Παναγία των Παρισίων: Η επόμενη μέρα - Ο ναός μετά την καταστροφή

Παναγία των Παρισίων: Η επόμενη μέρα - Ο ναός μετά την καταστροφή Facebook Twitter
EPA
7

Η φωτιά που ξέσπασε χθες στην Παναγία των Παρισίων (7:50μ.μ ώρα Ελλάδας) τέθηκε υπό έλεγχο μόλις σήμερα το πρωί, και οι φωτογραφίες της επόμενης ημέρας από τον καθεδρικό ναό είναι ενδεικτικές της καταστροφής. 

Όλη τη νύχτα, οι πυροσβέστες επιχειρούσαν στον ιστορικό ναό της γαλλικής πρωτεύουσας, προσπαθώντας να περιορίσουν τις φλόγες που κατέκαψαν την οροφή και προκάλεσαν την κατάρρευση του πανύψηλου βέλους (ύψους 92 μέτρων). 

Παναγία των Παρισίων: Η επόμενη μέρα - Ο ναός μετά την καταστροφή Facebook Twitter
EPA
Παναγία των Παρισίων: Η επόμενη μέρα - Ο ναός μετά την καταστροφή Facebook Twitter
EPA
Παναγία των Παρισίων: Η επόμενη μέρα - Ο ναός μετά την καταστροφή Facebook Twitter

Το κωδωνοστάσιο του καθεδρικού (ύψους 68μ.) που θεμελιώθηκε στα μέσα του 12ου αιώνα δεν κατέρρευσε τελικώς όπως είχε αρχικά μεταδοθεί.

Χάρη στις ολονύκτιες προσπάθειες των 500 πυροσβεστών, το κυρίως οικοδόμημα του μεσαιωνικού ναού διασώθηκε από την ολοκληρωτική καταστροφή. Τα περισσότερα ορειχάλκινα αγάλματα είχαν απομακρυνθεί από το ναό στο πλαίσιο των εργασιών συντήρησης και επίσης γλίτωσαν από την πυρκαγιά. 

Θα σηκωθεί από τις στάχτες της

Το ιδιωτικό ίδρυμα Fondation du patrimonie ξεκίνησε για να «αναγεννηθεί η Παναγιά των Παρισίων από την τέφρα της» ενώ αμέτρητοι είναι οι ανώνυμοι χρήστες του Διαδικτύου θέλουν να συνεισφέρουν οικονομικά για την ανοικοδόμηση μέσα από διαδικτυακές πλατφόρμες για δωρεές.

Τα ξημερώματα της Τρίτης, ο Γάλλος δισεκατομμυριούχος Φρανσουά Ανρί Πινό ανακοίνωσε πως η οικογένειά του θα δωρίσει 100 εκατομμύρια ευρώ για το εγχείρημα.

«Ο πατέρας μου και εγώ αποφασίσαμε να απελευθερώσουμε από τώρα τα κεφάλαια της Artemis το ποσό 100 εκατομμυρίων ευρώ για να συμμετάσχουμε στην προσπάθεια που θα είναι απαραίτητη για την πλήρη ανασυγκρότηση της Παναγίας των Παρισίων», αναφέρει χαρακτηριστικά στην ανακοίνωσή του.

Η κατασκευή του ναού άρχισε το 1163μ.Χ και ολοκληρώθηκε στα μέσα του 13ου αιώνα. Τον θεμέλιο λίθο είχαν θέσει ο Πάπας Αλέξανδρος Γ΄ και ο βασιλιάς Λουδοβίκος Ζ΄ της Γαλλίας. Στις χθεσινοβραδυνές δηλώσεις του, ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν διαβεβαίωσε το γαλλικό έθνος πως η «ανακατασκευή του ναού θα ξεκινήσει το συντομότερο δυνατό».

Παναγία των Παρισίων: Η επόμενη μέρα - Ο ναός μετά την καταστροφή Facebook Twitter
EPA
Παναγία των Παρισίων: Η επόμενη μέρα - Ο ναός μετά την καταστροφή Facebook Twitter
EPA
Παναγία των Παρισίων: Η επόμενη μέρα - Ο ναός μετά την καταστροφή Facebook Twitter
Παναγία των Παρισίων: Η επόμενη μέρα - Ο ναός μετά την καταστροφή Facebook Twitter
EPA
Διεθνή
7

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πρίγκιπας Ουίλιαμ: «Σιγή ιχθύος» για την υγεία της Κέιτ Μίντλετον στην πρώτη δημόσια εμφάνιση μετά τον καρκίνο

Διεθνή / Πρίγκιπας Ουίλιαμ: «Σιγή ιχθύος» για την υγεία της Κέιτ Μίντλετον στην πρώτη δημόσια εμφάνιση μετά τον καρκίνο

Ο πρίγκιπας της Ουαλίας επισκέφθηκε φιλανθρωπική οργάνωση διανομής τροφίμων στο Σάρεϊ - «Καμία ενημέρωση για την κατάσταση της συζύγου του», λέει δημοσιογράφος του BBC
ΕΥΑ ΠΑΥΛΑΤΟΥ
Αλβανός δημοσιογράφος λέει ότι ο Μπελέρης είναι υποψήφιος στις Ευρωεκλογές γιατί «είναι αρεστός στη Χρυσή Αυγή»

Διεθνή / Με την υποψηφιότητα Μπελέρη η ΝΔ ψάχνει ψήφους από την άκρα δεξιά, γράφουν αλβανικά Μέσα Ενημέρωσης

Στα Τίρανα ενοχλήθηκαν από τη δήλωση Πύρρου Δήμα «η καταγωγή μου είναι από τη Χειμάρρα, την καρδιά της Βορείου Ηπείρου» - Ποιος ζητά να αφαιρεθεί η αλβανική υπηκοότητα από τον Φρέντη Μπελέρη
NEWSROOM

σχόλια

3 σχόλια
"Ο Νοών... νοείτω" Εγώ πιστεύω ότι προκύπτει αυτό από την ολοένα και αυξανόμενη αδιαφορία προς τον συνάνθρωπο (ειδικά τον άγνωστό) και την ολοένα επίσης αυξανόμενη θεοποίηση και λατρεία των υλικών πραγμάτων.Αν είχαμε αποδεχτεί την θνητότητα δεν θα έπρεπε να θλιβόμασταν καθόλου σε περίπτωση που μας έλεγε ο γιατρός ότι μένουν λίγοι μήνες ζωής σε εμάς η σε κάποιο μέλος της οικογένειας μας και ούτε φυσικά να θλιβόμασταν σε περίπτωση που έχανε την ζωή του κάποιο συγγενικό μας πρόσωπο. Το ένστικτο της θλίψης απέναντι στον θάνατο υπήρχε υπάρχει και θα υπάρχει αλλά έχει περιοριστεί πλέον στον εαυτό μας και στα κοντινά μας πρόσωπα ενώ απέναντι σε άγνωστα πρόσωπα γίνεται μέρα με την ημέρα όλο και μικρότερο. Μέρα με την ημέρα οι άνθρωποι επίσης γίνονται όλο και πιο υλιστές και για αυτό και εκεί η θλίψη για την κατεστραμμένη ύλη εκφράζεται χωρίς περιορισμούς. Αξιοσημείωτο επίσης είναι για εμένα ότι όλη αυτή η παγκόσμια θλίψη που εκδηλώθηκε τις πρώτες ώρες της φωτιάς έγινε προτού καν διαπιστωθούν ποια έργα τέχνης είχαν καεί και αν είχαν καεί και παρά τις επίσημες διαβεβαιώσεις ότι η ζημιά θα αποκατασταθεί.Αξιοσημείωτη όχι γιατί δεν θα έπρεπε να υπάρχει θλίψη απέναντι στην καταστροφή έργων τέχνης αλλά αξιοσημείωτη σε σύγκριση με την αδιαφορία για άλλα καταστροφικά γεγονότα που περιλαμβάνουν ανθρώπινες ζωές
Πολύ εξαιρετικό επιχείριμα για να απευθύνει κάποιος τον λόγο σε έναν πιστό χριστιανό ορθόδωξο, εθνικιστή η τοπικιστή αλλά δεν ανήκει ο γράφων σε καμία από αυτές τις κατηγορίες
Είναι τρομερό το ποσό εύκολα απλοί πολίτες κάνουν δωρεές για ένα κτήριο (μεγάλης ιστορικής αξίας), και όταν τους λες να κάνουν δωρεά για τους φτωχούς και άστεγους και τα ζώα δεν βάζουν το χέρι στην τσέπη.Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για κτήριο της εκκλησίας που έχει πλούτο, όχι αστεία.
Εμένα αυτό που μου προκαλεί έκπληξη είναι ο παγκόσμιος θρήνος για το ότι κάηκε ένα τμήμα μιας εκκλησίας (και όχι ολόκληρη) που είναι σίγουρο ότι θα βρεθούν τα χρήματα για να αποκατασταθεί. Μακάρι να συγκινούνταν τόσο πολύ οι άνθρωποι και για τα καθημερινά θύματα των πολέμων και της πείνας που καταστρέφονται ολοκληρωτικά και δεν υπάρχει από ότι φαίνεται η ικανότητα για να αποκατασταθούν
Το κτίριο, ως κύρια αρχιτεκτονική δομή σώθηκε και ό,τι από αυτό, εν μέρη, καταστράφηκε (εξωτερικά και εσωτερικά), θα ανακατασκευαστεί πλήρως, τηρούμενων των αρχικών, αρχιτεκτονικών σχεδίων του. Οι Γάλλοι είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικοί σε αυτόν τον τομέα.Το εξαιρετικά λυπηρό είναι πως καταστράφηκαν και χάθηκαν για πάντα ιστορικά κειμήλια και καλλιτεχνήματα που περιείχε ο ναός στο εσωτερικό του, το οποίο επλήγη από την φωτιά. Δεν μπορεί λοιπόν κάποιος να μη στεναχωρηθεί γι΄αυτό.Μη τα κάνουμε όλα ίσωμα. Σαφώς υπάρχουν άνθρωποι που δεν συγκινήθηκαν καθόλου από αυτή την καταστροφή, όπως και άνθρωποι που δεν συγκινούνται ή δεν τους απασχολούν τα θύματα των πολέμων και της πείνας.Υπάρχουν όπως πάρα πολλοί άνθρωποι που τους απασχολούν όλα αυτά τα τραγικά περιστατικά, μεμονωμένα ή σε συνδυασμό μεταξύ τους, χωρίς, σε καμία περίπτωση, να συγκρίνεται ή να συμψηφίζεται ανθρώπινη απώλεια με την υλική.Αυτό όμως που πρέπει να τονίσουμε και ισχύει, είναι πως με την όποια καταστροφή ιστορικών, πολιτιστικών κληροδοτημάτων, κάθε πολιτισμού, καταστρέφεται και παράλληλα μαζί με αυτά χάνεται η μνήμη και η εικόνα εποχών και ανθρώπων που κάποτε τα δημιούργησαν συνοδευόμενα από την αξία της ανθρώπινης υπόστασης. Η αέναη προσπάθεια του ανθρώπου να παραμείνει αθάνατος αποτυπώνεται μόνο στην κάθε μορφή τέχνης μέσα από την οποία, ως ένα (σημαντικό) σημείο, το καταφέρνει. Άρα η καταστροφή ιστορικών έργων, τροπόν τινά αποτελεί και ανθρωπιστική απώλεια.Την ίδια θλίψη, ίσως μεγαλύτερη, καθότι χάθηκαν για πάντα, μου δημιούργησε η ολοκληρωτική καταστροφή των δύο κολοσσιαίων αγαλμάτων του Βούδα της κοιλάδας Μπαμιγιάν στο Αφγανιστάν από τους Ταλιμπάν το 2001.Οι Γάλλοι είναι ένα λαός που αγαπάνε πολύ την χώρα τους, τον πολιτισμό τους, γενικότερα σέβονται τον πολιτισμό απ΄όπου και αν προέρχεται ή ανήκει, με αξιοθαύμαστο τρόπο και είναι ιδιαίτερα υπερήφανοι για την εκλεπτυσμένη κουλτούρα τους η οποία αποτελεί υπόδειγμα της δυτικής εξέλιξης. Τα παραδείγματα πάρα πολλά!Είναι κάτι περισσότερο από βέβαιο πως θα καταφέρουν να επαναφέρουν τον ναό στην αρχική του μορφή.
Για πολλοστή φορά τίθεται το ερώτημα αυτό, που έχει τεθεί σε πολλά και διάφορα άλλα site που παρουσιάζουν το γεγονός αυτό. Είναι ένα εύλογο ερώτημα που ίσως έχει μία κάποια απάντηση.Ο άνθρωπος, γνωρίζοντας την αυτοκαταστροφικότητα του και την παροδικότητα της φύσης του ως οντότητα, πως μια μέρα, αργά ή γρήγορα, από φυσικά αίτια ή όχι, θα σταματήσει να υπάρχει, προφανώς, υποσυνείδητα δεν νιώθει το ίδιο συναίσθημα οδύνης μεταξύ της καταστροφής του ιδίου και ενός τεχνουργήματος, κάθε σπουδαίου τεχνουργήματος (δημιουργημένο από τον ίδιο και όχι φυσικό - έχει σημασία αυτό), το οποίο άντεξε και τον ξεπέρασε κατά πολύ στην συγκριτική «μάχη» της παροδικότητας, καθώς το δεύτερο παρέμεινε εκεί για να θυμίζει στις επόμενες γενιές, πολλές γενιές, την κάθε του πτυχή και γνωρίσματα των προγενέστερων, αλλά και των παρόντων, όταν μάλιστα ως τεχνούργημα παραπέμπει περισσότερο στην θετικότητα παρά στην αρνητικότητα του ως οντότητα. Πόσο μάλλον όταν το δημιούργημα του, όπως ο Ιερός Ναός της Παναγίας των Παρισίων, αποτυπώνει την ανάγκη της πίστης του στο «ανώτερο», με ό,τι αυτό αντιπροσωπεύει και η οποία πίστη του διαφοροποιείται ανά κοινωνικοθρησκευτικά-ιδεολογικά πρίσματα και κουλτούρες, όμως επί της ουσίας του είναι ακριβώς το ίδιο με τις ίδιες, κοινές, συναισθηματικές και ψυχικές ανάγκες.Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός πως η οδύνη αυτή παρουσιάζεται κοινή (με ελάχιστες εξαιρέσεις), για κάθε, παρόμοια καταστροφή τεχνουργημάτων από τον ίδιο, ανεξαιρέτως προέλευσης και πολιτισμικής έκφρασης ανά έργο. Είναι το σημείο εκείνο που κατανοείται η βαθιά, οικουμενική αποδοχή του παγκόσμιου-κοινού πολιτισμού, ανεξάρτητα από που προέρχεται.Ίσως λοιπόν, αυτός είναι ο λόγος που η οδύνη αυτή παίρνει αυτή τη διάσταση της αδιαφορίας ή φαινομενικής αδιαφορίας του για τον ίδιο και του ενδιαφέροντός του για την ύλη - που όμως ο ίδιος την επεξεργάστηκε και μορφοποίησε για να τον υπενθυμίζει ως πρωταρχική ύπαρξη.