Κάποτε υπήρχε ένας φραγκικός πύργος στην Ακρόπολη, ως αποθήκη αλατιού αλλά και ως φυλακή

Κάποτε υπήρχε ένας φραγκικός πύργος στην Ακρόπολη, ως αποθήκη αλατιού αλλά και ως φυλακή Facebook Twitter
Η Ακρόπολη το 1872, με τον πύργο σε εμφανή θέση.
1

Ο Φραγκικός Πύργος ήταν κτίσμα στην Ακρόπολη της Αθήνας. Βρίσκονταν χτισμένος επάνω στον στυλοβάτη της νότιας πτέρυγας των Προπυλαίων, απέναντι από τον ναό της Αθηνάς Νίκης. Από τον πύργο αυτό ήταν δυνατό να κατοπτεύονται η θάλασσα και οι δρόμοι της Αθήνας. Έμεινε για αιώνες εκεί, αντικαθιστώντας οπτικά το προϋπάρχον άγαλμα της Αθηνάς και κατεδαφίστηκε το 1874.

Ο πύργος ήταν ένα τετράγωνο, καθ' όλο το ύψος ισοπαχές κτίσμα, έχοντας μόνο μια είσοδο από δυτικά, και μια εσωτερική ξύλινη σκάλα. Είχε ύψος είκοσι έξι μέτρα και πάχος σχεδόν οκτώ μέτρα και η κορυφή του, η οποία ήταν προσβάσιμη μέσω ξύλινης σκάλας, είχε μια επιβλητική θέα προς το λεκανοπέδιο Αττικής και τα τριγύρω βουνά. Η βόρεια πλευρά του πύργου διέθετε έναν μικρό πυργίσκο, ο οποίος εξείχε από τον τοίχο, στην κορυφή του οποίου «μπορούσε να ανάψει φωτιά η οποία ήταν ορατή από την Ακροκόρινθο» στην Πελοπόννησο.

Παλιές γκραβούρες και φωτογραφίες δείχνουν επίσης πως ο πύργος ήταν οδοντωτός. Αρχιτεκτονικά ήταν ακριβώς όμοιος με τους φραγκικούς πύργους της Βενετίας. Ήταν οικοδομημένος από πώρινους λίθους και μερικά πεντελικά μάρμαρα. Κατά την οικοδόμησή του, ο μεν ναός της Νίκης δεν είχε πειραχτεί, αλλά είχε καταστραφεί ή εγκτιστεί μέρος της πτέρυγας των Προπυλαίων και έγινε χρήση μαρμάρων της.

Ο πύργος κατεδαφίστηκε το 1874, ως μέρος της προσπάθειας καθαρίσματος της Ακρόπολης από μετα-κλασικά κτίρια, ένα έργο που καθοδηγήθηκε και χρηματοδοτήθηκε από τον Ερρίκο Σλήμαν.

Ο πύργος βρισκόταν στη δυτική άκρη της Ακρόπολης, δίπλα από τα Προπύλαια, αλλά κατά πάσα πιθανότητα δεν υπήρχε άμεση σύνδεση μεταξύ τους, αφού σχέδια και φωτογραφίες του 19ου αιώνα δείχνουν την είσοδο πάνω από το έδαφος, στη δυτική πλευρά του πύργου, στον δεύτερο όροφο, 6 μέτρα πάνω από το επιστήλιο των Προπυλαίων. Λογοτεχνικές πηγές αναφέρουν το γεγονός πως η πύλη ήταν προσβάσιμη μέσω μιας εξωτερικής ξύλινης σκάλας. Από την άλλη πλευρά, αρκετές φωτογραφίες απεικονίζουν μια είσοδο στη δυτική πλευρά στο επίπεδο του εδάφους, κάτι που σημαίνει πως ενδεχομένως το χαμηλό τμήμα του πύργου ήταν ξεχωριστό από το ανώτερο και χρησιμοποιούνταν ως φυλακή ή αποθήκη.

Κάποτε υπήρχε ένας φραγκικός πύργος στην Ακρόπολη, ως αποθήκη αλατιού αλλά και ως φυλακή Facebook Twitter
Φωτο: W. J. Stillman

Η κατασκευή του πύργου αποδίδεται στην οικογένεια Ατσαγιόλι (Accaioli), οι οποίοι κυβέρνησαν το Δουκάτο των Αθηνών από το 1388 έως τη πτώση του από την Οθωμανική Αυτοκρατορία το 1458, μιας και ήταν αυτοί που μετέτρεψαν τα Προπύλαια σε παλάτι. Όμως, σύμφωνα με το μελετητή του μεσαίωνα Πίτερ Λοκ, ο πύργος «ενδέχεται να αποδίδεται εξίσου» στην πρώτη δυναστεία Φράγκων δουκών στην Αθήνα, τους Ντε Λα Ρος, οι οποίοι είχαν επίσης κατοικία στο χώρο, για την οποία δε γνωρίζουμε λεπτομέρειες.

Ο πύργος ίσως αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τον «μεγάλο πύργο» ("grete tour") του παλατιού του Δουκάτου των Αθηνών, όπου ο Παλαμών φυλακίστηκε στο έργο Η ιστορία του Ιππότη (The Knight's Tale) του Τζόφρι Σώσερ. Επί Τουρκοκρατίας ο πύργος –που ήταν γνωστός ως Γουλάς ή Κουλάς (από τη τουρκική λέξη "kule" που σημαίνει «πύργος»)– χρησιμοποιούνταν ως αποθήκη αλατιού και φυλακή.

Όταν ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση, δώδεκα διακεκριμένοι Αθηναίοι φυλακίστηκαν από τις Οθωμανικές αρχές ως όμηροι, από τους οποίους οι εννέα εκτελέστηκαν (κατά τη πολιορκία της Ακρόπολης το 1821-22 από τους Έλληνες επαναστάτες) και τρεις κατάφεραν να διαφύγουν. Το 1825, ο στρατηγός Οδυσσέας Ανδρούτσος φυλακίστηκε στον πύργο από πολιτικούς του αντιπάλους, βασανίστηκε και εν τέλει σκοτώθηκε.

Ο πύργος κατεδαφίστηκε το 1874, ως μέρος της προσπάθειας καθαρίσματος της Ακρόπολης από μετα-κλασικά κτίρια, ένα έργο που καθοδηγήθηκε και χρηματοδοτήθηκε από τον Ερρίκο Σλήμαν. Η καταστροφή ενός τόσο «αναπόσπαστου τμήματος του αθηναϊκού ορίζοντα» (Θεόφιλος Γκωτιέ) προκάλεσε έντονη κριτική τη περίοδο εκείνη, ενώ ο διαπρεπής ιστορικός της Φραγκικής Ελλάδας Γουίλλιαμ Μίλλερ αργότερα αποκάλεσε τη πράξη αυτή ως «πράξη βανδαλισμού ανάξια κάθε λαού που είναι διαποτισμένος από τη συνέχεια της ιστορίας».

Κάποτε υπήρχε ένας φραγκικός πύργος στην Ακρόπολη, ως αποθήκη αλατιού αλλά και ως φυλακή Facebook Twitter
Φωτο: W. J. Stillman
Κάποτε υπήρχε ένας φραγκικός πύργος στην Ακρόπολη, ως αποθήκη αλατιού αλλά και ως φυλακή Facebook Twitter
Φωτο: W. J. Stillman
Κάποτε υπήρχε ένας φραγκικός πύργος στην Ακρόπολη, ως αποθήκη αλατιού αλλά και ως φυλακή Facebook Twitter
Φωτο: W. J. Stillman
Κάποτε υπήρχε ένας φραγκικός πύργος στην Ακρόπολη, ως αποθήκη αλατιού αλλά και ως φυλακή Facebook Twitter
Είχε ύψος είκοσι έξι μέτρα και πάχος σχεδόν οκτώ μέτρα και η κορυφή του, η οποία ήταν προσβάσιμη μέσω ξύλινης σκάλας, είχε μια επιβλητική θέα προς το λεκανοπέδιο Αττικής και τα τριγύρω βουνά.
Αρχαιολογία & Ιστορία
1

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ρήνεια: Το νησί των νεκρών απέναντι από τη Δήλο

Ιστορία μιας πόλης / Ρήνεια, η άλλη Δήλος

Ένα νησί που δεν προοριζόταν για ζωή αλλά για θάνατο. Απέναντι από τη λαμπρή Δήλο, η Ρήνεια κουβαλά τα πιο σιωπηλά –και ίσως πιο ανθρώπινα– μυστικά του Αιγαίου. Η Αγιάτη Μπενάρδου συνομιλεί με την αρχαιολόγο Ζώζη Παπαδοπούλου.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
Δήλος: H καρδιά των Κυκλάδων

Ιστορία μιας πόλης / Δήλος: H καρδιά των Κυκλάδων

Στη μέση των Κυκλάδων, σ’ ένα νησί χωρίς μόνιμους κατοίκους, η γη κρύβει ακόμη φωνές. Αν ξέρεις πού να κοιτάξεις, η Δήλος αρχίζει να σου μιλά για θεούς που λατρεύτηκαν, εμπορικές αυτοκρατορίες που γεννήθηκαν, λαούς που ήρθαν και έφυγαν, και τελετές που παραμένουν μυστήριο. Το νησί αυτό υπήρξε κάποτε το κέντρο του κόσμου – και ακόμη κρατά μυστικά. Η Αγιάτη Μπενάρδου συνομιλεί με την αρχαιολόγο Ζώζη Παπαδοπούλου.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
Εν μέσω των γυναικών της αμαρτίας. Μια επίσκεψη στα Βούρλα τον Φλεβάρη του 1936

Αρχαιολογία & Ιστορία / Εν μέσω των γυναικών της αμαρτίας. Μια επίσκεψη στα Βούρλα τον Φλεβάρη του 1936

Η συγγραφέας, δημοσιογράφος και φεμινίστρια Λιλίκα Νάκου επισκέφθηκε το –υπό κρατική διαχείριση– πορνείο των Βούρλων τον Φλεβάρη του 1936, συνομίλησε με τις «γυναίκες της αμαρτίας» και μετέφερε τις εντυπώσεις της.
ΤΑΣΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΥ
Μέλι, Ρόδια, Aμβροσία: Τι έτρωγαν τελικά στον Όλυμπο οι Θεοί;

Αρχαιολογία & Ιστορία / Μέλι, Ρόδια, Aμβροσία: Τι έτρωγαν τελικά στον Όλυμπο οι Θεοί;

Τόσο οι γραπτές πηγές όσο και η εικονογραφία της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας αποκαλύπτουν ότι οι θεοί και οι ήρωες ήταν μάλλον εκλεκτικότεροι των θνητών ως προς τη διατροφή τους. Και τα φαγητά τους έκρυβαν κίνητρα πέρα από την πείνα...
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
Ματίας Ρουστ: Μια ατέλειωτη ιστορία των ’80s

Αρχαιολογία & Ιστορία / Ματίας Ρουστ: Μια ατέλειωτη ιστορία των ’80s

Το βράδυ της 28ης Μαΐου 1987 ο 18χρονος Γερμανός προσγειώνεται με ένα Cessna στην Κόκκινη Πλατεία για να αποδείξει ότι «αν κάποιος σαν εμένα μπορεί να περάσει σώος και αβλαβής στην άλλη πλευρά, τότε δεν υπάρχει τόσο μεγάλος κίνδυνος, και ίσως να μπορούμε να τα βρούμε όλοι μεταξύ μας».
ΜΑΚΗΣ ΜΑΛΑΦΕΚΑΣ
Η Μεγαλόχαρη ως αστυνομικό λαγωνικό 

Αρχαιολογία & Ιστορία / Τα «αντιλωποδυτικά θαύματα» της Παναγίας

Μια δημοσιογραφική έρευνα που έκανε το 1933 ο αστυνομικός ρεπόρτερ Ευστάθιος Θωμόπουλος κατέγραψε τους άθλους της Παναγίας· από την Κρήτη μέχρι τη Ροδόπη, οι πιστοί «έβλεπαν» τη δράση της, ένιωθαν ευγνώμονες και τη μαρτυρούσαν.
ΤΑΣΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΥ
Γιατί έθαβαν βρέφη μέσα σε αγγεία στο Βαθύ της Αστυπάλαιας;

Ιστορία μιας πόλης / Γιατί έθαβαν βρέφη μέσα σε αγγεία στο Βαθύ της Αστυπάλαιας;

Τι το ιδιαίτερο συμβαίνει στο Βαθύ της Αστυπάλαιας και τι συνεχίζει να αποκαλύπτει η αρχαιολογική έρευνα στην περιοχή; Η Αγιάτη Μπενάρδου συζητά με τον Ανδρέα Βλαχόπουλο.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
«ΒΙΑΣ»: Τα αρχαιολογικά τοπία ως ζωντανά οικοσυστήματα

Αρχαιολογία & Ιστορία / Καμπανούλες στους Δελφούς, Πέρδικες στο Σούνιο. Ό,τι φυτρώνει και ζει στους αρχαιολογικούς χώρους

Μια πρωτοποριακή επιστημονική προσέγγιση του πολιτιστικού τοπίου αποκαλύπτει έναν άγνωστο κόσμο χιλιάδων ζώων και φυτών σε είκοσι εμβληματικούς αρχαιολογικούς χώρους της χώρας. 
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Βασίλης Λαμπρινουδάκης: Ο αρχαιολόγος πίσω από το νέο μουσείο της Επιδαύρου

Οι Αθηναίοι / Βασίλης Λαμπρινουδάκης: Ο αρχαιολόγος πίσω από το νέο μουσείο της Επιδαύρου

Από τις ανασκαφές στην Επίδαυρο και τη Νάξο, ο ομότιμος καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας αφηγείται μια ζωή αφιερωμένη στην ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Και όπως λέει, το πιο πολύτιμο εύρημα δεν ήταν αρχαιολογικό – ήταν η γυναίκα του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Δεσποτόπουλος και το αθηναϊκό όνειρο του μοντερνισμού

Ιστορία μιας πόλης / Ο Δεσποτόπουλος και το αθηναϊκό όνειρο του μοντερνισμού

Από το Ωδείο Αθηνών έως τη Σουηδία της εξορίας, ο Ιωάννης Δεσποτόπουλος δεν υπήρξε μόνο ένας σπουδαίος αρχιτέκτονας, αλλά και ένας διανοούμενος που οραματίστηκε μια πιο δημοκρατική, λειτουργική και πολιτισμένη πόλη. Ποια είναι η παρακαταθήκη του στη σύγχρονη Ελλάδα; Η Αγιάτη Μπενάρδου μιλά με τον Λουκά Μπαρτατίλα.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ

σχόλια

1 σχόλια
Ένα από τα μικρά ιστορικά ανάλεκτα είναι ότι το ισπανικό στέμμα έχει το τυπικό δικαίωμα χρήσης του τίτλου "Βασιλιάς της Αθήνας" από την εποχή που οι Καταλανοί είχαν καταλάβει την αττική μας πόλη.Ενώ ο Καμπούρογλους διασώζει ένα ποιηματάκι της παροιμιώδους "καθαριότητας" των κατά καιρούς κατακτητών της Αθήνας, προεξαρχόντων των Καταλανών:Φράγκο, Βαράγγο, Πίτσι, Καταλάγκονίβεσαι, χτενίζεσαιμε σκατά αλείβεσαι