Ευχαριστώ για τις διευκρινίσεις.Κοίτα, από όσα μου λες είσαι τυχερό παιδί που έχεις λογικούς γονείς. Άλλοι θα 'χαν επαναστατήσει, να το ξέρεις. Αυτό είναι πολυ θετικό.Επίσης: Alex αγόρι μου θα σου μιλήσω με όση σοφία μπορεί να μου έχουν δώσει τα 34 μου χρόνια και οι δυσκολίες που πέρασα στην Ελλάδα πριν αλλά και μετά, μέχρι να μεταναστεύσω και να ορθοποδήσω επιτέλους. Θα σου μιλήσω σα να σ' είχα αδερφό μου (που έχω δηλαδή αδερφό μηχανολόγο μακροχρόνια άνεργο όπως είπαμε, αλλά δε μ ακούει, τεσπα, δικαίωμά του..). Μην υποτιμάς και παίρνεις ως δεδομένο το γεγονός ότι ο πατέρας σου έχει τεχνικό γραφείο και μάλιστα βιώσιμο αυτή τη στιγμή αγόρι μου. Μη τον θεωρείς καθόλου μικρό πράμα. Για να στηθεί μια επιχείρηση και να διατηρηθεί θέλει πραγματικά να ματώσεις. Είναι τεράστια βοήθεια με το που τελειώσεις να έχεις κάποια ήδη έτοιμη δουλειά με πελατολόγιο να αναλάβεις και να εξελίξεις μετά και συ με το δικό σου χαρακτήρα. Ρώτα όποιον θες αυτή τη στιγμή να σου πει. Οπότε το κρατάμε και αυτό σαν ακόμα ένα θετικό στοιχείο, δεν είναι να το αγνοούμε.Σχετικά με τις πανελλήνιες, συγνώμη, δεν δέχομαι την εικασία ότι είναι πιο εύκολες από τις κατατακτήριες, χωρίς πρώτα έρευνα και ερώτηση για το θέμα. Πήγες, ρώτησες, έμαθες τι χρειάζεται και πως; Γιατί εγώ ξέρω το αντίθετο, ότι καλύτερα κατατακτήριες παρά τον χαμό και την αβεβαιότητα των πανελληνίων, που εκεί πολλά δεν εξαρτόνται από το πόσο θα διαβάσεις εσύ τελικά. Στις κατακτήριες, θα ‘σαι εσύ και άλλοι 5 νοματαίοι που λέει ο λόγος να διαγωνίζεστε για κάποιες θέσεις, όχι χιλιάδες με τις βάσεις να διαμορφώνται όπως τύχει κάθε φορά. Μια-δυο-τρεις-πέντε-δέκα να δώσεις κατακτήριες με ένα φροντηστηριάκι, θα περάσεις, δεν υπάρχει περίπτωση, διότι ζητάνε κάποια συγκεκριμένα περιορισμένα πράματα κάθε φορά.Στην συνέχεια με μπέρδεψες λίγο κάπως και μου αρχίσαν τα καμπανάκια. Λες ότι η Σχολή σου είναι πολύ απαιτητική και θέλει πολύ διάβασμα. Το ξέρω και όπως σου είπα, τα ίδια σκατά ήταν και για μας. Νομίζεις εμένα μ' αρεσαν κάποιες ανούσιες αηδίες που κάναμε και που ποτέ δεν ξαναχρησιμοποίησα μετέπειτα ως πολ. μηχ.; Σου χα πει και παλιά, προσπάθησε να καταλάβεις ότι το ελληνικό πανεπιστήμιο δεν έχει ΚΑΜΙΑ μα ΚΑΜΙΑ σχέση με την αγορά εργασίας έξω και το επάγγελμα αυτό καθ΄ αυτό. Είναι πολύ εγωκεντρικό και αναχρονιστικό. Στην πορεία, όταν πας να δουλεύψεις ως μηχανολόγος, θα δεις ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά και ήδη λυμμένα. Δεν υπάρχει έργο και περίπτωση που να μην έχει κατασκευαστεί ήδη σ’ αυτή τη γη μια φορά. Για όλα υπάρχουν αναφορές άλλων έργων και λύσεις που θα σε βοηθήσυν στην εφαρμογή και αυτό είναι που κάνει το πραγματικό επάγγελμα στην πορεία φανταστικά συναρπαστικό, η ενασχόληση με την πράξη επιτέλους, έξω από τα βιβλία που διαβάζεις αυτή τη στιγμή και λες ότι είναι δύσκολα. Μαζί σου.Πιστεύεις όμως ότι η Ιατρική θα είναι βόλτα; Όχι φαντάζομαι, δε σ’ ‘εχω για τόσο αφελή. Όταν λέμε όμως έξω από το χορό ότι είσαι προετοιμασμένος να πας εκεί και να ανταπεξέλθεις στις δύσκολες συνθήκες, δεν ξέρω αν το εννοούμε, χωρίς να δούμε και εκεί τα πράματα. Πολλοί τα είπαν αυτά. Και αν πας και δεις και κει ότι μάπα το καρπούζι και το βλεπες ρομαντικά απ' έξω, τι θα γίνει; Μήπως πας εκεί, δεις τη φρίκη και χτυπάς μετά το κεφάλι σου που παράτησες τα προηγούμενα που είχαν και κάποια προοπτική; Δε ξέρω είναι πολλά τα ρίσκα. Και δε μας λες και τι εναλλακτικό σενάριο ασφαλείας έχεις σε πρίπτωση που δεν κάτσουν τα πράγματα και μείνεις στον αέρα μετά με κανένα πτυχίο... Έχεις σκεφτεί τι θα κάνεις σε αυτή την περίπτωση; Ο σοφός ο άνθρωπος είναι για όλα προετοιμασμένος.Αν όντως είναι το πάθος σου, θα πας μετά με κατατακτήριες και μια χαρά κουράγιο θα έχεις να διαβάζεις για την ιατρική. Αλλά μη τα τινάξουμε όλα στον αέρα, σε περίπτωση που γίνει μια στραβή και δεν έρθουν τα πράγματα όπως τα ονειρεύτηκες να είναι. Ας υπάρχει το γαμωχαρτί των μηχανολόγων, κακό δεν κάνει και είναι και δυνατό πτυχίο, δεν είναι του κώλου. Και μόνο που αναρωτιέσαι άν θα έχεις το κουράγιο μετά, μου λέει ότι το βλέπεις πράγματι κομματάκι ρομαντικά και δε θα σκιζόσουν κιόλας. Συγνώμη αν κάνω υποθέσεις, μιλάω σαν τρίτος παρατηρητής. Άνθρωπος που καίγεται, πάει και γίνεται γιατρός και στα 40 (έχω παράδειγμα) και δεν σκέφτεται ούτε κούραση, ούτε χρόνια, ούτε λεφτά, ούτε εξωτερικά. Το παράδειγμα που έχω, δούλευε σα το σκυλί, μάζευε ταυτόχρονα λεφτά, ψοφούσε και στις εφημερίες μαζί με όλα τα άλλα, πήγε και σε διάφορες κλινικές εξωτερικό για την ειδικότητά του αλλά και κατά την διάρκεια των σπουδών, έτσι για την εμπειρία και τελικά τα κατάφερε. Εαν πράγματι έχεις το ίδιο σθένος, εδώ θα είμαστε να το δούμε, να το αποδείξεις μετά το πτυχίο σου και μη φοβάσαι, δεν θα είσαι μεγάλος. Με πρόχειρους υπολογισμούς, αν τελειώσεις ακριβώς μαζί με το φανταρικό και άντε σου δίνω και έναν εξτρα χρόνο αν πάει κάτι στραβά σε κάποιες τελευταίες εξεταστικές, θα τελειώσεις και θα είσαι 25. Ουουουου, νεούδι ακόμα. Εγώ έβαλα ενα Χ στα πάντα και μετανάστευσα μόνο με μια βαλίτσα στα 30 και με λέγαν όλοι μεγάλη, αλλά μεγάλο ήταν το μάτι τους. Που όταν τελειώσα και γω με το μεταπτυχιακό κοντά στα 25, ούτε που υπήρχε ακόμα η υπόνοια ότι θα μετανεστεύσω. Δεν ξέρεις πως τα φέρνει η ώρα, πόσο μάλλον ο χρόνος όλος, για να παραφράσω την γνωστή παροιμία.Η τελική συμβουλή μου: Κάτσε και απόλαυσε τώρα την πολυτέλεια που έχεις/είχα και γω να μπορούμε απερίσπαστοι με την υποστήριξη των γονιών μας να έχουμε και περιθώριο να διαλέγουμε κιόλας, χωρίς να γεμίζουν το κεφάλι μας άλλα άγχη επιβίωσης. Θα σουν τώρα σε θέση να σκέφτεσαι να τα παρατήσεις αν δεν είχες την άνεση του χρόνου και του χώρου; Σίγουρα όχι. Οπότε θα έλεγα να το πας όπως πάει το πράμα, go with the flow που λένε και οι φίλοι μας οι Άγγλοι. Δεν χάθηκε ο κόσμος που έκανες μια λάθος, κατά την γνώμη σου, επιλογή σχολής. Δε πειράζει, μαθήματα είναι και αυτά της ζωής. Θα δεις πβς θα σου βγει μετά στη ζωη. Τώρα εκεί βρέθηκες καλώς ή κακώς και κατά την άποψή μου, προσπάθησε να πάρεις από αυτό ότι καλύτερο μπορείς χωρίς μίρλα, διότι το βγάζεις πραγματικά απ’ την μύτη σου και είναι κρίμα να ζεις αυτό το μαρτύριο σε αυτή την ηλικία. Θα λες μεθαύριο, ήμουνα 21-22, καθόμουν και έσκαγα και που να ξερα τότε. Προσπάθησε λίγο ακόμα, είσαι προς το τέλος, τελείωσε ότι άρχισες (είναι και αυτό μια άσκηση χαρακτήρα) και μετά βλεπεις. Έχεις την πολυτέλεια της επιλογής και του χρόνου που λίγοι έχουν. Για πιο λόγο αγχώνεσαι; Που είναι το πρόβλημα της βιασύνης; Ποια χρόνια χαραμίζεις; Σπουδάζεις κάτι πολύ καλό, δεν είσαι κυλησμένος στα ναρκωτικά ή στην παρανομία. Αυτό θα ήταν χαράμι, όχι η ζωή σου τώρα. Ό,τι μαθαίνεις, ό,τι εμπειρία μαζεύεις, κέρδος είναι. Στην τελική, και μετά το πτυχίο, ακόμα και αν δεν καταλήξεις να δουλέψεις ως μηχανολόγος, θα έχεις στρώσει χαρακτήρα από αυτή την εμπειρία, θα έχεις μια έξτρα σοφία, εφόδιο για σένα και για ναμ εταδώσεις. Και μετά βλέπεις...