ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σου και παλι φραουλιτσα!:) σε ευχαριστω πολυ για το ενδιαφερον σου! Η αληθεια ειναι οτι δεν φταινε οι γονεις μου αλλα κυριως εγω.. δεν θελω να τους στεναχωρησω/απογοητευσω, μιλησα με την μητερα για το προβλημα μου και μου ειπε οτι αν δεν μπορω να το αφησω και να ξαναδωσω αν και ηταν πιο πολυ της αποψης να μην τα παρατησω αμα μπορω να το παλεψω.. δεν εχω μιλησει στον πατερα μου ακομα :/ Δεν ξερω πως να το εξηγησω αλλα νιωθω οτι αυτη τη σχολη θελω να ακουλουθησω.. Αυτους τους μηνες προσπαθω να το αφησω και να αφοσιωθω στη σχολη ομως δεν μου βγαινει.. δεν νιωθω οτι μαθαινω κατι που κεντριζει και να με κανει να θελω/μπορω να με φαναστω σε αυτο τον κλαδο... Αντθετα νιωθω οσο περναει ο καιρος οτι πραγματικα με τραβαει η ιατρικη.. Γενικα ειμαι ανθρωπος που του αρεσει να προσφερει.. Μαρεσει να νιωθω χρησιμος για τον ανθρωπο και ταυτοχρονα μαρεσει παρα πολυ σαν επιστημη η βιολογια και οτιδηποτε την περικλυει.. Δεν ξερω αν εχει νοημα να μενω στη σχολη παρολο που ειναι πολυ καλη πραγματικα δεν αντιλεγω.. αλλα δεν ειμαι εκει.. δεν με νοιαζει και δεν νιωθω οτι ανηκω εκει :/

Ωραία, αφού η μάνα σου σου είπε ότι είναι σύμφωνη στο να το αφήσεις, τότε και ο πατέρας σου μάλλον θα έχει την ίδια άποψη για να μην έγινε κανένας πόλεμος την επόμενη μέρα. Εσύ πιστεύεις δηλαδή ότι δε του το είπε κάτι τόσο σοβαρό; Ζευγάρι είναι, θα μιλάνε για αυτά τα πράματα που αφοράνε το παιδί τους. Οπότε το πιθανότερο είναι και ο μπαμπας να αντιδράσει ήρεμα μόλις του το πεις.Το αν θα τους απογοητεύσεις ή στεναχωρήσεις δε θα έπρεπε να σε απασχολεί κανονικά διότι δεν είναι και δεν θα πρεπε να είναι ο αυτοσκοπός σου σε αυτή τη ζωή, το να τους έχεις πάντα ευχαριστημένους. Δεν γίνεται να κάνουμε πάντα τα χατήριατων δικών μας και αυτό θα το καταλάβεις και πιο έντονα αργότερα με άλλες επιλογές στην ζωή σου. Θα έπρεπε να σε νοιάζει να κάνεις χωρίς φόβο αυτό που πιστεύεις ότι θα σε κάνει εσένα ευτυχισμένο και ελπίζω οι γονείς σου ν α μην είανι άνθρωποι που θα σε γεμίζουν μετά ενοχές που δε τους άκουσες, γιατί αυτό είναι πολύ άσχημο. Αλλά τεσπα, σε καταλαβαίνω γιατί νιώθεις έτσι, διότι οι άνθρωποι πληρώνουν για να σπουδάσεις και αισθάνεσαι μια υποχρέωση αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα σποθδάσεις ό,τι θέλουν εκέινοι. Απ' ότι φάνηκε από τη μαμά σου, τους ενδιαφέρει σίγουρα να είσαι εσύ πρώτα καλά και όχι δυστυχισμένος. Οπότε μπορεί ίσως να αιφνιδιαστούν κάπως αν τελικώς αφήσεις την σχολή αλλά στην συνέχεια αν δουν ότι εσύ είσαι ευτυχισμένος και τα πας καλά σε κάτι άλλο, τότε θα είναι και αυτοί ευτυχισμένοι με το παιδί τους.Δε μου έχεις όμως απαντήσει ακόμα από την προηγούμενη φορά. Ο μπαμπας σου είναι και αυτός μηχανολόγος; Έχει κάποιο γραφείο που θεωρητικά θα αναλάμβανες; Με ποιό σκεπτικό διάλεξες τη σχολή στο μηχανογραφικό τότε; Απάντησε μου αν θέλεις γιατί έχει σημασία.Τώρα σχετικά με το θέμα του να ξαναδώσεις.. Προσωπικά θα σου έλεγα να μην ξαναπεράσεις από αυτό το μαρτύριο που λέγεται πανελλήνιες. Με τίποτα και για κανένα λόγο. Ποιός σου εγγυάται ότι θα πιάσεις τα μόρια για την ιατρική; Και άμα γίνει καμιά στραβή με τα θέματα, το άγχος σου εκείνες τις μέρες ή τις βάσεις εκείνη τη χρονιά και δεν μπείς; Για μένα είναι πιο εύκολο να μπεις ιατρική με κατατακτήριες αφού τελειώσεις πρώτα το πολυτεχνείο διότι θα διαβάσεις 3-4 (δε ξέρω πόσα δίνουν , παράδειγμα λέω) συγκεκριμένα μαθήματα της ιατρικής και όχι πάλι τα άσχετα στα οποία εξετάζεσαι στην θετική κατεύθυνση όπως μαθηματικά π.χ., που δε νομίζω να τα ζητάν στις κατακτήριες για ιατρική. Κάνε λίγο την έρευνά σου πριν πάρεις την τελική απόφαση, για το πως μπαίνεις ιατρική με κατατακτήριες, πάνε και ρώτα στην γραμματεία τους. Έτσι θα έχεις μια πιο σφαιρική εικόνα για την δυσκολία του κάθε δρόμου, είτε από δω είτε από κει. Μετά μπορείς να τα βάλεις κάτω και να τα ζυγίσεις.Η άλλη λύση, αν το αντέχετε οικονομικά είναι να τα παρατήσεις επιτόπου και να πας κατευθείαν να σπουδάσεις γιατρός στο εξωτερικό, χωρίς εξετάσεις, που και αυτό δεν είναι άσχημο, αν μιλάμε για κάποιο καλό πανεπιστήμιο. Δεν ξέρω αν όμως θέλεις να φύγεις από Ελλάδα για να πραγματοποιήσεις αυτό το μεγάλο σου πάθος όπως λες. Είναι αρκετά μεγάλη αυτή σου η λαχτάρα που θα έκανες τα πάντα; Θα έφευγες, θα παρατούσες και την Ελλάδα και θα έμενες 6+ χρόνια στο εξωτερικό με όλες τις δυσκολίες που συνεπάγεται αυτό; Αν σας παίρνει οικονομικά και αντέχεις, κάντο.Έπειτα με μπέρδεψες λίγο με το τελευταίο που λες ότι σου αρέσει η βιολογία. Κοίτα, και μένα μου άρεσε η βιολογία στο λύκειο και τα μυτοχόνδρια και τα μονοκλωνικά αντισώματα και το DNA με την αδενίνη, γουανίνη, κυτοσίνη και θυμίνη και θυμάμαι ακόμα έως σήμερα στα 34 μου πως λέγονται όλα τα οστά του κρανείου (αυτό από ανθρωπολογία γυμνασίου) και είχα γράψει και 20 πανελλήνιες αλλά δεν ήθελα να πάω ιατρική. Μήπως τελικά θες να γίνεις βιολόγος/γεννετιστής ένα πράμα, να κάνεις έρευνες πάνω στον καρκίνο σε μεγάλα ερευνητικά κέντρα στον κόσμο και να βοηθήσεις την ανθρωπότητα ίσως ανακαλύπτοντας το επόμενο εμβόλιο κατά του HIV που λέει ο λόγος; Γιατί αν φαντάζεσαι κάτι τέτοιο με την έννοια "προσφορά στον άνθρωπο" γενικά και αόριστα και ρομαντικά όπως ακούγεται, αυτό μπορείς να το κάνεις και εκτος ιατρικής ως βιολόγος ας πούμε. Μήπως θες κατά βάθος να σπουδάσεις βιολογία;Η Ιατρική δεν είναι στο τέλος-τέλος τόσο ρομαντική, αναλόγως με την ειδικότητα που θα πάρεις μετά. Μπορείς να φανταστείς ας πούμε να σου πεθαίνει άνθρωπος πάνω στο χειρουργικό τραπέζι και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα; Να βλέπεις και να μυρίζεις αίματα και άλλες σωματικές εκκρίσεις, άρρωστους ταλαιπωρημένους ανθρώπους κάθε μέρα, δυστυχία και πόνο; Ή το βλέπεις μόνο ρομαντικά; Πως την ορίζεις την βοήθεια που θες να δώσεις; Θα έβαζες ας πούμε τα δάχτυλά σου στον πρωκτό ασθενούς για ψηλάφηση προστάτη ας πούμε; Στα λέω επίτηδες αυτά για να σε προβληματίσω.Και μιας που το φερε η κουβέντα, γιατί δεν πας και δοκιμαστικά σε κάποιες διαλέξεις στην σχολή ιατρικής, να δεις τα πράματα από πρώτο χέρι; Μάλλον δεν γίνεται, αλλά ακόμα καλύτερο θα ταν να έβλεπες π.χ. αν μπορείς να αντέξεις το μάθημα της ανατομίας ας πούμε, με το πτώμα του δότη μπροστά ανοιχτό, αν το αγγίζεις και την μυρωδιά της φορμόλης στον αέρα. Πολύς κόσμος τα παράτησε μετά από αυτές τις εμπειρίες, όπως εσύ τώρα θες να παρατήσεις το μηχανολογικό.Για να μην σε κουράζω άλλο, σκέψου λίγο επιπλέον με ό,τι σκέψεις κάνεις και όλα τα παραπάνω. Συγνώμη που αργησα να απαντήσω αλλά θα παρακολουθώ αν ξαναγράψεις, δε σε ξεχνω.

Ναι από ότι έμαθα το συζήτησε μαζί του, κυρίως στεναχωρηθηκε βασικά ο πατερας μου αρκετα όπως και το περίμενα, γενικά είναι και οι 2 πολύ λογικοι ανθρωποι και κυρίως τους νοιάζει να ειμαι καλά, απλα οσο να ναι ειδικα απο τη μερια του πατέρα είναι λίγο παραπάνω δύσκολο γιατί γενικά το χε πολύ στο μυαλο του ότι όπως του αρέσει αυτού η συγκεκριμένη δουλειά θα αρέσει τελικά και σε μένα. Ναι ναι ο πατέρας μου έχειτεχνικό Γραφείο το οποίο πάει πολύ καλά σχετικά με την κατάσταση που επικρατει. Γενικά όταν έκανα το μηχανογραφικό κάτω από την ιατρική έβαλα μηχανολογους Γιατί όσο να ναι επηρεάστηκα αρκετά από τον πατέρα μου ο οποιος τοτε ηλπιζε κιολας να μη πιάσω ιατρική γιατί από την μια την θεωρει πολύ άσχημο επάγγελμα και κατα δεύτερον ήθελε να αναλάβω και γω τη δουλειά. Κάπως έτσι την έβαλα τη Σχολή τελικά. Σχετικά με το εξωτερικό δεν έχουν σίγουρα οι γονεις μου την οικονομική δυνατοτητα ( όταν μίλησα στη μητέρα μου,μου ανέφερε ότι δυστυχώς δεν μπορούν να με στηρίξουν σε κάτι τετοιο) Αλλά να σου πω την αλήθεια και να την είχαν θα το σκεφτόμουν πολύ να το κανω.. Αυτούς τους μήνες σκέφτηκα και γω Μήπως τελικά θέλω βιολογικό όμως έχω καταλήξει ότι προτιμώ ιατρικη γιαιτ έχεις άμεση επαφή με τον άνθρωπο κάτι που εγώ παρά τις δύσκολες συνθήκες που αναφέρεις είναι κάτι που προτιμώ.Αυτά πάνω κάτω... Η Σχολή μου δυστυχώς είναι πολύ απαιτητική και θέλει πολύ διάβασμα και γενικά είναι στιγμές που νιώθω πολύ άσχημα με τον εαυτό μου,με το τι κάνω πως σπαταλω έτσι τα χρόνια μου όμως σκέφτομαι και γω πολύ αυτά που ανέφερες για τις πανελλήνιες και δεν ξέρω αν θα τις άντεχα ψυχολογικά αν και υπάρχει περίπτωση από ότι έχω καταλάβει να ναι πιο εύκολες από κατατακτήριες. Απλά αυτό που φοβαμια πολύ είναι ότι θα έχω δωσει τοοσ κόπο και ενέργεια στο να τελειώσω τους μηχανολογους που ίσως δεν θα χω μετά το κουράγιο να το κάνω... Σε ευχαριστώ και πάλι για το ενδιαφέρον σου!:)

Ευχαριστώ για τις διευκρινίσεις.Κοίτα, από όσα μου λες είσαι τυχερό παιδί που έχεις λογικούς γονείς. Άλλοι θα 'χαν επαναστατήσει, να το ξέρεις. Αυτό είναι πολυ θετικό.Επίσης: Alex αγόρι μου θα σου μιλήσω με όση σοφία μπορεί να μου έχουν δώσει τα 34 μου χρόνια και οι δυσκολίες που πέρασα στην Ελλάδα πριν αλλά και μετά, μέχρι να μεταναστεύσω και να ορθοποδήσω επιτέλους. Θα σου μιλήσω σα να σ' είχα αδερφό μου (που έχω δηλαδή αδερφό μηχανολόγο μακροχρόνια άνεργο όπως είπαμε, αλλά δε μ ακούει, τεσπα, δικαίωμά του..). Μην υποτιμάς και παίρνεις ως δεδομένο το γεγονός ότι ο πατέρας σου έχει τεχνικό γραφείο και μάλιστα βιώσιμο αυτή τη στιγμή αγόρι μου. Μη τον θεωρείς καθόλου μικρό πράμα. Για να στηθεί μια επιχείρηση και να διατηρηθεί θέλει πραγματικά να ματώσεις. Είναι τεράστια βοήθεια με το που τελειώσεις να έχεις κάποια ήδη έτοιμη δουλειά με πελατολόγιο να αναλάβεις και να εξελίξεις μετά και συ με το δικό σου χαρακτήρα. Ρώτα όποιον θες αυτή τη στιγμή να σου πει. Οπότε το κρατάμε και αυτό σαν ακόμα ένα θετικό στοιχείο, δεν είναι να το αγνοούμε.Σχετικά με τις πανελλήνιες, συγνώμη, δεν δέχομαι την εικασία ότι είναι πιο εύκολες από τις κατατακτήριες, χωρίς πρώτα έρευνα και ερώτηση για το θέμα. Πήγες, ρώτησες, έμαθες τι χρειάζεται και πως; Γιατί εγώ ξέρω το αντίθετο, ότι καλύτερα κατατακτήριες παρά τον χαμό και την αβεβαιότητα των πανελληνίων, που εκεί πολλά δεν εξαρτόνται από το πόσο θα διαβάσεις εσύ τελικά. Στις κατακτήριες, θα ‘σαι εσύ και άλλοι 5 νοματαίοι που λέει ο λόγος να διαγωνίζεστε για κάποιες θέσεις, όχι χιλιάδες με τις βάσεις να διαμορφώνται όπως τύχει κάθε φορά. Μια-δυο-τρεις-πέντε-δέκα να δώσεις κατακτήριες με ένα φροντηστηριάκι, θα περάσεις, δεν υπάρχει περίπτωση, διότι ζητάνε κάποια συγκεκριμένα περιορισμένα πράματα κάθε φορά.Στην συνέχεια με μπέρδεψες λίγο κάπως και μου αρχίσαν τα καμπανάκια. Λες ότι η Σχολή σου είναι πολύ απαιτητική και θέλει πολύ διάβασμα. Το ξέρω και όπως σου είπα, τα ίδια σκατά ήταν και για μας. Νομίζεις εμένα μ' αρεσαν κάποιες ανούσιες αηδίες που κάναμε και που ποτέ δεν ξαναχρησιμοποίησα μετέπειτα ως πολ. μηχ.; Σου χα πει και παλιά, προσπάθησε να καταλάβεις ότι το ελληνικό πανεπιστήμιο δεν έχει ΚΑΜΙΑ μα ΚΑΜΙΑ σχέση με την αγορά εργασίας έξω και το επάγγελμα αυτό καθ΄ αυτό. Είναι πολύ εγωκεντρικό και αναχρονιστικό. Στην πορεία, όταν πας να δουλεύψεις ως μηχανολόγος, θα δεις ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά και ήδη λυμμένα. Δεν υπάρχει έργο και περίπτωση που να μην έχει κατασκευαστεί ήδη σ’ αυτή τη γη μια φορά. Για όλα υπάρχουν αναφορές άλλων έργων και λύσεις που θα σε βοηθήσυν στην εφαρμογή και αυτό είναι που κάνει το πραγματικό επάγγελμα στην πορεία φανταστικά συναρπαστικό, η ενασχόληση με την πράξη επιτέλους, έξω από τα βιβλία που διαβάζεις αυτή τη στιγμή και λες ότι είναι δύσκολα. Μαζί σου.Πιστεύεις όμως ότι η Ιατρική θα είναι βόλτα; Όχι φαντάζομαι, δε σ’ ‘εχω για τόσο αφελή. Όταν λέμε όμως έξω από το χορό ότι είσαι προετοιμασμένος να πας εκεί και να ανταπεξέλθεις στις δύσκολες συνθήκες, δεν ξέρω αν το εννοούμε, χωρίς να δούμε και εκεί τα πράματα. Πολλοί τα είπαν αυτά. Και αν πας και δεις και κει ότι μάπα το καρπούζι και το βλεπες ρομαντικά απ' έξω, τι θα γίνει; Μήπως πας εκεί, δεις τη φρίκη και χτυπάς μετά το κεφάλι σου που παράτησες τα προηγούμενα που είχαν και κάποια προοπτική; Δε ξέρω είναι πολλά τα ρίσκα. Και δε μας λες και τι εναλλακτικό σενάριο ασφαλείας έχεις σε πρίπτωση που δεν κάτσουν τα πράγματα και μείνεις στον αέρα μετά με κανένα πτυχίο... Έχεις σκεφτεί τι θα κάνεις σε αυτή την περίπτωση; Ο σοφός ο άνθρωπος είναι για όλα προετοιμασμένος.Αν όντως είναι το πάθος σου, θα πας μετά με κατατακτήριες και μια χαρά κουράγιο θα έχεις να διαβάζεις για την ιατρική. Αλλά μη τα τινάξουμε όλα στον αέρα, σε περίπτωση που γίνει μια στραβή και δεν έρθουν τα πράγματα όπως τα ονειρεύτηκες να είναι. Ας υπάρχει το γαμωχαρτί των μηχανολόγων, κακό δεν κάνει και είναι και δυνατό πτυχίο, δεν είναι του κώλου. Και μόνο που αναρωτιέσαι άν θα έχεις το κουράγιο μετά, μου λέει ότι το βλέπεις πράγματι κομματάκι ρομαντικά και δε θα σκιζόσουν κιόλας. Συγνώμη αν κάνω υποθέσεις, μιλάω σαν τρίτος παρατηρητής. Άνθρωπος που καίγεται, πάει και γίνεται γιατρός και στα 40 (έχω παράδειγμα) και δεν σκέφτεται ούτε κούραση, ούτε χρόνια, ούτε λεφτά, ούτε εξωτερικά. Το παράδειγμα που έχω, δούλευε σα το σκυλί, μάζευε ταυτόχρονα λεφτά, ψοφούσε και στις εφημερίες μαζί με όλα τα άλλα, πήγε και σε διάφορες κλινικές εξωτερικό για την ειδικότητά του αλλά και κατά την διάρκεια των σπουδών, έτσι για την εμπειρία και τελικά τα κατάφερε. Εαν πράγματι έχεις το ίδιο σθένος, εδώ θα είμαστε να το δούμε, να το αποδείξεις μετά το πτυχίο σου και μη φοβάσαι, δεν θα είσαι μεγάλος. Με πρόχειρους υπολογισμούς, αν τελειώσεις ακριβώς μαζί με το φανταρικό και άντε σου δίνω και έναν εξτρα χρόνο αν πάει κάτι στραβά σε κάποιες τελευταίες εξεταστικές, θα τελειώσεις και θα είσαι 25. Ουουουου, νεούδι ακόμα. Εγώ έβαλα ενα Χ στα πάντα και μετανάστευσα μόνο με μια βαλίτσα στα 30 και με λέγαν όλοι μεγάλη, αλλά μεγάλο ήταν το μάτι τους. Που όταν τελειώσα και γω με το μεταπτυχιακό κοντά στα 25, ούτε που υπήρχε ακόμα η υπόνοια ότι θα μετανεστεύσω. Δεν ξέρεις πως τα φέρνει η ώρα, πόσο μάλλον ο χρόνος όλος, για να παραφράσω την γνωστή παροιμία.Η τελική συμβουλή μου: Κάτσε και απόλαυσε τώρα την πολυτέλεια που έχεις/είχα και γω να μπορούμε απερίσπαστοι με την υποστήριξη των γονιών μας να έχουμε και περιθώριο να διαλέγουμε κιόλας, χωρίς να γεμίζουν το κεφάλι μας άλλα άγχη επιβίωσης. Θα σουν τώρα σε θέση να σκέφτεσαι να τα παρατήσεις αν δεν είχες την άνεση του χρόνου και του χώρου; Σίγουρα όχι. Οπότε θα έλεγα να το πας όπως πάει το πράμα, go with the flow που λένε και οι φίλοι μας οι Άγγλοι. Δεν χάθηκε ο κόσμος που έκανες μια λάθος, κατά την γνώμη σου, επιλογή σχολής. Δε πειράζει, μαθήματα είναι και αυτά της ζωής. Θα δεις πβς θα σου βγει μετά στη ζωη. Τώρα εκεί βρέθηκες καλώς ή κακώς και κατά την άποψή μου, προσπάθησε να πάρεις από αυτό ότι καλύτερο μπορείς χωρίς μίρλα, διότι το βγάζεις πραγματικά απ’ την μύτη σου και είναι κρίμα να ζεις αυτό το μαρτύριο σε αυτή την ηλικία. Θα λες μεθαύριο, ήμουνα 21-22, καθόμουν και έσκαγα και που να ξερα τότε. Προσπάθησε λίγο ακόμα, είσαι προς το τέλος, τελείωσε ότι άρχισες (είναι και αυτό μια άσκηση χαρακτήρα) και μετά βλεπεις. Έχεις την πολυτέλεια της επιλογής και του χρόνου που λίγοι έχουν. Για πιο λόγο αγχώνεσαι; Που είναι το πρόβλημα της βιασύνης; Ποια χρόνια χαραμίζεις; Σπουδάζεις κάτι πολύ καλό, δεν είσαι κυλησμένος στα ναρκωτικά ή στην παρανομία. Αυτό θα ήταν χαράμι, όχι η ζωή σου τώρα. Ό,τι μαθαίνεις, ό,τι εμπειρία μαζεύεις, κέρδος είναι. Στην τελική, και μετά το πτυχίο, ακόμα και αν δεν καταλήξεις να δουλέψεις ως μηχανολόγος, θα έχεις στρώσει χαρακτήρα από αυτή την εμπειρία, θα έχεις μια έξτρα σοφία, εφόδιο για σένα και για ναμ εταδώσεις. Και μετά βλέπεις...

Και ένα τελευταίο θα πω που μου ήρθε τώρα. Απ' ότι βλέπω, μας μεγαλώσαν ρε γαμώτο οι γονείς μας και σένα και μένα πολύ καλά παιδιά και πολύ προστατευμένα. Από την μία μεριά ευλογία που έχουμε τόσο δοτικούς γονείς, να λες και συ τώρα δε θέλω να τους απογοητεύσω όπως έλεγα και γω και θέλω να βοηθήσω τον συνάνθρωπο κλπ. Από την άλλη Alex μου, δυστυχώς θέλει η ζωή λίγη ψυχρότητα και λογική στις αποφάσεις, διότι σε τρώει πραγματικά η μαρμάγκα αργότερα, όπως μετα λύπης μου διαπίστωσα αφότου τελείωσα και από πρώτο χέρι, άσχετα αν μου το λέγανε. Δεν πίστευα κανέναν, για το πόσο άσχημα μπορεί να είναι ή να έρθουν τα πράγματα, παρόλο που είχα άλλα σχέδια, μέχρι που να το δω, όπως και συ μάλλον δεν πιστεύεις εμένα τώρα. Συνεχισε την συζήτηση με τους γονείς σου, δείξε ψυχραιμία και μην επιτρέψεις στον εαυτό σου να πνιγεί στο βάρος του θέματος αυτού γιατί στην τελική, είσαι ακόμα νέο παιδί με την υγεία του και δικαιούται να έχει και λίγο την ανεμελιά της ηλικίας του και να μην αισθάνεται από τώρα να σώσει όλο τον κόσμο, αφού σου δίνεται η ευκαιρία να την έχεις αυτή την ανεμελιά για κάποια χρόνια ακόμα. Όχι να τα γράψεις όλα στα παλιά σου τα τα παπούτσια, καταλαβαίνεις τι θέλω να πω. Απλά, λίγο πιο χαλαρά το μυαλό, συνέχισε αυτό που κάνεις και όλα θα πάρουν τον δρόμο τους και θα ξεκαθαρίσουν. Επέτρεψε στον εαυτό σου να καθύστερήσει και λίγο, δε χάθηκε ο κόσμος. Σε πιάνουν οι ενοχές του καλού παιδίου, το ξέρω, αλλά ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει, πάση θυσία, να το ξέρεις και αν είναι να γίνεις στην πορεία γιατρός, θα γίνεις σίγουρα. Άστο να φανεί.

Κοίτα να δεις που η σημερινή ερώτηση 7 στην στήλη της Α,μπα είναι σα να γράφτηκε για σένα! Και σου απαντάει και πάνω κάτω αυτό που σου λέω και γω.Όπου "αρχιτεκτονική" βάλε εσύ "ιατρική". http://www.lifo.gr/lifoland/ampa/150000