ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θέλω γνώμες, να με βοηθήσουν όποιοι κι όποιες έχουν ζήσει κάτι παρόμοιο. Θα μένατε σε μια παθιασμένη σχέση που το άλλο σας μισό μπορεί κάποιες φορές να σας φερόταν απότομα αλλά αν αυτό ήταν ένα γενικότερο στυλ συμπεριφοράς που είχε με όλους; Αν μαθαίνατε από έναν καλό της φίλο πως ειδικά όταν θέλει κάποιον και της αρέσει γίνεται ακόμα πιο απότομη; Ήμουν με μια κοπέλα που είχε αυτό το στυλ. Μου εκμυστηρεύτηκε πράγματα που δεν είχε πει σε άλλους, μου γνώρισε πτυχές της ζωής της που δεν ήξερα κι είχα μόνο ακουστά ότι υπάρχουν άνθρωποι που ζουν έτσι, με έβαλε στον κόσμο της που ήταν ιδιαίτερος, δεν μπορώ να πω περισσότερα αλλά τέλος πάντων δεν είχε μια συνηθισμένη ζωή, είχε περάσει πολλά ας το πω έτσι και τώρα βρισκόταν σε διαδικασία ανάκαμψης. Δεν είχε ποτέ υποστηρικτική οικογένεια δίπλα της, μεγάλωσε σαν φοβισμένο αγρίμι, όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται. Με εμπιστεύτηκε, μου ανοίχτηκε, συζητούσαμε άπειρες ώρες και από κοντά και από το τηλέφωνο, με έπαιρνε μέχρι και ξημερώματα, την έπαιρνα κι εγώ τέτοιες ώρες, είχαμε αυτό το ''θα είμαι πάντα εκεί για σένα''. Μου χάρισε τον κόσμο όλο, λάτρεψα ως και τον ήχο της φωνής της και τον τρόπο που πρόφερε τις λέξεις από την πρώτη στιγμή. Έβγαινε όταν γνωριστήκαμε από μια άσχημη συνθήκη ζωής όπως προείπα και τα προβλήματά της όδευαν προς κάποια συμβιβαστική λύση. Το θέμα είναι ότι πάντα όταν ένιωθε να παίρνει αγάπη, να παίρνει έρωτα, να παίρνει προσοχή γινόταν τρυφερή αλλά στη συνέχεια κλεινόταν σαν στρείδι και γινόταν απότομη. Έμαθα πως έτσι αντιδρούσε πάντα. Μου άρεσαν πολύ τα επανασμιξίματά μας μετά από τα απότομα ξεσπάσματά της, εγώ ποτέ δεν της είπα κακιά κουβέντα, μόνο μια πληγωτική αλήθεια μια μέρα που ήταν απότομη μαζί μου της είπα ότι φέρεται έτσι αμήχανα απέναντι στον έρωτα γιατί δεν την ερωτεύτηκαν ποτέ οπότε λογικό να μην ξέρει τι είναι έρωτας και πώς να φερθεί. Μου απάντησε ''καλά κάνω και δεν ξέρω, έτσι γουστάρω και δεν θέλω να ξέρω τι είναι έρωτας'' μαζί με κάποιες άλλες φράσεις, με έκραξε δηλαδή. Την άλλη μέρα ήταν πάλι σαν να μην συνέβη τίποτα, γελαστή και χαιρόταν που με έβλεπε έτσι μου έλεγε. Ακόμα και μετά από κάποιο ξέσπασμά της μπορεί να το διαλύαμε, να φεύγαμε χωριστά όταν συναντιόμασταν και ύστερα από ένα τέταρτο να τηλεφωνιόμασταν, να μου έκανε αναπάντητη, να μου έστελνε μήνυμα ή να της τηλεφωνούσα και να μου έλεγε ''γιατί δεν είμαστε μαζί τώρα, δε θες, κάνεις κάτι καλύτερο απόψε που δεν είσαι μαζί μου, για πες μου τι κάνεις, πού είσαι και δεν είσαι εδώ;''. Αρκετές φορές μετά από κάποιο τέτοιο τηλεφώνημα πήγαινα να την βρω και ό,τι ζούσαμε, ό,τι ζούσα Θεέ μου μαζί της με έκανε να θεωρώ πως άξιζε που γεννήθηκα και υπάρχω σε αυτόν τον κόσμο γιατί με τρέλαινε. Μετά από ένα βραδινό ξέσπασμά της, επέλεξα να μην επικοινωνήσω ξανά μαζί της. Σε ανύποπτο χρόνο όταν ήμασταν μαζί μια φορά μού είχε πει το εξής: ''Αν ποτέ φύγεις δεν πρόκειται να σε ζητήσω πίσω, έχω συνηθίσει τη μοναξιά, δεν με νοιάζει να είμαι μόνη μου, όλο και κάποιος θα βρεθεί όταν τον χρειαστώ, κι αν όχι μια χαρά είμαι και μόνη μου''. Λόγια απόρροια του τρόπου ζωής της που ήταν ιδιαίτερος όπως είπα και πριν καθώς και μιας πρώην σχέσης της που μετά από κάμποσο καιρό βρήκε το κουράγιο να τον εγκαταλείψει γιατί ήταν τσαμπουκάς. Δεν της έστειλα τίποτα, άλλαξα αριθμό τηλεφώνου, την συναντώ συχνά σε κοινά μας στέκια και δεν της μιλάω. Μπορεί να είμαστε αρκετά μακριά όταν συναντιόμαστε, εκείνη θα προσπεράσει το πλήθος και θα 'ρθει να κοτσάρει την παρουσία της λίγα μέτρα μακριά μου. Κάποιες φορές μάλιστα γυρνάει και καρφώνει το βλέμμα της πάνω μου και σκάει κι ένα χαμόγελο. Εγώ φεύγω από το χώρο με μάτια δακρυσμένα και πάω και πίνω. Θα ήθελα να υπάρχω στη ζωή της ακόμα και με αυτές τις συνθήκες που θα μπορούσε να έχει ορίσει εκείνη. Μετάνιωσα που έκοψα κάθε επαφή μαζί της. Είναι ο έρωτας της ζωής μου. Άλλαξα αριθμό, αποφεύγω να πηγαίνω στα στέκια μας όσο μπορώ κι όλα αυτά γιατί; Γιατί κάποιες φορές σκοτείνιαζε και δεν το άντεξα. Λάθος μου. Άξιζε να είμαι μαζί της, είναι υπέροχη κοπέλα. Τρία χρόνια μικρότερή μου και είμαι πολύ ερωτευμένος. Είναι η καλύτερη.