Τα ξανθά μαλλιά που περιέβαλλαν με τρόπο απειλητικό και αισθαντικό, όπως ακριβώς οι ηρωίδες του Ευγενίδη στην πρώτη έκδοση του βιβλίου, το εντυπωσιακό εξώφυλλο σε αιχμαλώτιζαν για πάντα, εισάγοντάς σε στον γοητευτικά τρομακτικό τους κόσμο. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, οι Αυτόχειρες Παρθένοι του Τζέφρυ Ευγενίδη θα στοιχειώνουν τα όνειρα, που, από τότε που γράφτηκε το βιβλίο, έπαψαν να είναι αθώα. Γράφοντας το βιβλίο στις αρχές της δεκαετίας του '90, ο Ελληνοαμερικανός συγγραφέας άνοιξε τον δρόμο για μια σειρά από μυθιστορήματα με άξονα την ταυτότητα, τη σεξουαλικότητα, τον έρωτα και τον θάνατο, θέματα που κανείς δεν έθιγε μέχρι τότε, ειδικά στις άγουρες ηλικίες.

 

Ο προκλητικός τίτλος Αυτόχειρες Παρθένοι (The Virgin Suicides) καθιστά φανερή αυτήν τη σύνδεση, καθώς η ιστορία φέρνει στο φως την υπόθεση της αυτοχειρίας των πέντε κοριτσιών –όλα μέλη της οικογένειας Λίσμπον– που σόκαρε τη συντηρητική κοινότητα του Γκρος Ποντ στο Μίτσιγκαν. Ακριβώς επειδή εκείνες δεν ζουν πλέον για να αφηγηθούν την ιστορία τους, με έναν έξυπνο, πολυφωνικό τρόπο ο Ευγενίδης βάζει τα αγόρια που τις συναναστράφηκαν να καταθέσουν όλα όσα ξέρουν για την ιστορία. Θυμίζοντας έντονα χορό αρχαίας τραγωδίας, οι διαφορετικές τους απόψεις ξεδιπλώνονται με τρόπο εκκωφαντικό, αποκαλύπτοντας τα κρυμμένα σκοτάδια της μικρής κοινότητας.

 

Αναπόφευκτα, οι Αυτόχειρες Παρθένοι δεν μπορούσαν παρά να τροφοδοτήσουν πολλαπλά την ποπ κουλτούρα, εμπνέοντας τη Σοφία Κόπολα στο κινηματογραφικό της ντεμπούτο και τρέφοντας παράλληλα κοριτσίστικα, δαντελένια όνειρα.

 

 

Μέχρι το τέλος, ο (μετα)μοντέρνος, πολυπρισματικός τρόπος του συγγραφέα δεν αφήνει κανέναν στη θέση του, κάνοντας τον αναγνώστη να ανατριχιάσει με τις τρομακτικές λεπτομέρειες, που ενίοτε δίνουν στο μυθιστόρημα τα χαρακτηριστικά ενός θρίλερ, και αφήνοντας την ιστορία ανοιχτή ερμηνευτικά.

 

Η πολυφωνική αφήγηση δίνει σήμερα το έναυσμα στη Σουζάννε Κέννεντυ, μία από τις σημαντικότερες παρουσίες του γερμανικού θεάτρου, να πειραματιστεί με τον δικό της τρόπο, μεταφέροντας το βιβλίο στον δικό της μετα-παραστατικό κόσμο. Φωτο: Judith Buss
Η πολυφωνική αφήγηση δίνει σήμερα το έναυσμα στη Σουζάννε Κέννεντυ, μία από τις σημαντικότερες παρουσίες του γερμανικού θεάτρου, να πειραματιστεί με τον δικό της τρόπο, μεταφέροντας το βιβλίο στον δικό της μετα-παραστατικό κόσμο. Φωτο: Judith Buss


Αναπόφευκτα, οι Αυτόχειρες Παρθένοι δεν μπορούσαν παρά να τροφοδοτήσουν πολλαπλά την ποπ κουλτούρα, εμπνέοντας τη Σοφία Κόπολα στο κινηματογραφικό της ντεμπούτο και τρέφοντας παράλληλα κοριτσίστικα, δαντελένια όνειρα. Το αποτέλεσμα ήταν μια μοντέρνα, ολόφρεσκη, πλην όμως φασματική ταινία, με τη μουσική των Air να ντύνει μοναδικά τα πλάνα. Αυτή δεν ήταν η μοναδική μεταφορά του βιβλίου στο σινεμά ή στο θέατρο. Η πολυφωνική αφήγηση δίνει σήμερα το έναυσμα στη Σουζάννε Κέννεντυ, μία από τις σημαντικότερες παρουσίες του γερμανικού θεάτρου, να πειραματιστεί με τον δικό της τρόπο, μεταφέροντας το βιβλίο στον δικό της μετα-παραστατικό κόσμο.

 

Ο Ευγενίδης έμεινε αρκετά χρόνια στο Βερολίνο, επηρεάζοντας με πολλαπλούς τρόπους νέους δημιουργούς που είχαν δει στα συγγραφικά του εγχειρήματα διαφορετικούς τρόπους καλλιτεχνικής προσέγγισης. Με ένα νέο βλέμμα πάνω στο βλέμμα, αφήγηση πάνω στην αφήγηση, η Γερμανίδα δημιουργός κατασκευάζει έναν ασφυκτικό κόσμο που διαμορφώνεται με βάση την ηδονοβλεπτική περιέργεια και την ανοιχτή ερμηνεία όλων όσοι παρακολουθούν τις απελπισμένες ζωές των κοριτσιών.

 

Σε αυτόν φαίνεται να προσιδιάζουν οι μεταφυσικές αναπαραστάσεις των Νεκρών της θιβετιανής Βίβλου και τα κείμενα του Αμερικανού ψυχολόγου και γκουρού του LSD Τίμοθι Λίρι που χρησιμοποιεί η Κέννεντυ. Το έργο αποτελεί συμπαραγωγή της Münchner Kammerspiele και της Volksbühne και θα παρουσιαστεί στην Πειραιώς 260.

 

 

To τρέιλερ της παράστασης

 

Info:

Αυτόχειρες Παρθένοι

Σουζάννε Κέννεντυ

Πειραιώς 260 (Η)

4-5 Ιουλίου, 21:00

Με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους