Το νέο τρέιλερ του "Νymph()maniac: Director's Cut" είναι όντως hardcore

Το νέο τρέιλερ του "Νymph()maniac: Director's Cut" είναι όντως hardcore Facebook Twitter
23

Το «Nymph()maniac: Director's Cut» είναι αυτό ακριβώς που ήθελε να δείξει στο κοινό ο Lars von Trier.

Απαλλαγμένο από κάθε είδους σεμνοπρέπεια, ωμό, χωρίς καθόλου λογοκρισία και με όλες τις σκηνές που οι προηγούμενες κυκλοφορίες δεν μπορούσαν να συμπεριλάβουν.

Η νέα αυτή, αυστηρώς ακατάλληλη version, προβλήθηκε σε δύο μέρη στο 71ο Φεστιβάλ Βενετίας και αναμένεται να κυκλοφορήσει αυτό το μήνα σε αίθουσες, DVD και Blu Ray.

Προς το παρόν η επίσημη σελίδα της ταινίας στο Facebook δημοσίευσε το τρέιλερ αναφέροντας:

"Ίσως χρειαστεί να το δείτε αρκετές φορές για να προσέξετε όλες τις λεπτομέρειες. Αν αντέχετε..."

Ακολουθούν τα 23 αυστηρώς ακατάλληλα δευτερόλεπτα:

23

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

6 ντοκιμαντέρ που μας συγκλόνισαν στο Καστελλόριζο

Οθόνες / Η αποκαλυπτική ματιά 6 ξεχωριστών ντοκιμαντέρ του «Beyond Borders»

Το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελλορίζου πρόβαλε φέτος ταινίες πολιτικά φορτισμένες που οραματίζονται ένα μέλλον χωρίς σύνορα. Έξι από αυτές έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση χάρη στην αισθητική και την προβληματική τους.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Βίκι Κριπς στη LIFO: «Καθένας επιλέγει το δικό του δηλητήριο»

Οθόνες / Βίκι Κριπς: «Καθένας επιλέγει το δικό του δηλητήριο»

Η ηθοποιός που στάθηκε σαν ίση προς ίσο απέναντι σε ολόκληρο Ντάνιελ Ντέι-Λιούις μιλάει στη LiFO σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης με αφορμή την κυκλοφορία του «Hot Milk», που συμπεριλαμβάνει γυρίσματα στη χώρα μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ο ξεχασμένος απαγωγέας Τόνι Κυρίτσης, που ενέπνευσε τον Γκας Βαν Σαντ για το Dead Man's Wire

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Dead Man’s Wire»: Η χλιαρή επιστροφή του Γκας βαν Σαντ

Μετά από πέντε χρόνια ο Αμερικανός σκηνοθέτης επανέρχεται με την ξεχασμένη ιστορία ενός απαγωγέα, κάνοντας μια βιογραφία με νόημα, που όμως δεν προσθέτει κάτι στη φιλμογραφία του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Οθόνες / To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Μια ταινία βασισμένη σε βιβλίο του Στίβεν Κινγκ, η επιστροφή του Ντάρεν Αρονόφσκι, η καλύτερη ταινία του Κουροσάβα σε επανέκδοση και το τέταρτο μέρος της σειράς ταινιών θρίλερ «Το Κάλεσμα» – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
«Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Έκκληση από τους συντελεστές της ταινίας της Κάουτερ Μπεν Χάνια να σταματήσουν επιτέλους οι δολοφονίες παιδιών στη Γάζα, με αφορμή το σπαρακτικό τηλεφώνημα της 6χρονης Παλαιστίνιας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
A House of Dynamite

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «House of Dynamite»: Η Κάθριν Μπίγκελοου πατάει το κουμπί – και μας κόβει την ανάσα

Με χειρουργική ακρίβεια, η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με Όσκαρ σκηνοθεσίας μας πείθει ανατριχιαστικά για τον επικείμενο πυρηνικό όλεθρο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο μάγος του Κρεμλίνου

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Ο μάγος του Κρεμλίνου»: Ο ρυθμιστής του Πούτιν δεν χωρά σε ταινία

Πίσω από το ψυχρό πρόσωπο της εξουσίας, κρύβεται ο ψίθυρος ενός σύγχρονου Ρασπούτιν. Ο Ολιβιέ Ασαγιάς τον ακολουθεί – αλλά μήπως τον πρόδωσε η φόρμα;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
No other choice

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «No other choice»: Η ταινία που θα οδηγήσει τον Παρκ Τσαν-γουκ στα Όσκαρ

Ο Κορεάτης σκηνοθέτης παραμένει ένας από τους μεγάλους σύγχρονους κινηματογραφιστές, αν και η αντικαπιταλιστική του σάτιρα «No other choice» δεν είναι η καλύτερή του ταινία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Είναι σαν να κάνεις τον Δράκουλα χορτοφάγο»: Γιατί το σέξι τέρας του Φρανκενστάιν που παίζει ο Τζέικομπ Ελόρντι είναι λάθος

Οθόνες / Γιατί το σέξι τέρας του νέου «Φρανκενστάιν» είναι λάθος

Στη διασκευή του κλασικού μυθιστορήματος της Μέρι Σέλεϊ από τον Γκιγιέρμο ντελ Τόρο πρωταγωνιστεί ο «εξωφρενικά όμορφος» Τζέικομπ Ελόρντι στον ρόλο του τέρατος – πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα μια ταινία χωρίς ειρμό. 
THE LIFO TEAM
O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Οθόνες / O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Είναι εντυπωσιακός ο αριθμός διασκευών του έργου του δημοφιλούς συγγραφέα που θα δούμε στο πανί, στο γυαλί και στο σανίδι, κι αυτό στάθηκε αφορμή για ένα αφιέρωμα στις καλύτερες ταινίες που ενέπνευσαν τα γραπτά του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

Ανταπόκριση από τη Βενετία / Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

O Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο θα έκανε την Μέρι Σέλεϊ περήφανη. Ο δικός του Φρανκενστάιν κατορθώνει να μην προδώσει το πνεύμα του πολυδιασκευασμένου μυθιστορήματός της.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Λούκα Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ανταπόκριση από τη Βενετία / After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ο Λούκα Γκουαντανίνο νοσταλγεί τη χαμένη τέχνη του διαλόγου, αλλά το After the Hunt χάνει το δίκιο του στην ακαδημαϊκή φλυαρία και τις σεναριακές αστοχίες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Οθόνες / Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Από το «Awful Truth» του Λίο ΜακΚάρεϊ στο «Gone Girl» του Ντέιβιντ Φίντσερ κι από τις μπεργκμανικές «Σκηνές από έναν γάμο» στο «Revolutionary Road» του Σαμ Μέντες, ανατρέχουμε σε δέκα ταινίες για όσους ενώθηκαν ενώπιον Θεού κι ανθρώπων «μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος».   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΒΟΥΓΟΝΙΑ

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Βουγονία»: Κριτική για τη νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου

«Είναι περιπέτεια η "Βουγονία", fun και πιο περίπλοκη απ’ ότι δείχνει» - Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος καταγράφει τις εντυπώσεις του από την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας στο 82ο Φεστιβάλ Βενετίας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

Οθόνες / Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

«Το άτακτο αγόρι του βρετανικού σινεμά βρήκε τον δρόμο του σε ώριμες επιλογές, είτε παίζοντας κάποιον αδυσώπητο κακό είτε αφήνοντας τα λακωνικά του διακριτικά σαν στάμπα, όνομα και πράγμα, σε σύντομες εμφανίσεις – εννοείται πως έχει υποδυθεί και τον διάβολο!»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

19 σχόλια
ακόμα και οι τσόντες πιο ιδιαίτερο σενάριο έχουν...επίσης με τις τσοντες συνήθως φτιάχνεσαι και λίγο...όχι πως είχα την απαίτηση να "φτιαχτώ" βλέποντας το nymphomaniac...αλλά πραγματικά είναι η ταινία που μ εκανε να σιχαθώ για όσο κράτησε το σώμα μου και να κάνει μια τόσο ωραία πράξη σαν το σεξ να μοιάζει βρώμικη και σιχαμερή.
με εκνευρισε η ταινια σε φασεις(ειδικα οταν αφησε το παιδακι μονο του και εφυγε μεσα στην νυχτα)ηθελα να σταματησω να την βλεπω σαν ταινια αλλα ειχα περιεργεια να δω και το τελος!!!τι κουλο τελος!!!
Επειδή το είδα πρόσφατα δεν είναι τόσο τσόντα όσο θέλει να το προάγει ο ίδιος ο σκηνοθέτης για διαφημιστικούς λόγους φαντάζομαι. Εμένα πάντως με προβλημάτισε και το σκεφτόμουν αρκετές μέρες. Αυτο δεν το κάνει μια τσόντα.
Η μουσικη του trailer πρεπει να ειναι απο τον artemyev καθως παρομοιο soundtrack ειχε και το film Solaris(1972) του Tarkovsky.https://www.youtube.com/watch?v=V9-pkMOWtd4 Βεβαιως οι ομοιοτητες σταματουν εδω, και μαλλον ο Trier θα πρεπει να ξαναδει το Solaris καμια εκατοστη φορες ακομα οχι τοσο για να μαθει να γυριζει ταινιες(8α χε μαθει τοσα χρονια αλλα που) αλλα για να αντιληφθει καποια στιγμη που δεν θα φτασει ποτε και ποσο απεχουν οι ταινίες του απο την τεχνη του κινηματογραφου.
Πλέον ο Τρίερ δεν μπορεί να σοκάρει με την τσόντα - αυτός ή ο οποιοσδήποτε, βασικά. Κάποτε, όταν λίγοι σκηνοθέτες τολμούσαν, ο Τρίερ ανάμεσα σε άλλους έκανε κάτι το "μοντέρνο" θίγοντας ένα θέμα ταμπού, απαντώντας στις προκλήσεις και το καθεστημένο του πουριτανισμού.Τώρα όμως που η τσόντα βρίσκεται παντού -παντού όμως!-, το "μοντέρνο" ίσως θα ήταν μια πιο μινιμαλιστική και σεμνή προσέγγιση των σεξουαλικών σχέσεων. Τα μάτια μας έχουν κουραστεί και το μυαλό έχει... κορεστεί.Εξακολουθώ να ακούω από άτομα του χώρου ότι το Nymphomaniac είναι ένα αριστούργημα... δεν τους αδικώ όμως γιατί μέσα στο χώρο, επιβιώνεις αποθεώνοντας την εκάστοτε καθιερωμένη "αυθεντία".
Επειδη καποιος ανεφερε και το "50αποχρωσεις", η σκεψη μου ειναι οτι ο κοσμος εχει τοσο αποξενωθει, κι αποτραβηχτει πισω απο τον υπολογιστη του στην εποχη μας που εχει αναγκη να το βλεπει, επειδη δεν το κανει- και να το βαφτιζει και τεχνη(βιβλιο, σινεμα κοκ) ωστε να απενοχοποιειται.Αυτο αποτελει σημειο των καιρων μας και συμβαδιζει με τις νεες ερευνες σε χωρες του Δυτικου κοσμου οπου η πλειοψηφια των εφηβων προτιμα να παιξει καποιο βιντεοπαιχνιδι παρα να κανει σεξ.Οι πραγματικες σχεσεις εχουν γινει δυσκολοτερες, κι εχουν αντικατασταθει με τις εικονικες-μιλαμε στο φβ, στο τουιτερ και στο σκαιπ, νιωθουμε κοινωνικοποιημενοι, ομως στην τελικη ειμαστε μονοι μας σ ενα αδειο και νεκρικα ησυχο δωματιο.
Παίδες εγώ όταν είχα πάει να δω την ταινία δεν περίμενα και πολλά πράματα.Γενικά δεν θεωρούσα ότι ο (τεχνικά άριστος σκηνοθέτης) Τρίερ έχει καταντήσει ο μεγαλύτερος τρόλερ του κινηματογράφου,απλώς κάνει ταινίες για να προκαλεί και γενικότερα ποτέ δεν με ενθουσίασε ούτε σαν σκηνοθέτης ,ούτε σαν άνθρωπος.Πήγα να το δω μόνο από περιέργεια με τις χαμηλότερες προσδοκίες κάνοντας τα ίδια σχόλια περί τσόντας που έκαναν και οι υπόλοιποι εδώ. Ε λοιπόν αφού είδα απανωτά και τα δύο μέρη(4 ώρες),έφυγα μαλάκας από τον κινηματογράφο με το σαγώνι στο πάτωμα.Δεν ξέρω αν μου άρεσε αλλά έκανε αυτό που υποτίθεται ότι κάνουν τα έργα τέχνης.Μου έβγαλε στην επιφάνεια συναισθήματα,φόβους,ανησυχίες και με έβαλε σε σκέψεις για αρκετές μέρες.Στο τεχνικό μέρος,οι ερμηνείες είναι άψογες και ειδικά της Gainsbourg και του Dafoe.Προκαλώ όποιον μιλάει για τσόντα να δει και τα δύο μέρη σερί(άντε με ένα διάλειμμα ενδιάμεσα για ένα κρύο ντουζ) και αν ειλικρινά μου πει ότι το μόνο που αισθάνθηκε ήταν καυλωμένος τότε θα δεχθώ την άποψη του.ΥΠΟΓΡΑΦΗ:Ένας wannabe σκηνοθέτης
Από τα σχόλια βλέπω ότι οι περισσότεροι θεωρούν πως όταν υπάρχει σε μια ταινία ένα πέος σε στύση, τότε έχουμε τσόντα.Κάποτε έλεγαν αυτό ακριβώς και στην θέα του τριχωτού του αιδοίου. Ευτυχώς, πλέον, για τους περισσότερους το τελευταίο ξεπεράστηκε.Ο Φον Τρίερ είναι ένας σπουδαίος σκηνοθέτης, που σίγουρα του αρέσει να προκαλεί, αλλά η φιλοσοφία του είναι να μην διστάζει να δείχνει αυτά που συμβαίνουν στην πραγματικότητα.Το ότι βλέπουμε σκηνές που συνήθως υπάρχουν στις τσόντες δεν σημαίνει ότι είναι τσόντα αυτό που βλέπουμε.
Στα αρχαία ελληνικά αγγεία ανάλογες σκηνές θεωρούνταν τέχνη. Και αγάλματα σαν την Αφροδίτη της Μήλου τον Μεσαίωνα θεωρούνταν τσόντα.Αυτό που θέλω να πω είναι ότι η τέχνη είναι διαχρονική ενώ το τι είναι τσόντα είναι σχετικό ανάλογα με τη κοινωνία ή την ιστορική περίοδο.Για το συγκεκριμένο δεν είμαι αρμόδιος αλλά δεν θα το χαρακτήριζα ούτε τέχνη ούτε τσόντα, τουλάχιστον μέχρι να το δω :^)
η αρχαια ελληνικη κοινωνια ειχε καπως διαφορετικη αντιληψη σχετικα με το σεξ, διαφορετικο σκοπο ειχαν οι σεξουαλικες παραστασεις στα αγγεια, διαφορετικο σκοπο τα γυμνα αγαλματα και διαφορετικο οι φαλλοι που χρησημοποιουσαν ως διακοσμηση ή πολεμικο συμβολο. Δεν νομιζω οτι η Αφροδιτη της Μήλου ήταν το αντιστοιχο "η αποκαλυπτικη φωτογραφιση της Αφροδίτης στη Μυλο. Δειτε την οπως δεν την εχετε ξαναδει. Μονο στο PLAYBOY που κυκλοφορει!"Ειναι μεγαλο λαθος να κρινουμε με συγχρονα κριτήρια κατι που φτιαχτηκε σε ενα εντελώς διαφορετικο κοινωνικο και πολιτισμικο πλαισιο.
ακουω γενικα αρνητικα σχολια για αυτην την ταινια. προσωπικα δεν την εχω δει αλλα εχω δει αλλες 2 ταινιες του τριερ και μου αρεσαν. το ντογκβιλ και τον αντιχριστο. ηταν καλες αν και το ντογκβιλ ηταν λιγο κουραστικο στην αρχη.
Για τα λεφτά τα κάνεις όλα... για τα λεφτά δε μ'αγαπάς.Σαν infelix έχω να πω ότι η πρώτη ταινία δε μου άρεσε, την είχα δει μέχρι τη μέση και μετά το προχωρούσα να δω τους διαλόγους μπας και βρω κάτι το ενδιαφέρον, πείτε με ρηχό, πείτε με ακαλλιέργητο, πείτε με χρυσαυγίτη... αν ήθελα τσόντα έβρισκα και αλλού.