Ωραία, αφού η μάνα σου σου είπε ότι είναι σύμφωνη στο να το αφήσεις, τότε και ο πατέρας σου μάλλον θα έχει την ίδια άποψη για να μην έγινε κανένας πόλεμος την επόμενη μέρα. Εσύ πιστεύεις δηλαδή ότι δε του το είπε κάτι τόσο σοβαρό; Ζευγάρι είναι, θα μιλάνε για αυτά τα πράματα που αφοράνε το παιδί τους. Οπότε το πιθανότερο είναι και ο μπαμπας να αντιδράσει ήρεμα μόλις του το πεις.Το αν θα τους απογοητεύσεις ή στεναχωρήσεις δε θα έπρεπε να σε απασχολεί κανονικά διότι δεν είναι και δεν θα πρεπε να είναι ο αυτοσκοπός σου σε αυτή τη ζωή, το να τους έχεις πάντα ευχαριστημένους. Δεν γίνεται να κάνουμε πάντα τα χατήριατων δικών μας και αυτό θα το καταλάβεις και πιο έντονα αργότερα με άλλες επιλογές στην ζωή σου. Θα έπρεπε να σε νοιάζει να κάνεις χωρίς φόβο αυτό που πιστεύεις ότι θα σε κάνει εσένα ευτυχισμένο και ελπίζω οι γονείς σου ν α μην είανι άνθρωποι που θα σε γεμίζουν μετά ενοχές που δε τους άκουσες, γιατί αυτό είναι πολύ άσχημο. Αλλά τεσπα, σε καταλαβαίνω γιατί νιώθεις έτσι, διότι οι άνθρωποι πληρώνουν για να σπουδάσεις και αισθάνεσαι μια υποχρέωση αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα σποθδάσεις ό,τι θέλουν εκέινοι. Απ' ότι φάνηκε από τη μαμά σου, τους ενδιαφέρει σίγουρα να είσαι εσύ πρώτα καλά και όχι δυστυχισμένος. Οπότε μπορεί ίσως να αιφνιδιαστούν κάπως αν τελικώς αφήσεις την σχολή αλλά στην συνέχεια αν δουν ότι εσύ είσαι ευτυχισμένος και τα πας καλά σε κάτι άλλο, τότε θα είναι και αυτοί ευτυχισμένοι με το παιδί τους.Δε μου έχεις όμως απαντήσει ακόμα από την προηγούμενη φορά. Ο μπαμπας σου είναι και αυτός μηχανολόγος; Έχει κάποιο γραφείο που θεωρητικά θα αναλάμβανες; Με ποιό σκεπτικό διάλεξες τη σχολή στο μηχανογραφικό τότε; Απάντησε μου αν θέλεις γιατί έχει σημασία.Τώρα σχετικά με το θέμα του να ξαναδώσεις.. Προσωπικά θα σου έλεγα να μην ξαναπεράσεις από αυτό το μαρτύριο που λέγεται πανελλήνιες. Με τίποτα και για κανένα λόγο. Ποιός σου εγγυάται ότι θα πιάσεις τα μόρια για την ιατρική; Και άμα γίνει καμιά στραβή με τα θέματα, το άγχος σου εκείνες τις μέρες ή τις βάσεις εκείνη τη χρονιά και δεν μπείς; Για μένα είναι πιο εύκολο να μπεις ιατρική με κατατακτήριες αφού τελειώσεις πρώτα το πολυτεχνείο διότι θα διαβάσεις 3-4 (δε ξέρω πόσα δίνουν , παράδειγμα λέω) συγκεκριμένα μαθήματα της ιατρικής και όχι πάλι τα άσχετα στα οποία εξετάζεσαι στην θετική κατεύθυνση όπως μαθηματικά π.χ., που δε νομίζω να τα ζητάν στις κατακτήριες για ιατρική. Κάνε λίγο την έρευνά σου πριν πάρεις την τελική απόφαση, για το πως μπαίνεις ιατρική με κατατακτήριες, πάνε και ρώτα στην γραμματεία τους. Έτσι θα έχεις μια πιο σφαιρική εικόνα για την δυσκολία του κάθε δρόμου, είτε από δω είτε από κει. Μετά μπορείς να τα βάλεις κάτω και να τα ζυγίσεις.Η άλλη λύση, αν το αντέχετε οικονομικά είναι να τα παρατήσεις επιτόπου και να πας κατευθείαν να σπουδάσεις γιατρός στο εξωτερικό, χωρίς εξετάσεις, που και αυτό δεν είναι άσχημο, αν μιλάμε για κάποιο καλό πανεπιστήμιο. Δεν ξέρω αν όμως θέλεις να φύγεις από Ελλάδα για να πραγματοποιήσεις αυτό το μεγάλο σου πάθος όπως λες. Είναι αρκετά μεγάλη αυτή σου η λαχτάρα που θα έκανες τα πάντα; Θα έφευγες, θα παρατούσες και την Ελλάδα και θα έμενες 6+ χρόνια στο εξωτερικό με όλες τις δυσκολίες που συνεπάγεται αυτό; Αν σας παίρνει οικονομικά και αντέχεις, κάντο.Έπειτα με μπέρδεψες λίγο με το τελευταίο που λες ότι σου αρέσει η βιολογία. Κοίτα, και μένα μου άρεσε η βιολογία στο λύκειο και τα μυτοχόνδρια και τα μονοκλωνικά αντισώματα και το DNA με την αδενίνη, γουανίνη, κυτοσίνη και θυμίνη και θυμάμαι ακόμα έως σήμερα στα 34 μου πως λέγονται όλα τα οστά του κρανείου (αυτό από ανθρωπολογία γυμνασίου) και είχα γράψει και 20 πανελλήνιες αλλά δεν ήθελα να πάω ιατρική. Μήπως τελικά θες να γίνεις βιολόγος/γεννετιστής ένα πράμα, να κάνεις έρευνες πάνω στον καρκίνο σε μεγάλα ερευνητικά κέντρα στον κόσμο και να βοηθήσεις την ανθρωπότητα ίσως ανακαλύπτοντας το επόμενο εμβόλιο κατά του HIV που λέει ο λόγος; Γιατί αν φαντάζεσαι κάτι τέτοιο με την έννοια "προσφορά στον άνθρωπο" γενικά και αόριστα και ρομαντικά όπως ακούγεται, αυτό μπορείς να το κάνεις και εκτος ιατρικής ως βιολόγος ας πούμε. Μήπως θες κατά βάθος να σπουδάσεις βιολογία;Η Ιατρική δεν είναι στο τέλος-τέλος τόσο ρομαντική, αναλόγως με την ειδικότητα που θα πάρεις μετά. Μπορείς να φανταστείς ας πούμε να σου πεθαίνει άνθρωπος πάνω στο χειρουργικό τραπέζι και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα; Να βλέπεις και να μυρίζεις αίματα και άλλες σωματικές εκκρίσεις, άρρωστους ταλαιπωρημένους ανθρώπους κάθε μέρα, δυστυχία και πόνο; Ή το βλέπεις μόνο ρομαντικά; Πως την ορίζεις την βοήθεια που θες να δώσεις; Θα έβαζες ας πούμε τα δάχτυλά σου στον πρωκτό ασθενούς για ψηλάφηση προστάτη ας πούμε; Στα λέω επίτηδες αυτά για να σε προβληματίσω.Και μιας που το φερε η κουβέντα, γιατί δεν πας και δοκιμαστικά σε κάποιες διαλέξεις στην σχολή ιατρικής, να δεις τα πράματα από πρώτο χέρι; Μάλλον δεν γίνεται, αλλά ακόμα καλύτερο θα ταν να έβλεπες π.χ. αν μπορείς να αντέξεις το μάθημα της ανατομίας ας πούμε, με το πτώμα του δότη μπροστά ανοιχτό, αν το αγγίζεις και την μυρωδιά της φορμόλης στον αέρα. Πολύς κόσμος τα παράτησε μετά από αυτές τις εμπειρίες, όπως εσύ τώρα θες να παρατήσεις το μηχανολογικό.Για να μην σε κουράζω άλλο, σκέψου λίγο επιπλέον με ό,τι σκέψεις κάνεις και όλα τα παραπάνω. Συγνώμη που αργησα να απαντήσω αλλά θα παρακολουθώ αν ξαναγράψεις, δε σε ξεχνω.
