«Ένας στρατιώτης που τον έλεγαν Λαβ»: Ο Τζέισον Μπορν και η μελωδία της ευτυχίας

«Ένας στρατιώτης που τον έλεγαν Λαβ»: Ο Τζέισον Μπορν και η μελωδία της ευτυχίας Facebook Twitter
Τι έπαθε, λοιπόν, και μεταλλάχθηκε έτσι; Πώς μετατράπηκε από μηχανή πολέμου σε μηχανή έρωτα; Πώς έγινε Λαβ από Λαβίνιος;
1

Τον λένε Λαβίνιο. Όταν τον πρωτοσυναντάμε, έχει ήδη προσβληθεί από έναν δαιμονικό ιό, τον οποίο προσπαθεί ασύστολα να μεταδώσει σε όσο περισσότερους ανθρώπους μπορεί.


Γι' αυτό τους αγκαλιάζει μανιασμένα. Η αγκαλιά, όπως υποστηρίζει, είναι η ειδικότητά του. Πράγμα πολύ παράξενο, αν λάβει κανείς υπόψη ότι ο Λαβίνιος ήταν μέχρι πριν από λίγο ένας σπουδαίος στρατιώτης. Ο γενναιότερος όλων, σύμφωνα με τους ανωτέρους του, αυτός που σημείωσε τις περισσότερες επιτυχίες πολέμου στα βόρεια σύνορα, ένας ήρωας.


Τι έπαθε, λοιπόν, και μεταλλάχθηκε έτσι; Πώς μετατράπηκε από μηχανή πολέμου σε μηχανή έρωτα; Πώς έγινε Λαβ από Λαβίνιος;

Τα ερωτήματα σαν ομίχλη καλύπτουν το πεπρωμένο του. Κι αυτός, με πνεύμα ευέλικτο, αναζητά απαντήσεις. «Χάνω τον εαυτό μου», μας εξηγεί, «δεν έχω πια όνομα, γενιά, οικογένεια, φύτρα, πατρίδα, θρησκεία, ιδιότητες. Τις αφαιρώ μία μία. Σκέφτομαι ότι έχω καινούργια σώματα. Βλέπω σταδιακά τον κόσμο μέσα από κορμιά ξένα. Γίνομαι άλλη εποχή, ίσως και ζώο ακόμα. Αλλάζω μέχρι και φύλα».

Έτσι, άπατρις, άθρησκος, ανώνυμος και πανσεξουαλικός, ο Λαβ ξεχύνεται στην οικουμένη για να διαδώσει το ερωτικό μήνυμά του. Όλοι του επισημαίνουν εμφατικά τον κίνδυνο μιας τέτοιας αποστολής: «Θα σε κυνηγήσουν! Θα σε σκοτώσουν! Μην ψάχνεις για την αγάπη!» επιμένουν ανήσυχες οι σοφές, προειδοποιητικές φωνές.

Έτσι, άπατρις, άθρησκος, ανώνυμος και πανσεξουαλικός, ο Λαβ ξεχύνεται στην οικουμένη για να διαδώσει το ερωτικό μήνυμά του. Όλοι του επισημαίνουν εμφατικά τον κίνδυνο μιας τέτοιας αποστολής: «Θα σε κυνηγήσουν! Θα σε σκοτώσουν! Μην ψάχνεις για την αγάπη!» επιμένουν ανήσυχες οι σοφές, προειδοποιητικές φωνές.


Ο Λαβ ανένδοτος. Τους αγκαλιάζει όλους. Και τους φτωχούς και τους πλούσιους. Και τους αδαείς και τους παράφρονες. Και τους αμαρτωλούς και τους ασκητές. Ένας άστεγος παραπονιέται ότι όλοι τον κατουράνε, ο Λαβ όμως του προτείνει μια εναλλακτική προσέγγιση: «Κοίταγε τον ήλιο όσο σε κατουράνε. Τραγούδησε το τραγούδι του κι αυτός θα σου δίνει αγάπη (...). Θα σε κάνει να νιώσεις όμορφα, θα σου δείξει πώς φυτρώνει στον κήπο του το χορτάρι».


Στην πόρνη Ζιστίν συνιστά να ευγνωμονεί όποιον της κάνει έρωτα, ενώ στον πλούσιο κύριο Βλάντο, που υποστηρίζει πως «η υπεραξία σήμερα είναι μια τεράστια φούσκα» και το σύστημα θα μας αφανίσει, ο Λαβ διακηρύττει: «Μόνη ελευθερία μας η σκλαβιά αγάπης».

«Ένας στρατιώτης που τον έλεγαν Λαβ»: Ο Τζέισον Μπορν και η μελωδία της ευτυχίας Facebook Twitter
Ο Ιάσονας Σίγμα (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Δημήτρη Σδρόλια) στο έργο του αυτό επιχειρεί να ξαναπεί την ιστορία του Οιδίποδα ως αντιμιλιταριστική και αντικαπιταλιστική αλληγορία.


Μ' αυτά και μ' αυτά, ο ήρωας επιστρέφει σπίτι του. Η αδερφή του, που βασανίζεται από ένα κάψιμο στα γεννητικά όργανα, τον υποδέχεται με ευγνωμοσύνη.

Η συνάντηση με τους γονείς του διαγράφεται σπαραξικάρδια, με τον πατέρα του να εκλιπαρεί για συγχώρεση –«πες μου πως δε μετάνιωσες που σ' έστειλα μακριά μου, πως τελικά σου άξιζε, πως δεν έχω καταστρέψει την οικογένειά μας» και «χτύπα με, χτύπα με»– και τη μητέρα του, που ήτανε μια «σκύλα», να προτάσσει στον υιό τα στήθη της που δεν έχουν ρώγες και βγάζουν «ένα γάλα κόκκινο, ένα κρασί αγάπης».


Σύντομα το μυστήριο του Λαβ θα λάβει την εξήγησή του. Και είναι μια εξήγηση αντάξια του σεναρίου του Τζέισον Μπορν: Χωρίς ταυτότητα. Ένας αξιωματούχος του στρατού, από τον οποίο ο ήρωας λιποτάκτησε, θα επισκεφθεί την οικογένεια του δεύτερου και θα προβεί σε συγκλονιστικές αποκαλύψεις.

Άναυδοι πληροφορούμαστε πως παράγουνε –το Κράτος;– ένα νέο είδος στρατιώτη «που δεν είναι καθόλου όμορφος αλλά μηχανή πολέμου», ενώ ταυτόχρονα εμπορεύονται αγόρια στα οποία έχουν εντοπίσει «ένα ειδικό γονίδιο που βγάζει εγκληματίες».

Φαίνεται, λοιπόν, πως ο Λαβ διαγνώστηκε με αυτό το γονίδιο όταν ήταν μωρό και οι γονείς του τον έδωσαν στον στρατό, τον μόνο φορέα που θα μπορούσε να αξιοποιήσει τα φονικά ένστικτά του. «Πράξατε το καθήκον σας» λέει ικανοποιημένος ο αξιωματούχος «και σας επιβραβεύσαμε αδρά».

Για μεγάλο διάστημα ο Λαβίνιος ήταν ευσυνείδητος και φονικός, αλλά, ξαφνικά, μια μέρα άλλαξε: για την ακρίβεια, «στη μέση μιας γιορτούλας» ξεσήκωσε τα πλήθη με τα τραγούδια του κι άρχισε να επιδεικνύεται «ασύστολα, αγοραία», σαν να τον είχε καταλάβει «μια φοβερή μανία». Κανένας δεν ξέρει πού οφείλεται αυτή η μεταστροφή –«ένα μηχανικό λαθάκι»;–, το σίγουρο πάντως είναι πως τώρα «ήρθε να σας φονεύσει», επιμένει ο αξιωματούχος.

«Ένας στρατιώτης που τον έλεγαν Λαβ»: Ο Τζέισον Μπορν και η μελωδία της ευτυχίας Facebook Twitter
Στην πόρνη Ζιστίν συνιστά να ευγνωμονεί όποιον της κάνει έρωτα, ενώ στον πλούσιο κύριο Βλάντο, που υποστηρίζει πως «η υπεραξία σήμερα είναι μια τεράστια φούσκα» και το σύστημα θα μας αφανίσει, ο Λαβ διακηρύττει: «Μόνη ελευθερία μας η σκλαβιά αγάπης».


Ο Ιάσονας Σίγμα (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Δημήτρη Σδρόλια) στο έργο του αυτό επιχειρεί να ξαναπεί την ιστορία του Οιδίποδα ως αντιμιλιταριστική και αντικαπιταλιστική αλληγορία. Φιλοδοξεί να συνδυάσει τους αρχετυπικούς μύθους και ήρωες της αρχαίας τραγωδίας με το αντιεξουσιαστικό πάθος του Βόιτσεκ, τη φιλοσοφία του Μποντριγιάρ, μια γεύση από Οφηλία, μια πινελιά από Μαρκήσιο ντε Σαντ κ.ο.κ.


Ό,τι αγαπά κανείς δεν σημαίνει πως μπορεί να το αφομοιώσει επιτυχώς ή, έστω, να το μιμηθεί ποιοτικώς. Ο κεντρικός ήρωας ονειρεύεται να μας εντυπωσιάσει ως νέο κράμα Οιδίποδα και Διονύσου-ροκ σταρ, στην πραγματικότητα όμως θυμίζει περισσότερο ένα αγαπησιάρικο παιδί των λουλουδιών που μοιράζει αγκαλίτσες, τραγούδια, παπαρούνες και τριαντάφυλλα σε όλο τον κόσμο, πιστεύοντας πως θα τους απελευθερώσει.

«Οι άνθρωποι βλέπουν την αγάπη σαν να είναι μόνο χρήμα κι έτσι την ανακυκλώνουν για λίγους αγαπημένους, που όμως δεν τους αγαπάνε» μας ενημερώνει ο Λαβ, ο οποίος έχει καταλάβει πως «είμαστε όλοι προσομειώσεις ηρώων μέσα σε βίντεο-γκέιμ» και μας καλεί να επαναστατήσουμε, να αντισταθούμε στο σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, να μην υποκύψουμε «ούτε στον φασισμό του ενός ούτε του πολλαπλού [εαυτού] μας» αλλά να δεχτούμε πρόθυμα τη «σκλαβιά αγάπης».

«Ένας στρατιώτης που τον έλεγαν Λαβ»: Ο Τζέισον Μπορν και η μελωδία της ευτυχίας Facebook Twitter
«Οι άνθρωποι βλέπουν την αγάπη σαν να είναι μόνο χρήμα κι έτσι την ανακυκλώνουν για λίγους αγαπημένους, που όμως δεν τους αγαπάνε» μας ενημερώνει ο Λαβ, ο οποίος έχει καταλάβει πως «είμαστε όλοι προσομειώσεις ηρώων μέσα σε βίντεο-γκέιμ»


Γενικώς, όπως ίσως διαπιστώσατε, το έργο βρίθει βαρύγδουπων κοινοτοπιών και αναμασημένων απλουστεύσεων, που πλατσουρίζουν με ανεμελιά και αφέλεια ανάμεσα σε δεκάδες θεατρικές και λογοτεχνικές αναφορές.


Αν υπάρχει περιθώριο διάσωσης του κειμένου μέσω της σκηνικής παρουσίασής του, αυτό μένει να το διαπιστώσουμε μελλοντικά: στο τωρινό του ανέβασμα, πάντως, τα πράγματα αποδεικνύονται αποκαρδιωτικά.

Στέκεται αδύνατο να παρακολουθήσει κανείς μια παράσταση όπου η πλειονότητα των ηθοποιών φωνάζει σαν να τους χωρίζουν χιλιόμετρα τον έναν από τον άλλον, ενώ, όταν τραγουδάνε, τραβάνε τα φωνήεντα –«Αγάααααπη»– τόσο βασανιστικά, σαν να τρίζει δίπλα μας μια ξεχαρβαλωμένη πόρτα.


Αδιάκοπη μετακίνηση των «κύβων» του σκηνικού, φλύαρη κίνηση των σωμάτων, που αποδιοργανώνει την προσοχή μας, και, το σημαντικότερο, απόλυτη αδυναμία εκφοράς του λόγου, σε τέτοιον βαθμό ώστε αναγκαζόμαστε να καταβάλουμε τεράστια προσπάθεια για να κατανοήσουμε τους διαλόγους. Tο χιούμορ που αναδύεται φευγαλέα μια-δυο στιγμές –βλέπε χαρακτηριστικά τoν «περιφερόμενο» Χορό σεξομανών– δεν βρίσκει έδαφος ν' ανθήσει όσο ενδεχομένως θα μπορούσε.


Ειλικρινά, αν το Εθνικό έχει αποφασίσει να στηρίξει το σύγχρονο ελληνικό έργο –πράγμα που θα έδινε σε όλους μας ιδιαίτερη χαρά–, τότε ας το κάνει με σοβαρότητα και υπευθυνότητα και όχι με λύσεις μεσοβέζικες, επιστρατεύοντας άπειρους, άγουρους ηθοποιούς και αφήνοντάς τους να χτυπιούνται υπό φτωχή καθοδήγηση. Δυστυχώς, ακόμη και οι δυο-τρεις ωριμότεροι, πιο δοκιμασμένοι ηθοποιοί που
συμμετέχουν ούτε αυτοί καταφέρνουν να διασωθούν.

Info:

Ιάσονας Σίγμα

Ένας στρατιώτης που τον έλεγαν Λαβ

Σκηνοθεσία – δραματουργική επεξεργασία: Ελένη Μποζά

Σκηνικά-κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης

Μουσική: Χαράλαμπος Γωγιός

Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα

Κινησιολόγος: Βάλια Παπαχρήστου

Βοηθός σκηνοθέτη: Ειρήνη Γκότση

Φωτογράφος παράστασης: Ελίνα Γιουνανλή

Παίζουν:

Θανάσης Βλαβιανός, Νίκος Γιαλελής, Σεραφείτα Γρηγοριάδου, Νέστορας Κοψιδάς, Μάριος Κρητικόπουλος, Κώστας Κουτρουμπής,

Παρθενόπη Μπουζούρη, Γιώργος Πατεράκης, Μάνος Πετράκης, Θάλεια Σταματέλου, Σπύρος Τσεκούρας, Δημήτρης Δρόσσος

ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ - ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος»

Αγίου Κωνσταντίνου 22-24,

210 5288170-171, 210 7234567

Τετ.-Σάβ.: 21:00 Κυρ.: 19:00

€15, €10 (φοιτητικό), κάτοχοι κάρτας ΟΑΕΔ €5

Παρασκευή ενιαία τιμή €13

Θέατρο
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Θέατρο / Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Τα «Κακά σκηνικά» είναι «μια κωμική κόλαση» αφιερωμένη στη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, μια απόδραση από τα χάλια της χώρας, του θεάτρου, του παγκόσμιου γεωπολιτικού γίγνεσθαι, ένα ξόρκι στην κατάθλιψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χρήστος Παπαδόπουλος: «Κάθε μορφή τέχνης χρειάζεται το εσωτερικό βάθος»

Θέατρο / Χρήστος Παπαδόπουλος: «Mε αφορά πολύ το "μαζί"»

Το «τρομερό παιδί» από τη Νεμέα που συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια στη χορογραφία ανοίγει το φετινό 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με τους Dance On Ensemble και το «Mellowing», μια παράσταση για τη χάρη και το σθένος της ωριμότητας.  
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κάνεις χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη σου ανάγκη

Χορός / «Κάνουμε χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη μας ανάγκη»

Με αφορμή την παράσταση EPILOGUE, ο διευθυντής σπουδών της σχολής της Λυρικής Σκηνής Γιώργος Μάτσκαρης και έξι χορευτές/χορεύτριες μιλούν για το δύσκολο στοίχημα τού να ασχολείται κανείς με τον χορό στην Ελλάδα σήμερα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Γιάννος Περλέγκας ανεβάζει τον «Κατσούρμπο» του Χορτάτση

Θέατρο / Γιάννος Περλέγκας: «Ο Κατσούρμπος μας είναι μια απόπειρα να γίνουμε πιο αθώοι»

Ο Γιάννος Περλέγκας σκηνοθετεί το έργο του Χορτάτση στο πλαίσιο του στο πλαίσιο του Κύκλου Ρίζες του Φεστιβάλ Αθηνών. Τον συναντήσαμε στις πρόβες όπου μας μίλησε για την αξία του Κρητικού συγγραφέα και του έργου του και την ανάγκη για περισσότερη λαϊκότητα στο θέατρο. Κάτι που φιλοδοξεί να μας δώσει με αυτό το ανέβασμα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασίλης Παπαβασιλείου

Απώλειες / Βασίλης Παπαβασιλείου (1949-2025): Ένας σπουδαίος διανοητής του ελληνικού θεάτρου

«Αυτό, λοιπόν, το οφείλω στο θέατρο: τη σωτηρία από την κακομοιριά μου»: Ο σκηνοθέτης, μεταφραστής, ηθοποιός και δάσκαλος Βασίλης Παπαβασιλείου πέθανε σε ηλικία 76 ετών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Θέατρο / Δημήτρης Γκοτσόπουλος: «Ήμουν ένα αγρίμι που είχε κατέβει από τα βουνά»

Ο ταλαντούχος ηθοποιός φέτος ερμηνεύει τον Νεοπτόλεμο στον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή. Πώς κατάφερε από ένα αγροτικό περιβάλλον να πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες και γιατί πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι στην Πολύαιγο, διαβάζοντας «Βάκχες»;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Θέατρο / Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης διασκευάζει φέτος τις τραγωδίες του Οιδίποδα σε ένα ενιαίο έργο και μιλά στη LiFO, για το πώς η μοίρα είναι μια παρεξηγημένη έννοια, ενώ σχολιάζει το αφήγημα περί «καθαρότητας» της Επιδαύρου, καθώς και τις ακραίες αντιδράσεις που έχει δεχθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ