Η ανάσταση της καταστροφικής «κωμωδίας» που γύρισε ο Τζέρι Λιούις για το Ολοκαύτωμα

Η ανάσταση της καταστροφικής «κωμωδίας» που γύρισε ο Τζέρι Λιούις για το Ολοκαύτωμα Facebook Twitter
«Όταν σε κυβερνά ο φόβος, το γέλιο είναι ο πιο τρομακτικός ήχος στον κόσμο»: Ο Τζέρι Λιούις σε μια σκηνή της ταινίας «Η μέρα που έκλαψε ο κλόουν».
0

Ο ΤΖΕΡΙ ΛΙΟΥΙΣ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ να δει κανείς ποτέ την ταινία The Day the Clown Cried [Η μέρα που έκλαψε ο κλόουν]. Τουλάχιστον όχι κατά τη διάρκεια της ζωής του. Ήξερε ότι αυτό που ήλπιζε ότι θα ήταν ένα αριστούργημα είχε στην πραγματικότητα αποδειχθεί μια μνημειώδης καταστροφή και ένα στίγμα στην καριέρα του.

Όταν παρέλαβε τον τιμητικό Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες το 2013, είπε αναφερόμενος στην ταινία που είχε γυρίσει πριν από σαράντα χρόνια: «Κανείς δεν θα τη δει ποτέ επειδή ντρέπομαι για το πόσο κακή δουλειά ήταν. Ήταν όλα λάθος και ήταν λάθος επειδή είχα χάσει τη μαγεία».

Ο Λιούις, ο επονομαζόμενος βασιλιάς της κωμωδίας, κράτησε για τον εαυτό του τη μοναδική κόπια της «περιβόητης» ταινίας, η οποία αφηγείται την ιστορία ενός κλόουν που φυλακίζεται στο Άουσβιτς επειδή κορόιδευε τον Χίτλερ και, σαν τον αυλητή με τον μαγικό αυλό, καταλήγει να οδηγεί υπνωτικά τα παιδιά του στρατοπέδου στους θαλάμους αερίων. Πριν από μερικές μέρες, προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας το ντοκιμαντέρ From Darkness to Light [Από το σκοτάδι στο φως], των Έρικ Φίντλερ και Μάικλ Λιούρι, το οποίο επιχειρεί να ρίξει φως σε μια ταινία που ο διάσημος κωμικός ήθελε να θαφτεί για πάντα και βασίζεται σε ένα άλλο ντοκιμαντέρ και σε μια συνέντευξη του ίδιου του Λιούις.

Κανείς άλλος δεν είχε τολμήσει να γυρίσει το σενάριο αυτό με κεντρικό χαρακτήρα έναν ξεπεσμένο κλόουν ονόματι Χέλμουτ Ντορκ, ο οποίος οδηγείται στο Άουσβιτς όπου εκνευρίζει διαρκώς τους Ναζί δεσμοφύλακες, διασκεδάζοντας τα μικρά παιδιά του στρατοπέδου.

Η ραχοκοκαλιά του From Darkness to Light προέρχεται από το The Last Laugh [Το τελευταίο γέλιο, 2016] της Φερν Πέρλστιν, η οποία παίρνει συνεντεύξεις από διάσημους κωμικούς. Η καρδιά της ταινίας όμως προέρχεται από μια συνέντευξη που έδωσε ο Λιούις στον Φρίντλερ, λίγο καιρό πριν από τον θάνατό του το 2017 σε ηλικία 91 ετών. Πρόκειται για μια συνάντηση κατά την οποία ο κωμικός, ο οποίος ήταν πάντα εξαιρετικά επιφυλακτικός απέναντι στον Τύπο, μίλησε ανοιχτά για το «μεγάλο φιάσκο» της χαμένης ταινίας του.

Η ανάσταση της καταστροφικής «κωμωδίας» που γύρισε ο Τζέρι Λιούις για το Ολοκαύτωμα Facebook Twitter
Ο Λιούις, ο επονομαζόμενος βασιλιάς της κωμωδίας, κράτησε για τον εαυτό του τη μοναδική κόπια της «περιβόητης» ταινίας,

Οι δημιουργοί του ντοκιμαντέρ είχαν επίσης πρόσβαση στο αρχικό, ακυκλοφόρητο, υλικό της ταινίας, το οποίο ενσωματώνουν στο ντοκιμαντέρ – 30 λεπτά από το οποίο είχαν ήδη εμφανιστεί στο διαδίκτυο για ένα διάστημα το 2016. Ο Λιούις παραχώρησε το υλικό που ήταν αρχειοθετημένο στη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου των ΗΠΑ, υπό τον όρο ότι δεν θα δημοσιοποιηθεί μέχρι το 2024. «Δεν πιστεύαμε καν ότι η ταινία υπήρχε», εμφανίζεται να λέει ο Μάρτιν Σκορσέζε στο ντοκιμαντέρ. «Νομίζαμε ότι ήταν ένας μύθος».

Όλα ξεκίνησαν γύρω στα μέσα της δεκαετίας του 1960 στη Γαλλία, όπου, αντίθετα από την πατρίδα του, ο Τζέρι Λιούις θεωρείτο μαέστρος του σινεμά και μάλιστα από τους πιο απαιτητικούς κριτικούς, οι οποίοι έβλεπαν στο έργο του ένα διακριτικά ειρωνικό όραμα του αμερικανικού τρόπου ζωής. Μετά από μια παράστασή του στο θέατρο Olympia στο Παρίσι, πήγε να τον βρει στα καμαρίνια ένας Ούγγρος παραγωγός, ο Νέιθαν Γουάσμπεργκερ, ο οποίος κατείχε τα δικαιώματα ενός σεναρίου γραμμένου από τους Τσαρλς Ντέντον και Τζόαν Ο’ Μπράιεν.

Η ανάσταση της καταστροφικής «κωμωδίας» που γύρισε ο Τζέρι Λιούις για το Ολοκαύτωμα Facebook Twitter
Ο Τζέρι Λιούις στα γυρίσματα της ταινίας

Κανείς άλλος δεν είχε τολμήσει να γυρίσει το σενάριο αυτό με κεντρικό χαρακτήρα έναν ξεπεσμένο κλόουν ονόματι Χέλμουτ Ντορκ, ο οποίος οδηγείται στο Άουσβιτς όπου εκνευρίζει διαρκώς τους Ναζί δεσμοφύλακες, διασκεδάζοντας τα μικρά παιδιά του στρατοπέδου.

Κάποια στιγμή φτάνει κι η σειρά του για εκτέλεση, αλλά σώζεται τελικά όταν οι Ναζί του προτείνουν να χρησιμοποιήσει το ταλέντο του για να οδηγεί χωρίς φασαρίες τα παιδιά μέχρι τους θαλάμους αερίων. Ο Ντορκ δέχεται και εκτελεί το έργο του χωρίς να συνειδητοποιεί ακριβώς τι κάνει. Στο τέλος, τα παιδιά κρέμονται από τον κλόουν και τον ρωτούν: «Πού πάμε, Χέλμουτ;» και όλοι μαζί, τραγουδώντας και γελώντας, μπαίνουν σε έναν θάλαμο αερίων. Οι πόρτες κλείνουν.

Ο Τζέρι Λιούις «τσίμπησε» αμέσως. Ήθελε να γίνει ένας αξιοσέβαστος κινηματογραφιστής, κι αυτή φαινόταν μια καλή ευκαιρία. Στις αρχές του 1972, έχασε σχεδόν 20 κιλά κατά τη διάρκεια της προ-παραγωγής της ταινίας στο Παρίσι και προσέλαβε τη Χάριετ Άντερσον για να υποδυθεί τη σύζυγο του κλόουν (δηλαδή του ίδιου). Στα μισά των γυρισμάτων στη Στοκχόλμη, ο Ούγγρος παραγωγός την κοπάνησε με μέρος των χρημάτων και όλες τις κάμερες, αυτό όμως δεν εμπόδισε τον Λιούις να ολοκληρώσει την ταινία. Όταν τελείωσαν τα γυρίσματα, πήγε το υλικό στο Λος Άντζελες. Εκεί, συντετριμμένος από το πόσο κακό του φαινόταν, αρνήθηκε να προχωρήσει περαιτέρω τη διαδικασία και το έργο θάφτηκε.

Η ανάσταση της καταστροφικής «κωμωδίας» που γύρισε ο Τζέρι Λιούις για το Ολοκαύτωμα Facebook Twitter
Σε μια σκηνή ο κλόουν αγκιστρώνει τη μύτη του στο συρματόπλεγμα.

Τι πήγε τόσο στραβά; Η σεναριογράφος Τζόαν Ο’ Μπράιεν πιστεύει ότι έφταιγε το γεγονός ότι εκείνη κι ο Ντέντον είχαν γράψει την ιστορία ενός εγωιστή που αναζητά τη λύτρωση, αλλά ο Λιούις το ξαναέγραψε, αναζητώντας τη δική του εκδοχή στον «Μεγάλο Δικτάτορα» του Τσάπλιν. Η Ο’ Μπράιεν πάλεψε για να ανακτήσει τα δικαιώματα του σεναρίου της, το οποίο είναι τώρα και πάλι διαθέσιμο, αν κάποιος άλλος σκηνοθέτης είναι πρόθυμος να το αναλάβει.

Τα αποσπάσματα της ταινίας που μπορεί να δει κανείς στο ντοκιμαντέρ αφήνουν την εντύπωση μιας ασύνδετης και άκαμπτης δουλειάς, είναι δύσκολο όμως να κρίνει κανείς στην πραγματικότητα. Σε μια σκηνή ο κλόουν αγκιστρώνει τη μύτη του στο συρματόπλεγμα. Δίπλα του, ένας άλλος κρατούμενος συλλογίζεται: «Όταν σε κυβερνά ο φόβος, το γέλιο είναι ο πιο τρομακτικός ήχος στον κόσμο». Αυτό που ακούγεται, ωστόσο, είναι οι φωνές των εβραιόπουλων που έχουν συγκεντρωθεί για να παρακολουθήσουν τον Χέλμουτ από την άλλη πλευρά του φράχτη. Αυτά τα παιδιά είναι εκείνα που θα τον ακολουθήσουν στον όλεθρο.

Υπάρχουν πάντως και εκείνοι που πιστεύουν ότι η ταινία απλά ήταν πολύ τολμηρή και μπροστά από την εποχή της. Είκοσι πέντε χρόνια αργότερα ο Ρομπέρτο Μπενίνι θα θριάμβευε στα Όσκαρ με την ταινία «Η ζωή είναι ωραία», ακολουθώντας σχεδόν την ίδια πλοκή.

Jerry Lewis - The Day the Clown Cried

Με στοιχεία από EL PAÍS

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Θανάσης Βαλτινός: Η νουβέλα «Η Κάθοδος των Εννιά» του διακεκριμένου συγγραφέα

Οθόνες / «Η Κάθοδος των Εννιά»: Η διάσημη νουβέλα του Θανάση Βαλτινού

Πεθαίνει σαν σήμερα ο διακεκριμένος Έλληνας συγγραφέας. Αυτή είναι η ιστορία ενός από τα εμβληματικότερα βιβλία του και η βραβευμένη μεταφορά της στον κινηματογράφο, το 1984, από τον Χρίστο Σιοπαχά.
ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ
Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έπαιξε σε 120 ταινίες. Σε αυτές τις 10 ξεπέρασε τον εαυτό της

Οθόνες / Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έπαιξε σε 120 ταινίες. Σε αυτές τις 10 ξεπέρασε τον εαυτό της

Με αφορμή το αφιέρωμα που ετοίμασε το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για μία από τις σπουδαιότερες ηθοποιούς της εποχής μας, επιλέγουμε 10 ταινίες της, στις οποίες έχει αποτυπωθεί η τεράστια υποκριτική της δυναμική και η ικανότητά της να μεταμορφώνεται εσωτερικά με κάθε ρόλο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Οθόνες / Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Ένα μοναδικό μεγάλο αφιέρωμα στον σπουδαίο δημιουργό για ένα τριήμερο σε όλους τους χώρους της Στέγης, με προβολές των ταινιών του, ένα masterclass και μια συζήτησή του με την Αφροδίτη Παναγιωτάκου στην Κεντρική Σκηνή.
M. HULOT
Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι να παραμένεις καλός άνθρωπος»

Οθόνες / Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι η καλοσύνη»

Υπήρξε από τις πιο αναγνωρίσιμες διεθνώς τηλεοπτικές περσόνες, όντας ο κεντρικός παρουσιαστής του MTV. Σήμερα ο 66χρονος τηλεοπτικός παραγωγός, συγγραφέας και σεναριογράφος ζει πλέον μόνιμα στην Αθήνα, όμως ο έρωτας με την Ελλάδα κρατάει από πολύ παλιά. Ο Steve Blame αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Oι 10 Καλύτερες Ελληνικές Ταινίες των ‘20s μέχρι τώρα

Η λίστα / Oι 10 καλύτερες ελληνικές ταινίες των '20s μέχρι τώρα

Ποιες ελληνικές ταινίες της τρέχουσας δεκαετίας έχουν ξεχωρίσει μέχρι στιγμής; Ρωτήσαμε 20 κριτικούς κινηματογράφου, ανθρώπους του ευρύτερου κινηματογραφικού χώρου και αθεράπευτους σινεφίλ και σας παρουσιάζουμε το top 10 που προέκυψε μέσα από το συναρπαστικό, σύνθετο μωσαϊκό του σύγχρονου ελληνικού σινεμά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να εξηγήσω απόλυτα γιατί επιστρέφω διαρκώς εκεί»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Επιστρέφοντας, μπορεί να πιάσουμε πάλι το νήμα»

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος μας μιλά για το χωριό όπου γεννήθηκε, το Αρματολικό στη νότια Πίνδο, αλλά και για το νέο του ντοκιμαντέρ, «Τα τέρματα του Αυγούστου», που διαδραματίζεται εκεί.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Οθόνες / Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Από μια ρετροσπεκτίβα στην Ιζαμπέλ Ιπέρ μέχρι έναν πλήρη οδηγό του έργου του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και από το spotlight στον Μαρσέλ Πανιόλ μέχρι μια ανατρεπτική ματιά στην έννοια του plot twist, οι θεματικές ενότητες του φεστιβάλ διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Γιούλη Τσαγκαράκη: «Κάθε σπίτι έχει τον δικό του Νετανιάχου, τον δικό του Τραμπ»

Οθόνες / Γιούλη Τσαγκαράκη: Η θεία Σταματίνα από τις «Σέρρες» του Γιώργου Καπουτζίδη μιλά στη LifO

Η ταλαντούχα ηθοποιός με τον ρόλο της ίντερσεξ θείας έσπασε ταμπού και άνοιξε ξανά μια σειρά συζητήσεων για το φύλο, την LGBTQI+ κοινότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πώς ετοιμάστηκε για το ρόλο; Πώς βλέπει τις αντιδράσεις;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Σινεμά / Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Η νέα ταινία της Ιζαμπέλ Ιπέρ, φιλμ που έρχονται από τις Κάννες, πρεμιέρες, οι μικρού μήκους του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και οι ελληνικές συμμετοχές των διαγωνιστικών τμημάτων είναι μερικοί από τους λόγους που θα μας στείλουν και φέτος στις αίθουσες του αγαπημένου κινηματογραφικού θεσμού.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Pulp Fiction / Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Προτροπή για αντίσταση ή παραίνεση για τρομοκρατία; Το αριστούργημα του Πολ Τόμας Άντερσον «Μια μάχη μετά την άλλη», οι εξαιρετικές πρόσφατες αλληγορίες «Weapons» και «Eddington», αλλά και οι αξέχαστες κινηματογραφικές αναφορές τους απασχολούν τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο και τον αρχισυντάκτη της LiFO Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Ιδέες / Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Με αφορμή το νέο ντοκιμαντέρ για μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του 20ού αιώνα, ξαναθυμόμαστε τι είχαν απαντήσει στη LiFO οι Πέπη Ρηγοπούλου, Θωμάς Μοσχόπουλος, Δημήτρης Στεφανάκης, Θάνος Παπακωνσταντίνου, Πάνος Κούτρας και Θεόφιλος Τραμπούλης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Boots»: Μια σειρά για το τι σημαίνει «να είσαι gay στον στρατό»

Οθόνες / «Boots»: Kάτι καλό θα κάνει αυτή η σειρά για να την αποκαλούν «woke σκουπίδι»

H τηλεοπτική σειρά οκτώ επεισοδίων του Netflix, που έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, προσεγγίζει με μοναδικό και συγκινητικό τρόπο το θέμα της ομοφοβίας στον στρατό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η Ειρήνη Παπά μέσα από 9 ταινίες και 1 ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Ειρήνη Παπά: Οι σημαντικότερες ταινίες της για ένα πενθήμερο στην Ταινιοθήκη

Την αποκάλεσαν «Καρυάτιδα», συνέβαλε στο να φτάσει το αρχαίο δράμα στο Χόλιγουντ, υπήρξε μια αληθινή σταρ. Αυτή την εβδομάδα μπορούμε να δούμε ξανά την «Αντιγόνη», τις «Τρωάδες», το «Ζ» και άλλες ταινίες που η Ειρήνη Παπά σφράγισε με την ερμηνεία της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Daily / Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Η αναγγελία του θανάτου της Άννας Κυριακού προκάλεσε βαθιά συγκίνηση και θλίψη καθώς πολλοί έμοιαζαν να πενθούν όχι τόσο την απώλεια της ίδιας της ηθοποιού όσο του χαρακτήρα της στις «Tρεις Χάριτες», κι ας έχουν περάσει τρεις δεκαετίες από τότε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ