ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Άστεγοι στα υπόγεια τούνελ του Λας Βέγκας

Facebook Twitter
10

Οι άστεγοι στο Λας Βέγκας έχουν φτάσει τους 14 χιλιάδες ενώ μόλις πριν από δύο χρόνια ήταν 12 χιλιάδες. Όμως οι σχετικοί ξενώνες μπορούν να χωρέσουν μόλις χίλια κρεβάτια, οπότε οι άστεγοι έχουν καταφύγει στα τούνελ που έχουν κατασκευαστεί για να διοχετεύεται το σπάνιο, αλλά ιδιαίτερα ορμητικό νερό της βροχής.

 

Κάτω από την πόλη υπάρχει ένας λαβύρινθος που φτάνει σε μήκος τα 320 χιλιόμετρα, έξι μέτρα κάτω από το επίπεδο του δρόμου. Εκεί ζουν εκατοντάδες, ίσως και χίλιοι άνθρωποι προκειμένου να γλιτώσουν από το κλίμα της ερήμου και της αγριότητας του δρόμου.

 

Ο δημοσιογράφος Matthew O’Brien έγραψε ένα βιβλίο για το θέμα το οποίο προσέλκυσε ενδιαφέρον – χάρη σ’αυτό το βιβλίο δημιουργήθηκε η με κερδοσκοπική οργάνωση HELP of Southern Nevada η οποία στόχο έχει την επανένταξη αυτών των ανθρώπων, δίνοντάς τους προσωρινές κατοικίες.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Φωτογραφία
10

ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Travelogue: Ένα φωτογραφικό λεύκωμα για τις ελληνικές επινοήσεις που λύνουν καθημερινά προβλήματα

Φωτογραφία / Travelogue: Ένα φωτογραφικό λεύκωμα αφιερωμένο στις λαϊκές ευρεσιτεχνίες

Μια πρωτότυπη συλλογή DIY κατασκευών από «ανώνυμους» designers, από διάφορα σημεία της Ελλάδας, που δίνουν λύσεις σε καθημερινά προβλήματα και ανάγκες, «πατέντες» με τις οποίες συνυπάρχουμε εδώ και χρόνια χωρίς απαραίτητα να το συνειδητοποιούμε.
M. HULOT
Ο κόσμος μας μέσα απο τα βραβεία του World Press Photo 2024

Φωτογραφία / Ο κόσμος μας μέσα από 28 βραβευμένες φωτογραφίες του World Press Photo 2024

Αντιπροσωπεύοντας τις πιο προβεβλημένες αλλά και παραγνωρισμένες ιστορίες, τα βραβευμένα έργα στρέφουν το βλέμμα σε μερικά από τα πιο σημαντικότερα ζητήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος σήμερα.
THE LIFO TEAM
Μπερτ Χάρντι: Μια έκθεση για έναν σπουδαίο λησμονημένο φωτορεπόρτερ

Φωτογραφία / Μπερτ Χάρντι: Μια έκθεση για έναν σπουδαίο, λησμονημένο φωτορεπόρτερ

Χάρη στην αυτοπεποίθηση και το θάρρος του, δημιούργησε κάποιες από τις πιο εμβληματικές εικόνες πολέμου του 20ού αιώνα αλλά και σουρεαλιστικές, πνευματώδεις φωτογραφίες δρόμου. Είναι περισσότερο γνωστός για τη ζεστή και ανθρώπινη αποτύπωση της καθημερινής Βρετανίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πηνελόπη Γερασίμου

Οι Αθηναίοι / Πηνελόπη Γερασίμου: «Βαρεθήκαμε στα υπόγεια, η διασκέδαση πρέπει να στραφεί προς το φως»

Η μουσική είναι απόλυτα συνδεδεμένη με τη δουλειά της, τα τελευταία χρόνια καταγράφει με τον φακό της μερικά από τα πιο σημαντικά events της Aθήνας. Η φωτογράφος που γνωρίζει καλά πώς κινείται η νύχτα της πόλης ξέρει πως πια παίζουν και πάρτι στα οποία δεν «χωράει», γιατί εκείνοι που τα διοργανώνουν δεν θέλουν να τα μάθει.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ

σχόλια

7 σχόλια
Ναι οι περισσότεροι όμως έχουν καταλήξει έτσι εξαιτίας του τζόγου...Γιατί τόση συμπόνια λοιπόν? Ο καθένας κάνει τις επιλογές του στη ζωή και πρέπει να μπορεί να υποστεί τις συνέπειες...
Δέν παύει και δεν θα παύει ποτέ να με εκπλήσει το πόσο 'κρύα' αντιμετωπίζουμε μερικοί-μερικοί τα βάσανα των άλλων. Ας πούμε, εσύ Sofia Pagka τώρα πως κατέληξες ότι είναι άστεγοι εξαιτίας του τζόγου; θα μου πείς, επειδή ζουν στο Λας Βέγκας φυσικά, (λες και σε πόλεις που δεν υπάρχουν καζίνο "σε κάθε γωνία" δεν υπάρχει φτώχια και συνεπώς άστεγοι!), αλλά άντε, σου λέω εγώ, πως μερικοί όντως κατέληξαν στους δρόμους εξαιτίας του τζόγου... θες να μου πεις ότι δεν αξίζουν συμπόνια γιατί έκαναν λάθος επιλογές;Ωραία. Έτσι να αναθρέψεις και το παιδί σου. Αν ποτέ τρέχει και σκοντάψει γιατί βαριόταν να δέσει τα κορδόνια του, και το γόνατό του είναι μες στο αίμα, να του πεις "καλά να πάθει". Ζει της επιλογές του. Ας έδενε τα κορδόνια του. Εξάλλου, "πόσες φορές του το είχες πει..."
Salazar, καλά τα λες. Πραγματικά άξιον απορίας πως δεν δημιουργεί ούτε ένα ίχνος συμπόνοιας κ δέους το θέαμα ανθρώπων χωρίς καμία ασφάλεια και χωρίς καμία απολύτως προστασία στη ζωή τους απ'όλες αυτές που ο μέσος άνθρωπος με σπίτι και δουλειά θεωρεί αυτονόητα κεκτημένα.
Ένα μικρό κομμάτι μόνο από τον πλούτο να "σπαταληθεί"! Ένα... Τόσο δύσκολο είναι; Με πιάνουν που και που οι αφελείς ρομαντισμοί μου.. Η προτελευταία φωτογραφία, η αξιοπρέπεια που εκπέμπει, σου σφίγγει το στομάχι. Δε μοιάζουν με "επαγγελματίες" άστεγοι. Σε κάνει να αναρωτιέσαι τι ρόλο βαράν οι κυβερνήσεις. Γιατί δεν κάνουν κάτι ουσιαστικό;
Πόλη εκατομμυρίων, και με τόσο πλούτο, και έχει ΧΙΛΙΑ μόνο κρεβάτια για τους άπορους?... Όσο και αν γνωρίζω πως είναι τα πράματα, πάντα θα με πιάνει η απορία κάθε φορά που βλέπω κάτι σχετικό.
Θυμήθηκα τώρα κάτι cult ντοκιμαντέρ τύπου b-movies (mondo), όπως το περίφημο για την εποχή του, "Αυτή είναι η Αμερική", με ανατριχιαστικές σκηνές από την υπόγεια Νέα Υόρκη και τους αστέγους της: αντίστοιχα, μία πόλη κάτω από την "κανονική". Μόνο που τότε ήταν '70''s.