TO BLOG ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΣΤΑΒΕΡΗ
Facebook Twitter

Φωνή από το Ιράν - Νερό, βενζίνη και αίμα

Φωνή από το Ιράν 

Νερό, βενζίνη και αίμα


 


Οι επόμενες τρεις ημέρες σηματοδοτούν την τρίτη επέτειο του "Ματωμένου Αμπάν" του 1398. Εκκλήσεις για διαδηλώσεις γίνονται σε όλη τη χώρα. Η ακόλουθη μαρτυρία εκφράζει τις αβεβαιότητες, τις ανησυχίες και τις ελπίδες των διαδηλωτών.


 

Φωνή από το Ιράν - Νερό, βενζίνη και αίμα Facebook Twitter


 

sirine.alkonost 
Mediapart - Billet de blog - 14 Νοεμβρίου 2022
 

Ο μήνας του νερού

Το περσικό ημερολόγιο είναι κάτι το πολύ όμορφο. Είναι πολύ παλιό και υπολογίστηκε εκ νέου και ενημερώθηκε για τελευταία φορά από τον Ομάρ Καγιάμ (ο οποίος δεν ήταν μόνο ένας πολύ μεγάλος ποιητής), πριν από περίπου 1000 χρόνια. Έκανε τόσο καλή δουλειά που έκτοτε δεν χρειάστηκε να γίνει καμία διόρθωση.

Αυτό το καθιστά το πιο ακριβές μάλλον ημερολόγιο που διαθέτουν οι άνθρωποι. Μας λέει ακριβώς πού βρίσκεται ο πλανήτης μας σε σχέση με τον ήλιο και το υπόλοιπο ηλιακό σύστημα.

Και εκτός αυτού, οι μήνες έχουν πολύ όμορφα ποιητικά ονόματα. Ο μήνας αυτός, ο μήνας που κοντεύει να τελειώσει, ονομάζεται "Αμπάν". Σημαίνει "τα νερά", και αυτό πιθανώς οφείλεται στο γεγονός ότι συνήθως βρέχει περισσότερο αυτό το μήνα απ' ό,τι τον υπόλοιπο χρόνο.

Πριν από τρία χρόνια, το 1398 σύμφωνα με το περσικό ημερολόγιο, προς το τέλος του μήνα Αμπάν, η ιρανική κυβέρνηση αποφάσισε να τριπλασιάσει την τιμή της βενζίνης, και είτε το πιστεύετε είτε όχι, το έκανε κρυφά. Τα μεσάνυχτα της 24ης, οι Ιρανοί οδηγοί ήρθαν αντιμέτωποι με την πραγματικότητα στα πρατήρια καυσίμων τους.

Αυτή η πραγματικότητα δεν ήταν μόνο ότι η τιμή των καυσίμων είχε τριπλασιαστεί. Ήταν ότι αυτός ο τριπλασιασμός είχε επιβληθεί με τη μορφή μιας μυστικής συνωμοσίας εναντίον του ιρανικού λαού.

Η κυβέρνηση πιθανότατα σκέφτηκε ότι δεν θα υπήρχε πολύς κόσμος στη μέση της νύχτας, ότι οι περισσότεροι άνθρωποι κοιμόντουσαν, και ότι οι οδηγοί που χρησιμοποιούσαν τα αυτοκίνητά τους εκείνες τις προχωρημένες ώρες ήταν νυσταγμένοι και κουρασμένοι, οπότε απλά θα γέμιζαν τα ρεζερβουάρ τους και θα πλήρωναν χωρίς να σκέφτονται, και στη συνέχεια το πρωί, όταν οι υπόλοιποι άνθρωποι θα ξυπνούσαν, θα έπρεπε απλά να το αποδεχτούν.

Αυτό υποθέτω, πάντως. 'Ισως όμως και να μην το πολυσκέφτηκαν. Ίσως είπαν πολύ απλά: "Εντάξει, ας το κάνουμε τα μεσάνυχτα!" και αυτό ήταν όλο.

Όμως οι κουρασμένοι και νυσταγμένοι οδηγοί άρχισαν να βάζουν φωτιά στα πρατήρια αμέσως μόλις είδαν τις νέες τιμές, και το πρωί είχε επέλθει το απόλυτο χάος.

Η κυβέρνηση τότε έκοψε το 'Ιντερνετ, έβαλε ελεύθερους σκοπευτές στις ταράτσες και όταν άρχισαν να πυροβολούν, μέσα σε λίγες μέρες, περίπου 1600 άνθρωποι σκοτώθηκαν.

Ακολούθησαν βαριές ποινές φυλάκισης, εκτελέσεις και, ξέρετε, όλο το ρεπερτόριο της ορχηστρωμένης βίας τους και της χορωδίας των ψεμάτων τους.

Αλλά κατάφεραν τελικά να σβήσουν τη φωτιά. Πρέπει να την έχετε ακούσει αυτή την ιστορία, ή μήπως όχι; Εσείς που ζείτε σε έναν κόσμο όπου έχετε πρόσβαση κυριολεκτικά σε όλα όσα θέλετε να μάθετε...

Όπως και να 'χει, για να μην μακρηγορούμε, αύριο είναι η επέτειος αυτών των γεγονότων, αυτού του μήνα Αμπάν 1398, μήνα της βροχής και του νερού, αλλά και της βενζίνης και του αίματος. Προβλέπονται τρεις συνεχόμενες μέρες διαδηλώσεων κατά του καθεστώτος, με κάποια μικρά παλιομοδίτικα φυλλάδια, μερικές φορές ακόμη και χειρόγραφα, που κυκλοφορούν παντού για να αντισταθμίσουν την αστάθεια του 'Ιντερνετ.

Αυτά θα γίνουν αύριο, Τετάρτη και Πέμπτη.

Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι ανταπόκριση θα έχουν αυτές οι εκκλήσεις. Πάντα υπάρχει αυτό το αίσθημα αβεβαιότητας, πριν από τέτοιου είδους συγκεντρώσεις. Μερικές φορές μετατρέπονται σε ένα τεράστιο, μαζικό γεγονός και μερικές φορές είναι μόνο μερικοί άνθρωποι.

Μερικές φορές επίσης, πρόκειται για αυθόρμητες συγκεντρώσεις, χωρίς φυλλάδια ή οργάνωση, όπως χθες το βράδυ, όταν ο κόσμος συγκεντρώθηκε μπροστά από το νοσοκομείο "Dey".

Συγκεντρώθηκε για να εκφράσει τις ανησυχίες του για μια από τις πιο αναγνωρίσιμες μορφές της επανάστασης, τον Χοσεΐν Ροναγκί [Ιρανός μπλόγκερ και ακτιβιστής που έχει συλληφθεί ήδη τρεις φορές - σ.σ.].

Και παρότι ήταν μια απλή αυθόρμητη συγκέντρωση, για την υποστήριξη ενός αρρώστου, αρκούσε αυτό για την αστυνομία για να ρίξει δακρυγόνα και μερικές σφαίρες, αλλά εντάξει, αυτό το συνηθίσαμε πια.

Παρεμπιπτόντως, το νοσοκομείο πήρε το όνομά του από έναν μήνα του περσικού ημερολογίου. Ο χειμερινός μήνας Dey ονομάστηκε έτσι από μια θεότητα του Ζωροαστρισμού, την οποία εσείς οι Δυτικοί γνωρίζετε ως "Deus" ή "Dio". Μπορεί επίσης να την γνωρίζατε, πιο παλιά, ως Δία. Βάζω στοίχημα ότι αυτό δεν το ξέρατε!

Εν ολίγοις, ο κόσμος πιστεύει ότι ο Χοσεΐν Ροναγκί κρατείται σε αυτό το νοσοκομείο Dey, έχοντας βασανιστεί και ξυλοκοπηθεί σχεδόν μέχρι θανάτου.

Γνωρίζουμε ότι έσπασαν και τα δύο του πόδια σχεδόν αμέσως μετά τη φυλάκισή του και ότι του προκλήθηκαν και άλλα σοβαρά τραύματα στη συνέχεια.

Αλλά κυρίως, μέρα με τη μέρα, η γενική του κατάσταση επιδεινωνόταν, σε σημείο που άλλοι πολιτικοί κρατούμενοι (εκ των οποίων και ο σκηνοθέτης Παναχί) χρησιμοποίησαν τις σπάνιες ευκαιρίες επικοινωνίας τους με τον έξω κόσμο για να προειδοποιήσουν το κοινό ακριβώς γι' αυτό το θέμα: "Ο Χοσεΐν Ροναγκί είναι σε άσχημη κατάσταση, μπορεί να πεθάνει".

Εδώ και μέρες, η φήμη ότι "η καρδιά του θα μπορούσε να τον εγκαταλείψει ανά πάσα στιγμή" κάνει τα κοινωνικά δίκτυα να τρέμουν, γι' αυτό και χρειάστηκε να νοσηλευτεί στο νοσοκομείο από τον φόβο μην πεθάνει και αναγκαστεί μετά το καθεστώς να αντιμετωπίσει τις τρομερές συνέπειες του θανάτου του.

Δεν είναι παράδοξο αυτό; Γιατί βασανίζουν τον Χοσεΐν αν φοβούνται τις συνέπειες;

Σαν να μην έφτανε αυτό, εξέδωσαν επίσης την πρώτη δικαστική εντολή για την εκτέλεση ενός διαδηλωτή.

Πρόκειται για έναν νεαρό άνδρα που ονομάζεται Mahan Sedarat.

Πρόκειται να εκτελέσουν αυτόν τον νεαρό άνδρα βάσει δύο "ιδιωτικών καταγγελιών".  Βασικά, αυτό σημαίνει ότι δύο άτομα έχουν καταθέσει μήνυση εναντίον του.

Ποια είναι αυτά τα δύο άτομα; Ένα που συμμετείχε στην επίθεση κατά της πρεσβείας της Σαουδικής Αραβίας στην Τεχεράνη και ένας κληρικός, ο οποίος παρουσιάστηκε χωρίς τα κληρικά του ρούχα σε αυτή τη δικαστική υπόθεση, δηλαδή παρουσιάστηκε ως "κανονικός πολίτης".

Ακόμη ένα παράδοξο. Γιατί κρύβετε το γεγονός ότι εκτελείτε αυτόν τον άνθρωπο επειδή ήταν διαδηλωτής, αν θέλετε ο κόσμος να πιστεύει και να γνωρίζει ότι οι διαδηλωτές θα εκτελούνται - θα απαγχονίζονται - και αν νομίζετε ότι αυτός είναι ο νόμιμος σκοπός της δικαστικής διαδικασίας;

Μήπως έχει να κάνει με τον τρόπο που οι Δυτικοί βλέπουν τα πράγματα; Μήπως επειδή εσείς, οι άνθρωποι του ελεύθερου κόσμου, σας επιτρέπεται, ως δημοσιογράφοι ή ερευνητές, να αναφέρεστε μόνο στα "επίσημα" γεγονότα;

Προσποιείται το καθεστώς, μόνο για εσάς, το δυτικό κοινό, ότι δεν είναι άμεσα υπεύθυνο για αυτή την Τρομοκρατία;

Θέλω να πω στους αναγνώστες αυτού του μπλογκ ότι η Ισλαμική Δημοκρατία έχει πιθανώς χρησιμοποιήσει όλα τα κόλπα που έχει στα κατάστιχά της όταν πρόκειται να καταστείλει ή να πνίξει τις διαδηλώσεις. Δεν αναφέρομαι μόνο στη συνηθισμένη βία και τις σωματικές κακοποιήσεις, όσο βίαιες ή ύπουλες κι αν είναι.

Μιλάω για τα "κόλπα" και τις "ψευδαισθήσεις" των επικοινωνιολόγων, για πράγματα όπως οι επιχειρήσεις με ψεύτικη ανάληψη ευθύνης ("flagship opérations", δηλαδή ενέργειες που πραγματοποιούνται από την κυβέρνηση αλλά παρουσιάζονται ως ενέργειες των εχθρών της), όπως φαίνεται ότι ήταν η βομβιστική επίθεση στο Σαχτσεράχ, ή πιο απλά, όλες οι ψευδείς επιθέσεις και ζημιές (από τα όργανα της τάξης) που αποδίδονται στους διαδηλωτές.

Αναφέρομαι επίσης και στις υποκλοπές τηλεφώνων, στα πραγματικά ή ψεύτικα σκάνδαλα, τις αεροπειρατείες, τις παρεμβάσεις, τις στρατηγικές για την πρόκληση φόβου, τη διάδοση ψεμάτων, την απάτη με τις αλλαγμένες ημερομηνίες, τα ρολόγια που γυρίζουν πίσω, τέτοια πράγματα.

Σύμφωνα με την εμπειρία μου, δεν τους έχει μείνει σχεδόν τίποτα. Εννοώ ότι στα 43 χρόνια εμπειρίας μου με την Ισλαμική Δημοκρατία, έχω δει άπειρα κόλπα, αλλά τους τελευταίους αυτούς δύο μήνες έχουν εξαντλήσει όλο τον κατάλογο.

Επομένως, από εδώ και στο εξής, νομίζω ότι δεν θα υπάρχει τίποτα καινούργιο, και πιθανότατα θα επαναλαμβάνουν απλά τα παλιά τους κόλπα. Και αυτά τα παλιά κόλπα είναι σαν τα αστεία που λέμε μεταξύ μας ή τα μαγικά του σαλονιού. 'Ετσι και έχετε δει τι κρύβεται πίσω από την κουρτίνα, η "μαγεία" χάνει την επίδρασή της.

Ο ιρανικός λαός, που αγωνίζεται για την ελευθερία του, είναι αυτός που κατέχει την πραγματική μαγεία. 'Εχουν συμβεί πραγματική μαγικά πράγματα. Όπως όταν είδαμε τις γυναίκες του Ιράν να κερδίζουν μέσα σε λίγες μέρες όλο το σεβασμό και την αναγνώριση που τους αναλογούσε και που τους αρνούνταν για χρόνια.

Ένα πολύ παλιό χρέος άρχισε να πληρώνεται. Και αν είστε γυναίκα, πιθανώς γνωρίζετε πόσο δύσκολο είναι να ανακτήσετε τέτοιου είδους οφειλές. Είναι, σας λέω, πραγματική μαγεία.

Παρεμπιπτόντως, το γνωρίζατε;... Η λέξη "μαγεία" προέρχεται από τη λέξη μάγος, και η λέξη μάγος προέρχεται από τη λέξη "Mogh", που περιγράφει έναν αρχαίο ζωροαστρικό ιερέα ή υπηρέτη του Μίθρα.

Αυτοί οι αρχαίοι μάγοι ήταν που δημιούργησαν το πρώτο περσικό ημερολόγιο. Και ενώ σε πολλούς τα πράγματα που έκαναν φαίνονταν μαγικά, σήμερα γνωρίζουμε ότι γι' αυτούς ήταν απλώς επιστήμη.

Η επιστήμη είναι η πιο ισχυρή μαγεία, η αλήθεια είναι ο πιο ισχυρός μοχλός. Στο τέλος θα θριαμβεύσει.

Εν τω μεταξύ, οι ζωές μας είναι σημαντικές... και για τις επόμενες τρεις ημέρες θα βρίσκονται σε ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο. Σταθείτε μαζί μας, στη σωστή πλευρά της ιστορίας.

Γίνετε η φωνή μας.
 

sirine.alkonost (Perche Brandie)

Παρίσι-Τεχεράνη - Γαλλία-Ιράν
Η βιογραφία της
Δεν είμαι κανένας. Είμαι απλά ένα χέρι βοηθείας που απλώνεται μέσα από τη σιγή ασυρμάτου. Εδώ και χρόνια, η καθημερινότητά μου αποτελείται από δύσκολα ταξίδια μετ' επιστροφής με αεροπορικές εταιρείες υπό κυρώσεις και τον υπόλοιπο χρόνο από αόρατα νήματα που εκτείνονται μεταξύ Παρισιού και Τεχεράνης. Αυτά τα νήματα ήταν πάντα αδύνατα -whatsapp, Telegram, Google chat, Skype, Viber, Signal Cipher- το 'Ιντερνετ στο Ιράν ήταν πάντα ασταθές, ακόμη και στις ημέρες του Yahoo, του AOL και του MSN messenger. Μετά τις διαμαρτυρίες που ακολούθησαν τον θάνατο της Mahsa Amini, τα νήματα αυτά έσπασαν ένα προς ένα. Μετά από λίγες ημέρες black out, καταφέρνουμε να επικοινωνούμε ξανά, με διακεκομμένες γραμμές και στα κρυφά. Αυτό το ιστολόγιο είναι η ταπεινή προσπάθειά μου να κάνω τις φωνές που αποσιωπούνται εκεί πέρα να ακουστούν εδώ.


Δείτε επίσης στο Αλμανάκ: Η κρυφή ελευθερία  της Shaparak Shajarizadeh

 


Φωνή από το Ιράν - Νερό, βενζίνη και αίμα Facebook Twitter
Η απεργία των εργατών σιδήρου και χάλυβα στο Ισφαχάν. "Ταυτόχρονα με την εξάπλωση των γενικών απεργιών σε δεκάδες ιρανικές πόλεις, σήμερα, οι εργαζόμενοι της Esfahan Steel Company συμμετείχαν στις απεργίες. Η απεργία είναι ιδιαίτερα σημαντική αφού το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής αυτού του εργοστασίου προορίζεται για κατασκευές και εξαγωγές και απασχολούνται εκατοντάδες εργαζόμενοι. Οι κύριες βιομηχανίες του Ιράν, όπως ο χάλυβας και το πετρέλαιο, λειτουργούν υπό αυστηρούς όρους ασφαλείας, με διευθυντές που είναι συνήθως στρατιωτικοί διοικητές ή πράκτορες πληροφοριών. Επομένως, η οργάνωση και η απεργία σε αυτά τα εργοστάσια είναι ζωτικής σημασίας για τη συνέχιση της ιρανικής επανάστασης. Ο μεγαλύτερος φόβος του καθεστώτος είναι μην εξαπλωθούν οι διαδηλώσεις στους δρόμους στα παραγωγικά και εκπαιδευτικά κέντρα. Για το λόγο αυτό, το τελευταίο δίμηνο έχουν συλληφθεί δεκάδες εργατικοί ακτιβιστές και εκπαιδευτικοί. Υπήρξαν πολλές εκκλήσεις στα κοινωνικά δίκτυα που ζητούσαν από τους διαδηλωτές να βγουν στους δρόμους στις 15, 16 και 17 Νοεμβρίου για να τιμήσουν την εξέγερση του Νοεμβρίου 2019 όπου εκατοντάδες διαδηλωτές σκοτώθηκαν από το καθεστώς, διαμαρυρόμενοι για τη φτώχεια και την αύξηση των τιμών." Siyâvash Shahabi, δημοσιογράφος στο Radio Zamaneh. Φωτ. Ελεύθερο Συνδικάτο Εργαζομένων

À l’écart des circuits touristiques qui sillonnent l’espace balkanique, et bien qu’elle soit membre de l’Union européenne depuis 2007, la Bulgarie reste peu mise en images. Depuis sa position d’exilé en France, le photographe Vladimir Vasilev propose un regard attentif aux contradictions de son pays d’origine. Il s’applique à saisir la vie quotidienne de populations victimes de la fracturation sociale héritée de la sortie brutale du giron soviétique, dans les années 1990. Une exposition de sa série « T(H)RACES », présentée en ce moment à Sofia dans la galerie Synthesis, met en valeur ces images issues d’un long travail d’immersion : personnes âgées, Roms, exilés de l’intérieur abandonnés par un État corrompu pourvoyeur d’inégalités. Si les Bulgares s’exilent par milliers, leur attachement à cette terre demeure : en témoigne ainsi le travail, fruit d’une double volonté d’exil et de restitution, du photographe. En dialogue avec ce dernier, la réalisatrice Cécile Canut — qui, avec l’autrice Stefka Stefanova Nikolova, travaille dans le ghetto rom Nadezha de Sliven depuis plus de quinze ans — et Alain Hobé — qui a longuement séjourné en Bulgarie —, livrent ici leur regard sur sa démarche photographique.
À l’écart des circuits touristiques qui sillonnent l’espace balkanique, et bien qu’elle soit membre de l’Union européenne depuis 2007, la Bulgarie reste peu mise en images. Depuis sa position d’exilé en France, le photographe Vladimir Vasilev propose un regard attentif aux contradictions de son pays d’origine. Il s’applique à saisir la vie quotidienne de populations victimes de la fracturation sociale héritée de la sortie brutale du giron soviétique, dans les années 1990. Une exposition de sa série « T(H)RACES », présentée en ce moment à Sofia dans la galerie Synthesis, met en valeur ces images issues d’un long travail d’immersion : personnes âgées, Roms, exilés de l’intérieur abandonnés par un État corrompu pourvoyeur d’inégalités. Si les Bulgares s’exilent par milliers, leur attachement à cette terre demeure : en témoigne ainsi le travail, fruit d’une double volonté d’exil et de restitution, du photographe. En dialogue avec ce dernier, la réalisatrice Cécile Canut — qui, avec l’autrice Stefka Stefanova Nikolova, travaille dans le ghetto rom Nadezha de Sliven depuis plus de quinze ans — et Alain Hobé — qui a longuement séjourné en Bulgarie —, livrent ici leur regard sur sa démarche photographique.
Αλμανάκ

ΘΕΜΑΤΑ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

THE GOOD LIFO ΔΗΜΟΦΙΛΗ