ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
Φωτογραφία /

Η πιο βίαιη πόλη της Αμερικής

Σκηνές μιας επικίνδυνης πόλης

Η πιο βίαιη πόλη της Αμερικής Facebook Twitter
ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ
ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ
9

**

Η πόλη  Flint, στο Michigan, ήταν η γενέτειρα της General Motors. Μια πόλη  συνώνυμη με την αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία. Τα τελευταία ωστόσο χρόνια, είναι ένα είδωλο της αστικής αποσύνθεσης. Κατεστραμμένη οικονομικά, σύμφωνα με τις στατιστικές είναι η πιο επικίνδυνη πόλη στην Αμερική. Ο ρυθμός των δολοφονιών το 2012 είναι μεγαλύτερος από ό,τι στη Βαγδάτη.  Πέρα από τα στατιστικά στοιχεία, οι φωτογράφοι Juan Madrid και Brett Carlsen συνεργάστηκαν φωτογραφικά για ένα διαφορετικό πορτραίτο της πόλης και των κατοίκων της. 

Η πιο βίαιη πόλη της Αμερικής Facebook Twitter
Η πιο βίαιη πόλη της Αμερικής Facebook Twitter
Η πιο βίαιη πόλη της Αμερικής Facebook Twitter
Η πιο βίαιη πόλη της Αμερικής Facebook Twitter
Η πιο βίαιη πόλη της Αμερικής Facebook Twitter
Η πιο βίαιη πόλη της Αμερικής Facebook Twitter
Η πιο βίαιη πόλη της Αμερικής Facebook Twitter
Η πιο βίαιη πόλη της Αμερικής Facebook Twitter
Η πιο βίαιη πόλη της Αμερικής Facebook Twitter

*****

Φωτογραφία

Tags

9

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Μάρτιν Παρ επιστρέφει για να φωτογραφίσει το ελληνικό καλοκαίρι

Φωτογραφία / Ο Μάρτιν Παρ ετοιμάζεται να φωτογραφίσει ξανά το ελληνικό καλοκαίρι

Ένας από τους πιο σημαντικούς Βρετανούς φωτογράφους θα εκθέσει έργα του στο Hyper Hypo και θα υπογράψει βιβλία και αναμνηστικά που θα είναι διαθέσιμα για όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού.
M. HULOT
Η φωτογραφική γλώσσα της Erieta Attali για το εφήμερο των τοπίων

ADM 2024: New Vision / Η φωτογραφική γλώσσα της Erieta Attali για το εφήμερο των τοπίων

Έχει αφιερώσει πάνω από δύο δεκαετίες στην εξερεύνηση της σχέσης ανάμεσα στην αρχιτεκτονική και το τοπίο και το πρωτοποριακό καλλιτεχνικό της έργο έχει χαράξει μια νέα πορεία στην αρχιτεκτονική φωτογραφία.
ERIETA ATTALI
Photography - A Queer History

Φωτογραφία / Η queer πλευρά της φωτογραφίας σε μια μνημειακή φωτογραφική έκδοση

Δύο Βρετανοί ιστορικοί τέχνης επιμελήθηκαν το «Photography – A Queer History», μια πολυεπίπεδη συλλογή αφιερωμένη στη φωτογραφία που προκαλεί τις κατεστημένες αντιλήψεις για τη σεξουαλικότητα, την ταυτότητα και την έκφραση φύλου.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στάνλεϊ Στέλαρ: Ο φωτογράφος της γκέι γενιάς που αποδεκατίστηκε από το AIDS

Φωτογραφία / Στάνλεϊ Στέλαρ: Ο φωτογράφος της γκέι γενιάς που αποδεκατίστηκε από το AIDS

Τα «πειρατικά» του πορτρέτα, τα στιγμιότυπα τεμπέλικης ανεμελιάς στις ετοιμόρροπες προβλήτες του West Side αποτελούν μαρτυρία μιας εποχής και μιας κοινότητας.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Travelogue: Ένα φωτογραφικό λεύκωμα για τις ελληνικές επινοήσεις που λύνουν καθημερινά προβλήματα

Φωτογραφία / Travelogue: Ένα φωτογραφικό λεύκωμα αφιερωμένο στις λαϊκές ευρεσιτεχνίες

Μια πρωτότυπη συλλογή DIY κατασκευών από «ανώνυμους» designers, από διάφορα σημεία της Ελλάδας, που δίνουν λύσεις σε καθημερινά προβλήματα και ανάγκες, «πατέντες» με τις οποίες συνυπάρχουμε εδώ και χρόνια χωρίς απαραίτητα να το συνειδητοποιούμε.
M. HULOT
Ο κόσμος μας μέσα απο τα βραβεία του World Press Photo 2024

Φωτογραφία / Ο κόσμος μας μέσα από 28 βραβευμένες φωτογραφίες του World Press Photo 2024

Αντιπροσωπεύοντας τις πιο προβεβλημένες αλλά και παραγνωρισμένες ιστορίες, τα βραβευμένα έργα στρέφουν το βλέμμα σε μερικά από τα πιο σημαντικότερα ζητήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος σήμερα.
THE LIFO TEAM
Μπερτ Χάρντι: Μια έκθεση για έναν σπουδαίο λησμονημένο φωτορεπόρτερ

Φωτογραφία / Μπερτ Χάρντι: Μια έκθεση για έναν σπουδαίο, λησμονημένο φωτορεπόρτερ

Χάρη στην αυτοπεποίθηση και το θάρρος του, δημιούργησε κάποιες από τις πιο εμβληματικές εικόνες πολέμου του 20ού αιώνα αλλά και σουρεαλιστικές, πνευματώδεις φωτογραφίες δρόμου. Είναι περισσότερο γνωστός για τη ζεστή και ανθρώπινη αποτύπωση της καθημερινής Βρετανίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

σχόλια

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε
4 σχόλια
Sayz who?
Sayz who?
Μα γιατί ντρέπεσαι να το πεις, αφού το πιστεύεις: φταίνε οι αράπηδες που έμεναν εκεί και απομυζούσαν τα κονδύλια της πόλης (μαζί με κάτι "σκούρους" Έλληνες, Ιταλούς και λοιπούς -βάλε και τα "λευκά σκουπίδια" τύπου Μάικλ Μουρ και είσαι κομπλέ) αντί να πάνε να ψοφήσουν ήσυχα-ήσυχα όταν αποσύρθηκε σχεδόν κάθε παραγωγική δραστηριότητα από την πόλη τους για να μετακομίσει κάπου πιο φτηνά.Επίσης, σε σχέση με την προηγούμενη απάντησή σου, σε πληροφορώ ότι στις ΗΠΑ είναι ευρέως διαδεδομένη (και όχι μόνο στους λίμπεραλς ή στους "κρατιστές" - που δεν είναι και πολλοί εκεί, έτσι;) η άποψη ότι στην περίπτωση της αποβιομηχάνισης που ξεκίνησε τη δεκαετία του '80 έχουμε να κάνουμε με δυσλειτουργία του καπιταλισμού (βίαιη μετάβαση από τον παραγωγικό στον χρηματοπιστωτικό, με outsourcing -εργολαβία σε τρίτες χώρες- της παραγωγής), που έπληξε την καρδιά της αμερικανικής οικονομίας.Ώρες-ώρες, οι απολογητές της θεϊκής και αλάνθαστης φύσης του καπιταλισμού μού θυμίζετε σταλινικούς. Κι αυτοί ένα "αλάνθαστο" και "νομοτελειακό" οικονομικό μοντέλο υποστηρίζουν.ΥΓ: Κύριε Αδμινιστράτορα, η χρήση ρατσιστικών όρων στο σχόλιό μου γίνεται καθαρά για λόγους ενίσχυσης του επιχειρήματος, όχι επειδή τους εννοώ -και άρα δεν αντιβαίνει τους όρους χρήσης. Για την ακρίβεια, ήθελα να ξεράσω και που τους έγραφα.
Sayz who?
Sayz who?
Ακριβώς -και η έναρξη της καριέρας του, καθώς η πρώτη του ταινία "Roger & Me" (1989) αυτό το θέμα πραγματευόταν: το κλείσιμο ενός εργοστασίου της Τζένεραλ Μότορς στο Φλιντ και το "κυνηγητό" που έκανε στον γενικό διευθυντή της Ρότζερ Σμιθ προκειμένου να του μιλήσει για αυτό (που δεν του μίλησε ποτέ). Το θέμα του Φλιντ επανέρχεται σχεδόν σε κάθε ταινία του, οπότε και ο Σαλβαδόρ έχει δίκιο.