Ο Βαλ Κίλμερ ήταν ένας Τομ Κρουζ που ατύχησε

Ο Βαλ Κίλμερ μέσα από τον σπασμένο καθρέφτη του Τομ Κρουζ Facebook Twitter
Ο Κίλμερ είχε, θεωρητικά τουλάχιστον, τα προσόντα να κάνει τις ίδιες και –ποιος ξέρει– ίσως και καλύτερες ταινίες με τον περίπου συνομήλικό του Τομ Κρουζ.
0

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ ΤΟΥ 1971. Η Πολίν Καέλ είναι έξαλλη –ή παριστάνει την απαυδισμένη ποιητική αδεία– με τις νέες κυκλοφορίες εκείνης της εβδομάδας. Δεν βρίσκει ούτε μία της προκοπής για να ασχοληθεί. Αισθάνεται πως τίτλοι όπως Ένα κορίτσι στη σούπα μου ή Λατρεύω τη γυναίκα μου σχεδιάστηκαν για να τη ληστέψουν χωρίς άλλοθι. Αντί της συνηθισμένης της κριτικής, στην πολυαναμενόμενη στήλη της στο «New Yorker», η βρυχώμενη μικροσκοπική κυρία με τη μεγαλύτερη επίδραση στην ιστορία της αμερικανικής κινηματογραφικής θεωρίας δεν καταδέχεται να χύσει σταγόνα μελάνι για κανένα από τα προσφερόμενα φιλμ. Αν και στην ανάπτυξη του άρθρου παραδέχεται πως εύλογα υπήρχαν εξίσου άνυδρες εβδομάδες και στο παρελθόν, σε περασμένα χρόνια και προηγούμενες δεκαετίες, βαφτίζει την εκτενή ανάλυσή της «Notes on Heart and Mind» και σνομπάρει την παιδαριώδη τηλεοπτική και ραδιοφωνική κριτική, απορρίπτοντας τους ατακαδόρους νεόφυτους ως αστοιχείωτους και ουσιαστικά αμόρφωτα παπαγαλάκια προσωπικής, αβάσιμης άποψης, τύπου «μου αρέσει, δεν μου αρέσει», που συχνά πέφτουν (θανάσιμο αμάρτημα) στο επίπεδο των κακών ταινιών με αντίστοιχα χαμηλής ποιότητας σχολιασμό. Προφητικό, αλλά δεν ήταν ακριβώς αυτό το point της.

Τα Όσκαρ δεν τον υπολόγισαν ποτέ, και το ανώτερο βραβείο που έλαβε ποτέ ήταν από τους κριτικούς του Σικάγο. Σε κάποια φάση, πιστεύαμε πως ο Κίλμερ θα κατάφερνε το break, αλλά το συγκεχυμένο Willow δεν του έδωσε εμπορική πίστωση, και κυρίως ούτε ο «Άγιος» τον ξεκόλλησε από την ολισθηρότητα της φωτογενούς υπόσχεσης.

Στο στόχαστρό της βρίσκονταν οι εταιρείες διανομής και πιο συγκεκριμένα τα μεγάλα στούντιο, που έντεχνα δημιουργούσαν φερέφωνα για την άκριτη διαφήμιση της πραμάτειας τους, ενώ η δουλειά των συναδέλφων της όφειλε να είναι η τεκμηριωμένη ενθάρρυνση των δημιουργών που χρειάζονταν ένα σπρώξιμο, των ανεξάρτητων ταινιών που είχαν αληθινή ανάγκη τη λογοτεχνική πνοή, το νοιάξιμο του ειδικευμένου θεατή για το word of mouth. Στο δαιδαλώδες, εξαιρετικό άρθρο της, που επανέφερε στην επικαιρότητα ο πιστός επίγονός της, Ρίτσαρντ Μπρόουντι, διέκρινε μια επικίνδυνη στροφή προς τον συναισθηματισμό, την ενοχή που φύτευαν οι παραγωγοί σε όσους υποτίθεται πως αντιμετώπιζαν με κυνισμό και επιχειρηματολογική ψυχρότητα τις ταινίες για τον λαό, το Airport, ας πούμε, που ήταν το ακριβό θέαμα της περιόδου, και δεν είχαν τη γενναιότητα να λυγίσουν μπροστά στο μελό, αντί να ψάχνουν ψόγους στα άχυρα της all star υπερπαραγωγής – το κλισέ των ανηδονικών γραφιάδων κόντρα στα πλήθη που απορούν και θίγονται με τις αντίθετες γνώμες. Σε μια περίοδο που ρέουν ασταμάτητα reels με παιδάκια, ζωάκια, φαγάκια και ποτάκια στο σιντριβάνι των social, και τα βλέμματα στρέφονται προς τα τηλεοπτικά events-φαινόμενα που προκαλούν συζητήσεις κοινωνικές («Adolescence») ή πιπεράτες («Dying for Sex»), μια μακροσκελής ανάλυση ή η προτροπή προς μια απαιτητική ταινία φαντάζει ενοχλητική παρεμβολή.

Ο Βαλ Κίλμερ μέσα από τον σπασμένο καθρέφτη του Τομ Κρουζ Facebook Twitter
Η Πολίν Καέλ υπήρξε η βρυχώμενη μικροσκοπική κυρία με τη μεγαλύτερη επίδραση στην ιστορία της αμερικανικής κινηματογραφικής θεωρίας

Στις κινηματογραφικά δύστροπες εβδομάδες που διανύουμε (και τις έχουμε προφανώς ξαναπεράσει, τα εισιτήρια δεν είναι θεαματικά χειρότερα από άλλες ισχνές σεζόν), με τις πάρα πολλές κυκλοφορίες, τις ελάχιστες ως καθόλου καλές ταινίες και τη γενική αδιαφορία του κοινού, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, η έκκληση της καρδιάς έναντι της κριτικής σκέψης επανέρχεται. Εμείς εξακολουθούμε να καλύπτουμε τις νέες προβολές, συχνά σαν αδύναμοι ψιθυριστές του box office, αλλά την τελευταία εβδομάδα περιρρέει ένας άλλου τύπου συναισθηματισμός, με τη μορφή της νοσταλγίας και της εξιδανίκευσης. Τα κριτήρια της άρνησης των γυρισμάτων του Bugonia στην Ακρόπολη δεν θα μπορούσαν να είναι πραγματικά αντικειμενικά, αφού η τοποθεσία δεν έχει αποκλειστεί οριστικά και αμετάκλητα διά νόμου, και τα παράθυρα της εκάστοτε έγκρισης είναι, εκτός της πολιτιστικής πολιτικής, θέμα γούστου και βασικά θυμικού: δεν είναι σωστό, δεν φαίνεται ωραίο, δεν κάνει να μολυνθεί ο Παρθενώνας με θέματα και εικόνες που δεν συνάδουν με τον ειδικό συμβολισμό του, σύμφωνα με το σκεπτικό. Ένα αρχαίο μνημείο κινδυνεύει να παλιώσει αν δεν κυκλοφορήσει με νέες ιδέες και δεν ζυμωθεί με καλλιτεχνικό όραμα. Η ουσιαστική απειλή για τον Παρθενώνα δεν είναι μια μαύρη κωμωδία επιστημονικής φαντασίας, αλλά η ακινησία του σε ένα διακοσμητικό, αποκλειστικά τουριστικό κάδρο. Ούτε γάτα ούτε ζημιά, συνεπώς κερδισμένοι βγαίνουν οι νοσταλγοί και οι αισθηματίες – μια αδρανής selfie με φόντο τους κίονες.

Ο Βαλ Κίλμερ μέσα από τον σπασμένο καθρέφτη του Τομ Κρουζ Facebook Twitter
Τα κριτήρια της άρνησης των γυρισμάτων του Bugonia στην Ακρόπολη δεν θα μπορούσαν να είναι πραγματικά αντικειμενικά, αφού η τοποθεσία δεν έχει αποκλειστεί οριστικά και αμετάκλητα διά νόμου.

Η πρόσφατη απώλεια του Βαλ Κίλμερ κατέκλυσε τα social και τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης σαν λυπητερό, ζεστό κύμα επαναφοράς των ’80s και των ’90s. Ο σμιλεμένων χαρακτηριστικών jeune premier διέθετε αναμφισβήτητο star potential όταν ξεκίνησε με το Άκρως Τρελό κι Απόρρητο, κατάλαβε ακριβώς πώς και με πόση μαγνητική αντιπάθεια έπρεπε να ορθώσει το αυθάδες ανάστημα του Iceman απέναντι στον σαρωτικό Πιτ Μίτσελ στο Top Gun, και χάθηκε στο μυστήριο του Τζιμ Μόρισον στους Doors του Όλιβερ Στόουν, δεκαετίες πριν εξαφανιστεί με παρόμοια μεθοδολογία ο Τιμοτέ Σαλαμέ στον γρίφο του Μπομπ Ντίλαν. Ωστόσο, τα Όσκαρ δεν τον υπολόγισαν ποτέ, και το ανώτερο βραβείο που έλαβε ποτέ ήταν από τους κριτικούς του Σικάγο. Σε κάποια φάση, πιστεύαμε πως ο Κίλμερ θα κατάφερνε το break, αλλά το συγκεχυμένο Willow δεν του έδωσε εμπορική πίστωση, και κυρίως ούτε ο «Άγιος» τον ξεκόλλησε από την ολισθηρότητα της φωτογενούς υπόσχεσης: η εκκωφαντική αποτυχία της μεταφοράς της διάσημης σειράς, άστοχη και άκομψη, ήταν η ρωγμή από την οποία δεν συνήλθε ποτέ. Το Batman Forever επιβεβαίωσε την ασταθή, επιθετική επαγγελματική συμπεριφορά που είχαν ήδη επισημάνει ο Τζον Φρανκενχάιμερ, ο Μάρλον Μπράντο, ο Τομ Σάιζμορ και ο Μάικλ Μπιν από πρότερες έριδες στα πλατό.

Ο Τζόελ Σουμάχερ μου είχε πει σε μεταγενέστερη συνέντευξη πως τον είχε πιάσει από τον λαιμό και τον απείλησε γιατί νόμιζε πως ο σκηνοθέτης τον σαμποτάριζε: «Ο άνθρωπος δεν ήταν καλά, φοβήθηκα για τη ζωή μου. Μας χώρισαν, αλλά ειλικρινά τον λυπάμαι, χρειάζεται βοήθεια», μου είχε πει τότε ο Σουμάχερ, που τον αντικατέστησε στο επόμενο επεισόδιο με τον Τζορτζ Κλούνι, και το franchise παύθηκε άτακτα, πριν το διασώσει ο Κρίστοφερ Νόλαν. Πριν αρρωστήσει, κάτι που ως πιστός Christian Scientist αρνήθηκε να παραδεχθεί, ο Κίλμερ προσπάθησε να επανέλθει, αλλά στην κρισιμότερη απόπειρα, το Kiss Kiss Bang Bang, ο ευνοούμενος στην παρτίδα των αουτσάιντερ πρωταγωνιστών στάθηκε ο Ρόμπερτ Ντάουνι και όχι ο Κίλμερ – τον είχα συναντήσει τότε στις Κάννες, μου φάνηκε «στημένος» και επιφυλακτικός, και στην έξοδο ο ατζέντης του μου έδωσε μια κάρτα, ενημερώνοντάς με πως ο Βαλ κάνει θέατρο αξιώσεων στο Λος Άντζελες και αν χρειάζομαι πληροφορίες «νιώσε ελεύθερος να με ενοχλήσεις anytime»! Άβολο. Από τότε τον χάσαμε, και τον απαντήσαμε ξανά, με περίτεχνη και περισσή νοσταλγία, στη σύντομη, αναδρομική του υποσημείωση στο Top Gun Maverick. Ήταν μια ταιριαστή αυλαία, από συνεργάτες που του φέρθηκαν σωστά κι ωραία.

Ο Βαλ Κίλμερ μέσα από τον σπασμένο καθρέφτη του Τομ Κρουζ Facebook Twitter
Υποδύθηκε τον Πιτ Μίτσελ στο Top Gun

Ο αποχαιρετισμός από τους συναδέλφους και τους σκηνοθέτες του ήταν συγκινητικός. Η Σερ συνόψισε, αποκαλώντας τον υπέροχο και pain in the ass. Κανείς δεν ανέσυρε τις διαβόητες εκρήξεις του και την ευρέως γνωστή αγένειά του σε πολλά γυρίσματα, όταν επέμενε να «κατοικεί» τον χαρακτήρα που υποδυόταν με μεθόδους σίγουρα λιγότερο χαριτωμένες από τις αντίστοιχες του Ντάνιελ Ντέι Λιούις. Ο συμπονετικός συναισθηματισμός που λέγαμε πρυτάνευσε της αμφιβολίας. Ο Τομ Κρουζ εξέπληξε με μια εμφάνιση στο CinemaCon, από εκείνες που δεν συνηθίζει, για να δώσει μια πρόγευση από τις Επικίνδυνες Αποστολές που κάνουν την παγκόσμια πρεμιέρα τους στο επερχόμενο Φεστιβάλ Καννών, αλλά κυρίως για να αποτίσει φόρο τιμής στον φίλο του από τα παλιά. Αν το καλοσκεφτούμε, η καριέρα που δεν είχε ο Βαλ Κίλμερ μοιάζει με εφιαλτική αντανάκλαση αυτής του Κρουζ, σαν την επίσκεψη των φαντασμάτων του Σκρουτζ. Ο Κίλμερ είχε, θεωρητικά τουλάχιστον, τα προσόντα να κάνει τις ίδιες και –ποιος ξέρει– ίσως και καλύτερες ταινίες με τον περίπου συνομήλικό του, να παίξει σε εμπορικότατες περιπέτειες και εναλλακτικότερες Μανόλιες, αλλά ένας συνδυασμός χαρακτήρα και χειρισμού, τύχης και επιλογών και, ειλικρινά, λιγότερου ταλέντου, κάτι που ελάχιστοι σχολίασαν, έφερε τα αντίθετα αποτελέσματα.

Η μοίρα και η προσωπικότητα. Οι δυο προδιαγραφές που χωρίζουν δραματικά δυο κολλητά μονοπάτια. Η καριέρα του Βαλ Κίλμερ είναι ο σπασμένος καθρέφτης του Τομ Κρουζ, ένα «what if» μπεργκμανικών διαστάσεων. Ο επικήδειος του πρωταγωνιστή του Top Gun, σίγουρα εγκάρδιος, ξορκίζει και την κατάρα πίσω από την ευχή. Κάθε κουβέντα από εμάς τους υπόλοιπους, πέραν του αισθήματος, περιττή. Το feeling είναι η νέα pop που η Πολίν Καέλ έτρεμε ότι θα πάρει τη θέση της αναγκαίας κριτικής σκέψης. Και η απώλεια ενός σταρ παραμένει το κορυφαίο, αφροδισιακό clickbait: σχεδόν όλα συγχωρούνται, και το ειδικό βάρος πολύ συχνά ισοπεδώνεται.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η ταινία του Λάνθιμου μάς πείραξε και όχι η σχέση μας με το παρελθόν;

Οπτική Γωνία / Η ταινία του Λάνθιμου μάς πείραξε και όχι η σχέση μας με το παρελθόν;

Η άρνηση του ΚΑΣ να παραχωρηθεί η Ακρόπολη στον Γιώργο Λάνθιμο για τα γυρίσματα της νέας του ταινίας εγείρει πολλά ερωτήματα για τον τρόπο που βλέπουμε τα μνημεία και το τι θεωρούμε πολιτιστικό κεφάλαιο σήμερα.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Βαλ Κίλμερ: Ο άνθρωπος που θα (μπορούσε να) γινόταν σταρ

Απώλειες / Βαλ Κίλμερ (1959-2025): Ο άνθρωπος που θα μπορούσε να είχε γίνει σούπερσταρ

Έφυγε από τη ζωή ο Κρις του «Heat», ο Iceman του «Top Gun», ο «ξανθός» Μπάτμαν του Τζόελ Σουμάχερ, ο Τζιμ Μόρισον του Όλιβερ Στόουν, ο γκέι ντέτεκτιβ του «Kiss Kiss Bang Bang», ένας ηθοποιός που κατέγραψε μερικές αξέχαστες εμφανίσεις στο ενεργητικό του, μα δεν έκανε την αναμενόμενη καριέρα μεγάλου σταρ λόγω ατυχών συγκυριών αλλά και προσωπικών επιλογών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Οθόνες / Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Ένα μοναδικό μεγάλο αφιέρωμα στον σπουδαίο δημιουργό για ένα τριήμερο σε όλους τους χώρους της Στέγης, με προβολές των ταινιών του, ένα masterclass και μια συζήτησή του με την Αφροδίτη Παναγιωτάκου στην Κεντρική Σκηνή.
M. HULOT
Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι να παραμένεις καλός άνθρωπος»

Οθόνες / Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι η καλοσύνη»

Υπήρξε από τις πιο αναγνωρίσιμες διεθνώς τηλεοπτικές περσόνες, όντας ο κεντρικός παρουσιαστής του MTV. Σήμερα ο 66χρονος τηλεοπτικός παραγωγός, συγγραφέας και σεναριογράφος ζει πλέον μόνιμα στην Αθήνα, όμως ο έρωτας με την Ελλάδα κρατάει από πολύ παλιά. Ο Steve Blame αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Oι 10 Καλύτερες Ελληνικές Ταινίες των ‘20s μέχρι τώρα

Η λίστα / Oι 10 καλύτερες ελληνικές ταινίες των '20s μέχρι τώρα

Ποιες ελληνικές ταινίες της τρέχουσας δεκαετίας έχουν ξεχωρίσει μέχρι στιγμής; Ρωτήσαμε 20 κριτικούς κινηματογράφου, ανθρώπους του ευρύτερου κινηματογραφικού χώρου και αθεράπευτους σινεφίλ και σας παρουσιάζουμε το top 10 που προέκυψε μέσα από το συναρπαστικό, σύνθετο μωσαϊκό του σύγχρονου ελληνικού σινεμά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να εξηγήσω απόλυτα γιατί επιστρέφω διαρκώς εκεί»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Επιστρέφοντας, μπορεί να πιάσουμε πάλι το νήμα»

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος μας μιλά για το χωριό όπου γεννήθηκε, το Αρματολικό στη νότια Πίνδο, αλλά και για το νέο του ντοκιμαντέρ, «Τα τέρματα του Αυγούστου», που διαδραματίζεται εκεί.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Οθόνες / Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Από μια ρετροσπεκτίβα στην Ιζαμπέλ Ιπέρ μέχρι έναν πλήρη οδηγό του έργου του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και από το spotlight στον Μαρσέλ Πανιόλ μέχρι μια ανατρεπτική ματιά στην έννοια του plot twist, οι θεματικές ενότητες του φεστιβάλ διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Γιούλη Τσαγκαράκη: «Κάθε σπίτι έχει τον δικό του Νετανιάχου, τον δικό του Τραμπ»

Οθόνες / Γιούλη Τσαγκαράκη: Η θεία Σταματίνα από τις «Σέρρες» του Γιώργου Καπουτζίδη μιλά στη LifO

Η ταλαντούχα ηθοποιός με τον ρόλο της ίντερσεξ θείας έσπασε ταμπού και άνοιξε ξανά μια σειρά συζητήσεων για το φύλο, την LGBTQI+ κοινότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πώς ετοιμάστηκε για το ρόλο; Πώς βλέπει τις αντιδράσεις;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Σινεμά / Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Η νέα ταινία της Ιζαμπέλ Ιπέρ, φιλμ που έρχονται από τις Κάννες, πρεμιέρες, οι μικρού μήκους του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και οι ελληνικές συμμετοχές των διαγωνιστικών τμημάτων είναι μερικοί από τους λόγους που θα μας στείλουν και φέτος στις αίθουσες του αγαπημένου κινηματογραφικού θεσμού.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Pulp Fiction / Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Προτροπή για αντίσταση ή παραίνεση για τρομοκρατία; Το αριστούργημα του Πολ Τόμας Άντερσον «Μια μάχη μετά την άλλη», οι εξαιρετικές πρόσφατες αλληγορίες «Weapons» και «Eddington», αλλά και οι αξέχαστες κινηματογραφικές αναφορές τους απασχολούν τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο και τον αρχισυντάκτη της LiFO Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Ιδέες / Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Με αφορμή το νέο ντοκιμαντέρ για μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του 20ού αιώνα, ξαναθυμόμαστε τι είχαν απαντήσει στη LiFO οι Πέπη Ρηγοπούλου, Θωμάς Μοσχόπουλος, Δημήτρης Στεφανάκης, Θάνος Παπακωνσταντίνου, Πάνος Κούτρας και Θεόφιλος Τραμπούλης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Boots»: Μια σειρά για το τι σημαίνει «να είσαι gay στον στρατό»

Οθόνες / «Boots»: Kάτι καλό θα κάνει αυτή η σειρά για να την αποκαλούν «woke σκουπίδι»

H τηλεοπτική σειρά οκτώ επεισοδίων του Netflix, που έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, προσεγγίζει με μοναδικό και συγκινητικό τρόπο το θέμα της ομοφοβίας στον στρατό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η Ειρήνη Παπά μέσα από 9 ταινίες και 1 ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Ειρήνη Παπά: Οι σημαντικότερες ταινίες της για ένα πενθήμερο στην Ταινιοθήκη

Την αποκάλεσαν «Καρυάτιδα», συνέβαλε στο να φτάσει το αρχαίο δράμα στο Χόλιγουντ, υπήρξε μια αληθινή σταρ. Αυτή την εβδομάδα μπορούμε να δούμε ξανά την «Αντιγόνη», τις «Τρωάδες», το «Ζ» και άλλες ταινίες που η Ειρήνη Παπά σφράγισε με την ερμηνεία της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Daily / Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Η αναγγελία του θανάτου της Άννας Κυριακού προκάλεσε βαθιά συγκίνηση και θλίψη καθώς πολλοί έμοιαζαν να πενθούν όχι τόσο την απώλεια της ίδιας της ηθοποιού όσο του χαρακτήρα της στις «Tρεις Χάριτες», κι ας έχουν περάσει τρεις δεκαετίες από τότε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ανδρέας Αποστολίδης, συγγραφέας, σκηνοθέτης

Οι Αθηναίοι / Ανδρέας Αποστολίδης: «Πλέον το αστυνομικό μυθιστόρημα ανθεί ως παραγωγή, αλλά δεν ανανεώνεται»

Επί δικτατορίας σχετιζόταν με παράνομες οργανώσεις και έφτασε να κατηγορηθεί ως ηθικός αυτουργός της κατάληψης του Πολυτεχνείου. To ταξίδι του με την αστυνομική λογοτεχνια ξεκίνησε με μια μετάφραση του Ρέιμοντ Τσάντλερ. Σειρά πήραν η Χάισμιθ, ο Ελρόι και άλλοι σπουδαίοι συγγραφείς. Μετά, έγραψε τα δικά του μυθιστορήματα, ασχολήθηκε με την αρχαιοκαπηλία και το ντοκιμαντέρ. O Ανδρέας Αποστολίδης αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Buy yourself a butt plug: Γιατί όλοι μιλούν για την ταινία «Pillion»;

Οθόνες / Buy yourself a butt plug: Γιατί όλοι μιλούν για την ταινία «Pillion»;

Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Χάρι Λάιτον, όπου ο Χάρι Μέλινγκ συνάπτει μια BDSM σχέση με τον Σκάρσγκαρντ, ήδη από το τρέιλερ έχει πυροδοτήσει συζητήσεις για τον σεξουαλικό προσανατολισμό του Σουηδού πρωταγωνιστή.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ