Νίτσε για αρχαρίους (ή για όσους έχουν μια γεύση τρικυμίας στα χείλη...)

Νίτσε για αρχαρίους (ή για όσους έχουν μια γεύση τρικυμίας στα χείλη...) Facebook Twitter
7

 

Νίτσε για αρχαρίους (ή για όσους έχουν μια γεύση τρικυμίας στα χείλη...) Facebook Twitter


Aυτό που ακολουθεί είναι το λήμμα για τον γερμανο φιλόσοφο από το Cracked.com:



O Φρίντριχ Νίτσε ήταν ένας γερμανός φιλόσοφος του 19ου αιώνα ο οποίος επηρέασε τους μηδενιστές, τους υπαρξιστές, και όλους τους emo που έγραψαν ποτέ σκοτεινή ποίηση.

Τα δεδομένα

  1. Ο Φρίντριχ Νίτσε ήταν ένας άκρως αμφιλεγόμενος φιλόσοφος ο οποίος αμφισβήτησε τις κεντρικές ιδέες της δυτικής κουλτούρας.
  2. Κι επίσης ζούσε το υπόγειο της μητέρας του.
  3. Δε θα γράψεις ποτέ σωστά το όνομά του (NIETZSCHE)

Ο Φρίντριχ Βίλχελμ Νίτσε γεννήθηκε στις 15 Οκτωβρίου του 1844 στο Rocken bei Lutzen, το οποίο φημολογείται ότι είναι η πόλη με το πιο γερμανικό όνομα στον κόσμο. Όλοι γρήγορα κατάλαβαν ότι ο μικρός Φρίντριχ ήταν λίγο διαφορετικός. Έκανε ό,τι κάνουν όλα τα αγόρια: συνέθετε κλασική μουσική, μελετούσε αρχαία ελληνικά και λατινικά και ερευνούσε εντατικά θεολογία. Στα 24 του χρόνια ήταν ήδη καθηγητής φιλολογίας στη Βασιλεία, ένα αντικείμενο του οποίου την ύπαρξη τότε αγνοούσαν οι περισσότεροι. Το 1879 αποσύρθηκε από το πανεπιστήμιο για να αφιερωθεί στο να ζει εις βάρος των άλλων. Έζησε τη μοναχική ζωή ενός ανθρώπου ο οποίος πολεμούσε με αρρώστιες γράφοντας βιβλία φιλοσοφίας που κανείς δε διάβαζε.

Το 1868 ο Νίτσε γνώρισε τον Βάγκνερ. Η γνωριμία ήταν η αφετηρία ενός από τα μεγαλύτερα bromances όλων των εποχών. Ο Νίτσε ειδωλοποίησε τον Βάγκνερ, κυρίως επειδή ο Βάγκνερ είχε επιτυχία στις γυναίκες. Στη συνέχεια ο Βάγκνερ έγινε ένας γερμανολάτρης χριστιανός, κάτι που δεν ταίριαζε στον Νίτσε. Όπως οι περισσότεροι, ο Νίτσε ξεπέρασε τον χωρισμό γράφοντας δύο βιβλία στα οποία ανέλυσε πόσο πολύ μισεί τον Βάγκνερ.

Μόνο μέσα σε ένα χρόνο έγραψε τα βιβλία The Case of Wagner, The Antichrist, Twilight of the Idols, Ecce Homo και Nietzsche Contra Wagner. Το «Τάδε Έφη Ζαρατούστρα» θεωρείται το πιο ουσιαστικό του κείμενο. Ο ίδιος το χαρακτήρισε ως το πιο «βαθύ» βιβλίο που έχει γραφτεί ποτέ, πράγμα που σημαίνει ότι ο Νίτσε ήταν ο μοναδικός που το κατάλαβε.

Ο Νίτσε με τα έργα του επιτέθηκε στην υποκρισία του δυτικού κόσμου, από την ηθική αφέντη-δούλου μέχρι τη χριστιανική παράδοση. Επειδή κανείς δε συμπαθεί έναν εξυπνάκια που έχει δίκιο, ο ακαδημαϊκός κόσμος τον καταδίκασε. Αυτός ισχυρίστηκε ότι γράφει για το μελλοντικό του κοινό.

 

Ο Νίτσε επηρέασε σχεδόν όλους τους ψευτοδιανοούμενους του 20ου αιώνα. Οι φιλόσοφοι προσπάθησαν να αποναζικοποιήσουν την εικόνα του Νίτσε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Παραμένει αμφιλεγόμενος αλλά εξακολουθεί να είναι αντικείμενο μελέτης. Το όνομά του εξακολουθεί να αναφέρεται από ανθρώπους που προσπαθούν να κάνουν τους έξυπνους. Πλέον κι εσύ μπορείς να πετάξεις ένα «δύναμη της θέλησης» για να κάνεις τους φίλους σου να σκάσουν από τη ζήλια.

via

7

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

100 βιβλία που ξεχωρίσαμε για αυτό το καλοκαίρι

Βιβλίο / 100 βιβλία να διαβάσεις κάτω από ένα αρμυρίκι ή στην πόλη με το κλιματιστικό στο φούλ

Κλασική λογοτεχνία, σύγχρονοι συγγραφείς, δοκίμια, ιστορία, αυτοβελτίωση, βιβλία για το «μικρό» να μην είναι όλη την ώρα στο iPad. Kάτι για όλους για να περάσει όμορφα, ήσυχα και ποιοτικά το καλοκαίρι.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Βιβλίο / Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Η Γαλλίδα κριτικός λογοτεχνίας της «Monde», Φλοράνς Νουαβίλ, στο «Μίλαν Κούντερα: Γράψιμο... Τι ιδέα κι αυτή!», αποκαλύπτει καίριες στιγμές και συγγραφικές αλήθειες του καλού της φίλου, αναιρώντας όλες τις κατηγορίες που συνδέονταν με το όνομά του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πάουλο Σκoτ

Βιβλίο / Πάουλο Σκoτ: «Στη Βραζιλία ο ρατσισμός είναι παντού, στη λογοτεχνία, στους στίχους της σάμπα»

Πότε ρεαλιστικό, πότε στρατευμένο, πότε αστυνομικής υφής, πότε μια τρελή και ξεκαρδιστική σάτιρα. Οι «Φαινότυποι» του Πάουλο Σκοτ είναι ένα αξιοσημείωτο βιβλίο. Μιλήσαμε με τον Βραζιλιάνο συγγραφέα για τη λογοτεχνία, την κατάσταση στη Βραζιλία και την αξία των λογοτεχνικών βραβείων.
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κώστας Σπαθαράκης, εκδότης.

Κώστας Σπαθαράκης / Κώστας Σπαθαράκης: «Δεν έχουμε αφηγήσεις για τις ερωτικές μας σχέσεις, για τα νιάτα μας»

Για τον άνθρωπο πίσω από τις εκδόσεις αντίποδες, το μεγαλύτερο όφελος ήταν ότι, ενώ του άρεσε να είναι χωμένος μέσα στα βιβλία – μια μοναχική και ίσως ναρκισσιστική συνήθεια –, στην πορεία έμαθε να τη μετατρέπει σε εργαλείο κοινωνικότητας και επαφής με τους γύρω του.
M. HULOT
Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού

Βιβλίο / Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: «Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού»

Ο πολυβραβευμένος Κολομβιανός συγγραφέας μιλά στη LiFO για τη βία που στοιχειώνει τη χώρα του, τη δύναμη της λογοτεχνίας να ανασύρει όσα κρύβει η Ιστορία, αλλά και για την αρχαιοελληνική φιλοσοφία ως σταθερή επιρροή του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
H Gen Z όχι μόνο διαβάζει αλλά συγχρόνως αλλάζει και την ίδια την έννοια της ανάγνωσης

Βιβλίο / Η Gen Z δεν διαβάζει απλώς· επαναπροσδιορίζει την ανάγνωση

Οι εκπρόσωποι αυτής της γενιάς λατρεύουν την απόδραση, παίρνουν την λεγόμενη fan fiction τόσο σοβαρά όσο και τη λίστα Booker, αναβιώνουν κλασικά βιβλία από την Τζέιν Όστεν έως τον Ντοστογιέφσκι και μοιράζονται ιστορίες στις δικές τους κοινότητες.
THE LIFO TEAM
Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Βιβλίο / Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Ο Πέρσιβαλ Έβερετ έγραψε ένα άκρως επίκαιρο, δεδομένων των τελευταίων ημερών, βιβλίο, που ταυτόχρονα φιλοδοξεί να καταστεί κλασικό, για τον ρατσισμό και τη χαμένη ανθρωπιά, και κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας των ΗΠΑ και το Πούλιτζερ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη, κιθαρίστα και σκιτσογράφο Κώστα Μπέζο, που ξαναγράφει την ιστορία της Ελλάδας πριν από το 1940

Βιβλίο / «Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη Κώστα Μπέζο

Τη δεκαετία του ’30 άνθισε στην Ελλάδα ένα μουσικό είδος «διαφυγής» από τη σκληρή πραγματικότητα, οι χαβάγιες. Ο Κώστας Μπέζος, αινιγματική μορφή μέχρι πρόσφατα και σημαντικός ρεμπέτης και σκιτσογράφος, έγραψε μια ανείπωτη ιστορία, διαφορετική από αυτή που η επίσημη ιστορία έχει καταγράψει για την εποχή του Μεσοπολέμου.  
M. HULOT
Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Βιβλίο / Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Η Καταλανή συγγραφέας, που έχει εξελιχθεί σε σημείο αναφοράς της σύγχρονης queer λογοτεχνίας, μεταφράζεται παγκοσμίως και τη θαυμάζει ο Αλμοδόβαρ, μιλά στη LiFO για το τι σημαίνει να ζεις ελεύθερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Βιβλίο / Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Το πρώτο βιβλίο του Φάνη Παπαδημητρίου είναι μια συγκινητική εξομολόγηση για το ατύχημα στα 19 του που τον καθήλωσε σε αμαξίδιο, την πάλη του με τον τζόγο και τον αγώνα που έδωσε να ξαναφτιάξει τη ζωή του «μετά το τσουνάμι που ήρθε και τα σάρωσε όλα».
M. HULOT

σχόλια

6 σχόλια
Το λήμμα ήταν όχι επιτυχημένη σάτιρα κατά και την δική μου προσωπική γνώμη. Το χιούμορ προϋποθέτει μια αποδόμηση της κανονικότητας. Ούτως ή άλλως τίποτα στη ζωή και την φιλοσοφία του Νίτσε δεν είναι "κανονικό" (και ευτυχώς δηλαδή!)
Προς όσους σχολιαστές γράφουν ότι το κείμενο είναι σατιρικό, απαντώ πως η σάτιρα ορίζεται και διακρίνεται από το δίκαιον και το εύστοχον ενός σαρκαστικού/καυτηριάζοντος λόγου επί γεγονότων και πεπραγμένων, τα οποία στηλιτεύει. 1) Τί ακριβώς στο κείμενο βρίσκετε εύστοχο ή δίκαιο; 2) Ποιά τα γεγονότα που αναγνωρίζετε ότι σατιρίζει;3) Το αισθητικό του επίπεδο, κατά τα άλλα, σας καλύπτει ή έστω σας εκφράζει μερικώς;Κατά την δική μου γνώμη, το κείμενο όχι απλά δεν συνιστά σάτιρα, αλλά φαιδρότητα που καταρρίπτεται σε κλάσματα δευτερολέπτου. Απορώ και φρίττω με την αναπαραγωγή του - πολλώ δε μάλλον ως σατιρικό -, παρότι δεν με εκπλήσσει σαφώς.
Δεν έχει μεγάλη σημασία αυτό, γιατί είναι πολύ κακόγουστο. Η σάτιρα βασίζεται στην υπερβολή, αλλά τρέφεται από την πραγματικότητα. Αυτή η δημοσίευση είναι ένα συνονθύλευμα ασυνάρτητων ηλιθιοτήτων.
1. O Νίτσε δε ζούσε στο υπόγειο της μητέρας του ούτε εις βάρος άλλων. Ζούσε με τη σύνταξη που έπαιρνε από το πανεπιστήμιο της Βασιλείας.2. Ο Νίτσε δεν επηρέασε "ψευτοδιανούμενους": επηρέασε τον Φουκώ, τον Μπατάιγ, τον Ντελέζ, όλη την υπαρξιακή σχολή της φιλοσοφίας, την αβάνγκαρντ του μεσοπολέμου, την πολιτισμική ανθρωπολογία, τη θεωρία της λογοτεχνίας,τους πρωτοπόρους ψυχαναλυτές και γενικά όλη τη σύγχρονη σκέψη.3. Ο Νίτσε δεν αναφέρεται από ανθρώπους που προσπαθούν να κάνουν τους έξυπνους. Κατά κύριο λόγο, αναφέρεται από ευγενείς ανθρώπους που προσπαθούν να σκέφτονται σε βάθος τα πράγματα, και, κατά δεύτερον λόγο, αναφέρεται από την πλέμπα της εθελοτυφλίας στην οποία ανήκετε και εσείς. Ποιο είναι το χαρακτηριστικό της πλέμπας; Η ηθική του δούλου: με δυο λόγια, ό,τι δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια.