«Ο κανιβαλισμός ήταν το λιγότερο»: Τι πραγματικά συνέβη μετά την συντριβή του αεροπλάνου στις Άνδεις το 1972

«Ο κανιβαλισμός ήταν το λιγότερο»: Τι πραγματικά συνέβη μετά την συντριβή του αεροπλάνου στις Άνδεις το 1972 Facebook Twitter
«Τότε στο βουνό ήμασταν φυσιολογικοί άνθρωποι που αντιμετώπιζαν τρομερές καταστάσεις. Δεν μπορούσε να υπάρχει δημοκρατία εκεί».
0


ΟΤΑΝ Η ΝΑΥΛΩΜΕΝΗ πτήση ενός Fairchild FH-227D από το Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης προς το Σαντιάγο της Χιλής, συνετρίβη στα βουνά των Άνδεων στις 13 Οκτωβρίου 1972, αυτό που επακολούθησε έγιναν γνωστό ως το Θαύμα των Άνδεων. Στην πτήση επέβαιναν 45 επιβάτες και πλήρωμα, συμπεριλαμβανομένων 19 μελών της ομάδας ράγκμπι Old Christians Club, μαζί με τις οικογένειες, τους υποστηρικτές και τους φίλους τους.

Τρία μέλη του πληρώματος και εννέα επιβάτες πέθαναν αμέσως. Αρκετοί άλλοι πέθαναν αμέσως μετά λόγω των χαμηλών θερμοκρασιών και της σοβαρότητας των τραυματισμών τους. Κατά τη διάρκεια των επόμενων 72 ημερών, οι επιζώντες υπέστησαν ακραίες κακουχίες, συμπεριλαμβανομένης της έκθεσης, της πείνας και μιας χιονοστιβάδας, η οποία οδήγησε στο θάνατο 13 ακόμη επιβατών.

Αυτή η «λέσχη του χιονιού» συνεχίζει να υφίσταται μέχρι σήμερα: πολλοί από τους επιζώντες εξακολουθούν να ζουν στις ίδιες γειτονιές του Μοντεβιδέο, της πρωτεύουσας της Ουρουγουάης. Αντί για ενοχές ή αλληλοκατηγορίες, υπάρχει ένας βαθύς δεσμός μισού αιώνα μεταξύ τους.

Οι υπόλοιποι επιβάτες κατέφυγαν στον κανιβαλισμό. Καθώς ο καιρός βελτιώθηκε με την άφιξη της άνοιξης, δύο επιζώντες, ο Νάντο Παράντο και ο Ρομπέρτο Κανέσα, σκαρφάλωσαν σε μία βουνοκορφή 4650 μέτρων χωρίς εξοπλισμό και πεζοπορία για 10 ημέρες στη Χιλή για να ζητήσουν βοήθεια, ταξιδεύοντας 61 χλμ. Στις 23 Δεκεμβρίου 1972, δυόμισι μήνες σχεδόν μετά τη συντριβή, διασώθηκε ο τελευταίος από τους δεκάξι επιζώντες.

«Ο κανιβαλισμός ήταν το λιγότερο»: Τι πραγματικά συνέβη μετά την συντριβή του αεροπλάνου στις Άνδεις το 1972 Facebook Twitter
Φωτογραφία από την ειδησεογραφία της εποχής

Την ιστορία αυτή αφηγείται με εξαιρετικά καλαίσθητο τρόπο η ταινία Society of the Snow («Η λέσχη του χιονιού»), που προβάλλεται στο Netflix και είναι βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Ουρουγουανού συγγραφέα Pablo Vierci, που εκδόθηκε το 2008. Ρωτάμε τον 70χρονο Ρομπέρτο Κανέσα – τότε έφηβο φοιτητή ιατρικής και μέλος της ομάδας ράγκμπι Old Christians, σήμερα παγκοσμίου φήμης παιδοκαρδιολόγο που μάλιστα έθεσε υποψηφιότητα για πρόεδρος της Ουρουγουάης το 2012 –  πόσο δύσκολο ήταν να φτάσει σε αυτή την μακάβρια «πρωτοβουλία». 

«Είναι πολύ ενδιαφέρον», λέει. «Τότε στο βουνό ήμασταν φυσιολογικοί άνθρωποι που αντιμετώπιζαν τρομερές καταστάσεις. Δεν μπορούσε να υπάρχει δημοκρατία εκεί. Απλά είπα στους ανθρώπους γύρω μου ποια ήταν η ιδέα μου. Κατά σύμπτωση, και άλλοι άνθρωποι είχαν την ίδια ιδέα». Εδώ και 50 χρόνια το κοινό έχει ενστερνιστεί την «απλοϊκή προσέγγιση», όπως λέει κουνώντας το κεφάλι του, ότι αυτός και οι συμπαίκτες του σώθηκαν «επειδή φάγαμε τους νεκρούς».

«Όχι, φίλε: σωθήκαμε επειδή ήμασταν ομάδα. Επειδή παλέψαμε ενάντια στο κρύο. Επειδή ανεβήκαμε το βουνό σε 10 ημέρες», λέει, αναφερόμενος στο οδοιπορικό ζωής ή θανάτου στις Άνδεις που ανέλαβαν μαζί με τον Παράντο, και ήταν τελικά, αυτό που έσωσε τους πάντες. «Πιστεύω ότι ο κανιβαλισμός είναι κάτι που σε ελκύει με μακάβριο τρόπο στην ιστορία. Αλλά στη συνέχεια συνειδητοποιείς ότι είναι πολύ πιο σύνθετη και πολύ πιο ενδιαφέρουσα. Όταν κόβεις ένα κομμάτι ανθρώπινης σάρκας και σκέφτεσαι να το φας, λες στον εαυτό σου: «Δεν πρέπει να το κάνω αυτό. Κανείς δεν με υποχρέωσε. Γιατί να το κάνω;»

«Ο κανιβαλισμός ήταν το λιγότερο»: Τι πραγματικά συνέβη μετά την συντριβή του αεροπλάνου στις Άνδεις το 1972 Facebook Twitter
Καθώς ο καιρός βελτιώθηκε με την άφιξη της άνοιξης, δύο επιζώντες, ο Νάντο Παράντο και ο Ρομπέρτο Κανέσα, σκαρφάλωσαν σε μία βουνοκορφή 4650 μέτρων χωρίς εξοπλισμό και πεζοπορία για 10 ημέρες στη Χιλή για να ζητήσουν βοήθεια, ταξιδεύοντας 61 χλμ.

Οι επιζώντες πέρασαν μέρες αγωνίας μέχρι να πάρουν την βαριά απόφαση. Όλοι ήταν Καθολικοί και ανησυχούσαν μήπως καταδικάσουν την αιώνια ψυχή τους παραβιάζοντας ένα τόσο απαραβίαστο ταμπού. Κάποιοι έπρεπε να πειστούν να φάνε ανθρώπινη σάρκα, με το επιχείρημα ότι επρόκειτο για ένα είδος θείας κοινωνία. Μετά τη διάσωσή τους πάντως, έλαβαν την μετάνοια από ιερείς που τους διαβεβαίωσαν ότι δεν είχαν διαπράξει αμαρτία λόγω της ακραίας φύσης της κατάστασής τους.

Αυτή η «λέσχη του χιονιού» συνεχίζει να υφίσταται μέχρι σήμερα: πολλοί από τους επιζώντες εξακολουθούν να ζουν στις ίδιες γειτονιές του Μοντεβιδέο, της πρωτεύουσας της Ουρουγουάης. Αντί για ενοχές ή αλληλοκατηγορίες, υπάρχει ένας βαθύς δεσμός μισού αιώνα μεταξύ τους. «Αυτή είναι μια πολύ δυνατή αλλά και διδακτική ιστορία για τη δημιουργία χαρακτήρα, ειδικά στις σύγχρονες κοινωνίες που είμαστε τόσο υλιστές και δεν μπορούμε να φανταστούμε πως όταν το αεροπλάνο σου – κυριολεκτικό ή μεταφορικό –  συντριβεί, τότε μόνο μπορείς να  συνειδητοποιήσεις πόσο δυνατός μπορείς να γίνεις».

Society of the Snow | Official Trailer | Netflix

Με στοιχεία από The Telegraph

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Λούκα Γκουαντανίνο: Ο σκηνοθέτης του Queer δηλώνει ότι θα αγωνιστεί να σταματήσει τη λογοκρισία της ταινίας του

Πολιτισμός / Λούκα Γκουαντανίνο: Ο σκηνοθέτης του Queer δηλώνει ότι θα αγωνιστεί να σταματήσει τη λογοκρισία της ταινίας του

«Ο χαρακτηρισμός της ταινίας ως "πολύ προκλητικής" από τις αρχές της Τουρκίας δεν είναι τίποτα περισσότερο από απροκάλυπτη ομοφοβία» τόνισε ο σκηνοθέτης του Queer
LIFO NEWSROOM
Beatles ’64: Πριν από εξήντα χρόνια, κάτι μαγικό κι ανεπανάληπτο

Daily / Beatles ’64: Πριν από εξήντα χρόνια, κάτι μαγικό κι ανεπανάληπτο

Βασισμένο σ’ ένα εκπληκτικό πρωτότυπο υλικό, αυτό το εξαίρετο ντοκιμαντέρ του Disney+ σε παραγωγή του Μάρτιν Σκορσέζε μάς μεταφέρει με μοναδικό τρόπο σ’ αυτό που βίωσαν τα μέλη του θρυλικού συγκροτήματος όταν πάτησαν για πρώτη φορά το πόδι τους σε μια Αμερική που έμοιαζε να τους έχει απόλυτη ανάγκη.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Οι δέκα αγαπημένες ταινίες της Τζούλης Αγοράκη

Οθόνες / «Είδα το "Nymphomaniac" σαν φεμινιστικό ύμνο»: Οι δέκα αγαπημένες ταινίες της Τζούλης Αγοράκη

Νικίτα Μιχάλκοφ, Ανιές Βαρντά, Μπέργκμαν, αλλά και «Love Story», «Against all odds»: Η σχέση της δημοσιογράφου Τζούλης Αγοράκη με το σινεμά εδραιώθηκε μέσα από πολύ διαφορετικές μεταξύ τους ταινίες.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
Αντουανέττα Αγγελίδη: «Κάθε ταινία μου είναι το ευτυχές τέλος μιας περιπέτειας απορρίψεων»

Οι Αθηναίοι / Αντουανέττα Αγγελίδη: «Κάθε ταινία μου είναι το ευτυχές τέλος μιας περιπέτειας απορρίψεων»

Μοναδική περίπτωση για το ελληνικό σινεμά, η ιδιοσυγκρασιακή σκηνοθέτις που τιμάται στο 13ο Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Ταινιοθήκης αφηγείται τη ζωή και την πορεία της στη LiFO.
M. HULOT
«The New Years»: Το ισπανικό «One Day» από τον Ροντρίγκο Σορογκόγιεν

Οθόνες / «The New Years»: Το ισπανικό «One Day» από τον Ροντρίγκο Σορογκόγιεν

Η νέα ρομαντική σειρά του Cinobo βρίσκεται στο σταυροδρόμι της τριλογίας «Before», του «Normal People» και του «One Day». Δανειζόμενη το αφηγηματικό εύρημα του τελευταίου, καταγράφει τις Πρωτοχρονιές ενός ζευγαριού και μαζί τους τις δυσκολίες μα και τη γοητεία των πρώτων -άντα. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Βαλέρια Γκολίνο: «Δεν με ενοχλεί το ανδρικό βλέμμα αλλά το “μη- βλέμμα” στο σινεμά»

Pulp Fiction / Βαλέρια Γκολίνο: «Δεν με ενοχλεί το ανδρικό βλέμμα αλλά το “μη- βλέμμα” στο σινεμά»

Τελευταία υποδύθηκε μια πορνοστάρ, την αδερφή της Κάλλας, και σκηνοθέτησε μια σειρά βασισμένη σε ένα «σκανδαλώδες» βιβλίο. Η Ελληνοϊταλίδα ηθοποιός και σκηνοθέτις βρέθηκε στην Αθήνα και μίλησε στον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Πώς η μητριά μου, η Μπάρμπρα Στρέιζαντ, με βοήθησε να κόψω το ποτό

Οθόνες / Πώς η μητριά μου, η Μπάρμπρα Στρέιζαντ, με βοήθησε να κόψω το ποτό

Σε ένα απόσπασμα από τα απομνημονεύματά του που δημοσιεύτηκε στην Wall Street Journal, ο ηθοποιός Τζος Μπρόλιν εξηγεί πώς η «ζόρικη αγάπη» της συζύγου του πατέρα του τον έκανε να κόψει οριστικά τη συνήθεια που του είχε ρημάξει τη ζωή.
THE LIFO TEAM
Μιγκέλ Γκόμες

Οθόνες / «Θέλω το σινεμά να μοιάζει με σινεμά κι όχι με κάτι που προσποιείται την πραγματική ζωή»

Ο Πορτογάλος σκηνοθέτης του «Tabu» Μιγκέλ Γκόμες επιστρέφει με το «Grand Tour» που απέσπασε το βραβείο σκηνοθεσίας στο φετινό Φεστιβάλ Καννών, μια ταινία για τη δειλία των αντρών και το πείσμα των γυναικών. Μιλά στη LiFO με αφορμή την προβολή της στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, ως ταινία έναρξης του 13ου Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Η φιγούρα της Μελίνας με τρόμαζε και με έλκυε ταυτόχρονα»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ευριπίδη Σαμπάτη

Μυθολογίες / «Η φιγούρα της Μελίνας με τρόμαζε και με έλκυε ταυτόχρονα»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ευριπίδη Σαμπάτη

Ο τραγουδοποιός Ευριπίδης Σαμπάτης επιλέγει 10 ταινίες, καθεμιά απ' τις οποίες για διαφορετικούς λόγους τον ταρακούνησαν τόσο που η ζωή του δεν ήταν ποτέ πια η ίδια.
Είδαμε το «Juror#2» του Κλιντ Ίστγουντ και είναι η καλύτερη αμερικανική ταινία της χρονιάς

Οθόνες / To «Juror#2» του Κλιντ Ίστγουντ είναι η καλύτερη αμερικανική ταινία της χρονιάς

Αλλά δυστυχώς δεν θα προβληθεί στις κινηματογραφικές αίθουσες, επειδή οι υπεύθυνοι του στούντιο θεωρούν ότι το ενήλικο σινεμά αυτού του τύπου ανήκει στις streaming πλατφόρμες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Say Nothing: Μια καθηλωτική σειρά με φόντο το βίαιο δράμα της Βόρειας Ιρλανδίας

Daily / Say Nothing: Μια καθηλωτική σειρά με φόντο το βίαιο δράμα της Βόρειας Ιρλανδίας

Η αυτοτελής σειρά κατορθώνει να λειτουργεί συγχρόνως ως ιστορική αναπαράσταση, ως συνταρακτικό δράμα, ως καθηλωτικό θρίλερ, ακόμα και ως δραματοποιημένο true crime, ειδικά για τους θεατές που δεν είναι εξοικειωμένοι με τις πολυσύνθετες πτυχές του ένοπλου αγώνα στη Βόρεια Ιρλανδία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η βίβλος του cult ελληνικού σινεμά

Οθόνες / Η βίβλος του cult ελληνικού σινεμά μόλις κυκλοφόρησε

Τα κείμενα του Φώντα Τρούσα για τις «βαθιά υποτιμημένες ταινίες που απελευθέρωσαν τη ματιά του θεατή από την οικογενειακή τηλεοπτική εικόνα, απενοχοποιώντας περαιτέρω το γυμνό» και για τον underground και τον πειραματικό ελληνικό κινηματογράφο κυκλοφορούν σε ένα μοναδικό, κυριολεκτικά, βιβλίο, από τα LiFO Books.
M. HULOT