. Αυτός ο πίνακας υπήρξε η πραγματική αιτία της οικονομικής καταστροφής του καλλιτέχνη ή πρόκειται περί θεωρίας συνωμοσίας;
THE LIFO TEAM
«Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Εικαστικά / «Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Η νέα έκθεση του Μουσείου Μπενάκη, χαρτογραφεί την πορεία έντεκα Ελλήνων και Ελληνίδων εικαστικών και θέτει ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα: «Σε μια πορεία πλούσια, γεμάτη ανατροπές αλλά και επαναλήψεις, ποιες ήταν οι πρωτόλειες αναζητήσεις τους, στις οποίες επέτρεψαν ακολούθως να εισχωρήσουν στις ώριμες αποφάσεις τους»
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Εικαστικά / Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Μια έκθεση στο Μουσείο Γουίτνεϊ ενώνει διαφορετικές φωνές και αποκαλύπτει την άγνωστη ως τώρα τάση Αμερικανών καλλιτεχνών που στράφηκαν στον σουρεαλισμό για να εκφράσουν την ταραχώδη δεκαετία του '60.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ