Το μετρό του Καΐρου

Μετρό: ένας υπόγειος, παράλληλος κόσμος

Hadeer Mahmoud

Mada Masr, 18.05. 2019

Το Mada Masr είναι ένας αιγυπτιακός ιστότοπος που υπάρχει από το 2013. Καλύπτει την αιγυπτιακή ειδησεογραφία στα αραβικά και τα αγγλικά. Ο ιστότοπος είναι μπλοκαρισμένος στην Αίγυπτο, αλλά παραμένει προσβάσιμος από το εξωτερικό. (Orient XXI)

Παίρνω το μετρό κάθε μέρα για να πάω στη δουλειά. Όταν μπαίνω στο σταθμό, βλέπω τα γεμάτα τρένα να περνούν γρήγορα, αλλά αργώ να πάρω την απόφασή μου. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και έπειτα ορμάω μέσα, σαν να μοιάζω με αντικείμενο και όχι με άνθρωπο.

Ο προσωπικός μου χώρος παραβιάζεται συχνά καθώς πασχίζω να βρω ένα καλό σημείο για να σταθώ.

Κοιτώ τα πρόσωπα που διηγούνται αποσπασματικές ιστορίες και ακούω τους ήχους των ανθρώπων που κουβαλούν αδιάκοπα πράγματα. Είναι ένας παράλληλος κόσμος, με ιστορίες και σκηνές κάτω από τη γη. Ευχαριστώ τον Θεό που το ταξίδι μου τελείωσε και βγαίνω έξω στην επιφάνεια.

Το μετρό μπορεί επίσης να θεωρηθεί κινούμενη αγορά. Είναι ένας χώρος που χρησιμοποιούν πολλοί για να πουλήσουν μέσα στα γεμάτα τρένα τα προϊόντα τους. Διατρέχοντας ωστόσο έναν σοβαρό κίνδυνο: αν τους πιάσει η αστυνομία, θα πληρώσουν ένα μεγάλο πρόστιμο και τα προϊόντα τους θα κατασχεθούν.

Το μετρό του Καΐρου ήταν το πρώτο που κατασκευάστηκε στην Αίγυπτο, τον αραβικό κόσμο και την Αφρική. Είναι ένας από τους πιο σημαντικούς τρόπους μετακίνησης στο Κάιρο. Στον σταθμό Ghamra μπορείτε να δείτε όλη την ιστορία των μέσων μεταφορών της πρωτεύουσας. Πριν από το μετρό, υπήρξε αρχικά, το 1896, μία γραμμή τραμ που ξεκινούσε από τη Ghamra και κατέληγε την Ηλιούπολη, με ενδιάμεσες στάσεις στις γειτονιές.

Στο δίκτυο του μετρό μεταφέρονται 3,6 εκατομμύρια άτομα κάθε μέρα. Η τιμή ενός εισιτηρίου μετρό ήταν κάποτε μια αιγυπτιακή λίρα, αλλά το 2018 οι τιμές αυξήθηκαν, και κυμαίνονται πλέον από 3 έως επτά λίρες, ανάλογα με τις στάσεις και τους σταθμούς. Δύο βαγόνια, στη μέση του τρένου, προορίζονται για τις γυναίκες και σ' αυτά απαγορεύεται αυστηρά η είσοδος στους άντρες μέχρι τις 9 μ.μ. Στις γυναίκες, από την άλλη, επιτρέπεται να χρησιμοποιούν οποιοδήποτε βαγόνι επιλέξουν.

Τον Ιανουάριο του 2011, το μετρό αποτέλεσε ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής των διαδηλωτών, καθώς επέτρεπε την άμεση πρόσβαση στην πλατεία Ταχρίρ. Παρείχε προστασία από τις επιθετικές δυνάμεις ασφαλείας και υπήρξε μάρτυρας της επιτυχίας της επανάστασης. Μετά την επανάσταση της 25ης Ιανουαρίου, για πρώτη φορά τα μετρό μεταβλήθηκε σε έναν χώρο που επέτρεπε την ατομική έκφραση, σε ένα πολιτικό χωνευτήρι και σε μια πλατφόρμα για τις πιο σημαντικές κοινωνικές συζητήσεις με απόλυτη ελευθερία και ενθουσιασμό.

Αλλά τα τελευταία χρόνια η κατάσταση έχει αλλάξει. Οποιαδήποτε μορφή έκφρασης και ιδεών έχει καταπνιγεί και ο φόβος επικρατεί παντού. Τα βαγόνια που είναι μόνο για γυναίκες μετατρέπονται σε έναν μικρό, εξαιρετικά ιδιωτικό κινούμενο κόσμο. Σε αυτά τα βαγόνια, οι γυναίκες προβαίνουν στη γυναικεία τους ρουτίνα, επιμελούνται το μακιγιάζ τους, προσαρμόζουν τα ρούχα τους, διορθώνουν τη μαντίλα τους, και μερικές φορές ακόμη και θηλάζουν.

Παρά τις καθημερινές μου μάχες στο μετρό, αυτό έχει γίνει μέρος του εαυτού μου.