Απολαύστε ξανά στα θερινά σινεμά την «Ερωτική Επιθυμία» και το «2046» του Γουόνγκ Καρ Γουάι από το Cinobo Facebook Twitter

Απολαύστε ξανά στα θερινά σινεμά την «Ερωτική Επιθυμία» και το «2046» του Γουόνγκ Καρ Γουάι από το Cinobo

0

Με τα Chungking Express, Fallen Angels και Happy Together, που απολαύσαμε πρόσφατα στις κινηματογραφικές αίθουσες και στην πλατφόρμα του Cinobo,  γνωρίσαμε ξανά τον Γουόνγκ Καρ Γουάι, αυτό τον ποιητή της αστικής νύχτας, τον συλλέκτη εμπειριών και στιγμών, τον δημιουργό που έδωσε κύρος στο έλασσον, που πρόβαλε μέσα από τα νέον φίλτρα του τον εσωτερικό, συναισθηματικό μας κόσμο πάνω στον υλικό εξωτερικό.

Για αρκετούς θεατές αυτή ήταν η πρώτη επαφή με το έργο του Καρ Γουάι πριν από την Ερωτική Επιθυμία (Ιn the Mood for Love) και το 2046, τις ταινίες που τον καθιέρωσαν στη σινεφίλ συνείδηση ως έναν από τους κορυφαίους σκηνοθέτες που εργάζονται σήμερα. Και τώρα, ήρθε η ώρα να επισκεφτούμε ξανά τα δύο εμβληματικά φιλμ στα θερινά σινεμά. Την Ερωτική Επιθυμία από 17 Ιουνίου και το 2046 από 1 Ιουλίου, ακριβώς δύο εβδομάδες μετά.

Θυμάται αυτά τα χρόνια που χάθηκαν πια, σαν να κοιτάζει μέσα από ένα παράθυρο με σκονισμένα τζάμια. Το παρελθόν είναι κάτι που μπορεί να το δει, αλλά όχι να το αγγίξει. Και όλα όσα βλέπει είναι θολά και ακαθόριστα.

Με αυτά τα λόγια κλείνει την Ερωτική Επιθυμία του ο Καρ Γουάι, την ιστορία ενός έρωτα όπου όλα έμοιαζαν (και ήταν) σωστά εκτός από το timing, τον συγχρονισμό, μια συνθήκη που, αν ελλείπει, μπορεί να κάνει το σωστό λάθος. Και μας γνωστοποιεί έτσι πως όσα παρακολουθήσαμε δεν ήταν παρά ένα ημερολόγιο αυτής της (όχι και τόσο) «σύντομης συνάντησης» ανάμεσα στον κύριο Τσόου και την κυρία Τσαν – διόλου τυχαίο που ο θηλυκός χαρακτήρας έχει το όνομα του συζύγου του, μια ουσιώδης λεπτομέρεια που προσδίδει (και) φεμινιστική διάσταση στο φιλμ.

Γι' αυτό εστιάζει ο φακός του στην αρχή σε αντικείμενα που θα διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στη συνέχεια, όπως η τηλεφωνική συσκευή ή η κάσα της πόρτας του διαμερίσματος. Γι' αυτό η αφήγηση δεν έχει μεταβατικές σκηνές, παρακολουθούμε μόνο εκείνα που μπορούν να διαφανούν πίσω από το σκονισμένο παράθυρο, εκείνα που μπορούν ακόμα να διακρίνουν οι δυο ήρωες στο σήμερα και τόσο πολύ θα ήθελαν να αγγίξουν.

in the mood for love Facebook Twitter
Από την αρχή φαίνεται να υπάρχει ένα ενδιαφέρον ανάμεσα στον κύριο Τσόου και την κυρία Τσαν, οι οποίοι διαμένουν σε γειτονικά διαμερίσματα στο Χονγκ Κονγκ του 1962.

Από την αρχή φαίνεται να υπάρχει ένα ενδιαφέρον ανάμεσα στον κύριο Τσόου και την κυρία Τσαν (ή μπορεί να το βλέπουμε έτσι με τη γνώση του παρόντος), οι οποίοι διαμένουν σε γειτονικά διαμερίσματα στο Χονγκ Κονγκ του 1962. Το ενδιαφέρον παραμένει ανεκδήλωτο, καθώς είναι και οι δύο παντρεμένοι. Όταν πληροφορούνται για τη συστηματική απιστία των συζύγων τους – μάλλον μεταξύ τους– το ενδιαφέρον εκδηλώνεται, αλλά κάνουν την ηθική επιλογή να μην προχωρήσουν παρακάτω.

Μια τέτοια κίνηση, βλέπεις, θα τους έκανε όμοιους με εκείνους που τους πλήγωσαν. Μοιραία ερωτεύονται, καθώς γνωρίζονται περισσότερο και περνούν ώρες ολόκληρες έξω ή στο δωμάτιο 2046 ενός ξενοδοχείου –κρατήστε το αυτό– όπου η κυρία Τσαν βοηθά τον κύριο Τσόου να γράψει ένα μυθιστόρημα. 

Και ενόσω η επιθυμία φουντώνει, το δίλημμα γιγαντώνεται. Αν προχωρήσουν σε κανονική ερωτική σχέση, όχι μόνο θα πάψουν να διαφέρουν από τους συζύγους τους, αλλά θα εκλείψει και ο θαυμασμός, θα βλάψουν ο ένας τον άλλον, θα χάσουν αυτό που έχουν.

Και προς το τέλος γίνεται πια δυσκολότερο, το «ίσως» γιγαντώνεται, «ίσως» τραγουδά και ο Νατ Κινγκ Κόουλ στη μουσική επένδυση εκείνων των σκηνών, «ίσως» τραγουδά και στις μοναδικές, έμπρακτες απόπειρες επανασύνδεσης. Τα κορεσμένα χρώματα και τα καλαίσθητα ντεκόρ συντείνουν στο χτίσιμο ενός ιδανικού παρελθόντος, του δικού τους Χονγκ Κονγκ, αλλά και του Χονγκ Κονγκ γενικότερα –αμφότερα δεν θα ξανάρθουν ποτέ, όπως τονίζει η ιστορική πινελιά του επιλόγου–,  αλλά η μουσική είναι εκείνη που θα παίξει νευραλγικό ρόλο στο δράμα.

Όποτε η ερωτική επιθυμία φουντώνει, ο Καρ Γουάι καταφεύγει στη βελούδινη φωνή του Νατ Κινγκ Κόουλ, όμως το μουσικό θεματάκι που έγραψε ο Σιγκέρου Ουμεμπαγιάσι για τους δύο εραστές είναι εκείνο που υπαγορεύει τον τόνο της ιστορίας. Το Yumeji’s Theme είναι θρηνητικό, συνοψίζει όλη τη ματαίωση και τη μελαγχολία, είναι το μυστικό που ψιθύρισε ο κύριος Τσόου στην τρύπα στο φινάλε. Είναι η μουσική επένδυση όλων εκείνων των ερωτικών ιστοριών που στα χαρτιά έμειναν στην πρώτη σελίδα, αλλά μέσα μας έγραψαν κεφάλαια ολόκληρα. Είναι κι ένας από τους βασικούς λόγους που το φιλμ αγαπήθηκε όσο λίγα μέσα στον 21ο αιώνα.

In The Mood For Love - Song Yumeji's theme Shigeru Umebayashi

ΚI EΡΧΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟ 2046, ένα άτυπο σίκουελ της Ερωτικής Επιθυμίας. Ο κεντρικός ήρωας λέγεται Τσόου, κάποτε ερωτεύτηκε κάποια που τον άφησε, την οποία συναντούσε στο δωμάτιο 2046 ενός ξενοδοχείου. Κι από τότε προσπαθεί να επαναλάβει το παρελθόν, να επιστρέψει στο δωμάτιο 2046, να αναπλάσει τις καλύτερες μέρες.

Το 2046 είναι ένα δωμάτιο, είναι ένα έτος, είναι και ο τίτλος ενός μυθιστορήματος επιστημονικής φαντασίας που γράφει ο ήρωας, όπου στο έτος 2046 όλο ταξιδεύουν στο ομώνυμο δωμάτιο για να ανακτήσουν τις χαμένες τους αναμνήσεις. Η Ερωτική Επιθυμία ήταν μια ταινία (και) για τη μνήμη, αλλά εκεί το συνειδητοποιούμε στα τελευταία λεπτά.

Το 2046, ως οργανική, αν και όχι άμεση συνέχεια της ιστορίας αυτής, κάνει σαφείς τις προθέσεις της από τα πρώτα λεπτά, μέσω μιας voice over αφήγησης. Ο υπαινιγμός εκεί εδώ γίνεται άμεση εκδήλωση, η συμφωνία βλεμμάτων και φευγαλέων αγγιγμάτων τρέπεται σε σαρκική εκτόνωση κι ο Καρ Γουάι αφήνει το ερωτικό δράμα και αγκαλιάζει το μελόδραμα.

Και είναι επόμενο, γιατί εκείνο που καταπιέστηκε τότε, τώρα πρέπει να εκτονωθεί. Το μυστικό που άκουσε μόνο μια τρύπα σε ένα πέτρινο μνημείο πρέπει να γνωστοποιηθεί στον πραγματικό παραλήπτη του, έστω και μέσω της μυθοπλασίας, δηλαδή μέσα από το φιλμ επιστημονικής φαντασίας μέσα στο φιλμ, όπου το λογοτεχνικό avatar του ήρωα το γνωστοποιεί.

Παρά την πιο ελλειπτική αφήγησή του, το 2046 είναι επεξηγηματικότερο σε σχέση με τον προκάτοχό του, μεγαλόσχημο και πιο καταδεικτικό. Γιατί η προσμονή του ήρωα να ξαναζήσει τις ένδοξες μέρες του παρελθόντος σταδιακά γίνεται εμμονή. Το Εγώ του παραμένει φυλακισμένο στο δωμάτιο 2046 κι έτσι βυθίζεται στη μελαγχολία και στην αυτοκαταστροφή, γι’ αυτό και τα έγχορδα του Ουμεμπαγιάσι στο βασικό μουσικό θέμα της ταινίας αυτήν τη φορά ηχούν με έναν τρόπο επιτακτικό. 

2046 Zhang ziyi Facebook Twitter
Το 2046 είναι ένα δωμάτιο, είναι ένα έτος, είναι και ο τίτλος ενός μυθιστορήματος επιστημονικής φαντασίας που γράφει ο ήρωας, όπου στο έτος 2046 όλο ταξιδεύουν στο ομώνυμο δωμάτιο για να ανακτήσουν τις χαμένες τους αναμνήσεις.

Πρόκειται για μια δημιουργία γοητευτική παρά (και μέσα από) τις αντιφάσεις της. Είναι λαβυρινθώδης με τον τρόπο του Fallen Angels, μα νοηματικά διαυγέστερη και δίχως τη σκληροπυρηνική φεστιβαλικότητα εκείνης της δημιουργίας. Μαζί με την Ερωτική Επιθυμία συνιστά ένα ολοκληρωμένο δίπτυχο με αντικείμενο τον έρωτα, την απώλειά του και την επακόλουθη θλίψη, την ανάμνησή του, αλλά και την ανάγκη απομυθοποίησής του – ο ήρωας είναι ο μόνος που «κατάφερε να γυρίσει από το δωμάτιο 2046», ώστε να αφηγηθεί την ιστορία του στους υπόλοιπους.  

Και τώρα, χάρη στην 4Κ ψηφιακή αποκατάστασή αυτών των δύο ταινιών, η οποία πήρε πέντε έτη για να ολοκληρωθεί, «το παράθυρο δεν είναι πια σκονισμένο», όπως διατείνεται ο Ασιάτης δημιουργός.

Τις παρακολουθείς και δεν βλέπεις απλά μια θολή, πλην καλλιγραφημένη ανασύσταση του παρελθόντος. Είναι σαν το παρελθόν να συμβαίνει τώρα, μπροστά στα θαμπωμένα μάτια σου. Αν απλώσεις τα δάχτυλά σου στην οθόνη, μπορείς να ξύσεις την ξύλινη επιφάνεια της πόρτας, να νιώσεις την υγρασία από τις ανάσες πάνω στην ταπετσαρία.

Πρόκειται για μια μοναδική κινηματογραφική εμπειρία, την οποία μπορείς να ζήσεις κι εσύ σε μια θερινή αίθουσα της γειτονιάς σου, χάρη στο Cinobo.

2046 Facebook Twitter
Παρά την πιο ελλειπτική αφήγησή του, το «2046» είναι επεξηγηματικότερο σε σχέση με τον προκάτοχό του, μεγαλόσχημο και πιο καταδεικτικό. Γιατί η προσμονή του ήρωα να ξαναζήσει τις ένδοξες μέρες του παρελθόντος σταδιακά γίνεται εμμονή.

Αν, όμως, δεν έχεις τη δυνατότητα ή δεν προλάβεις να δεις την «Ερωτική Επιθυμία» και το «2046» σε κάποια θερινή αίθουσα, μην ανησυχείς, το Cinobo έχει προνοήσει για σένα.

Οι δύο κορυφαίες δημιουργίες του Γουόνγκ Καρ Γουάι ολοκληρώνουν το spotlight στον μεγάλο δημιουργό από το Χονγκ Κονγκ και έρχονται πολύ σύντομα (3/8 και 24/8 αντίστοιχα) στη streaming πλατφόρμα για να τις απολαύσεις όπου κι αν βρίσκεσαι: στο σπίτι, στο εξοχικό ή κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού, ακόμα και εκτός σύνδεσης. 

Ως τότε μπορείς να (ξανα)δείς τα «Chungking Express», «Eκπτωτοι Aγγελοι» και «Ευτυχισμένοι Μαζί», τις υπέροχες '90s δημιουργίες του Γουονγκ Καρ Γουάι που είναι ήδη διαθέσιμες στην πατφόρμα.

Οθόνες
0

Γιάννης Βασιλείου

Γεννήθηκε το 1985 στη Λαμία. Σπούδασε στη Νομική Αθηνών, άσκησε δικηγορία επί σειρά ετών, αλλά τον κέρδισε το σινεμά, η σχέση του με το οποίο ξεκίνησε στην τρυφερή ηλικία των 4 με το «Cinema Paradiso» και, καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα τελειώσει στην τρυφερή ηλικία των 104, επίσης με το «Cinema Paradiso». Μεταξύ άλλων, έχει διατελέσει κινηματογραφικός συντάκτης των περιοδικών ΣΙΝΕΜΑ, Εξώστης και Chill Out, των site cinemagazine και cinemanews, καθώς και αρχισυντάκτης του site του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Αθηνών - Νύχτες Πρεμιέρας.

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Είναι η «Κιούκα» η «ελληνική ταινία της χρονιάς»;

The Review / Τι είναι αυτό που κάνει την ταινία «Κιούκα» να συζητιέται τόσο;

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την ταινία «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού» του 31χρονου Κωστή Χαραμουντάνη. Πώς καταφέρνει το όραμα ενός millennial σκηνοθέτη να ξεχωρίζει στο σύγχρονο ελληνικό σινεμά — και γιατί αξίζει την προσοχή μας;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ρίτσαρντ Γκιρ: Η αβάσταχτη γοητεία της σεμνότητας 

Οθόνες / Ρίτσαρντ Γκιρ: Η αβάσταχτη γοητεία της σεμνότητας 

Με αφορμή την έξοδο του «Oh, Canada» στις εγχώριες αίθουσες, ανατρέχουμε στο σύνολο της καριέρας ενός σταρ που οι περισσότεροι θεωρούμε δεδομένο, ίσως επειδή όσα κάνει στην οθόνη φαντάζουν τόσο ανεπιτήδευτα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κάν’ το όπως ο Γκοντάρ

Ανταπόκριση από τις Κάννες / Κάν’ το όπως ο Γκοντάρ

Ως άλλος Αμερικανός στο Παρίσι του ’60, ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ με τη φετινή του συμμετοχή, το ασπρόμαυρο «Nouvelle Vague», αποτίνει φόρο τιμής στον θρυλικό auteur του γαλλικού Νέου Κύματος, υπενθυμίζοντάς μας την τέχνη (και το θράσος) της νεότητας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στις σχολικές γιορτές ο Θοδωρής Σελέκος ζήλευε τα φτερά αγγέλου που είχε ο φίλος του ο Παναγιώτης

Οθόνες / Στις σχολικές γιορτές ο Θοδωρής Σελέκος ζήλευε τα φτερά αγγέλου που είχε ο φίλος του ο Παναγιώτης

Ο Θοδωρής Σελέκος μεγάλωσε στο Νέο Ηράκλειο και ασχολείται με τον κινηματογράφο . Στα πρώτα του βήματα ήταν μέρος της κολεκτίβας ATH KIDS. Έχει σκηνοθετήσει βιντεοκλίπ για καλλιτέχνες όπως ο Ethismos, ο Saske, οι Sworr και διαφημιστικά για brands όπως η Muerte Inc. Παλιότερα άκουγε περισσότερη hip-hop μουσική. Τώρα ακούει jazz και soul. Η πρώτη ταινία μικρού μήκους του ονομάζεται «Can you water a garden with tears?». Του αρέσει η ησυχία και οι αργές ταινίες.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΚΟΥΛΑΚΗ
Χολιγουντιανή απόβαση στην Κρουαζέτ, μια πολιτική διαμαρτυρία αλλά και «ψαλίδι» στο γυμνό

Κάννες 2025 / Χολιγουντιανή απόβαση στην Κρουαζέτ, μια πολιτική διαμαρτυρία αλλά και «ψαλίδι» στο γυμνό

Στην τελετή έναρξης του Φεστιβάλ Καννών, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο εξαπέλυσε για ακόμη μία φορά σφοδρή κριτική κατά της αμερικανικής πολιτικής, μια μικρή γαλλική ταινία εγκαινίασε το φεστιβάλ, ενώ οι λαμπερές σταρ υποχρεώθηκαν να περιορίσουν τις ημίγυμνες εμφανίσεις τους στο κόκκινο χαλί.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιος είναι τελοσπάντων αυτός ο Λεός Καράξ;

Οθόνες / Λεός Καράξ: Ποιος είναι ο σκηνοθέτης του Holy Motors;

«Δεν είμαι εγώ», δηλώνει ο ασυμβίβαστος Γάλλος δημιουργός στον τίτλο της φιλμικής του αυτοβιογραφίας, εντείνοντας το μυστήριο γύρω από το πρόσωπό του και προσθέτοντας ακόμη μία ψηφίδα σε ένα συναρπαστικό καλλιτεχνικό work in progress.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ένκε Φεζολλάρι

Μυθολογίες / «Όποτε θέλω να κλάψω, βλέπω το The Hours»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ένκε Φεζολλάρι

Το πρώτο ερωτικό σκίρτημα ήρθε με το Persona του Μπέργκμαν. Όταν είδε το Happy Together του Wong Kar-Wai, ήθελε να ουρλιάξει. Τα παθιασμένα συναισθήματα έχουν τον πρώτο λόγο στην κινηματογραφική λίστα του ηθοποιού και σκηνοθέτη.
«Becoming Led Zeppelin»: Το χρονικό του βαρύτερου ροκ συγκροτήματος όλων των εποχών

Pulp Fiction / Led Zeppelin: Ένα ντοκιμαντέρ για το «βαρύτερο» ροκ συγκρότημα όλων των εποχών

Το ντοκιμαντέρ «Becoming Led Zeppelin» του Μπέρναρντ ΜακΜάχον παρουσιάζει την ιστορία του θρυλικού hard rock συγκροτήματος, φωτίζοντας το background των μελών του και τις περιστάσεις που οδήγησαν στην ίδρυσή του, φτάνοντας μέχρι και την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ τους και την απαρχή της απόλυτης δόξας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
movies

Οθόνες / Η Σταχτοπούτα αλλιώς και 5 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Το διάσημο παραμύθι γίνεται ταινία τρόμου, εφηβικά δράματα και η καινούργια σκηνοθετική δουλειά του διεθνούς φήμης Έλληνα διευθυντή φωτογραφίας Φαίδωνα Παπαμιχαήλ – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
Φαίδων Παπαμιχαήλ: «Παντού με περνούν για ξένο, δεν έχω πλέον μητρική γλώσσα»

Pulp Fiction / «Παντού με περνούν για ξένο, δεν έχω πλέον μητρική γλώσσα»

Με αφορμή τη νέα του ταινία, ο σημαντικός διευθυντής φωτογραφίας και σκηνοθέτης Φαίδων Παπαμιχαήλ αφηγείται στον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο τη συναρπαστική διαδρομή της ζωής του από τα πρώτα του βήματα μέχρι τις μεγαλύτερες στιγμές της καριέρας του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
El Eternauta: Το θρυλικό κόμικ μεταφέρθηκε στο Netflix σε μια σειρά υψηλών προδιαγραφών

Daily / El Eternauta: Το θρυλικό κόμικ μεταφέρθηκε στο Netflix σε μια σειρά υψηλών προδιαγραφών

«Ο κοσμοναύτης του απείρου» έκανε πρεμιέρα πριν από μερικές μέρες, σε μια μεταφορά αντάξια του θρύλου που συνοδεύει τόσο το έργο όσο και τον δημιουργό του, ο οποίος βρήκε τραγικό τέλος στα χέρια της αργεντινής χούντας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Πόσο θα τα έσπαγε/γαμάτη θα ήταν μια θρησκεία με θεό τον Νίκολας Κέιτζ»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Ναταλίας Σουίφτ / «Αν μοιραστώ μαζί σου την ταινία που αγαπάω, μόνο αγάπη έχω να σου δώσω»

Μυθολογίες / «Φαντάζεστε μια θρησκεία με θεό τον Κέιτζ;»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Ναταλίας Σουίφτ

Από το After Hours του Σκορσέζε, που την απελευθέρωσε, μέχρι τη Γλυκιά Συμμορία του Νικολαΐδη, που τη σημάδεψε με τη μουσική της, η ηθοποιός μοιράζεται μια ετερόκλητη κινηματογραφική λίστα.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ