«Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

«Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών» Facebook Twitter
Ο Λεάντρο Κατζ έγινε ο βασικός φωτογράφος της θρυλικής θεατρικής ομάδας Ridiculous Theatrical Company του Τσαρλς Λάντλαμ.
0


ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ ΤΟΥ 1968, ο μόλις τριαντάχρονος τότε Λεάντρο Κατζ ακολούθησε έναν φίλο του σε έναν πορνό κινηματογράφο της περιοχής Hell’s Kitchen του Μανχάταν για να παρακολουθήσει μια μεταμεσονύχτια παράσταση του Ridiculous Theatrical Company του Τσαρλς Λάντλαμ. Δεν ήξερε τι ακριβώς πήγαινε να δει, αν και, όσο να πεις, ο τίτλος Turds in Hell ήταν αρκετά προκλητικός.

Το εξωφρενικό, σουρεαλιστικό, ξεκαρδιστικό θέαμα με άντρες in drag να μιλάνε μια ακατάληπτη αργκό, τα ιδιότυπα νεοϋρκέζικα καλιαρντά ανάκατα με υψηλή ποίηση (το έργο ήταν εμπνευσμένο από το «Σατυρικόν» του Πετρώνιου), ενθουσίασε τον νεαρό Αργεντινό εικαστικό και φωτογράφο.

Σύντομα θα γινόταν για μια εξαετία ο βασικός φωτογράφος της θρυλικής θεατρικής ομάδας, ενώ συμμετείχε δημιουργικά και στον σχεδιασμό των φωτισμών, κινηματογραφώντας παράλληλα κομμάτια παραστάσεων τα οποία χρησιμοποίησε ως μέρος της δικής του πειραματικής φιλμογραφίας.

«Η κυβέρνηση της Αργεντινής αποσύρει όλες τις χρηματοδοτήσεις και ο κινηματογράφος βρίσκεται σε κίνδυνο. Ντοκιμαντέρ σαν αυτό δεν θα μπορούν να γίνονται στο μέλλον εξαιτίας αυτής της εξέλιξης».

Όταν επέστρεψε στη γενέτειρά του, 40 χρόνια μετά, και αφού η Νέα Υόρκη της νιότης του ανήκε πια στη μυθολογία της πόλης, έβαλε μπρος μια σειρά από εκδόσεις και εκθέσεις που αναδεικνύουν το πολύτιμο αρχείο του: φωτογραφίες ανθρώπων που έχουν πεθάνει προ πολλού, ξεχασμένα αρνητικά, χαμένα σελιλόιντ, σλάιντ, βίντεο, ταινίες – τεκμήρια μιας μακρινής εποχής.

«Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών» Facebook Twitter
O Φερμίν Ελόι Ακόστα αποφάσισε να συλλέξει το υλικό της δουλειάς του Λεάντρο Κατζ από την περίοδο 1969-1975 και να δημιουργήσει το ντοκιμαντέρ «Μουσείο της Νύχτας».

Τώρα, ο κινηματογραφιστής Φερμίν Ελόι Ακόστα αποφάσισε να συλλέξει το υλικό της δουλειάς του Λεάντρο Κατζ από την περίοδο 1969-1975 και να δημιουργήσει το ντοκιμαντέρ Μουσείο της Νύχτας (Museo de la Noche), το οποίο έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο 27ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης, από όπου έφυγε με Ειδική Μνεία από την Κριτική Επιτροπή του διαγωνιστικού τμήματος Film Forward.

Παραλαμβάνοντας το βραβείο, ο Φερμίν Ακόστα ευχαρίστησε το Κινηματογραφικό Ινστιτούτο της Αργεντινής, λέγοντας μεταξύ άλλων: «Η κυβέρνηση αποσύρει όλες τις χρηματοδοτήσεις και ο κινηματογράφος βρίσκεται σε κίνδυνο. Ντοκιμαντέρ σαν αυτό δεν θα μπορούν να γίνονται στο μέλλον εξαιτίας αυτής της εξέλιξης».

Ο τριανταπεντάχρονος Ακόστα, καθηγητής στο κινηματογραφικό τμήμα του Πανεπιστημίου του Μπουένος Άιρες, είναι ένας πολιτικοποιημένος queer καλλιτέχνης που εκφράζει την ανησυχία του για τις εξελίξεις στη χώρα του, την οποία κυβερνάει ένας από τους πιο αλλόκοτους πολιτικούς παγκοσμίως, ο υπερασπιστής του αναρχοκαπιταλισμού Χαβιέρ Μιλέι.

«Είναι σαν να ζούμε σουρεαλιστική ταινία. Τηλεοπτική περσόνα μέχρι πρότινος, ζει με τα αγαπημένα του σκυλιά, ένα εκ των οποίων το κλωνοποίησε και μιλάει με το φάντασμά του. Δυστυχώς, πρέπει να τον υποστούμε για τρία ακόμα χρόνια», μου εξηγεί στην κουβέντα μας στην Αποθήκη Γ των γραφείων του φεστιβάλ στο λιμάνι, και συνεχίζει: «Έχουν γίνει περικοπές στα πάντα, στην παιδεία, στην υγεία, στον πολιτισμό. Οι μισθοί μας στο πανεπιστήμιο έχουν καθηλωθεί και με τον πληθωρισμό είναι αδύνατον να γίνουν καινούργιες κινηματογραφικές παραγωγές. Μόνο περιορισμένα κάποιες ιδιωτικές σειρές για πλατφόρμες όπως το Netflix. Άλλωστε οι περισσότεροι κινηματογράφοι έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών, φαινόμενο παρόμοιο με της Βραζιλίας».

«Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών» Facebook Twitter
Στιγμιότυπο από το ντοκιμαντέρ «Μουσείο της Νύχτας».

Ρωτάω τι απέγινε ο δημοκρατικός αέρας που ακολούθησε την πτώση της δικτατορίας, κατά τη δεκαετία του 1980. Μου λέει: «Αυτό βασίστηκε σε μια κοινωνική συναίνεση που πια έχει καταλυθεί. Τότε υπήρχε ο Ραούλ Αλφονσίν που έδινε σημασία στα ανθρώπινα δικαιώματα. Η μεσαία τάξη δεν πιστεύει πλέον στη δημοκρατία, έχει γίνει πολύ συντηρητική. Τα ανώτερα στρώματα, που δεν πιστεύω ότι ενδιαφέρονται για τη χώρα αλλά μόνο για τα συμφέροντά τους, έχουν στον έλεγχό τους την παραγωγή τροφίμων, οπότε ανέκαθεν πίεζαν τις κυβερνήσεις αποσταθεροποιώντας την οικονομία. Η πλειονότητα δεν έχει καμία δυνατότητα να καταναλώσει κρέας. Φάγαμε εδώ στη Θεσσαλονίκη με τους φίλους μου ντομάτες και δεν είχαν καμία σχέση με αυτές που τρώμε στο Μπουένος Άιρες».

Μου εξηγεί την κατάσταση υπό την προεδρία Μιλέι: «Δηλώνει θαυμαστής του Τραμπ και της Μελόνι κι έτσι επιδόθηκε και αυτός σε μια αντι-woke υστερία, πράγμα όμως που ήταν παρανοϊκό, γιατί στην Αργεντινή δεν συνδεόμαστε με τη woke κουλτούρα. Ιστορικά έχουμε πρωτοπορήσει ανάμεσα στις χώρες της Λατινικής Αμερικής σε μια σειρά από δικαιώματα, όπως ο γάμος και η αναγνώριση της τρανς ταυτότητας, χρηματοδοτώντας τη φυλομετάβαση.

Το γκέι κίνημα υπήρξε, ως μέρος των αντιδικτατορικών αγώνων της δεκαετίας του ’80, μια ισχυρή σύνδεση μεταξύ των αγωνιστών για τα ανθρώπινα δικαιώματα και των γκέι ακτιβιστών όπως ο ποιητής Néstor Perlongher. Τώρα ο ακτιβισμός απασχολεί περισσότερο το φεμινιστικό κίνημα σε σχέση με τις αμβλώσεις. Αλλά την προηγούμενη εβδομάδα είχαμε μαζικές διαδηλώσεις συνταξιούχων μπροστά από το κοινοβούλιο. Ξέρεις, είναι δημοφιλής ο Βαρουφάκης λόγω της εμπλοκής μας με το ΔΝΤ». Ακούω όλα όσα μου λέει και μοιάζει λες και όλος ο δυτικός κόσμος έχει συντονιστεί σε μια ενιαία κοινωνική και πολιτική περιπέτεια: συντηρητική παραπληροφόρηση, ακροδεξιά απειλή, πόλεμος εναντίον των δικαιωμάτων.

Τον ρωτάω πού βρίσκεται ο καλλιτεχνικός κινηματογράφος της Αργεντινής. «Μερικά από τα σημαντικότερα ονόματα της τελευταίας γενιάς, η Lucrecia Martel, ο Luis Ortega, ο Pablo Trapero, ο Mariano Llinás, δίνουν το “παρών” σε όλα τα σημαντικά διεθνή φεστιβάλ της Ευρώπης και στο Sundance. Το 2022 το “Cahiers du Cinéma” αναγόρευσε το Trenque Lauquen της Laura Citarella καλύτερη ταινία της χρονιάς».

«Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών» Facebook Twitter
Στιγμιότυπο από το ντοκιμαντέρ «Μουσείο της Νύχτας».

Θαυμαστής του κινηματογράφου της Σαντάλ Ακερμάν, της Ανιές Βαρντά και του Κρις Μαρκέρ αλλά και των νεότερων Ζοάο Μορέιρα Σάλες από τη Βραζιλία και Ζοάο Πέντρο Ροντρίγκες από την Πορτογαλία, μου μιλάει για τη Sala Leopoldo Lugones (στη μνήμη του σημαντικού Αργεντινού λογοτέχνη), μία από τις ελάχιστες σινεφίλ αίθουσες στο Μπουένος Άιρες, που βρίσκεται στον 10ο όροφο του Δημοτικού Θεάτρου του Σαν Μαρτίν.

Στο ντοκιμαντέρ του Μουσείο της νύχτας εμφανίζεται ο ίδιος ο Λεάντρο Κατζ, ο οποίος μιλάει για τη Νέα Υόρκη των δεκαετιών του 1970 και του 1980, όπου εκτός των άλλων γύρισε μια σειρά από φιλμ, αποσπάσματα των οποίων ενέταξε στο δικό του ο Φερμίν. Πρόκειται για ένα πρότζεκτ το οποίο του πήρε 10 χρόνια να ολοκληρώσει – εν τω μεταξύ έγραψε ένα μυθιστόρημα το οποίο βραβεύτηκε.

Γιατί χρειάστηκε τόσο πολύς χρόνος; Απαντάει: «Ήταν δύσκολη η επικοινωνία με τον Λεάντρο, καθώς, ως καλλιτέχνης, ήθελε να προστατεύσει το αρχείο του και τη δουλειά μιας ζωής. Αλλά ήταν σημαντικό να ολοκληρωθεί, γιατί πρόκειται για σημαντικό υλικό. Ήθελα μετά από την Αμερική να τον αναδείξω στην πατρίδα του».

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Είμαστε εθισμένοι, θέλουμε παραπάνω λεφτά, παραπάνω ομορφιά, παραπάνω νιότη»

Οθόνες / «Είμαστε εθισμένοι, θέλουμε παραπάνω λεφτά, παραπάνω ομορφιά, παραπάνω νιότη»

Με αφορμή το αφιέρωμα του 27ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης στο έργο της, μια δημιουργός που ξέρει πώς να φτιάχνει σωστά crowdpleasers, η Λόρεν Γκρίνφιλντ μιλά στη LiFO για την απροθυμία μας να διδαχτούμε από τις οικονομικές κρίσεις και εξηγεί γιατί βλέπει τις ταινίες τεκμηρίωσης ως μηχανές ενσυναίσθησης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Steve: Η μοναξιά του δασκάλου μεγάλων αποστάσεων

Daily / Steve: Η μοναξιά του δασκάλου μεγάλων αποστάσεων

Ένα κρίσιμο και «μανιοκαταθλιπτικό» 24ωρο στη ζωή ενός εκπαιδευτικού σε ένα σχολείο για προβληματικούς εφήβους αποτελεί τον καμβά για το υπερκινητικό δράμα του Netflix με πρωταγωνιστή τον Κίλιαν Μέρφι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Νεριτάν Ζιντζιρία: «Η Ελλάδα έχει φετίχ να βαφτίζει τους νέους "φαινόμενα"»

Οθόνες / Νεριτάν Ζιντζιρία: «Η Ελλάδα έχει φετίχ να βαφτίζει τους νέους "φαινόμενα"»

Όταν αποφάσισε να γίνει κινηματογραφιστής, του είπαν ότι θα πεινάσει, αλλά με έναν πολύ δημιουργικό τρόπο. Έκανε τις πρώτες του ταινίες κυριολεκτικά με χώμα και νερό, αλλά πλέον τρέχει παράλληλα οκτώ πρότζεκτ. Κάνει σινεμά συνομιλώντας με το σινεμά του Γιάνναρη, του Δαμιανού, του Παπατάκη. Ο Νεριτάν Ζιντζιρία αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
When Nobody’s Watching: Πριν κλωτσήσουν τη μπάλα, πρέπει να νικήσουν την προκατάληψη

Οθόνες / When Nobody’s Watching: Πριν κλωτσήσουν τη μπάλα, πρέπει να νικήσουν την προκατάληψη

Η Ελλάδα κάνει τα πρώτα της σοβαρά βήματα για να σταθεί ισότιμα στο ευρωπαϊκό γήπεδο του γυναικείου ποδοσφαίρου - Το νέο ντοκιμαντέρ του ΠΣΑΠΠ, “When Nobody’s Watching”, ρίχνει φως στις ζωές των αθλητριών που παλεύουν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Η δραματική στροφή του The Rock και άλλοι 3 λόγοι να πάτε σινεμά

Οθόνες / Η δραματική στροφή του The Rock και άλλοι 3 λόγοι να πάτε σινεμά

Ακόμα μια κινηματογραφική μεταφορά του Δράκουλα, ένα κινέζικο animation που είναι η πέμπτη εμπορικότερη ταινία όλων των εποχών αλλά και η επανακυκλοφορία του «Avatar: The Way of Water» - Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη
THE LIFO TEAM
«Good Boy»: Ναι, ο σκύλος σας βλέπει φαντάσματα» ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Οθόνες / «Good Boy»: Ναι, ο σκύλος σας βλέπει φαντάσματα

Η πολυσυζητημένη ταινία τρόμου του Μπεν Λέονμπεργκ δίνει σάρκα και οστά σε έναν από τους μεγαλύτερους φόβους των ιδιοκτητών σκύλου και αντλεί τη συγκίνησή της από τον αρραγή δεσμό ανθρώπου και ζώου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Χρόνια Πολλά Πέδρο! 20 χρόνια τώρα βλέπουμε τις ταινίες σου.

Οθόνες / Χρόνια Πολλά Πέδρο! 20 χρόνια τώρα βλέπουμε τις ταινίες σου.

Ο Πέδρο Αλμοδοβάρ που έχει σήμερα γενέθλια παραμένει διαχρονικά ένας από τους αγαπημένους μας σκηνοθέτες. Μαζέψαμε σε ένα αφιέρωμα ό, τι έχουμε γράψει για τις ταινίες του αλλά και κάποια ενδιαφέροντα θέματα για το έργο του που αξίζει να τα διαβάσετε!
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη γύρισε μια πανκ αλληγορία για όσα βιώνουμε σήμερα

Οθόνες / Η Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη γύρισε μια πανκ αλληγορία για όσα βιώνουμε σήμερα

Η περιπετειώδης δημιουργία του «Harvest», της εντυπωσιακής πρώτης αγγλόφωνης ταινίας της ταλαντούχας σκηνοθέτιδας, ζωντανεύει την ονειρική και σκληρή ατμόσφαιρα ενός μεσαιωνικού σκωτσέζικου χωριού καθώς αυτό εξαφανίζεται από τον χάρτη.  
M. HULOT
CHECK 10 τηλεοπτικές σειρές που θα δούμε μέχρι το τέλος του έτους

Οθόνες / 10 σειρές που θα δούμε μέχρι το τέλος του έτους

Από τη νέα σεζόν του «Slow Horses» στο μεγάλο φινάλε του «Stranger Things» κι από ένα φιλόδοξο πορτρέτο του Σκορσέζε στο νέο στοίχημα του δημιουργού του «Breaking Bad», διαλέγουμε δέκα σειρές που αναμένεται να μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
6 αποκαλυπτικά ντοκιμαντέρ για τη ζωή και τον κόσμο που ζούμε τώρα

Οθόνες / 6 αποκαλυπτικά ντοκιμαντέρ για τη ζωή και τον κόσμο που ζούμε τώρα

Το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελλορίζου πρόβαλε φέτος ταινίες πολιτικά φορτισμένες που οραματίζονται ένα μέλλον χωρίς σύνορα. Έξι από αυτές έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση χάρη στην αισθητική και την προβληματική τους.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ