Απολαύστε ξανά στα θερινά σινεμά την «Ερωτική Επιθυμία» και το «2046» του Γουόνγκ Καρ Γουάι από το Cinobo Facebook Twitter

Απολαύστε ξανά στα θερινά σινεμά την «Ερωτική Επιθυμία» και το «2046» του Γουόνγκ Καρ Γουάι από το Cinobo

0

Με τα Chungking Express, Fallen Angels και Happy Together, που απολαύσαμε πρόσφατα στις κινηματογραφικές αίθουσες και στην πλατφόρμα του Cinobo,  γνωρίσαμε ξανά τον Γουόνγκ Καρ Γουάι, αυτό τον ποιητή της αστικής νύχτας, τον συλλέκτη εμπειριών και στιγμών, τον δημιουργό που έδωσε κύρος στο έλασσον, που πρόβαλε μέσα από τα νέον φίλτρα του τον εσωτερικό, συναισθηματικό μας κόσμο πάνω στον υλικό εξωτερικό.

Για αρκετούς θεατές αυτή ήταν η πρώτη επαφή με το έργο του Καρ Γουάι πριν από την Ερωτική Επιθυμία (Ιn the Mood for Love) και το 2046, τις ταινίες που τον καθιέρωσαν στη σινεφίλ συνείδηση ως έναν από τους κορυφαίους σκηνοθέτες που εργάζονται σήμερα. Και τώρα, ήρθε η ώρα να επισκεφτούμε ξανά τα δύο εμβληματικά φιλμ στα θερινά σινεμά. Την Ερωτική Επιθυμία από 17 Ιουνίου και το 2046 από 1 Ιουλίου, ακριβώς δύο εβδομάδες μετά.

Θυμάται αυτά τα χρόνια που χάθηκαν πια, σαν να κοιτάζει μέσα από ένα παράθυρο με σκονισμένα τζάμια. Το παρελθόν είναι κάτι που μπορεί να το δει, αλλά όχι να το αγγίξει. Και όλα όσα βλέπει είναι θολά και ακαθόριστα.

Με αυτά τα λόγια κλείνει την Ερωτική Επιθυμία του ο Καρ Γουάι, την ιστορία ενός έρωτα όπου όλα έμοιαζαν (και ήταν) σωστά εκτός από το timing, τον συγχρονισμό, μια συνθήκη που, αν ελλείπει, μπορεί να κάνει το σωστό λάθος. Και μας γνωστοποιεί έτσι πως όσα παρακολουθήσαμε δεν ήταν παρά ένα ημερολόγιο αυτής της (όχι και τόσο) «σύντομης συνάντησης» ανάμεσα στον κύριο Τσόου και την κυρία Τσαν – διόλου τυχαίο που ο θηλυκός χαρακτήρας έχει το όνομα του συζύγου του, μια ουσιώδης λεπτομέρεια που προσδίδει (και) φεμινιστική διάσταση στο φιλμ.

Γι' αυτό εστιάζει ο φακός του στην αρχή σε αντικείμενα που θα διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στη συνέχεια, όπως η τηλεφωνική συσκευή ή η κάσα της πόρτας του διαμερίσματος. Γι' αυτό η αφήγηση δεν έχει μεταβατικές σκηνές, παρακολουθούμε μόνο εκείνα που μπορούν να διαφανούν πίσω από το σκονισμένο παράθυρο, εκείνα που μπορούν ακόμα να διακρίνουν οι δυο ήρωες στο σήμερα και τόσο πολύ θα ήθελαν να αγγίξουν.

in the mood for love Facebook Twitter
Από την αρχή φαίνεται να υπάρχει ένα ενδιαφέρον ανάμεσα στον κύριο Τσόου και την κυρία Τσαν, οι οποίοι διαμένουν σε γειτονικά διαμερίσματα στο Χονγκ Κονγκ του 1962.

Από την αρχή φαίνεται να υπάρχει ένα ενδιαφέρον ανάμεσα στον κύριο Τσόου και την κυρία Τσαν (ή μπορεί να το βλέπουμε έτσι με τη γνώση του παρόντος), οι οποίοι διαμένουν σε γειτονικά διαμερίσματα στο Χονγκ Κονγκ του 1962. Το ενδιαφέρον παραμένει ανεκδήλωτο, καθώς είναι και οι δύο παντρεμένοι. Όταν πληροφορούνται για τη συστηματική απιστία των συζύγων τους – μάλλον μεταξύ τους– το ενδιαφέρον εκδηλώνεται, αλλά κάνουν την ηθική επιλογή να μην προχωρήσουν παρακάτω.

Μια τέτοια κίνηση, βλέπεις, θα τους έκανε όμοιους με εκείνους που τους πλήγωσαν. Μοιραία ερωτεύονται, καθώς γνωρίζονται περισσότερο και περνούν ώρες ολόκληρες έξω ή στο δωμάτιο 2046 ενός ξενοδοχείου –κρατήστε το αυτό– όπου η κυρία Τσαν βοηθά τον κύριο Τσόου να γράψει ένα μυθιστόρημα. 

Και ενόσω η επιθυμία φουντώνει, το δίλημμα γιγαντώνεται. Αν προχωρήσουν σε κανονική ερωτική σχέση, όχι μόνο θα πάψουν να διαφέρουν από τους συζύγους τους, αλλά θα εκλείψει και ο θαυμασμός, θα βλάψουν ο ένας τον άλλον, θα χάσουν αυτό που έχουν.

Και προς το τέλος γίνεται πια δυσκολότερο, το «ίσως» γιγαντώνεται, «ίσως» τραγουδά και ο Νατ Κινγκ Κόουλ στη μουσική επένδυση εκείνων των σκηνών, «ίσως» τραγουδά και στις μοναδικές, έμπρακτες απόπειρες επανασύνδεσης. Τα κορεσμένα χρώματα και τα καλαίσθητα ντεκόρ συντείνουν στο χτίσιμο ενός ιδανικού παρελθόντος, του δικού τους Χονγκ Κονγκ, αλλά και του Χονγκ Κονγκ γενικότερα –αμφότερα δεν θα ξανάρθουν ποτέ, όπως τονίζει η ιστορική πινελιά του επιλόγου–,  αλλά η μουσική είναι εκείνη που θα παίξει νευραλγικό ρόλο στο δράμα.

Όποτε η ερωτική επιθυμία φουντώνει, ο Καρ Γουάι καταφεύγει στη βελούδινη φωνή του Νατ Κινγκ Κόουλ, όμως το μουσικό θεματάκι που έγραψε ο Σιγκέρου Ουμεμπαγιάσι για τους δύο εραστές είναι εκείνο που υπαγορεύει τον τόνο της ιστορίας. Το Yumeji’s Theme είναι θρηνητικό, συνοψίζει όλη τη ματαίωση και τη μελαγχολία, είναι το μυστικό που ψιθύρισε ο κύριος Τσόου στην τρύπα στο φινάλε. Είναι η μουσική επένδυση όλων εκείνων των ερωτικών ιστοριών που στα χαρτιά έμειναν στην πρώτη σελίδα, αλλά μέσα μας έγραψαν κεφάλαια ολόκληρα. Είναι κι ένας από τους βασικούς λόγους που το φιλμ αγαπήθηκε όσο λίγα μέσα στον 21ο αιώνα.

In The Mood For Love - Song Yumeji's theme Shigeru Umebayashi

ΚI EΡΧΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟ 2046, ένα άτυπο σίκουελ της Ερωτικής Επιθυμίας. Ο κεντρικός ήρωας λέγεται Τσόου, κάποτε ερωτεύτηκε κάποια που τον άφησε, την οποία συναντούσε στο δωμάτιο 2046 ενός ξενοδοχείου. Κι από τότε προσπαθεί να επαναλάβει το παρελθόν, να επιστρέψει στο δωμάτιο 2046, να αναπλάσει τις καλύτερες μέρες.

Το 2046 είναι ένα δωμάτιο, είναι ένα έτος, είναι και ο τίτλος ενός μυθιστορήματος επιστημονικής φαντασίας που γράφει ο ήρωας, όπου στο έτος 2046 όλο ταξιδεύουν στο ομώνυμο δωμάτιο για να ανακτήσουν τις χαμένες τους αναμνήσεις. Η Ερωτική Επιθυμία ήταν μια ταινία (και) για τη μνήμη, αλλά εκεί το συνειδητοποιούμε στα τελευταία λεπτά.

Το 2046, ως οργανική, αν και όχι άμεση συνέχεια της ιστορίας αυτής, κάνει σαφείς τις προθέσεις της από τα πρώτα λεπτά, μέσω μιας voice over αφήγησης. Ο υπαινιγμός εκεί εδώ γίνεται άμεση εκδήλωση, η συμφωνία βλεμμάτων και φευγαλέων αγγιγμάτων τρέπεται σε σαρκική εκτόνωση κι ο Καρ Γουάι αφήνει το ερωτικό δράμα και αγκαλιάζει το μελόδραμα.

Και είναι επόμενο, γιατί εκείνο που καταπιέστηκε τότε, τώρα πρέπει να εκτονωθεί. Το μυστικό που άκουσε μόνο μια τρύπα σε ένα πέτρινο μνημείο πρέπει να γνωστοποιηθεί στον πραγματικό παραλήπτη του, έστω και μέσω της μυθοπλασίας, δηλαδή μέσα από το φιλμ επιστημονικής φαντασίας μέσα στο φιλμ, όπου το λογοτεχνικό avatar του ήρωα το γνωστοποιεί.

Παρά την πιο ελλειπτική αφήγησή του, το 2046 είναι επεξηγηματικότερο σε σχέση με τον προκάτοχό του, μεγαλόσχημο και πιο καταδεικτικό. Γιατί η προσμονή του ήρωα να ξαναζήσει τις ένδοξες μέρες του παρελθόντος σταδιακά γίνεται εμμονή. Το Εγώ του παραμένει φυλακισμένο στο δωμάτιο 2046 κι έτσι βυθίζεται στη μελαγχολία και στην αυτοκαταστροφή, γι’ αυτό και τα έγχορδα του Ουμεμπαγιάσι στο βασικό μουσικό θέμα της ταινίας αυτήν τη φορά ηχούν με έναν τρόπο επιτακτικό. 

2046 Zhang ziyi Facebook Twitter
Το 2046 είναι ένα δωμάτιο, είναι ένα έτος, είναι και ο τίτλος ενός μυθιστορήματος επιστημονικής φαντασίας που γράφει ο ήρωας, όπου στο έτος 2046 όλο ταξιδεύουν στο ομώνυμο δωμάτιο για να ανακτήσουν τις χαμένες τους αναμνήσεις.

Πρόκειται για μια δημιουργία γοητευτική παρά (και μέσα από) τις αντιφάσεις της. Είναι λαβυρινθώδης με τον τρόπο του Fallen Angels, μα νοηματικά διαυγέστερη και δίχως τη σκληροπυρηνική φεστιβαλικότητα εκείνης της δημιουργίας. Μαζί με την Ερωτική Επιθυμία συνιστά ένα ολοκληρωμένο δίπτυχο με αντικείμενο τον έρωτα, την απώλειά του και την επακόλουθη θλίψη, την ανάμνησή του, αλλά και την ανάγκη απομυθοποίησής του – ο ήρωας είναι ο μόνος που «κατάφερε να γυρίσει από το δωμάτιο 2046», ώστε να αφηγηθεί την ιστορία του στους υπόλοιπους.  

Και τώρα, χάρη στην 4Κ ψηφιακή αποκατάστασή αυτών των δύο ταινιών, η οποία πήρε πέντε έτη για να ολοκληρωθεί, «το παράθυρο δεν είναι πια σκονισμένο», όπως διατείνεται ο Ασιάτης δημιουργός.

Τις παρακολουθείς και δεν βλέπεις απλά μια θολή, πλην καλλιγραφημένη ανασύσταση του παρελθόντος. Είναι σαν το παρελθόν να συμβαίνει τώρα, μπροστά στα θαμπωμένα μάτια σου. Αν απλώσεις τα δάχτυλά σου στην οθόνη, μπορείς να ξύσεις την ξύλινη επιφάνεια της πόρτας, να νιώσεις την υγρασία από τις ανάσες πάνω στην ταπετσαρία.

Πρόκειται για μια μοναδική κινηματογραφική εμπειρία, την οποία μπορείς να ζήσεις κι εσύ σε μια θερινή αίθουσα της γειτονιάς σου, χάρη στο Cinobo.

2046 Facebook Twitter
Παρά την πιο ελλειπτική αφήγησή του, το «2046» είναι επεξηγηματικότερο σε σχέση με τον προκάτοχό του, μεγαλόσχημο και πιο καταδεικτικό. Γιατί η προσμονή του ήρωα να ξαναζήσει τις ένδοξες μέρες του παρελθόντος σταδιακά γίνεται εμμονή.

Αν, όμως, δεν έχεις τη δυνατότητα ή δεν προλάβεις να δεις την «Ερωτική Επιθυμία» και το «2046» σε κάποια θερινή αίθουσα, μην ανησυχείς, το Cinobo έχει προνοήσει για σένα.

Οι δύο κορυφαίες δημιουργίες του Γουόνγκ Καρ Γουάι ολοκληρώνουν το spotlight στον μεγάλο δημιουργό από το Χονγκ Κονγκ και έρχονται πολύ σύντομα (3/8 και 24/8 αντίστοιχα) στη streaming πλατφόρμα για να τις απολαύσεις όπου κι αν βρίσκεσαι: στο σπίτι, στο εξοχικό ή κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού, ακόμα και εκτός σύνδεσης. 

Ως τότε μπορείς να (ξανα)δείς τα «Chungking Express», «Eκπτωτοι Aγγελοι» και «Ευτυχισμένοι Μαζί», τις υπέροχες '90s δημιουργίες του Γουονγκ Καρ Γουάι που είναι ήδη διαθέσιμες στην πατφόρμα.

Οθόνες
0

Γιάννης Βασιλείου

Γεννήθηκε το 1985 στη Λαμία. Σπούδασε στη Νομική Αθηνών, άσκησε δικηγορία επί σειρά ετών, αλλά τον κέρδισε το σινεμά, η σχέση του με το οποίο ξεκίνησε στην τρυφερή ηλικία των 4 με το «Cinema Paradiso» και, καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα τελειώσει στην τρυφερή ηλικία των 104, επίσης με το «Cinema Paradiso». Μεταξύ άλλων, έχει διατελέσει κινηματογραφικός συντάκτης των περιοδικών ΣΙΝΕΜΑ, Εξώστης και Chill Out, των site cinemagazine και cinemanews, καθώς και αρχισυντάκτης του site του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Αθηνών - Νύχτες Πρεμιέρας.

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Daily / Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Το ντοκιμαντέρ «In Restless Dreams: The Music of Paul Simon» αποτελεί μια συναρπαστική αναδρομή στη μακρά πορεία του σπουδαίου δημιουργού, από τους Simon and Garfunkel μέχρι σήμερα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών

Οθόνες / Έρωτας και μνήμη: Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών

Η δημοφιλής ρομαντική ταινία με τον Τζιμ Κάρεϊ και την Κέιτ Γουίνσλετ συμπλήρωσε μια εικοσαετία από την αμερικανική της πρεμιέρα. Με αφορμή αυτή την επέτειο, την επισκεπτόμαστε ξανά και εξετάζουμε γιατί παραμένει αγαπητή μέχρι σήμερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Τρία ελληνικά ντοκιμαντέρ του 26ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που πρέπει να δείτε οπωσδήποτε

Οθόνες / Γιατί τα ελληνικά ντοκιμαντέρ είναι στο σύνολό τους καλύτερα από τις ταινίες μυθοπλασίας - Τρία παραδείγματα

Τα πολυσυζητημένα «Αδέσποτα Κορμιά», ένα ερωτικό προσκύνημα στη Σαπφώ και ένα στοιχειωμένο σκακιστικό καφενείο στην καρδιά του αθηναϊκού κέντρου: Τρεις ταινίες που ξεχώρισαν στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

The Review / Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

Ο Γιάννης Βασιλείου και η Ναταλία Πετρίτη συζητούν για τα συν και τα πλην της παραγωγής του Netflix, για τους λόγους που δέθηκαν οι θεατές μαζί της και για άλλες πρόσφατες παραγωγές που θα έκαναν ακόμα και μια πέτρα να κλάψει.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πάθη, μίση, ανταλλαγή εραστών και ατέλειωτοι καβγάδες: Το μυστικό παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Οθόνες / Πάθη, μίση, ατέλειωτοι καβγάδες: Το παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Ένα νέο ντοκιμαντέρ για το ντουέτο του παραγωγού Ισμαήλ Μέρτσαντ και του σκηνοθέτη Τζέιμς Άιβορι καθιστά σαφές ότι τα υποβόσκοντα πάθη στις ταινίες τους δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με ό,τι συνέβαινε πίσω από την κάμερα.
THE LIFO TEAM
Lee Grant: «Η εξορία μου από το Χόλιγουντ ήταν η καλύτερη εκπαίδευση που θα μπορούσα να φανταστώ»

Οθόνες / Λι Γκραντ: Μια «ακυρωμένη» ηθοποιός, μια ακόμα ενεργή και αξιόλογη σκηνοθέτιδα

To τρομερό ταλέντο που έκανε μπαμ από μακριά και το Χόλιγουντ κατέστρεψε χωρίς αιτία βρίσκεται πια στην κορυφή της λίστας με τους μεγαλύτερους (σε ηλικία) εν ζωή σκηνοθέτες. Η ιστορία της ζωής και της καριέρας του κοριτσιού με την κλεμμένη νεότητα είναι συγκλονιστική.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Sopranos: Ο εθισμός του Τζέιμς Γκαντολφίνι στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά και το χάος στα γυρίσματα της κορυφαίας σειράς

Οθόνες / The Sopranos: Ο εθισμός του Τζέιμς Γκαντολφίνι στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά και το χάος στα γυρίσματα της κορυφαίας σειράς

Σ’ ένα νέο βιβλίο αποκαλύπτεται το μέγεθος των προβλημάτων που συχνά προκαλούσε η κατάσταση που βρισκόταν ο πρωταγωνιστής της εμβληματικής σειράς του HBO
THE LIFO TEAM
Μίσα Ντεφονσέκα: Η αληθινή ιστορία της γυναίκας που «έζησε με τους λύκους» και εξαπάτησε τους πάντες

Οθόνες / Μίσα Ντεφονσέκα: Η αληθινή ιστορία της γυναίκας που «έζησε με τους λύκους» και εξαπάτησε τους πάντες

Η ιστορία της τα είχε όλα. Ήταν δραματική, συγκινητική, μια ιστορία επιβίωσης ενός παιδιού, είχε αθωότητα, πίστη και το πιο δραματικό φόντο της πιο σκοτεινής περιόδου της ευρωπαϊκής ιστορίας, τις διώξεις και την εξόντωση των Εβραίων και το Ολοκαύτωμα. H απίστευτη αυτή ιστορία είναι τώρα ένα ντοκιμαντέρ που προβάλλεται στο Netflix.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
10 γυναικείες οσκαρικές πρωτιές

Οθόνες / Δέκα γυναικείες οσκαρικές πρωτιές που έγραψαν ιστορία

Η πρώτη μαύρη ηθοποιός, η πρώτη αυτόχθονας Αμερικανίδα, η πρώτη ΛΟΑΤΚΙ+ γυναίκα, η πρώτη που πήρε βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας ανταγωνιζόμενη τον πρώην σύζυγό της, η πρώτη zoomer και ως τώρα η μοναδική γεννηθείσα τον 21ο αιώνα με Όσκαρ.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αν μια ταινία δεν είναι στη συλλογή της Criterion, δεν μετράει, όσα βραβεία κι αν έχει πάρει

Οθόνες / Αν μια ταινία δεν είναι στη συλλογή της Criterion, δεν μετράει, όσα βραβεία κι αν έχει πάρει

Έχει διαμορφώσει γενιές κινηματογραφιστών που μεγάλωσαν υπό την επιρροή της, για την πλειονότητα των κινηματογραφόφιλων είναι κάτι σαν το Λούβρο, αλλά «με μια χιπ αύρα». Για πολλούς, η γνώμη της εταιρείας που επιλέγει 50 με 60 νέες ταινίες κάθε χρόνο μετράει περισσότερο από οποιαδήποτε τελετή απονομής βραβείων.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάτια Ερμητικά Κλειστά»: Η επιτάφια ονειροφαντασία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ

Οθόνες / «Μάτια Ερμητικά Κλειστά»: Η επιτάφια ονειροφαντασία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ

25 χρόνια συμπληρώνονται από τον θάνατο του σπουδαίου σκηνοθέτη, λίγους μήνες πριν από την πρεμιέρα του αριστουργηματικού, πολυδαίδαλου επιλόγου της ασυναγώνιστης φιλμογραφίας του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ