ΦΩΤΙΕΣ ΤΩΡΑ

TO BLOG ΤΟΥ ΣΤΑΘΗ ΤΣΑΓΚΑΡΟΥΣΙΑΝΟΥ
Facebook Twitter

Αύγουστος στις πόλεις






Αύγουστος στις πόλεις

Iδρωμένοι τουρίστες κι εγώ. Κρέας, κρέας, κρέας... μόνος.

 

Αύγουστος στις πόλεις Facebook Twitter
Φωτ.: Σ.Τ./LifO



 

• Πίνω μπίρες στο Ιστορικό Κέντρο. Iδρωμένοι τουρίστες κι εγώ. Κρέας, κρέας, κρέας... μόνος.

• Από τη Δεξαμενή φτάνουν οι τσιρίδες ενός φιλμ δεύτερου. Στο δωμάτιο με ερ-κοντίσιον βλέπω γιαπωνέζικα. Γυναίκες-γάτες, αιμοσταγή ξωτικά, κερασιές και ξίφη, ιστορίες της χλωμής σελήνης μετά τη βροχή.

• Ο γάτος δεν κοιμάται πια στο δωμάτιο των ξένων - γυρνάει μπαϊλντισμένος στη δίπλα ταράτσα. Με βλέπει από απέναντι σα να μου λέει «Την κάτσαμε συνάδελφε!»

• Το ίντερνετ παραδομένο στους νάρκισσους και στους ινφλουένσερ. Δεν ασχολείσαι· καλύτερα στις τσόντες κατευθείαν.

• Άμα έχεις ένα λευκό πουκάμισο, έχεις τον κόσμο όλο. 

• Έχει πάντα τραπέζι εκεί που πάω. Χαλαρό το γκαρσόνι στηρίζεται στο κατώφλι, αφαιρείται, τα νησιά θα σκέφτεται.

• Με το σώβρακο στα μπαλκόνια, θεοί των μετόπισθεν.

• Κάπως εκτιμάς αυτούς που συναντάς στο δρόμο και τα μπαρ. Ότι δεν είναι του σωρού. Όμως μπορεί και να 'ναι. Απλώς, δεν είχαν αρκετά λεφτά για Ανάφη, Πάρο, Μύκονο.

• Άπειρο πάρκινγκ. Πεσμένα νεράντζια σαπίζουν πάνω στα αυτοκίνητα που ξέμειναν.

• Έβγες και περίπτερα. Και σε άσχετα σημεία ορισμένα φώτα που δεν σβήνουν ποτέ - ακόμα και τον Δεκαπενταύγουστο. Μπαρ και ταβέρνες με κανόνες μοναστηριού. Όλο και λιγότερα. Σχεδόν κανένα.

• Γλάστρες που ποτίζεις σε διαμερίσματα φίλων. Κοντοστέκεσαι στην είσοδο και παρατηρείς. Τώρα καταλαβαίνεις.

• Ανοιχτό παράθυρο, κατεβασμένο στόρι, υλακές του σεξ. Νύχτα, σε μια μικρή πλατεία στον Άγιο Λουκά. Οι δύο τύποι βρίζονται ερεθισμένοι. Τα χυδαιολογήματα χτυπάνε στα κοίλα του ιερού και αναδιπλασιάζονται. Οι περαστικοί περνάνε με σκυφτό κεφάλι. Φεγγάρι.

• Όσα όσα για να πάρουμε ένα ανοιχτό αμάξι.

• Στα μισά τηλεφωνήματα ακούς ήχο από νερά κι εσύ πίνεις σε ένα πεζόδρομο. Όμως φυσάει, είσαι καλά και δεν σου ζαλίζει κανείς τον έρωτα. Τη νύχτα από την ταράτσα σου φαίνεται η θάλασσα, σου θυμίζει την τελική σκηνή στον Δολοφόνο του Τόκιο. Πάλι καλοκαίρι αποπνικτικό, ο σαλεμένος φοιτητάκος σε μια τρύπα ιδρώνει σχεδιάζοντας φόνους και απαγωγές πλουσίων, μέχρι που τον τσακώνουν μια νύχτα σε ένα σπιτάκι πάνω από τη θάλασσα, με γλαδιόλες και κρίνα ωραϊσμένα υπό το ψυχρόν αργύριον της σελήνης, δίπλα στα πτώματα δύο τζάνκις από od, ενώ το τρανζίστορ παίζει μια εκδοχή του Ιt's now or never, κι αυτός προσπαθεί να αυτοκτονήσει αλλά δεν μπορεί... Το οινόπνευμα σε καίει. Όλοι οι δρόμοι υπάκουοι.

• Διατάσσεις τους ανέμους να σε δροσίσουν. Ματαίως. Του ρομαντισμού δεν του σηκώνεται. Νοσταλγείς ήδη τα πρωτοβρόχια.

Ημερολόγιο

ΦΩΤΙΕΣ ΤΩΡΑ

ΘΕΜΑΤΑ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

THE GOOD LIFO ΔΗΜΟΦΙΛΗ