Καμμία παιδοφιλία δεν είναι καλή
Κανείς δεν ρώτησε τότε τα κοριτσάκια αν διασκέδαζαν τόσο, όσο οι ποιητές. Τα παιδιά και τα τραύματά τους, οι ποιητές και η καυλοπυρέσσουσα δόξα τους.
ΔΙΑΒΑΣΑ ένα πολύ ωραίο άρθρο της Χριστίνας για τον Μπαλτύς. Συμφωνώ απολύτως. Πάντα με απωθούσε η πολυτελής παιδοφιλία των εικόνων του. Απέπνεε παραλυσία.
Αλλά δεν μπορώ να μη σκεφτώ την λογοτεχνία του Ανδρέα Εμπειρίκου. Αξίζει να διερευνηθεί και το δικό του βλέμα.
Είναι κάτι που με ενοχλεί και στις παιδοφιλικές φωτογραφίες του βαρώνου Wilhelm von Gloeden με τα φτωχόπαιδα στη Ταορμίνα.
Δεν είναι τυχαίο, έστω σε αυτά τα τρία παραδείγματα, ότι οι τρεις καλλιτέχνες είναι βαρώνοι, αστοί, πλούσιοι. Δεν είναι μόνον αυτοί που στους «απονήρευτους», παλιούς καλούς καιρούς δεν θεωρούσαν δα τρομερό να σεξουαλικοποιήσουν ένα παιδάκι στην Τέχνη τους. Υπήρχε μια γενικευμένη ομερτά στις κοινωνίες- πλούσιοι και φτωχοί διέπρεπαν στο άθλημα. Χωριά ολόκληρα στην Ηλεία!
Ωστόσο, οι φτωχοί κατέστρεφαν τα παιδιά τους εν σιωπή. Ένοχα. Αντιθέτως, ορισμένοι αστοί καλλιτέχνες γκλαμουροποιούσαν το γεγονός με την Τέχνη τους και ολίγη από Στράτωνος Μούσα Παιδική. Καταφέρνοντας όντως σε ορισμένες περιπτώσεις (πολύ ορισμένες) να αποπνευματώσουν και τις ποταπότερες πράξεις.
Όμως κανείς ποτέ δεν ρώτησε τα κοριτσάκια ή τα αγοράκια αν διασκέδαζαν τόσο, όσο οι ποιητές. Τα παιδιά και τα τραύματά τους, οι ποιητές και η καυλοπυρέσσουσα δόξα τους.
Σήμερα όμως, ρωτάμε. Να ακουστούν και τα θύματα, όχι μόνο εκείνοι που τα χρησιμοποίησαν- όσο σπουδαίοι κι αν είναι. Όσο ενοχλητικό κι αν είναι αυτό στους αρνητές της πολιτικής ορθότητας (που συνήθως ανήκουν κι αυτοί σε κάποιας λογής προνομιούχους). Όχι για να απαγορευτεί οτιδήποτε. Αλλά για να σημανθεί άφοβα και ειλικρινά το κάθε τι. Και για να σταματήσει το έγκλημα όταν υπάρχει, όσο καλαίσθητα κι αν εμφανίζεται, με τον μανδύα της Τέχνης.
Όποιος έχει υπάρξει θύμα, ή ξέρει άλλα θύματα, καταλαβαίνει καλύτερα. Οι υπόλοιποι λίγο θα δυσκολευτούν να μπουν στη θέση του άλλου...
