Ένα δωμάτιο στη Νορμανδία...
Να 'ναι άραγε η Νορμανδία έτσι όπως την ονειρεύτηκα μέσα από τα τελευταία κείμενα της Ντυράς; Πήγαινε εκεί σε μεγάλη ηλικία (το δωμάτιό της στο Hotel Roches Noires πάνω στον ωκεανό), και μέσα από την παρατήρηση της ζωής, ζούσε και λίγο. Εκεί δραματοποιήθηκε και η υστερινή ερωτική φιλία της με τον ομοσεξουέλ Γιαν Αντρέα Στάινερ. Μικρός, διασκέδαζα πολύ με τον τρόπο που οι Γάλλοι γυρνάνε σα γάτες γύρω από αυτό που θέλουν να πούν, ακόμα κι αν μιλάνε για κάτι επείγον όπως το σεξ. Αλλά ταυτίστηκα με την ερωτική γριούλα (άλλωστε γεννήθηκα 60 χρονώ) που ήθελε και δεν ήθελε, μπορούσε και δεν μπορούσε. Οι νύχτες που ο νεαρός λείπει (μεθύσια / ψωνιστήρια), τα θαλασσινά μπαράκια (μπύρες και καλαμαράκια), το λίκνισμα της αψηλής φοινικιάς κάτω από το ψυχρόν αργύριον της σελήνης (λέμε τώρα), και η συγγραφέας, μόνη εν δόξη, στο μπαλκόνι της να περιμένει και να περιμένει.
Κατάρα στον έρωτα, κατάρα στην αγάπη!
